Πέθανε ο Χρόνης Αηδονίδης

Πέθα­νε σε ηλι­κία 95 ετών ο Χρό­νης Αηδο­νί­δης, ένας από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους ερμη­νευ­τές της παρα­δο­σια­κής μας μουσικής.

Ο Χρό­νης Αηδο­νί­δης γεν­νή­θη­κε στις 23 Δεκέμ­βρη του 1928 στην Καρω­τή, ένα μικρό χωριό στο Διδυ­μό­τει­χο. Ο Πολυ­χρό­νης Αηδο­νί­δης ανα­τρά­φη­κε ακού­γο­ντας τους παρα­δο­σια­κούς σκο­πούς και τα τρα­γού­δια που τρα­γου­δού­σε η μητέ­ρα του.

Τα δύσκο­λα — ιδιαί­τε­ρα στον Εβρο — χρό­νια της Κατο­χής και του Εμφύ­λιου βρί­σκουν τον Χρό­νη στο Διδυ­μό­τει­χο, μαθη­τή στο τοπι­κό Γυμνά­σιο. Εδώ παίρ­νει και τα πρώ­τα συστη­μα­τι­κά μαθή­μα­τα βυζα­ντι­νής μου­σι­κής από τον σπου­δαίο ανα­το­λι­κο­θρα­κιώ­τη πρω­το­ψάλ­τη Μιχά­λη Κεφα­λο­κό­πτη, ενώ παράλ­λη­λα μαθαί­νει θεω­ρη­τι­κά πλάι στον ψάλ­τη Μανά­κα. Τελειώ­νο­ντας το Γυμνά­σιο το 1948, υπη­ρε­τεί για ένα χρό­νο ως κοι­νο­τι­κός δάσκα­λος στα Πετρω­τά, το τελευ­ταίο χωριό προς Βορ­ρά πριν τη βουλ­γα­ρι­κή μεθό­ριο, ενώ το 1949 βρί­σκε­ται στην «παι­δού­πο­λη» της Ρόδου, σε ανα­ζή­τη­ση επαγ­γελ­μα­τι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού και απο­κα­τά­στα­σης. Στη συνέ­χεια, κατα­λή­γει στην Αθή­να ψάχνο­ντας για δου­λιά. Το Μάρ­τη του 1950 προ­σλαμ­βά­νε­ται στο «Σισμα­νό­γλειο» Νοσο­κο­μείο και, αφού περά­σει από διά­φο­ρες θέσεις και υπη­ρε­τή­σει επί σει­ρά ετών στο λογι­στή­ριο, συντα­ξιο­δο­τεί­ται τον Απρί­λη του 1988.

Στο Σισμα­νό­γλειο τον βρή­καν, το καλο­καί­ρι του 1953, ο λογο­γρά­φος Π. Παπα­χρι­στο­δού­λου μαζί με τον μου­σι­κό Παντε­λή Καβα­κό­που­λο, οι οποί­οι ανα­ζη­τού­σαν έναν καλό Θρα­κιώ­τη τρα­γου­δι­στή για την εκπο­μπή που είχαν στο ραδιό­φω­νο με παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια. Το πρώ­το αργό τρα­γού­δι που είπε στο ραδιο­φω­νι­κό σταθ­μό (ΕΙΡ) ήταν το «Βαγ­γέ­λης καπε­τά­νιος». Τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες ο τρα­γου­δι­στής Χρό­νης Αηδο­νί­δης ανα­γνω­ρί­ζε­ται όλο και περισ­σό­τε­ρο, ιδιαί­τε­ρα ως ερμη­νευ­τής των αργών μελι­σμα­τι­κών τρα­γου­διών της Αν. Θρά­κης, με το χαρα­κτη­ρι­στι­κό «βυζα­ντι­νί­ζον» χρώ­μα τους.