Πέθανε σε ηλικία 50 ετών ο αρσιβαρίστας Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου

Εχα­σε τη μάχη για να κρα­τη­θεί στην ζωή ο διά­ση­μος αρσι­βα­ρί­στας, Ναΐμ Σου­λεϊ­μά­νο­γλου, ο οποί­ος νοση­λευό­ταν, τις τελευ­ταί­ες εβδο­μά­δες, σε κρί­σι­μη κατά­στα­ση, στο νοσο­κο­μείο «Bakırköy Sadi Konuk» της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης με ηπα­τι­κή ανε­πάρ­κεια. Όπως ανα­φέ­ρουν τα τουρ­κι­κά ΜΜΕ, η υγεία του θρυ­λι­κού αθλη­τή επι­δει­νώ­θη­κε τα τελευ­ταία 24ωρα, βρι­σκό­ταν σε τεχνη­τό κώμα και τα ξημε­ρώ­μα­τα ανα­κοι­νώ­θη­κε ο θάνα­τος του, σε ηλι­κία, μόλις 50 ετών. Ο γεν­νη­μέ­νος στη Βουλ­γα­ρία αρσι­βα­ρί­στας, γνω­στός και ως «Ηρα­κλής τσέ­πης» (λόγω του ύψους του 1.47μ), εκπρο­σω­πώ­ντας την Τουρ­κία κατέ­κτη­σε τρία χρυ­σά Ολυ­μπια­κά μετάλ­λια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυ­σά σε παγκό­σμια πρωταθλήματα.

Ο Ναΐμ Σου­λεϊ­μά­νο­γλου, γεν­νη­μέ­νος ως Ναΐμ Σου­λει­μά­νοβ, γεν­νή­θη­κε στο Πτι­χάρ στις 23 Ιανουα­ρί­ου του 1967. Στους θερι­νούς Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες του 1988 έσπα­σε το ρεκόρ σηκώ­νο­ντας 190 κιλά. Το 2000 και το 2004 εξε­λέ­γη μέλος της παγκό­σμιας ομο­σπον­δί­ας άρσης βαρών. Γεν­νή­θη­κε στη Βουλ­γα­ρία και είχε τούρ­κι­κη κατα­γω­γή. Ο πατέ­ρας του ήταν Τούρ­κος μετα­νά­στης που δού­λευε ως ανθρα­κω­ρύ­χος στη Βουλγαρία.

Ηταν ο πρώ­τος και μονα­δι­κός αρσι­βα­ρί­στας που είχε σηκώ­σει 2.5 φορές το βάρος του στην κίνη­ση του αρα­σέ και ένας εκ των 7 αθλη­τών που σήκω­σαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνη­ση του ζετέ. Ηταν ο μόνος αρσι­βα­ρί­στας που έχει σηκώ­σει 10 επι­πλέ­ον κιλά από το τρι­πλά­σιο σωμα­τι­κό του βάρος. Ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου έκα­νε το πρώ­το του παγκό­σμιο ρεκόρ στην ηλι­κία των 16 ετών αλλά έχα­σε την πρώ­τη του ευκαι­ρία για επι­τυ­χία στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες του 1984 εξαι­τί­ας της συμ­με­το­χής της Βουλ­γα­ρί­ας στο σοβιε­τι­κό μπο­ϋ­κο­τάζ πριν τους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες του Λος Άντζε­λες το ίδιο καλοκαίρι.

Κατά την διάρ­κεια ενός ταξι­διού για τον τελι­κό του παγκό­σμιου κυπέ­λου στη Μελ­βούρ­νη το 1986, ο Σου­λεϊ­μά­νοβ επέ­στρε­ψε στην Τουρ­κία και ζήτη­σε την ιθα­γέ­νεια. Επί­σης άλλα­ξε το όνο­μά του, από το βουλ­γά­ρι­κο Σουλεϊμάνοβ/Σουλεμάνοβ το έκα­νε στο τούρ­κι­κο Σουλεϊμάνογλου.

Με αφορ­μή τους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες στην Σεούλ το 1988 προ­έ­κυ­ψε μια δια­μά­χη σχε­τι­κά με το ποια χώρα θα εκπρο­σω­πού­σε. Η βουλ­γα­ρι­κή κυβέρ­νη­ση απαί­τη­σε και έλα­βε 1.250 εκατ. δολά­ρια από την Τουρ­κία προ­κει­μέ­νου ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου ν’ αλλά­ξει ομά­δα. Ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου δεν απο­γο­ή­τευ­σε κανέ­ναν και κέρ­δι­σε το χρυ­σό μετάλ­λιο. Η από­δο­σή του ήταν αρκε­τά υψη­λή και έτσι κατά­φε­ρε να κερ­δί­σει και μετάλ­λιο σηκώ­νο­ντας περισ­σό­τε­ρα κιλά από το βάρος του. Συντα­ξιο­δο­τή­θη­κε στην ηλι­κία των 22 ετών αφού πρώ­τα κατέ­κτη­σε την πρώ­τη θέση στο παγκό­σμιο πρω­τά­θλη­μα του 1989.

Ωστό­σο επέ­στρε­ψε το 1991 προ­τού κερ­δί­σει το δεύ­τε­ρο χρυ­σό μετάλ­λιο στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες της Βαρ­κε­λώ­νης το 1992. Ανά­με­σα στις Ολυ­μπιά­δες, ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου συνέ­χι­σε να κερ­δί­ζει παγκό­σμιους τίτλους και να κατα­γρά­φει ρεκόρ. Κέρ­δι­σε πέντε παγκό­σμια πρω­τα­θλή­μα­τα (1989, 1991, 1993, 1994 και 1995).

Οι Ολυ­μπια­κοί Αγώ­νες του 1996 ήταν το κύκνειο άσμα του και συντα­ξιο­δο­τή­θη­κε ορι­στι­κά αφού πρώ­τα κέρ­δι­σε ένα τρί­το χρυ­σό μετάλ­λιο στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες της Ατλά­ντα το 1996. Εκεί­νος ο αγώ­νας σημα­δεύ­τη­κε από τον αντα­γω­νι­σμό μετα­ξύ του ίδιου και του Βαλέ­ριου Λεω­νί­δη, με την αρέ­να να χωρί­ζε­ται στους υπο­στη­ρι­κτές του Τούρ­κου και σε εκεί­νους του Έλλη­να πρωταθλητή.

Ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου κατά­φε­ρε να σηκώ­σει 187,5 κιλά και ο Λεω­νί­δης απέ­τυ­χε να σηκώ­σει 190 κιλά, ξεσπώ­ντας σε κλά­μα­τα και παίρ­νο­ντας το αση­μέ­νιο μετάλ­λιο ενώ παρη­γο­ρή­θη­κε από τον Σου­λεϊ­μά­νο­γλου. Ο αντα­πο­κρι­τής Λιν Τζό­ουνς είχε δια­κη­ρύ­ξει «Μόλις γίνα­τε μάρ­τυ­ρες του μεγα­λύ­τε­ρου αντα­γω­νι­σμού στην ιστο­ρία της άρσης βαρών», σύμ­φω­να με τον δημο­σιο­γρά­φο Κεν Τζό­ουνς της εφη­με­ρί­δας London Independent.

Ο Σου­λεϊ­μά­νο­γλου επέ­στρε­ψε ξανά στην άρση βαρών σε μια προ­σπά­θεια να κερ­δί­σει ένα τέταρ­το χρυ­σό μετάλ­λιο στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες του Σίδνεϊ το 2000, αλλά απέ­τυ­χε να σηκώ­σει τα 145 κιλά, που θα ήταν ένα Ολυ­μπια­κό ρεκόρ, και δεν συνέ­χι­σε στη διορ­γά­νω­ση. Το 2000 και το 2004 εξε­λέ­γη μέλος της Διε­θνούς Ομο­σπον­δί­ας Αδελφότητας.

Στις εθνι­κές εκλο­γές του 1999 κατέ­βη­κε ως ανε­ξάρ­τη­τος υπο­ψή­φιος για να εκπρο­σω­πή­σει την Μπούρ­σα στην Εθνο­συ­νέ­λευ­ση της Τουρ­κί­ας. Το 2002 ήταν υπο­ψή­φιος με το Εθνι­κι­στι­κό Κόμ­μα στις δημο­τι­κές εκλο­γές στον δήμο Κιράτς της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης και εκπρο­σώ­πη­σε το ίδιο κόμ­μα στις εθνι­κές εκλο­γές το 2006. Σε καμιά από αυτές τις προ­σπά­θειες δεν είχε επιτυχία.

Μετά την απο­τυ­χία του στους Ολυ­μπια­κούς αγώ­νες του Σίδνεϊ εθί­στη­κε στο αλκο­όλ με απο­τέ­λε­σμα τα τελευ­ταία χρό­νια να υπο­φέ­ρει από ηπα­τι­κή ανε­πάρ­κεια. Το καλο­καί­ρι εισή­χθη στο νοσο­κο­μείο, προ­κει­μέ­νου να θερα­πευ­τεί, ωστό­σο στις αρχές του Σεπτεμ­βρί­ου έκα­νε εκ νέου εισα­γω­γή στο ίδιο νοσο­κο­μείο, για να περά­σει σήμε­ρα στην αιω­νιό­τη­τα του παγκό­σμιου αθλητισμού.