Πέθανε ο εμβληματικός τραγουδιστής Χάρι Μπελαφόντε

Ο Χάρι Μπε­λα­φό­ντε, ο σπου­δαί­ος Αφρο­α­με­ρι­κα­νός τρα­γου­δι­στής, με το παρα­τσού­κλι «ο βασι­λιάς της καλύ­ψο» που είχε δια­κρι­θεί στη μάχη υπέρ των πολι­τι­κών δικαιω­μά­των, πέθα­νε σήμε­ρα στη Νέα Υόρ­κη σε ηλι­κία 96 ετών, σύμ­φω­να με αμε­ρι­κα­νι­κά μέσα ενημέρωσης.

Εμβλη­μα­τι­κός καλ­λι­τέ­χνης μιας επο­χής, συν­δύ­α­σε επιρ­ρο­ές από τη Δυτι­κή Αφρι­κή, την Καραϊ­βι­κή και τη Νέα Υόρ­κη για να δημιουρ­γή­σει μου­σι­κή που γνώ­ρι­σε μεγά­λη επιτυχία.

Με τη μαγευ­τι­κή φωνή και την εντυ­πω­σια­κή παρου­σία του ο Χάρι Μπε­λα­φό­ντε ήταν ένας από τους πρώ­τους μαύ­ρους καλ­λι­τέ­χνες που απέ­κτη­σαν ευρεία δημο­φι­λία που­λώ­ντας εκα­τομ­μύ­ρια δίσκους και συμ­με­τέ­χο­ντας σε μερι­κές πολύ επι­τυ­χη­μέ­νες ταινίες.

Τρα­γού­δη­σε μερι­κά πανέ­μορ­φα τρα­γού­δια, όμως δεν είναι λίγοι εκεί­νοι που τον θυμού­νται για το επι­κό “Banana Boat Song (Day‑O),” και το “Day‑O! Daaaaay‑O.”

Πολύ σύντο­μα, πάντως, από τη δεκα­ε­τία του 1960 και μετά ο Μπε­λα­φό­ντε χρη­σι­μο­ποί­η­σε τη φήμη του και τις ανοι­χτές πόρ­τες που έβρι­σκε προ­κει­μέ­νου να προ­ω­θή­σει τα αιτή­μα­τα της μαύ­ρης κοι­νό­τη­τας και ανα­δεί­χθη­κε σε σημα­ντι­κή μορ­φή του κινή­μα­τος για ισό­τη­τα και πολι­τι­κές ελευθερίες.

Συμ­με­τεί­χε σε πολ­λές πορεί­ες και συναυ­λί­ες δια­μαρ­τυ­ρί­ας, ενώ βοή­θη­σε στην οργά­νω­ση και τη δημο­σιο­ποί­η­ση πολ­λών από αυτές. Ήταν, άλλω­στε, στε­νός φίλος με τον Μάρ­τιν Λού­θερ Κινγκ και δεν ήταν λίγες οι φορές που πραγ­μα­το­ποιού­σε παρεμ­βά­σεις εξ ονό­μα­τός του τόσο σε πολι­τι­κούς όσο και σε συνα­δέλ­φους του, ηθο­ποιούς και καλλιτέχνες.

Μετά τον θάνα­το του Μάρ­τιν Λού­θερ Κίνγκ, το 1968, ο Χάρι Μπε­λα­φό­ντε ήταν εκεί­νος που συνέ­χι­σε να στη­ρί­ζει οικο­νο­μι­κά την οικο­γέ­νειά του.

Ο Χάρι Μπε­λα­φό­ντε ήταν ήδη μεγά­λο αστέ­ρι από τη δεκα­ε­τία του 1950, ενώ κέρ­δι­σε το βρα­βείο Tony το 1954 και το 1959 έγι­νε ο πρώ­τος μαύ­ρος καλ­λι­τέ­χνης που κέρ­δι­σε βρα­βείο Emmy.

Το 1995 το album του “Calypso,” ήταν το πρώ­το που ξεπέ­ρα­σε το ένα εκα­τομ­μύ­ριο πωλή­σεις από solo καλ­λι­τέ­χνη και προ­κά­λε­σε εθνι­κή «ψύχω­ση» με τη μου­σι­κή και τους ρυθ­μούς της Καραϊ­βι­κής. Ανά­με­σα στους θαυ­μα­στές του ήταν κι ένας νεα­ρός Bob Dylan, ο οποί­ος είχε κάνει το ντε­μπού­το του σε ηχο­γρα­φή­σεις παί­ζο­ντας φυσαρ­μό­νι­κα στο “Midnight Special” του Χάρι Μπελαφόντε.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα