«ΟΧΙ μέχρι τέλους» στον Καπιταλισμό

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Το Όχι του λαού θα νική­σει», «εμείς δεν αλλά­ξα­με, είμα­στε η γενιά του “Όχι”» δια­βά­ζει κάποιος στην επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα του κόμ­μα­τος «Λαϊ­κή Ενό­τη­τα». Ο ΣΥΡΙΖΑ Νο2 γεν­νή­θη­κε και ήδη σκορ­πά νέες αυτα­πά­τες στο εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνη­μα. Έχο­ντας πάρει το «Όχι» και κάνο­ντας το παντιέ­ρα δήθεν αντι­μνη­μο­νια­κού αγώ­να, το κόμ­μα Λαφα­ζά­νη απο­τε­λεί το νέο ανά­χω­μα στη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση λαϊ­κών μαζών. Θέλει δε ιδιαί­τε­ρο θρά­σος από τους μέχρι πρό­τι­νος υπουρ­γούς της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτούς που μέχρι πριν απο λίγο διά­στη­μα ανέ­μι­ζαν την σημαία της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά», να παρι­στά­νουν σήμε­ρα τους ροβε­σπιέ­ρους του αντιμνημονίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Νο2, η πρώ­ην «αρι­στε­ρή πλατ­φόρ­μα» που τώρα συγκρο­τή­θη­κε κομ­μα­τι­κά ως «Λαϊ­κή Ενό­τη­τα», δεν κομί­ζει τίπο­τα και­νούρ­γιο. Τίπο­τα ριζο­σπα­στι­κό. Αντι­θέ­τως, επι­χει­ρεί να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, επα­να­φέ­ρο­ντας επι­χει­ρή­μα­τα που ο λαός τα είχε ακού­σει πριν τις εκλο­γές του Γενά­ρη. Μιας, λοι­πόν, και οι κύριοι αυτοί περι­φέ­ρουν το «Όχι» τους και την ψευ­δε­πί­γρα­φη αντι­μνη­μο­νια­κή επα­να­στα­τι­κό­τη­τα τους, να σημειώ­σου­με τα εξής:

     •Συνέ­βα­λε ή δεν συνέ­βα­λε, τα προη­γού­με­να χρό­νια, η περί­φη­μη «αρι­στε­ρή πλατ­φόρ­μα» στον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό μεγά­λου μέρους του κόσμου της Αρι­στε­ράς ενι­σχύ­ο­ντας την απά­τη της «κυβέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς»; Σε συνε­ντεύ­ξεις του, στις 18 Γενά­ρη 2015, ο Π.Λαφαζάνης έλε­γε μετα­ξύ άλλων τα εξής ωραία:

«Σε κάθε περί­πτω­ση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρό­κει­ται να κάνει πίσω και να εγκα­τα­λεί­ψει το πρό­γραμ­μα του. Αντί­θε­τα, θα το εφαρ­μό­σει μέχρι τέλος, με τη θέλη­ση και τους αγώ­νες του ελλη­νι­κού λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία άλλη εναλ­λα­κτι­κή επι­λο­γή από τη δημιουρ­γι­κή φυγή προς τα μπρος» (Το Βήμα της Κυριακής).

Σε αλλη συνέ­ντευ­ξη του έλε­γε ο κ.Λαφαζάνης: «Ο ελλη­νι­κός λαός έχει αντι­λη­φθεί τα κρί­σι­μα διλήμ­μα­τα αυτών των εκλο­γών και θα δώσει την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δύνα­μη στο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρ­μό­σει πλή­ρως, χωρίς προ­σκόμ­μα­τα, τρι­κλο­πο­διές και ερμα­φρό­δι­τες κατα­στά­σεις το ριζο­σπα­στι­κό αντι­μνη­μο­νια­κό και προ­ο­δευ­τι­κό του πρό­γραμ­μα» (Kontra News).

Να και τι έλε­γε ο ίδιος κ.Λαφαζάνης σε ερώ­τη­ση δημο­σιο­γρά­φου για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανα­θε­ω­ρή­σει τις υπο­σχέ­σεις και εξαγ­γε­λί­ες του : «Κανείς δεν «τα γυρί­ζει» στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί­θε­τα, επι­μέ­νου­με με από­λυ­τη στα­θε­ρό­τη­τα και συνέ­πεια στο ριζο­σπα­στι­κό αντι­μνη­μο­νια­κό προ­ο­δευ­τι­κό πρό­γραμ­μα μας, το οποίο θα εφαρ­μό­σου­με πλή­ρως» (Ελεύ­θε­ρος Τύπος της Κυριακής).

     •Υπο­στή­ρι­ξαν ή δεν υπο­στή­ρι­ξαν την κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή από υπουρ­γι­κές θέσεις τους προη­γού­με­νους μήνες; Και μάλι­στα μιλώ­ντας για «ανα­πτυ­ξια­κές δυνα­τό­τη­τες» στο καπι­τα­λι­στι­κό πλαί­σιο, τασό­με­νοι υπέρ του επι­χει­ρη­μα­τι­κού αντα­γω­νι­σμού; Να τι έλε­γε ο κ.Λαφαζάνης ως υπουρ­γός παρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης στο συνέ­δριο του Economist (15 Μάη 2015):

«Βεβαί­ως είναι σωστό ότι στην Ελλά­δα, παρά την κρί­ση και παρά τις δυσκο­λί­ες, ανα­πτύσ­σο­νται αυτήν περί­ο­δο μεγά­λες ενερ­γεια­κές επεν­δύ­σεις. Κυρί­ως, βεβαί­ως, επεν­δύ­σεις του δημο­σί­ου, όπως της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ, αλλά και του ιδιω­τι­κού τομέα. Και αυτό είναι θετι­κό για­τί δεί­χνει ότι η ενέρ­γεια μπο­ρεί να γίνει μοχλός ανα­πτυ­ξια­κών ανα­ζω­ο­γο­νή­σε­ων για την ελλη­νι­κή οικο­νο­μία, που τόσο πολύ τις έχου­με ανά­γκη. Όσον αφο­ρά την “απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών”, βεβαί­ως η Ελλά­δα και η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σής μας είναι υπέρ ενός υγιούς αντα­γω­νι­σμού, με μία παρα­τή­ρη­ση όμως : απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών δεν σημαί­νει υπο­βάθ­μι­ση και κατάρ­γη­ση του δημό­σιου τομέα στο χώρο της ενέρ­γειας» (τα έντο­να γράμ­μα­τα δικά μας).

Παρό­μοια επι­χει­ρή­μα­τα περί υγιούς αντα­γω­νι­σμού και επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας δεν έλε­γε πριν τις εκλο­γές του Γενά­ρη και ο κ.Τσίπρας;

     •Αυτοί που παρι­στά­νουν τους «ριζο­σπά­στες» και τους «αρι­στε­ρούς», ψέγο­ντας μάλι­στα το ΚΚΕ ότι δήθεν ανα­γά­γει τον σοσια­λι­σμό στη «δευ­τέ­ρα παρου­σία», είναι οι ίδιοι δημα­γω­γοί που έλε­γαν επί λέξει πριν επτά μήνες:

«Το θέμα όμως του σοσια­λι­σμού δεν είναι το επί­και­ρο δια­κύ­βευ­μα στη χώρα. Αυτό που σήμε­ρα είναι κρί­σι­μο και επί­και­ρο για την Ελλά­δα είναι να εφαρ­μό­σει μια πολι­τι­κή διε­ξό­δου από την κρί­ση (…) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως επι­λο­γή την έξο­δο από την Ευρω­ζώ­νη, ούτε βεβαί­ως την έξο­δο από την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση» (Παν. Λαφα­ζά­νης, δηλώ­σεις στο πρα­κτο­ρείο Ria Novosti, 22/1/2015).

Συμπέ­ρα­σμα; Ο σοσια­λι­σμός παρα­πέ­μπε­ται για τη δευ­τέ­ρα παρου­σία ενώ ο καπι­τα­λι­στι­κός τρό­πος ανά­πτυ­ξης και η αφο­σί­ω­ση στην ΕΕ καθί­στα­ται μονό­δρο­μος για το λαό…

     •Ξιφουλ­κούν υπο­κρι­τι­κά κατά του ΝΑΤΟ οι «ριζο­σπά­στες» της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας κάνο­ντας λόγο για τον «αντι­δρα­στι­κό ιμπε­ρια­λι­στι­κό χαρα­κτή­ρα της ευρω­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας». Βέβαια, είναι οι ίδιοι που δε βρή­καν ούτε λέξη να πουν όταν ο κ.Τσίπρας δια­βε­βαί­ω­νε σε τηλε­ο­πτι­κή του συνέ­ντευ­ξη το λαό: «το λέω με όλη τη δύνα­μη της φωνής μου ότι η χώρα πράγ­μα­τι είναι μια χώρα που ανή­κει στο δυτι­κό πλαί­σιο, ανή­κει στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ» (ΑΝΤ1, 14 Μάη 2014).

Είναι επί­σης οι ίδιοι κύριοι που, όντας μέλη της συγκυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν είπαν κου­βέ­ντα όταν η χώρα ανα­λάμ­βα­νε νέες δεσμεύ­σεις απέ­να­ντι στα ΝΑΤΟϊ­κά σχέ­δια, όταν λίγους μήνες πριν εξαγ­γέ­λο­νταν νέα ΝΑΤΟϊ­κή βάση στο Αιγαίο. Για τέτοιου μεγέ­θους αντι-ιμπε­ρια­λι­στές μιλάμε…

     •Οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ Νο2, που σηκώ­νουν σήμε­ρα την σημαία του αντι­μνη­μο­νια­κού αγώ­να, στή­ρι­ξαν απο κυβερ­νη­τι­κές θέσεις τη δια­δρο­μή από την συμ­φω­νία της 20ης Φλε­βά­ρη μέχρι την υπο­γρα­φή του τρί­του μνη­μο­νί­ου. Ήταν ή δεν ήταν μέλη της συγκυ­βέρ­νη­σης όταν αυτή υφάρ­πα­ζε με Πρά­ξη Νομο­θε­τι­κού Περιε­χο­μέ­νου τα ταμεια­κά δια­θέ­σι­μα δήμων, περι­φε­ρειών, ασφα­λι­στι­κών ταμεί­ων και οργα­νι­σμών; Ήταν ή δεν ήταν μέλη της συγκυ­βέρ­νη­σης όταν αυτή διέ­γρα­φε πρό­στι­μα μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών για φορο­λο­γι­κές και τελω­νεια­κές παρα­βά­σεις; Ήταν ή δεν ήταν μέλη της συγκυ­βέρ­νη­σης που καθη­σύ­χα­ζαν το λαό όταν ο κ.Τσίπρας πρό­τει­νε στους θεσμούς το δικό του μνη­μό­νιο των 47+8 σελίδων;

Όλα τα παρα­πά­νω δεν προ­κα­λούν ουδε­μία εντύ­πω­ση για ένα πολι­τι­κό μόρ­φω­μα, ένα κομ­μα­τι­κό σίκου­ελ του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο επι­χει­ρεί να εγκλω­βί­σει τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα στο δίπο­λο «ευρώ ή δραχ­μή», αφή­νο­ντας πλή­ρως άθι­κτο το καπι­τα­λι­στι­κό πλαί­σιο παρα­γω­γής. Παρου­σιά­ζο­ντας ως φιλο­λαϊ­κή – τάχα- λύση την καπι­τα­λι­στι­κή Ελλά­δα της δραχ­μής, το κόμ­μα Λαφα­ζά­νη απο­φεύ­γει σκο­πί­μως να θίξει την ουσία του ζητή­μα­τος και το μεγά­λο δια­κύ­βευ­μα: Ποιός έχει στα χέρια του τα κλει­διά της οικο­νο­μί­ας. Πρό­κει­ται ασφα­λώς για μια στά­ση που συμ­φέ­ρει το σύστη­μα και στην αστι­κή τάξη – να απο­προ­σα­να­το­λί­ζο­νται τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ο εργα­ζό­με­νος λαός, απ’ την ουσία των πραγ­μά­των. Να βλέ­πει το δέντρο αλλά όχι το δάσος.

Το «Όχι μέχρι τέλους», που κάποιοι το έκα­ναν σύν­θη­μα με αφορ­μή το κάλ­πι­κο δημο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιού­λη, έχει πραγ­μα­τι­κή αξία μόνο αν μετου­σιω­θεί σε ένα μεγά­λο λαϊ­κό ΌΧΙ στον καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης. Μόνο αν είναι «Όχι μέχρι τέλους» στη βαρ­βα­ρό­τη­τα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων και της ΕΕ.

Και αυτό το «Όχι» μόνο ένα ισχυ­ρό ΚΚΕ, στην κάλ­πη αλλά κυρί­ως στην καθη­με­ρι­νή ζωή και πάλη, μπο­ρεί να το διασφαλίσει.