Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέντε δήμαρχοι, 15 βουλευτές, δύο ευρωβουλευτές… κι όμως! — Γράφει ο Στέλιος Κανάκης

Σε πέντε δήμους είναι πλειο­ψη­φία το ΚΚΕ. Σε μια επο­χή που η κεντρι­κή διοί­κη­ση τους έχει στραγ­γα­λί­σει οικο­νο­μι­κά και πολι­τι­κά. Κι όμως, σ’ αυτούς τους δήμους δεν γίνο­νται κατα­σχέ­σεις για τα χρέη των απλών δημο­τών. Δεν κατά­σχο­νται σπί­τια. Οι εργα­ζό­με­νοι σ’ αυτούς μονι­μο­ποιού­νται και περιο­ρί­ζε­ται το αίσχος των εξα­μη­νι­τών και οχτα­μη­νι­τών. Σε αντί­θε­ση με την κεντρι­κή κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή, πλη­ρώ­νο­νται τους 13ο και 14ο μισθούς. Λαμ­βά­νουν το επί­δο­μα των 174 ευρώ. Οι δημό­τες τους δεν πλη­ρώ­νουν στους παι­δι­κούς σταθ­μούς και χαί­ρο­νται δωρε­άν τον πολι­τι­σμό και τον αθλη­τι­σμό. Κανέ­να παι­δί σ’ αυτούς τους δήμους δεν έμει­νε έξω από παι­δι­κό σταθ­μό. Μειώ­θη­καν τα δημο­τι­κά τέλη για τους εργα­ζό­με­νους και αυξή­θη­καν για τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες. Απαλ­λάσ­σο­νται από αυτά οι άνερ­γοι και οι μη έχο­ντες. Δημιουρ­γή­θη­καν παι­δι­κές κατα­σκη­νώ­σεις, λαμ­βά­νε­ται πρό­νοια για τους άστε­γους, τα παι­διά σιτί­ζο­νται, παρέ­χε­ται δωρε­άν υπο­στή­ρι­ξη στους μαθη­τές μέσα από λαϊ­κά φρο­ντι­στή­ρια. Με κατ’ οίκον βοή­θεια για τους γέρο­ντες και τους ανή­μπο­ρους. Εγκα­τα­λε­λειμ­μέ­νες εκτά­σεις ή άλλες που είχαν αφε­θεί στην εκμε­τάλ­λευ­ση μεγα­λο­καρ­χα­ριών και απα­τε­ώ­νων γίνο­νται πάρ­κα που τα χαί­ρο­νται οι δημό­τες. Κτί­ρια ετοι­μόρ­ρο­πα ανα­στη­λώ­νο­νται, επι­σκευά­ζο­νται και δίνο­νται στους δημό­τες για συλ­λο­γι­κή χρή­ση. Δημο­τι­κές βιβλιο­θή­κες λει­τουρ­γούν, άλλες δημιουρ­γού­νται και εμπλου­τί­ζο­νται. Τα σχο­λεία σ’ αυτούς τους δήμους δεν έμει­ναν τους χει­μώ­νες από πετρέ­λαιο, επι­σκευά­ζο­νται, συντη­ρού­νται και παρα­δί­δο­νται νέα. Στην Πάτρα μέχρι και οι σιδη­ρο­δρο­μι­κές γραμ­μές που χώρι­ζαν την πόλη στα δύο, υπο­γειο­ποιού­νται σε όλο το μήκος, από το Ρίο ως την έξο­δο από την πόλη, νότια.

Πέντε δήμαρ­χοι μόνο! Σε μια χώρα που τα πάντα γκρε­μί­ζο­νται και ξεπου­λιού­νται. Με μια κεντρι­κή διοί­κη­ση που δεν έχει αφή­σει τίπο­τα όρθιο. Κι όμως γίνο­νται τόσα πολ­λά. Δεί­τε τι συμ­βαί­νει σ’ αυτούς τους δήμους. Κοι­τάξ­τε και τους άλλους όπου δεν κυβερ­νούν οι κομ­μου­νι­στές. Τι συμ­βαί­νει στον δήμο της Αθή­νας. Στους γύρω δήμους. Σε οποιον­δή­πο­τε δήμο της χώρας. Είτε είναι ο δήμαρ­χος από εκεί­νους, είτε από τους άλλους, είτε απ’ τους τρί­τους – πολ­λές φορές κι απ’ όλους μαζί. Μία είναι η πολι­τι­κή τους:

Τα έσο­δα των δήμων αυτών προ­έρ­χο­νται από φόρους του λαού και των εργαζομένων.

Οι δήμαρ­χοι αυτοί, παράλ­λη­λα, δηλώ­νουν «αδυ­να­μία» να εισπρά­ξουν δημο­τι­κά τέλη από εται­ρεί­ες και μεγα­λο­ο­φει­λέ­τες που τους οφεί­λουν εκατομμύρια.

Παι­διά εργα­ζο­μέ­νων μένουν έξω από τους παι­δι­κούς σταθ­μούς και για τα υπό­λοι­πα πλη­ρώ­νουν οι γονείς τους.

Όλα είναι εμπό­ρευ­μα σ’ αυτούς τους δήμους. Οι εργα­ζό­με­νοι σ’ αυτούς πλη­ρώ­νουν για τον πολι­τι­σμό, τον αθλητισμό.

Σχο­λεία παρα­τη­μέ­να, χωρίς συντή­ρη­ση με τα ταβά­νια να πέφτουν σε μαθη­τές και καθη­γη­τές. Ανέ­λεγ­κτη η στα­τι­κή τους επάρ­κεια ένα­ντι κάποιου (διό­λου απί­θα­νου) σεισμού.

Κατα­σπα­τα­λούν εκα­τομ­μύ­ρια σε εργο­λά­βους ιδιω­τι­κο­ποιώ­ντας τις υπη­ρε­σί­ες των δήμων. Χαρί­ζουν εκα­τομ­μύ­ρια σε κατα­πα­τη­τές, «αγο­ρά­ζο­ντας» από αυτούς οικό­πε­δα που έτσι κι αλλιώς ανή­κουν στους δήμους.

Το προ­σω­πι­κό όλων αυτών των δήμων συνε­χώς μειώ­νε­ται και πάνω από το 35% των δημο­τι­κών υπαλ­λή­λων είναι με 8μηνες συμβάσεις.

Πέντε Δήμαρ­χοι όλοι κι όλοι. Και δέκα πέντε βου­λευ­τές. Και δύο ευρω­βου­λευ­τές. Χωρίς δημαρ­χια­κό αυτο­κί­νη­το, πολ­λές φορές και χωρίς βου­λευ­τι­κό, με το δικό τους και την βεν­ζί­νη πλη­ρω­μέ­νη απ’ τους ίδιους, με τις συγκοι­νω­νί­ες, άλλο­τε με τα πόδια κι έναν απλό μισθό εργα­ζό­με­νου. Δεί­τε το έργο τους. Έπει­τα κοι­τάξ­τε γύρω σας. Οφθαλ­μο­φα­νέ­στα­τη η δια­φο­ρά. Για την ακρί­βεια δεν υφί­στα­ται σύγκρι­ση. Ανα­ρω­τη­θεί­τε, πώς αυτοί τα κατα­φέρ­νουν; Και για­τί οι άλλοι δεν θέλουν; Κατα­λήξ­τε σε συμπέ­ρα­σμα. Για εσάς πρό­κει­ται και τα παι­διά σας. Γνω­ρί­στε το έργο των κομ­μου­νι­στών δημάρ­χων. Των κομ­μου­νι­στών βου­λευ­τών και ευρω­βου­λευ­τών. Συνα­ντη­θεί­τε με το βλέμ­μα τους. Βαδί­στε μαζί τους. Ψηφί­στε τους!

Ψηφί­στε Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση! Κοι­τάξ­τε το μέλ­λον με τους κομ­μου­νι­στές. Ονει­ρευ­τεί­τε μαζί τους έναν άλλο κόσμο – είναι η μόνη λύση. Μπο­ρεί να φαί­νε­ται μακριά, αλλά είναι δίπλα μας.
Τόσο κοντά που είναι στο χέρι μας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο