Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πάτος

Η φαι­δρό­τη­τα με την οποία στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ προ­σπα­θούν να υπε­ρα­σπι­στούν την επι­στρά­τευ­ση του γνω­στού αντι­κομ­μου­νι­στή Μαραν­τζί­δη ως «ιθύ­νο­ντα νου» της προ­ε­κλο­γι­κής τους καμπά­νιας έχει ενδια­φέ­ρον. «Ζητή­σα­με τη συνερ­γα­σία ενός κορυ­φαί­ου πολι­τι­κού επι­στή­μο­να, ο οποί­ος θα βοη­θή­σει με την ανα­λυ­τι­κή του ικα­νό­τη­τα», έλε­γε μέσα στην αμη­χα­νία του ένα στέ­λε­χος του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλε­ο­πτι­κό σταθ­μό. Η αλή­θεια είναι ότι η ηγε­σία του ΣΥΡΙΖΑ, ειδι­κά το τελευ­ταίο διά­στη­μα, δεί­χνει ιδιαί­τε­ρη «ανα­λυ­τι­κή ικα­νό­τη­τα» στο ξέπλυ­μα κάτι τέτοιων τύπων. Ειδι­κά ο συγκε­κρι­μέ­νος, που έχει πάρει «εργο­λα­βία» στην Ελλά­δα τη θεω­ρία των «δύο άκρων», που δικαιο­λο­γεί τη δρά­ση των ταγ­μα­τα­σφα­λι­τών και λοι­δο­ρεί το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, εμφα­νί­ζε­ται στην προ­ε­κλο­γι­κή καμπά­νια του ΣΥΡΙΖΑ λίγες μέρες μετά τα χαριε­ντί­σμα­τα του αρχη­γού του ακό­μα και με ορφα­νά του Κασι­διά­ρη προς άγρα ψήφων. Τώρα, για να υπε­ρα­σπι­στούν τα στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ τον Μαραν­τζί­δη, λένε για παρά­δειγ­μα ότι πρό­κει­ται για «μία φωνή που, αν την είχα­με ακού­σει νωρί­τε­ρα, ενδε­χο­μέ­νως να μας είχε βοη­θή­σει». Επει­δή όμως όσοι αισθά­νο­νται πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ροί και προ­ο­δευ­τι­κοί, τον έχουν ακού­σει τον Μαραν­τζί­δη «απ’ την καλή και την ανά­πο­δη» όλα αυτά τα χρό­νια, ήρθε η ώρα να γυρί­σουν ορι­στι­κά την πλά­τη στον ΣΥΡΙΖΑ που τον ξεπλέ­νει ξεδιά­ντρο­πα, επι­βε­βαιώ­νο­ντας ότι στην περί­πτω­σή του μετά τον πάτο υπάρ­χει κι άλλος …πάτος.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο