Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η θρυλική κουβανή χορεύτρια μπαλέτου Αλίσια Αλόνσο

Μια από τις πλέ­ον επι­τυ­χη­μέ­νες και διά­ση­μες χορεύ­τριες μπα­λέ­του του 20ου αιώ­να, η κου­βα­νή Αλί­σια Αλόν­σο πέθα­νε σήμε­ρα, πλή­ρης ημε­ρών σε ηλι­κία 98 ετών.

Η Αλόν­σο υπήρ­ξε η μονα­δι­κή λατι­νο­α­με­ρι­κά­να στην Ιστο­ρία που έλα­βε τον τίτλο «prima ballerina assoluta», ο οποί­ος δίνε­ται στις πλέ­ον εξαί­ρε­τες μπα­λα­ρί­νες της γενιάς τους.

Alicia Alosnso

Η Alicia γεν­νή­θη­κε …έτσι η Giselle “δεν πέθα­νε ποτέ” (Φωτο­γρα­φία από το αρχείο της Granma)

Παρά τις σημα­ντι­κές προ­τά­σεις που είχε για καριέ­ρα στο εξω­τε­ρι­κό, η Αλόν­σο δεν εγκα­τέ­λει­ψε την Κού­βα και το 1959, έπει­τα από πρό­τα­ση του Φιντέλ Κάστρο, πρω­το­στά­τη­σε στην ίδρυ­ση του Εθνι­κού Μπα­λέ­του της Κούβας. 

alonso 2

Πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε στο σανί­δι το 1931 και έκτο­τε παρέ­μει­νε παθια­σμέ­νη με τον χορό και ιδιαί­τε­ρα το μπα­λέ­το. Κατά­φε­ρε να δια­κρι­θεί παρά το γεγο­νός ότι έχα­σε, σχε­δόν πλή­ρως, την όρα­σή της στην ηλι­κία των 20 ετών, έπει­τα από διπλή απο­κόλ­λη­ση του αμφι­βλη­στροει­δούς. Η Αλόν­σο μπο­ρού­σε να δια­κρί­νει μόνο τις σκιές και χόρε­ψε σχε­δόν όλη τη ζωή της βρί­σκο­ντας τον προ­σα­να­το­λι­σμό της χάρη στα φωτει­νά σημά­δια που διέ­θε­τε η σκηνή.

Χόρε­ψε σε θέα­τρα σε όλον τον κόσμο, στις ΗΠΑ, την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, στην Ευρώ­πη, αφή­νο­ντας ιστο­ρία ως «Ζιζέλ» και ως εκπλη­κτι­κή μπα­λα­ρί­να στη «Λίμνη των Κύκνων».


Εδώ ένα ιστο­ρι­κό αφιέ­ρω­μα στην Alicia Alonso στις 3 Νοέμ­βρη 1968
Giselle η ίδια, χωρι­κοί από το εθνι­κό μπα­λέ­το της Κούβας
Ορχή­στρα του «Μεγά­λου Θεά­τρου» της Αβά­νας ‑διευ­θύ­νει ο Manuel Duchesne Cusán
ΣΣ |> Η ιστο­ρία είναι ένας ύμνος στον έρω­τα (η χωρια­το­πού­λα Ζιζέλ για τον κόμη Άλμπρεχτ, που της παρου­σιά­ζε­ται ως απλός χωρι­κός όταν ανα­κα­λύ­πτει κάποια στιγ­μή ποιος είναι χάνει τα λογι­κά της και αυτοκτονεί).

🔻🔻

«Η Αλί­σια Αλόν­σο έφυ­γε και άφη­σε ενα τερά­στιο κενό αλλά και μια ασυ­να­γώ­νι­στη κλη­ρο­νο­μιά. Τοπο­θέ­τη­σε την Κού­βα στο πάν­θε­ον των καλύ­τε­ρων του χορού παγκοσμίως.
Σ’ ευχα­ρι­στού­με Αλί­σια, για το αθά­να­το έργο σου» δήλω­σε ο πρό­ε­δρος της Κού­βας Μιγκέλ Ντιάζ Κανέλ με αφορ­μή το θάνα­το της θρυ­λι­κής μπαλαρίνας.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο