ΠΔ 85, ένα ρωμαλέο κίνημα και οι Φρέντυ Κρούγκερ

Το κίνη­μα που ανα­πτύ­χθη­κε ενά­ντια στο ΠΔ 85 δημιούρ­γη­σε ένα μαζι­κό κίνη­μα με κινη­τή­ρια δύνα­μη τους σπου­δα­στές των καλ­λι­τε­χνι­κών σχο­λών, τους νέους επαγ­γελ­μα­τί­ες δημιουρ­γούς του χώρου και όλους εμάς τους παλαιό­τε­ρους που δεν μπή­κα­με στον συστη­μι­κό δια­πλε­κό­με­νο «συν­δι­κα­λι­σμό». Στο μαζι­κό κίνη­μα των νέων, σπου­δα­στών και των νέων δημιουρ­γών, είδα­με τη φαντα­σία, το συναί­σθη­μα, τον ριζο­σπα­στι­κό λόγο και την καθα­ρή ματιά.

Στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, είδα­με την ευθύ­νη, την αγω­νι­στι­κό­τη­τα, αλλά δυστυ­χώς ανα­δεί­χθη­καν ταυ­τό­χρο­να, από κάποιους καθε­στω­τι­κούς παρά­γο­ντες και οι σκε­λε­τοί του εργα­το­πα­τε­ρι­σμού από επαγ­γελ­μα­τί­ες του είδους που στα­διο­δρο­μούν σαν επαγ­γελ­μα­τί­ες «συν­δι­κα­λι­στές» εδώ και χρό­νια. Ανα­δεί­χθη­καν όλοι αυτοί που «είδαν φως και μπή­καν» να ελέγ­ξουν το κίνη­μα που μαζι­κο­ποιού­νταν συνε­χώς. Ταυ­τό­χρο­να, προ­σπά­θη­σαν με κάθε τρό­πο να απο­κλεί­σουν όποιο σωμα­τείο ή φορέα που δεν εμφο­ρεί­το από τις ίδιες με αυτούς καθε­στω­τι­κές αξίες.

Χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν οι «αστυ­νο­μι­κού» τύπου απο­κλει­σμοί, πολι­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό face control κ.λπ.

Έχα­σαν, όσο και αν προ­σπά­θη­σαν να φέρουν το ανα­πτυσ­σό­με­νο κίνη­μα στα μέτρα τους. Αυτό συνε­χί­ζει και χωρίς αυτούς τις καταλήψεις.

Δεν θα έθι­γα αυτά τα ζητή­μα­τα, τώρα, εν μέσω της ανά­πτυ­ξης του κινή­μα­τος, αν δεν απο­τε­λού­σαν οι σκο­τει­νοί δρό­μοι των καρε­κλο­κέ­νταυ­ρων άμε­σο κίν­δυ­νο διά­σπα­σης και εκφυ­λι­σμού του κινή­μα­τος.

Και αυτό εκδη­λώ­θη­κε ανοι­χτά με αφορ­μή τις κατα­λή­ψεις και ειδι­κά με αυτήν στο υπουρ­γείο Πολι­τι­σμού, το οποίο θεω­ρού­σαν και θεω­ρούν ακό­μα κάποιοι «προ­νο­μια­κό» συνο­μι­λη­τή τους. Οπό­τε χρειά­στη­καν τη λάσπη, τον αντι­κομ­μου­νι­σμό παλαιάς κοπής και έβα­λαν σε λει­τουρ­γία έναν συν­δι­κα­λι­στι­κό Predator για να ανα­κα­λύ­ψουν συν­δι­κα­λι­στι­κό — κομ­μου­νι­στι­κό «δάκτυ­λο» σε κάποια σωματεία.

Για αυτούς είναι τιμη­τι­κό οι πλειο­ψη­φί­ες των σωμα­τεί­ων τους να έχουν κομ­μα­τι­κές προ­τι­μή­σεις. Εμείς που δεν έχου­με… είμα­στε ΚΚΕ. Αλλά κυρί­ως τους ενο­χλεί ότι κάποια σωμα­τεία έχουν δια­με­τρι­κά αντί­θε­τες από­ψεις και για τη λει­τουρ­γία του συν­δι­κα­λι­σμού μακριά από τη δια­πλο­κή και τον ενα­γκα­λι­σμό με αλλό­τρια συμ­φέ­ρο­ντα. Έγι­ναν πολ­λά γνω­στά και άγνω­στα. Ψέμα­τα, λάσπη, εκβια­σμοί, τρο­μο­κρα­τία ήταν το φόρ­τε κάποιων «Φρέ­ντυ Κρού­γκερ» τις τελευ­ταί­ες μέρες. Στο Facebook κάποιων αρι­στε­ρών, όπως δια­τεί­νο­νται ότι είναι, γέμι­σε με τέτοια απα­ρά­δε­κτα σχό­λια και πλή­θος ψεμά­των στον «δρό­μο με τις λεύ­κες» που περπάτησαν.

Ό,τι και να κάνε­τε, ό,τι συμ­βι­βα­σμό και να σχε­διά­ζε­τε, το κίνη­μα άνοι­ξε και άλλα ζητή­μα­τα πέρα από το ΠΔ 85: Τη διεκ­δί­κη­ση μιας Ανώ­τα­της Σχο­λής Παρα­στα­τι­κών Τεχνών μέσα από έναν διά­λο­γο και όχι άρπα κόλ­λα με κάποιο προ­ε­κλο­γι­κό πυρο­τέ­χνη­μα, που ανοι­χτά σχεδιάζεται.

Εδώ χρειά­στη­κε μια άμε­ση διά­σπα­ση του κινή­μα­τος με φρά­σεις κλι­σέ, «δια­βάθ­μι­ση», «ανα­βάθ­μι­ση» ή δώστε κάτι να πάμε στα πολι­τι­κά μας κόμ­μα­τα στα οποία ανα­φε­ρό­μα­στε και να πού­με «νική­σα­με», πήρα­με κάτι. Για­τί εμείς, αυτοί δηλα­δή, ανέ­με­λα συνερ­γά­ζο­νται και με «δεξιούς» και ιδρύ­μα­τα που «προ­ω­θούν προ­ο­δευ­τι­κά αιτή­μα­τα», ενώ τα άλλα σωμα­τεία που «ελέγ­χο­νται» από το ΚΚΕ… συνερ­γά­ζο­νται με την κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη! Αιδώς Αργείοι.

Γρά­φει ο σκηνοθέτης
Γιάν­νης Κατω­με­ρής ‚902.gr

Κατά­δι­κος, Κων­στα­ντί­νος Θεοτόκης

Ο «Freddy» Krueger, για όσους δεν το γνω­ρί­ζουν, είναι ο πρω­τα­γω­νι­στής της σει­ράς ται­νιών A Nightmare on Elm Street «Εφιάλ­της στο Δρό­μο με τις Λεύ­κες» (η πρώ­τη το 1984) σενά­ριο και σκη­νο­θε­σία Wes Craven, με Robert Englund, Heather Langenkamp, Johnny Depp, κά. ένας παρα­μορ­φω­μέ­νος κατά συρ­ροή δολο­φό­νος, που χρη­σι­μο­ποιεί το «περί­φη­μο» γάντι οπλι­σμέ­νο με ξυρά­φια για να σκο­τώ­σει τα θύμα­τά του στα όνει­ρά τους, προ­κα­λώ­ντας έτσι το θάνα­τό τους και στον πραγ­μα­τι­κό κόσμο.

«Ιστο­ρί­ες για αγρί­ους» έξι συνέ­χειες της ται­νί­ας και ριμέικ της πρώ­της (2010), όπου ο Freddy περι­γρά­φε­ται ως παι­δε­ρα­στής που είχε κακο­ποι­ή­σει σεξουα­λι­κά τους έφη­βους πρω­τα­γω­νι­στές της ται­νί­ας, όταν ήταν παι­διά. Μάλι­στα το 2003 είχα­με και το «Φρέ­ντυ ενα­ντί­ον Τζέι­σον» να πολε­μά­ει τον εξί­σου «τρο­με­ρό» Jason Voorhees από τη σει­ρά ται­νιών «Παρα­σκευή και 13». Για την ιστο­ρία η αμε­ρι­κά­νι­κη κρε­α­το­μη­χα­νή του «όλα τα σφά­ζω, όλα τα μαχαι­ρώ­νω» το «τίμη­σε» με πέντε δια­κρί­σεις και 6 υπο­ψη­φιό­τη­τες …(μιλά­με για το 1^ο του 1984) για­τί και τα επό­με­να «έδρε­ψαν»  ουκ ολί­γες δάφνες.