Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ποίημα του Δ, Βαλαή αφιερωμένο στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Εδώ είναι η θέση μας, κάτω απ’ την κόκκινη σημαία!

(Αφιερωμένο στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ)

Φιλάς κατου­ρη­μέ­νες ποδιές”

για μια δου­λειά των πεντα­κο­σί­ων ευρώ…

Υπο­μέ­νεις απει­λές, εξευτελισμούς

για να μην πει­νά­σει η οικο­γέ­νειά σου…

Κάνεις γαρ­γά­ρα τον εγω­ι­σμό σου

προ­κει­μέ­νου να ”βολέ­ψεις” τα παι­διά σου…

Κι όταν μένεις μόνος, βρίζεις

όλους αυτούς τους δυνά­στες σου…

Φοβά­σαι, όμως, να γρα­φτείς στο συνδικάτο

μην τυχόν και ”στιγ­μα­τι­στείς”…

Άλλες, πάλι, φορές

τα βάζεις με τον εαυ­τό σου,

που δεν τα ”κατά­φε­ρες”

όπως κάποιοι άλλοι…

Και στην από­γνω­σή σου, δυστυχώς,

ανέ­χε­σαι να σου γλεί­φει τ’ αυτιά

η γλοιώ­δης γλώσ­σα της φασι­στι­κής οχιάς,

αγνο­ώ­ντας το δηλη­τή­ριο που κρύβει…

Σε σένα μιλάω, μ’ ακούς;

Σε σένα μιλάω,

που μέσ’ απ’ τον καθρέφτη

με κοι­τά­ζεις θυμωμένος!

Φτά­νει πια τόσος ραγιαδισμός!

Εσύ, κι εγώ, και όλοι εμείς

της μοι­ρο­λα­τρεί­ας οι οπαδοί,

βαθιά μέσα μας,

την ξέρου­με την Αλήθεια…

Εδώ είναι η θέση μας!

Κάτω απ’ την κόκ­κι­νη σημαία!

Τη σημαία της αξιοπρέπειας

και της περηφάνιας…

Ποτι­σμέ­νη με το αίμα του δίκιου

και της λευτεριάς…

Σα σμί­ξουν και συντονιστούν

οι φωνές μας,

εκα­τομ­μύ­ρια φωνές

στις λεω­φό­ρους του Αγώνα,

τότε ‑δεν μπορεί-

η Ιστο­ρία θα επαναληφθεί,

θα τα γκρε­μί­σου­με ξανά

τα τεί­χη της Ιεριχώς!

Κι η ”έφο­δος στους ουρανούς”

όνει­ρο πια δε θα ‘ναι,

μα θρί­αμ­βος δικαίωσης

του γένους των Ανθρώπων!…

21/5/2020
Δημή­τρης Βαλαής
Δάσκα­λος – Νάουσα

 

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο