Δύναμη και προοπτική στους αγώνες των ΑμεΑ με ισχυρό ΚΚΕ

Αυτήν την πολι­τι­κή θα υλο­ποι­ή­σει και οποια­δή­πο­τε κυβέρ­νη­ση, οποιου­δή­πο­τε χρώ­μα­τος ή σύν­θε­σης προ­κύ­ψει μετά τις εκλο­γές, αφού σε αυτήν τη στρα­τη­γι­κή είναι όλοι τους δεσμευ­μέ­νοι. Είναι δεσμευ­μέ­νοι στις στρα­τη­γι­κές της ΕΕ, του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης που είναι εργα­λεία για να εξα­σφα­λι­στεί η κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και στον χώρο της Πρό­νοιας και της Ειδι­κής Αγωγής.

Προ­κα­λούν όλοι μαζί, ΝΔ — ΠΑΣΟΚ — ΣΥΡΙΖΑ, με τα σόου υπο­κρι­σί­ας που στή­νουν με «πρω­τα­γω­νι­στές» τα ΑμεΑ. Μεγά­λα λόγια, παχιές ανα­κοι­νώ­σεις στις επε­τεί­ους, πολ­λή συγκί­νη­ση και «βιω­μα­τι­κές ανα­φο­ρές», κινή­σεις «υψη­λού συμ­βο­λι­σμού». Πότε βλέ­που­με τον πρω­θυ­πουρ­γό να περ­πα­τά­ει με ένα παι­δί με σύν­δρο­μο Down, πότε η κα Μιχαη­λί­δου να περ­νά­ει τη μέρα της με ένα παι­δί με αυτι­σμό και ως εκεί. Για­τί παρα­κά­τω υπάρ­χει η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που επι­βε­βαιώ­νει ότι «ο δρό­μος προς την κόλα­ση είναι στρω­μέ­νος με τις καλύ­τε­ρες προθέσεις»…

Εμφα­νί­ζε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα να δια­φω­νεί με τις ρυθ­μί­σεις που προ­ω­θεί η ΝΔ περί «λει­τουρ­γι­κό­τη­τας», ενώ απο­δέ­χε­ται τη στρα­τη­γι­κή της ΕΕ που την ορί­ζει, είναι δε αυτός που με δικό του νόμο την θεσμο­θέ­τη­σε τον Γενά­ρη του 2018, για πρώ­τη φορά. Οι ανά­πη­ροι γνω­ρί­ζουν καλά ότι η περι­βό­η­τη λει­τουρ­γι­κό­τη­τα χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε και χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως εργα­λείο περι­κο­πών των δικαιω­μά­των των ανα­πή­ρων, ενώ σε καμία περί­πτω­ση δεν συνέ­βα­λε στην εργα­σια­κή και κοι­νω­νι­κή τους έντα­ξη. Αντί­θε­τα, μεγά­λω­σε την ταλαι­πω­ρία των ανα­πή­ρων στα «σφα­γεία» των ΚΕΠΑ, οι «λει­τουρ­γι­κοί» έχα­σαν παρο­χές και ποσο­στά ανα­πη­ρί­ας και έμει­ναν εκτε­θει­μέ­νοι σε ένα εργα­σια­κό περι­βάλ­λον εχθρι­κό, αφού κανέ­νας εργο­δό­της δεν ανα­λαμ­βά­νει το κόστος προ­σαρ­μο­γής της επι­χεί­ρη­σής του για να προ­σλά­βει ένα ΑμεΑ, ενώ οι προ­σλή­ψεις σε δημό­σιους οργα­νι­σμούς, όταν γίνο­νται, είναι με το σταγονόμετρο.

Το ΠΑΣΟΚ εμφα­νί­ζε­ται ότι είναι το κόμ­μα του «κοι­νω­νι­κού κρά­τους» που στη­ρί­ζει τάχα τα ΑμεΑ, όταν στα χρό­νια που κυβερ­νού­σε, στή­θη­κε ένας μηχα­νι­σμός άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης των ανα­πή­ρων και άλλων ευά­λω­των κατη­γο­ριών. Διέ­λυ­σε τους μεγά­λους οργα­νι­σμούς Πρό­νοιας όπως το ΠΙΚΠΑ και τον Εθνι­κό Οργα­νι­σμό Πρό­νοιας, ενώ πέρα­σε τους παι­δι­κούς σταθ­μούς στους δήμους, επι­βάλ­λο­ντας τρο­φεία. Ταυ­τό­χρο­να, εισή­γα­γε και επί­ση­μα τις διά­φο­ρες ΜΚΟ, ΑΜΚΕ και φιλαν­θρω­πι­κές οργα­νώ­σεις στον ευαί­σθη­το χώρο της αναπηρίας.

Στοιχισμένοι όλοι τους με την επιχειρηματική δράση

Οι ανά­πη­ροι θυμού­νται καλά τα στε­λέ­χη της σημε­ρι­νής κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, τον ίδιο τον πρω­θυ­πουρ­γό, αρχη­γούς κομ­μά­των και στε­λέ­χη τους, που κυβέρ­νη­σαν τα προη­γού­με­να χρό­νια, να υπε­ρα­κο­ντί­ζουν για το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, να χει­ρο­κρο­τούν μέσα στην παν­δη­μία τους ήρω­ες υγειο­νο­μι­κούς, όταν είναι οι ίδιοι που μιλούν για τον υγιή αντα­γω­νι­σμό δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, για τις Συμπρά­ξεις Δημό­σιου και Ιδιω­τι­κού Τομέα (ΣΔΙΤ), είναι αυτοί που με απο­φά­σεις τους έκλει­ναν νοσο­κο­μεία και ιδρύ­μα­τα Πρό­νοιας, επέ­βαλ­λαν πλη­ρω­μές, έκο­βαν θερα­πεί­ες γεμί­ζο­ντας εργο­λά­βους και ενοι­κια­ζό­με­νους εργα­ζό­με­νους το δημό­σιο σύστη­μα Υγείας.

Ψήφι­ζαν και ανέ­πτυσ­σαν τα απο­γευ­μα­τι­νά επί πλη­ρω­μή ιατρεία μέσα στο δημό­σιο σύστη­μα, στή­ρι­ζαν δια­χρο­νι­κά τη γιγά­ντω­ση του ιδιω­τι­κού τομέα απο­κα­τά­στα­σης. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν βρή­καν μία κου­βέ­ντα να πουν για τη μεί­ω­ση των δημό­σιων κρε­βα­τιών απο­κα­τά­στα­σης εν μέσω παν­δη­μί­ας από 200 σε 100. Μεί­ω­ση που, σε συν­δυα­σμό με την αύξη­ση της ανά­γκης λόγω παν­δη­μί­ας, συντέ­λε­σε στο να οδη­γη­θεί μαζι­κά κόσμος στα χέρια των ιδιω­τών. Ενώ ο πρό­σφα­τος νόμος για τη δευ­τε­ρο­βάθ­μια περί­θαλ­ψη, που γενι­κεύ­ει παρα­πέ­ρα την ιδιω­τι­κή δρά­ση μέσα και έξω από το δημό­σιο σύστη­μα, πάτη­σε πάνω στους προη­γού­με­νους νόμους του ΠΑΣΟΚ και των ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ. Αξί­ζει πραγ­μα­τι­κά η στά­ση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να κρα­τη­θεί ως υπό­δειγ­μα υποκρισίας.

Το πραγ­μα­τι­κό λοι­πόν δια­κύ­βευ­μα αυτών των εκλο­γών δεν είναι αν θα ανα­δει­χθεί άλλη μια αστι­κή κυβέρ­νη­ση που θα εξα­σφα­λί­σει τη «στα­θε­ρό­τη­τα» του συστή­μα­τος, φορ­τώ­νο­ντας ακό­μα περισ­σό­τε­ρα βάρη και βάσα­να τους εργα­ζό­με­νους, τους συντα­ξιού­χους, τους νέους ανθρώ­πους, τα ΑμεΑ. Που θα πιά­σει την κλω­στή ακρι­βώς από εκεί που θα την αφή­σει η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση για να ράψει νέο αντι­λαϊ­κό κοστού­μι στον λαό, μεγα­λώ­νο­ντας την αστά­θεια και ανα­σφά­λεια στην καθη­με­ρι­νή ζωή του, με νέες περι­κο­πές σε δικαιώ­μα­τα, αφή­νο­ντας ανι­κα­νο­ποί­η­τες τις λαϊ­κές ανά­γκες. Αντί­θε­τα, αυτό που δια­κυ­βεύ­ε­ται είναι η πραγ­μα­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα για τον λαό και αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει αδύ­να­μες αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις, ισχυ­ρό τον λαό και το κίνη­μά του, με πολύ πιο δυνα­τό το ΚΚΕ!

Για­τί η νέα αντι­λαϊ­κή κυβέρ­νη­ση την επο­μέ­νη των εκλο­γών στον χώρο των ΑμεΑ θα σημά­νει περαι­τέ­ρω διεύ­ρυν­ση του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου και ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νου συστή­μα­τος Υγεί­ας — Πρό­νοιας — Ειδι­κής Αγω­γής, Εκπαί­δευ­σης και Αποκατάστασης.

Ειδι­κά στον χώρο των ΑμεΑ, αυτό που απο­δεί­χτη­κε είναι ότι το «καλό» για το οποίο πάσχι­σαν όλες οι κυβερ­νή­σεις μέχρι τώρα, όλο και απο­μα­κρυ­νό­ταν με τα χρό­νια αφού τελι­κά η ψαλί­δα μεγά­λω­νε ανά­με­σα στις συνε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νες ανά­γκες των ανα­πή­ρων, στις δυνα­τό­τη­τες ικα­νο­ποί­η­σής τους και τις παρο­χές που απολάμβαναν.

Το κυνήγι της κερδοφορίας υπονομεύει τις σύγχρονες δυνατότητες για καλύτερη ζωή των αναπήρων

Είναι φανε­ρό ότι παρά τα άλμα­τα της επι­στή­μης, αυτό το κρά­τος, είτε ως «επι­τε­λι­κό» όπως το λέει η ΝΔ, είτε ως «δίκαιο» όπως ισχυ­ρί­ζε­ται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα το μετα­τρέ­ψει, αδυ­να­τεί να ικα­νο­ποι­ή­σει τις ανά­γκες των ανα­πή­ρων, να λει­τουρ­γή­σει προ­λη­πτι­κά απέ­να­ντι στην ανα­πη­ρία, να απο­κα­τα­στή­σει και να εντά­ξει επί της ουσί­ας τον ανά­πη­ρο, να ανα­κου­φί­σει την οικο­γέ­νειά του. Είναι κρά­τος εχθρι­κό απέ­να­ντι στον λαό και φυσι­κά απέ­να­ντι στον ανά­πη­ρο. Γι’ αυτό και η ζωή του, οι όροι εκπαί­δευ­σης και έντα­ξής του, συνε­χώς θα χειροτερεύουν.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κά είναι ορι­σμέ­να παραδείγματα:

Τη δεκα­ε­τία του ’80, η Σχο­λή Τυφλών της Καλ­λι­θέ­ας διέ­θε­τε χάρ­τες ανά­γλυ­φους και βιβλία μου­σι­κής σε μορ­φή braille. Οι τυφλοί που εισά­γο­νταν στο πανε­πι­στή­μιο έπαιρ­ναν ειδι­κό εξο­πλι­σμό, παρο­χές βέβαια που κατα­κτή­θη­καν μετά από αγώ­νες και διεκ­δι­κή­σεις των ανα­πή­ρων εκεί­νης της επο­χής. Σήμε­ρα στο ΚΕΑΤ ούτε ειδι­κοί χάρ­τες για τυφλούς υπάρ­χουν ούτε βιβλία Braille μου­σι­κής τυπώ­νο­νται, αλλά ούτε και οι φοι­τη­τές έχουν καμία στή­ρι­ξη μπαί­νο­ντας στο Πανε­πι­στή­μιο. Μάλι­στα, η ανερ­γία τσα­κί­ζει κόκα­λα στους τυφλούς και στους ανα­πή­ρους γενι­κό­τε­ρα, με απο­τέ­λε­σμα σήμε­ρα να δου­λεύ­ουν πολύ λιγό­τε­ροι τυφλοί, ανά­πη­ροι απ’ ό,τι δού­λευαν πριν από 30 και 40 χρό­νια. Δεν ανα­πο­λού­με εκεί­νη την επο­χή, αφού και τότε οι υπο­δο­μές ήταν ανα­ντί­στοι­χες των ανα­γκών και πολύ περιο­ρι­σμέ­νες. Θέλου­με όμως να υπο­γραμ­μί­σου­με ότι μεσο­λά­βη­σε ένα μεγά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα που η ανα­πη­ρία και η αντι­με­τώ­πι­σή της έγι­νε χρυ­σω­ρυ­χείο για τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και «Γολ­γο­θάς» για τις οικο­γέ­νειες. Συντε­λέ­στη­καν ανα­τρο­πές στην οικο­νο­μία, που επι­τά­χυ­ναν πολι­τι­κές που κου­τσού­ρευαν τις κατα­κτή­σεις των αναπήρων.

Ενα ακό­μα χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα απο­τε­λούν οι λεγό­με­νες «νέες τεχνο­λο­γί­ες», που η καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία καθο­ρί­ζει για ποιο σκο­πό και με ποιους όρους χρη­σι­μο­ποιού­νται. Κι ενώ η ανά­πτυ­ξή τους δημιουρ­γεί όλες τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις ώστε να γίνουν άλμα­τα στην ποιό­τη­τα Εκπαί­δευ­σης, στη βελ­τί­ω­ση της καθη­με­ρι­νής ζωής, στην έντα­ξη του ανα­πή­ρου στην παρα­γω­γή, όμως, την ίδια στιγ­μή στον καπι­τα­λι­σμό, η τεχνο­λο­γία είναι στα χέρια των λίγων που τη δια­κι­νούν και τη δια­χει­ρί­ζο­νται με κρι­τή­ριο το κέρ­δος. Και από την άπο­ψη αυτή μπο­ρεί να την αξιο­ποι­ή­σει όποιος μπο­ρεί να την πλη­ρώ­σει, ανα­πτύσ­σο­νται εφαρ­μο­γές κυρί­ως για την ανά­πτυ­ξη εκεί­νων των κερ­δο­φό­ρων κλά­δων της οικο­νο­μί­ας και όχι βέβαια για να βελ­τιω­θεί μαζι­κά η ζωή των ανα­πή­ρων και των οικο­γε­νειών τους.

Να άλλο ένα παρά­δειγ­μα, που κατα­δει­κνύ­ει αυτήν την αντί­φα­ση ανά­με­σα στις δυνα­τό­τη­τες να ικα­νο­ποι­η­θούν οι ανά­γκες μας, να λυθούν προ­βλή­μα­τα και το εμπό­διο που μεσο­λα­βεί για να ζήσου­με καλύ­τε­ρα: Ενώ σήμε­ρα η ανά­πτυ­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­γνω­σί­ας και στο κομ­μά­τι των κατα­σκευών έχει κάνει τερά­στια πρό­ο­δο, ενώ υπάρ­χουν όλες οι δυνα­τό­τη­τες οι ανά­πη­ροι να έχουν στη διά­θε­σή τους σύγ­χρο­νες και προ­σβά­σι­μες κατοι­κί­ες, παρ’ όλα αυτά, αυτό που επι­κρα­τεί είναι η εκτε­τα­μέ­νη ένδεια σε σύγ­χρο­νες και προ­σβά­σι­μες κατοι­κί­ες. Απο­τε­λεί προ­σω­πι­κή ευθύ­νη και επι­λο­γή των ΑμεΑ η ανα­κα­τα­σκευή και προ­σβα­σι­μό­τη­τα των κατοι­κιών τους, ανά­λο­γα βέβαια και με το πόσο αντέ­χει η τσέ­πη τους, και ίσως να θεω­ρεί­ται «πολυ­τέ­λεια» ακό­μα και να το συζη­τά­ει κανείς στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες των πενι­χρών εισο­δη­μά­των και της δυσθε­ώ­ρη­της ακρί­βειας. Ομως, τίπο­τα απ’ όσα έχουν παρά­ξει ο νους και τα χέρια της εργα­τι­κής τάξης δεν μπο­ρεί να είναι πολυ­τέ­λεια. Αντι­θέ­τως, αυτό που εμπο­δί­ζει την αξιο­ποί­η­σή τους από τους εργα­ζό­με­νους και τους ανα­πή­ρους είναι η καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία αυτών των επιτευγμάτων.

Οι επιλεκτικές «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας

Γίνε­ται μεγά­λη συζή­τη­ση ότι αν στα­θε­ρο­ποι­η­θεί η οικο­νο­μία, στη­ρι­χθούν οι επεν­δύ­σεις, θα ωφε­λη­θούν όλοι, όλοι κάτι θα πάρουν, στο όνο­μα της «κοι­νω­νι­κής συνο­χής», της συναί­νε­σης δηλα­δή ως προς την υλο­ποί­η­ση των στό­χων του κεφα­λαί­ου. Τίθε­ται όμως το ερώ­τη­μα: Μπο­ρούν τα ΑμεΑ, οι χρό­νιοι πάσχο­ντες και οι οικο­γέ­νειές τους να απο­λαμ­βά­νουν υψη­λού επι­πέ­δου Υγεία, Πρό­νοια, Ειδι­κή Αγω­γή και Απο­κα­τά­στα­ση, απο­λύ­τως δωρε­άν και με ευθύ­νη του κρά­τους όταν η κερ­δο­φο­ρία των ομί­λων προ­ϋ­πο­θέ­τει εξοι­κο­νό­μη­ση κον­δυ­λί­ων από το κρά­τος για να τα κατευ­θύ­νουν σε αυτούς; Η απά­ντη­ση είναι προ­φα­νώς και όχι! Η στή­ρι­ξη αυτής της ανά­πτυ­ξης προ­ϋ­πο­θέ­τει περι­κο­πή δημό­σιων κοι­νω­νι­κών δαπα­νών, άρα και μεί­ω­ση της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης των κρα­τι­κών ιδρυ­μά­των, των παι­δι­κών σταθ­μών και των νοσο­κο­μεί­ων, των δαπα­νών για τα επι­δό­μα­τα και τις συντά­ξεις των ΑμεΑ, της 3ης ηλι­κί­ας, της φτω­χής λαϊ­κής οικο­γέ­νειας, των πολυ­τέ­κνων κ.τ.λ. Ενδει­κτι­κός αυτής της κατεύ­θυν­σης είναι ο φετι­νός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός, όπως φυσι­κά και όλοι οι προη­γού­με­νοι. Χαρα­κτη­ρι­στι­κά, σχε­τι­κά με τον ΕΟΠΥΥ, ο κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός προ­βλέ­πει μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σης για παρο­χές Υγεί­ας κατά 199 εκατ. ευρώ σε σχέ­ση με το 2022. Στον ΟΠΕΚΑ προ­βλέ­πε­ται μεί­ω­ση των εσό­δων κατά 410 εκατ. ευρώ, η μεί­ω­ση αυτή αφο­ρά μεί­ω­ση από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό με αντί­στοι­χη μεί­ω­ση των δαπα­νών, και όταν μιλά­με για δαπά­νες εννο­ού­με τα επι­δό­μα­τα των ΑμεΑ αλλά και τα οικο­γε­νεια­κά επι­δό­μα­τα, το ελά­χι­στο εγγυ­η­μέ­νο εισό­δη­μα κ.λπ. Γενι­κό­τε­ρα, ο κρα­τι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός, όσον αφο­ρά τις παρο­χές Υγεί­ας, απο­τυ­πώ­νει τη δια­χρο­νι­κή και απο­κλει­στι­κή μετα­τό­πι­ση των ανα­γκών της υγεί­ας του λαού στις πλη­ρω­μές από τις ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές των εργα­ζο­μέ­νων και στα όρια που αυτές το επι­τρέ­πουν. Γι’ αυτό και υπάρ­χουν περι­κο­πές στον κανο­νι­σμό παρο­χών του ΕΟΠΥΥ (π.χ. φυσι­κο­θε­ρα­πεί­ες) και αύξη­ση της συμ­με­το­χής στη φαρ­μα­κευ­τι­κή δαπά­νη. Οι μειώ­σεις αυτές της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης και των αντί­στοι­χων παρο­χών σε συν­θή­κες ακρί­βειας, ενερ­γεια­κής φτώ­χειας κ.τ.λ., θα επι­δρά­σουν πολ­λα­πλά αρνη­τι­κά στους όρους ζωής των ΑμεΑ λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τις τρέ­χου­σες αλλά και τις πρό­σθε­τες ανά­γκες αυτών των ατό­μων βάσει της φύσης της ανα­πη­ρί­ας τους.

Μας λένε λοι­πόν ότι «η οικο­νο­μία δεν αντέ­χει» όταν πρό­κει­ται για τις ανά­γκες των ΑμεΑ, των χρο­νί­ως πασχό­ντων και των οικο­γε­νειών τους, αλλά αντέ­χει να μπου­κώ­νει με δισε­κα­τομ­μύ­ρια τους ομί­λους της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και της «πρά­σι­νης Ενέρ­γειας», αντέ­χει όταν 4,5 δισ. το χρό­νο ξοδεύ­ο­νται στο δολο­φο­νι­κό ΝΑΤΟ και τη συντή­ρη­ση βάσε­ων, μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νι­κή στρα­τιω­τι­κή βάση και ταυ­τό­χρο­να σε μαγνή­τη αντι­ποί­νων. Αντέ­χει η οικο­νο­μία για να απο­στέλ­λο­νται εξο­πλι­σμοί στην Ουκρα­νία, απο­δυ­να­μώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να την άμυ­να της χώρας και βαθαί­νο­ντας τους κιν­δύ­νους για τον λαό από τη μεγα­λύ­τε­ρη εμπλο­κή στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο μετα­ξύ αντα­γω­νι­στών ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ από τη μια και Ρωσί­ας — Κίνας από την άλλη.

Στην ίδια κατεύ­θυν­ση κινή­θη­κε και το πρό­σφα­το νομο­σχέ­διο που ψηφί­στη­κε στη Βου­λή και αφο­ρά στις συμ­βά­σεις δωρε­άς του ιδρύ­μα­τος «Στ. Νιάρ­χος» προς το ελλη­νι­κό Δημό­σιο. Με το νομο­σχέ­διο αυτό, μέρος του ελέγ­χου της Ψυχι­κής Υγεί­ας παι­διών και εφή­βων ανα­τί­θε­ται σε ιδιω­τι­κό φορέα, ανα­μορ­φώ­νο­ντας έτσι τον προ­σα­να­το­λι­σμό στη σχε­τι­κή έρευ­να. Την ίδια ώρα, στο νομο­σχέ­διο δεν υπάρ­χει καμιά ανα­φο­ρά σε ανά­πτυ­ξη και στε­λέ­χω­ση δομών Ψυχι­κής Υγεί­ας, οι οποί­ες μαστί­ζο­νται από κατα­κερ­μα­τι­σμό και αποσπασματικότητα.

Η κοι­νω­νι­κή πολι­τι­κή λοι­πόν που δια­φη­μί­ζει η ΝΔ καμία σχέ­ση δεν έχει με την κάλυ­ψη των πραγ­μα­τι­κών ανα­γκών των πιο «ευά­λω­των» πλη­θυ­σμών. Η βασι­κή αξία που κυριαρ­χεί και καθο­ρί­ζει τις στρα­τη­γι­κές στην ανα­πη­ρία όλων των μέχρι τώρα κυβερ­νή­σε­ων είναι το κυνη­γη­τό του κέρ­δους. Ο,τι το αντι­στρα­τεύ­ε­ται, ό,τι το περιο­ρί­ζει ή το εμπο­δί­ζει είναι επι­κίν­δυ­νο, είναι εχθρικό.

Οι ανά­γκες του καπι­τα­λι­σμού απαι­τούν οι παρο­χές να συρ­ρι­κνω­θούν, να απο­σα­θρω­θούν, να ξεφορ­τω­θεί το κρά­τος την ευθύ­νη για την προ­στα­σία των παι­διών, των ΑμεΑ, των ηλι­κιω­μέ­νων. Ετσι θα βρουν διέ­ξο­δο υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­να κεφά­λαια, επεν­δυό­με­να στους τομείς της Υγεί­ας, της Παι­δεί­ας, της Πρό­νοιας, της Ειδι­κής Αγω­γής αλλά και της απο­κα­τά­στα­σης. Οι ανά­πη­ροι «κοστί­ζουν» ως χρή­στες αυτών των υπη­ρε­σιών, αλλά οι ανά­γκες τους είναι καλοί «πελά­τες» για τις επι­χει­ρή­σεις που θέλουν να επεν­δύ­σουν σ’ αυτές. Οι διαρ­κείς και συνε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νες ανά­γκες των ΑμεΑ και των οικο­γε­νειών τους δεν πρό­κει­ται ποτέ να ικα­νο­ποι­η­θούν στην ολό­τη­τά τους, όσο θα μπαί­νουν στη λογι­κή «κόστους — οφέ­λους» και των δημο­σιο­νο­μι­κών αντο­χών της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, την οποία έχουν επά­ξια υπη­ρε­τή­σει όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Αυτό το κρά­τος και οι κυβερ­νή­σεις που το υπη­ρε­τούν δεν μπο­ρούν να δια­σφα­λί­σουν «δικαιο­σύ­νη για όλους», όπως υπο­στη­ρί­ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για­τί δεν μπο­ρούν να συνα­ντη­θούν που­θε­νά τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων με τις ανά­γκες των ΑμεΑ των φτω­χών λαϊ­κών στρω­μά­των. Είναι το κρά­τος που αδυ­να­τεί να προ­στα­τέ­ψει τα ΑμεΑ από τις συνέ­πειες της παν­δη­μί­ας, οι οποί­ες στον συγκε­κρι­μέ­νο χώρο εκφρά­στη­καν πολ­λα­πλά. Είναι αυτό το κρά­τος που στοι­βά­ζει τα παι­διά με ανα­πη­ρί­ες σε ακα­τάλ­λη­λα κτί­ρια, χωρίς προ­σω­πι­κό και χωρίς εξει­δι­κευ­μέ­να εκπαι­δευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα. Είναι το ίδιο κακο­ποι­η­τι­κό κρά­τος που αφή­νει τα παι­διά ευά­λω­τα στη βία της φτώ­χειας, της εγκα­τά­λει­ψης του σχο­λεί­ου, της ανή­λι­κης εργα­σί­ας, ενώ ανα­θέ­τει την προ­στα­σία τους σε κάθε λογής ιδιώ­τες και ΜΚΟ απο­δει­κνύ­ο­ντας έτσι ότι είναι ικα­νό­τα­το όταν πρό­κει­ται να προ­ω­θή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Κι αυτό το κρά­τος δεν το έχει αμφι­σβη­τή­σει καμία έως τώρα αστι­κή κυβέρ­νη­ση, ούτε φιλε­λεύ­θε­ρη ούτε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή ούτε με περιο­ρι­στι­κή ούτε με επε­κτα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση. Ούτε σε περί­ο­δο καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης ούτε σε περί­ο­δο καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, ακρι­βώς για­τί τα προ­γράμ­μα­τά τους κινού­νται πάνω στις ίδιες αντι­λαϊ­κές ράγες, βάζουν τις ίδιες προτεραιότητες.

Μόνο η πρόταση του ΚΚΕ βάζει στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες των ΑμεΑ

Αντί­θε­τα, η πρό­τα­ση διε­ξό­δου του ΚΚΕ βάζει στο επί­κε­ντρο τον άνθρω­πο και την ικα­νο­ποί­η­ση των συνε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νων ανα­γκών του, την ολό­πλευ­ρη προ­στα­σία των πιο «ευά­λω­των» τμη­μά­των της κοι­νω­νί­ας. Γι’ αυτό και τη χωρί­ζει άβυσ­σος από το πρό­γραμ­μα των άλλων κομμάτων.

Η σχέ­ση του Κόμ­μα­τός μας με τα ΑμεΑ δεν είναι ούτε πρό­σκαι­ρη ούτε ευκαι­ρια­κή. Καθο­ρί­ζε­ται από τον χαρα­κτή­ρα της κοι­νω­νί­ας και της οικο­νο­μί­ας για την οποία παλεύ­ου­με, στη βάση της κοι­νω­νι­κής ιδιο­κτη­σί­ας στα μέσα παρα­γω­γής, με κεντρι­κό σχε­δια­σμό που θα εξα­σφα­λί­ζει την ικα­νο­ποί­η­ση σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών — λαϊ­κών ανα­γκών, μετα­ξύ των οποί­ων η Υγεία και η Πρό­νοια. Σε αυτήν τη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία οι ανά­πη­ροι και τα ΑμεΑ απο­λαμ­βά­νουν θετι­κές δια­κρί­σεις, που εξα­σφα­λί­ζουν την πραγ­μα­τι­κή ισο­τι­μία και έντα­ξή τους στην Εκπαί­δευ­ση, στον Πολι­τι­σμό, στην ανα­ψυ­χή, στην εργασία.

Το ΚΚΕ έχει διαρ­κή και μόνι­μο προ­σα­να­το­λι­σμό στα ζητή­μα­τα της ανα­πη­ρί­ας, για τη στή­ρι­ξη των αιτη­μά­των του αγω­νι­στι­κού ανα­πη­ρι­κού κινή­μα­τος, για την προ­ώ­θη­ση λύσε­ων απέ­να­ντι στα πιε­στι­κά προ­βλή­μα­τα που δια­μορ­φώ­νο­νται από την ανα­πη­ρία. Επε­ξερ­γα­ζό­μα­στε θέσεις αλλά και προ­τά­σεις, με άξο­να την πλή­ρη ικα­νο­ποί­η­ση των πάγιων αλλά και πρό­σθε­των ανα­γκών των ΑμεΑ, των χρο­νί­ως πασχό­ντων και των οικο­γε­νειών τους.

Ψηλά στην ατζέ­ντα του Κόμ­μα­τός μας βρί­σκο­νται τα ζητή­μα­τα έγκαι­ρης διά­γνω­σης και πρώ­ι­μης παρέμ­βα­σης, η πολι­τι­κή πρό­λη­ψης της ανα­πη­ρί­ας. Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία της Ευρω­παϊ­κής Ενω­σης, οι ανά­πη­ροι είναι πάνω από το 10% του συνο­λι­κού πλη­θυ­σμού. Στη χώρα μας υπο­λο­γί­ζο­νται πάνω από 1.000.000, με τους βαριά ανά­πη­ρους να προ­σεγ­γί­ζουν, ίσως και να ξεπερ­νούν τις 500.000. Ενα μεγά­λο ποσο­στό από αυτούς δεν θα ήταν ανά­πη­ροι ή δεν θα είχα­με αυτόν τον αριθ­μό βαριά ανα­πή­ρων αν υπήρ­χε μια συνο­λι­κή πολι­τι­κή πρό­λη­ψης της ανα­πη­ρί­ας με ό,τι αυτό συνε­πά­γε­ται για ένα δωρε­άν πρό­γραμ­μα προ­γεν­νη­τι­κού ελέγ­χου και ολό­πλευ­ρης ενη­μέ­ρω­σης των νέων ζευ­γα­ριών, για ένα πλή­ρες δίκτυο δημό­σιων υπη­ρε­σιών πρώ­ι­μης διά­γνω­σης και έγκαι­ρης παρέμ­βα­σης που θα είναι ανα­πό­σπα­στο τμή­μα του Κέντρου Υγεί­ας σε ένα λαϊ­κό σύστη­μα Υγεί­ας, που θα ακου­μπά­ει στα μαιευ­τή­ρια, στους βρε­φι­κούς και παι­δι­κούς σταθ­μούς και θα έχει ως βασι­κό στοι­χείο του την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη της οικογένειας.

Ψήφος στο ΚΚΕ: Η μόνη κερδισμένη ψήφος

Διεκ­δι­κού­με δωρε­άν ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή και νοσο­κο­μεια­κή περί­θαλ­ψη ανε­ξάρ­τη­τα από το ποσο­στό ανα­πη­ρί­ας και δωρε­άν παρο­χή του ανα­γκαί­ου υγειο­νο­μι­κού υλι­κού και των τεχνο­λο­γι­κών βοη­θη­μά­των που επι­βάλ­λει η φύση της ανα­πη­ρί­ας. Επαγ­γελ­μα­τι­κή απο­κα­τά­στα­ση όλων των ικα­νών προς εργα­σία ανα­πή­ρων, να προ­σλαμ­βά­νε­ται ο ανά­πη­ρος με ευθύ­νη του κρά­τους με την απο­φοί­τη­ση του από τις διά­φο­ρες εκπαι­δευ­τι­κές βαθ­μί­δες, δημιουρ­γία προ­στα­τευό­με­νων εργα­στη­ρί­ων η παρα­γω­γή των οποί­ων θα απορ­ρο­φά­ται με ευθύ­νη του κρά­τους. Δημιουρ­γία νέων κρα­τι­κών μονά­δων ανοι­χτής ή κλει­στής περί­θαλ­ψης, ξενώ­νων, δια­με­ρι­σμά­των ημιαυ­τό­νο­μης δια­βί­ω­σης. Κατάρ­γη­ση κάθε επι­χει­ρη­μα­τι­κής δρά­σης, ανοι­χτής ή συγκα­λυμ­μέ­νης, μέσω των δια­φό­ρων ΜΚΟ, στους ευαί­σθη­τους χώρους της Υγεί­ας, Πρό­νοιας, Ειδι­κής Αγω­γής και Αποκατάστασης.

Το σύνο­λο των εξε­λί­ξε­ων και στους χώρους της Πρό­νοιας, Ειδι­κής Αγω­γής και Απο­κα­τά­στα­σης επι­βάλ­λει η δικαιο­λο­γη­μέ­νη δυσα­ρέ­σκεια να μην εγκλω­βι­στεί σε ψεύ­τι­κα και εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα, στη λογι­κή του μικρό­τε­ρου κακού, ανα­δει­κνύ­ο­ντας νικη­τή στην «ψιχου­λο­μα­χία», αλλά να απο­τε­λέ­σει κρι­τή­ριο ψήφου στις επερ­χό­με­νες εκλογές.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η κερ­δι­σμέ­νη ψήφος για τον λαό. Εκφρά­ζει τη συνέ­πεια λόγων — έργων, που δεν θα τον απο­γοη­τεύ­σει, που θα τη βρει δίπλα του σε κάθε αγώ­να, που ασκεί πίε­ση για ανά­σες ανα­κού­φι­σης, που φωτί­ζει κι ανοί­γει δρό­μο για την πραγ­μα­τι­κή διέξοδο.

Της Λουί­ζας ΡΑΖΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
«Ριζο­σπά­στης» του Σαββατοκύριακου

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα