Πέθανε ο φιλόλογος — δημοσιογράφος Νίκος Βαρδιάμπασης

Απε­βί­ω­σε έπει­τα από δύο μήνες νοση­λεί­ας στον Ερυ­θρό Σταυ­ρό ο φιλό­λο­γος-μελε­τη­τής της ελλη­νι­κής γλώσ­σας-ιστο­ρι­κός και δημο­σιο­γρά­φος Νίκος Βαρ­διά­μπα­σης, ο οποί­ος επί δεκα­ε­τί­ες παράλ­λη­λα με τη δημο­σιο­γρα­φία ασκού­σε και την ιατρι­κή επιστήμη.

Στις εκλο­γές του 2000 συμ­με­τεί­χε στο ψηφο­δέλ­τιο Επι­κρα­τεί­ας του ΚΚΕ

Ο Νίκος Βαρ­διά­μπα­σης γεν­νή­θη­κε στο Ηρά­κλειο της Κρή­της το 1947. Σπού­δα­σε ιατρι­κή στο Πανε­πι­στή­μιο Αθη­νών (πτυ­χίο 1975) και παρα­κο­λού­θη­σε μαθή­μα­τα στη Φιλο­σο­φι­κή Αθη­νών (1975–1977).

Έγι­νε διδά­κτωρ του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών το 1978. Ειδι­κεύ­τη­κε στην παθο­λο­γία. Εργά­στη­κε ως εσω­τε­ρι­κός βοη­θός στην πανε­πι­στη­μια­κή κλι­νι­κή του Νοσο­κο­μεί­ου «Ο Ευαγ­γε­λι­σμός» (1982) και ως επι­με­λη­τής στο 251 Γενι­κό Νοσο­κο­μείο Αερο­πο­ρί­ας (1984). Το 1985 εκλέ­χθη­κε λέκτο­ρας στη Σχο­λή Επι­στη­μών Υγεί­ας του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, όπου δίδα­ξε αυτο­δύ­να­μα για μια τετρα­ε­τία (1985–1989). Επί­σης εργά­στη­κε ως για­τρός στον ΕΟΦ και δια­τέ­λε­σε τακτι­κό μέλος της Επι­τρο­πής Εθνι­κού Συντα­γο­λο­γί­ου (1988). Από το 1992 έως το 1997 εργά­στη­κε ως παθο­λό­γος στον Οργα­νι­σμό Υγεί­ας — Περί­θαλ­ψης της Ένω­σης Συντα­κτών Ημε­ρη­σί­ων Εφη­με­ρί­δων Αθη­νών (ΕΣΗΕΑ).

Παράλ­λη­λα με την άσκη­ση της ιατρι­κής ασχο­λεί­ται από το ραδιό­φω­νο, την τηλε­ό­ρα­ση και τον Τύπο με τη δια­χρο­νι­κή ιστο­ρία της ελλη­νι­κής γλώσσας.

Εκπο­μπές: «Για­τί το λέμε έτσι», Πρώ­το Πρό­γραμ­μα της Ελλη­νι­κής Ραδιο­φω­νί­ας, 1982–1988. «Κάθε μέρα και μια λέξη», «Αθή­να 9.84», 1988–1991. Ως συνερ­γά­της της Κυρια­κά­τι­κης Ελευ­θε­ρο­τυ­πί­ας, 1990–1991, σε θέμα­τα γλώσ­σας και ιστο­ρί­ας, είχε καθιε­ρώ­σει τις μόνι­μες στή­λες «Το χθες είναι σήμε­ρα», «Λογο­παί­γνια» κ.ά. Από το 1991 εργά­ζε­ται στην Ελευ­θε­ρο­τυ­πία ως συντά­κτης· από το 1999 ως Συντο­νι­στής-Επι­με­λη­τής του εβδο­μα­διαί­ου περιο­δι­κού της Ελευ­θε­ρο­τυ­πί­ας «Ε» ΙΣΤΟΡΙΚΑ. Από το 1998 αρθρο­γρα­φεί στα περιο­δι­κά Πάρω­ρον και Γαιό­ρα­μα. Ήταν παρα­γω­γός και παρου­σια­στής, από το 1995 έως το 1997, της καθη­με­ρι­νής τηλε­ο­πτι­κής εκπο­μπής της ΕΤ‑2 «Ιστο­ρία μιας λέξης» και από το 1998 της καθη­με­ρι­νής τηλε­ο­πτι­κής εκπο­μπής «Οι λέξεις στη ζωή μας» της πρω­ι­νής καθη­με­ρι­νής ζώνης του MEGA.

Διδα­κτι­κό έργο (εκτός ιατρι­κής): Στο Δημο­σιο­γρα­φι­κό Εργα­στή­ρι, 1994–1995· μάθη­μα: «Δημο­σιο­γρα­φία και γλώσ­σα», «Ιστο­ρία του Τύπου». Στη Σχο­λή Υπο­κρι­τι­κής του Κ. Καζά­κου, 1996–1998· μάθη­μα: «Ελλη­νι­κή γλώσ­σα και ιστορία».

Δημο­σιεύ­σεις: Έχει δημο­σιεύ­σει επι­στη­μο­νι­κές εργα­σί­ες σε ελλη­νι­κά περιο­δι­κά. Έχουν εκδο­θεί τα βιβλία του Ιατρι­κό Ιστο­ρι­κό (εκδ. «Ηρι­δα­νός»), Ευρύ­λο­χος (εκδ. «Ηρι­δα­νός»), Τει­ρε­σί­ας (εκδ. «Κέδρος»), Ετυ­μο­λο­γι­κό Αλφα­βη­τά­ριο, εκδ. Α. Α. Λιβά­νη, Ιστο­ρία μιας Λέξης (δια­χρο­νι­κή ιστο­ρία της ελλη­νι­κής γλώσ­σας), τόμ. Α’, Β’, Γ’ Δ’, Ε’ εκδ. Α. Α. Λιβάνη.