Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Πολλοί μετανάστες πιστεύουν ότι η Μεσόγειος είναι ένας ποταμός»

Η Ευρώ­πη θεω­ρεί­ται μια χρυ­σή ήπει­ρος για πολ­λούς ανθρώ­πους στην Αφρι­κή. Έτσι τολ­μούν να φύγουν ‑παρά τους κιν­δύ­νους- για να φτά­σουν στη «Γη της Επαγγελίας».

Περισ­σό­τε­ροι από 1.000 άνθρω­ποι πνί­γη­καν στην προ­σπά­θεια τους να δια­σχί­σουν τη Μεσό­γειο μόνο φέτος. Είναι ενή­με­ροι οι πρό­σφυ­γες στην Αφρι­κή για τον κίν­δυ­νο; Ποια ιδέα έχουν οι άνθρω­ποι στην προ­σπά­θειά τους ξεφύγουν;

Η Φλό­ρενς Κιμ, εκπρό­σω­πος της Διε­θνούς Οργά­νω­σης Μετα­νά­στευ­σης (IOM) στη Σενε­γά­λη λέει στην γερ­μα­νι­κή Die Zeit ότι «υπάρ­χουν άνθρω­ποι που δεν έχουν δει ποτέ τους θάλασ­σα. Νομί­ζουν ότι η Μεσό­γειος είναι ένας ποτα­μός. Θεω­ρούν επί­σης ότι θα περά­σουν με αλιευ­τι­κό επει­δή δεν γνω­ρί­ζουν καν τι είναι το σκά­φος στο οποίο ανε­βαί­νουν. Οι περισ­σό­τε­ροι άνθρω­ποι γνω­ρί­ζουν όμως τον κίν­δυ­νο. Οι περισ­σό­τε­ροι πρό­σφυ­γες προ­έρ­χο­νται από την υπο­σα­χά­ρια περιο­χή. Πρέ­πει να δια­σχί­σουν την έρη­μο πριν φτά­σουν στην ακτή. Δια­σχί­ζο­ντας όμως την έρη­μο πολ­λοί πεθαίνουν».

Η Φλό­ρενς Κιμ εξη­γεί ακό­μα, πώς οι πρό­σφυ­γες έρχο­νται σε επα­φή με δουλεμπόρους.

«Δια­λυ­μέ­νοι από την κού­ρα­ση οι μετα­νά­στες συνα­ντούν τους δου­λε­μπό­ρους στο δρό­μο, μερι­κές φορές είναι συμπα­τριώ­τες τους, οι οποί­οι με τη σει­ρά τους, τούς φέρ­νουν σε επα­φή με άλλους ανθρώ­πους που προ­σποιού­νται ότι θα τους βοη­θή­σουν. Στο τέλος, τους πιστεύουν».

Η κ. Κιμ λέει ακό­μα ότι «πρέ­πει επί­σης να πού­με ότι η περιο­χή είναι κοι­νω­νι­κά πολύ ετε­ρο­γε­νής. Υπάρ­χουν άνθρω­ποι που μπο­ρούν να δια­βά­σουν και να γρά­ψουν, αλλά είναι και πολ­λοί αναλ­φά­βη­τοι, που δεν έχουν πάει ποτέ σε σχολείο».

Στο ερώ­τη­μα για το πόσο κοστί­ζει μία δια­φυ­γή η εκπρό­σω­πος της ΙΟΜ λέει ότι «ποι­κίλ­λει πολύ, ανά­λο­γα με τη χώρα προ­έ­λευ­σης των μετα­να­στών, τη δια­δρο­μή και την ποιό­τη­τα του σκά­φους. Κατά μέσο όρο, οι πρό­σφυ­γες πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν 1.000 με 6.000 ευρώ. Το πρό­βλη­μα είναι ότι οι λαθρέ­μπο­ροι συχνά εργά­ζο­νται με δια­κι­νη­τές. Εάν ένας πρό­σφυ­γας δεν μπο­ρεί να πλη­ρώ­σει, θα τον δώσουν σ’ αυτούς. Τότε υπάρ­χει ένας μεγά­λος κίν­δυ­νος να που­λή­σουν τον εαυ­τό τους. ακό­μη και αν βρί­σκο­νται ήδη στην Ευρώ­πη. Ένα παρά­δειγ­μα: το 50% των γυναι­κών της Νιγη­ρί­ας που φτά­νουν στην Ιτα­λία γίνο­νται αντι­κεί­με­να εκμε­τάλ­λευ­σης. Πολ­λές πίστευαν ότι θα εργα­στούν ως κομ­μώ­τριες, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κατα­λή­γουν στην πορνεία».

Δεν μιλούν από ντρο­πή για τον ρατσι­σμό που αντιμετωπίζουν

«Πολ­λοί μετα­νά­στες έχουν την εικό­να της Ευρώ­πης της Χρυ­σής Ηπείρου»λέει η κ. Κιμ. «Έχω επα­νει­λημ­μέ­να συνα­ντη­θεί με μετα­νά­στες που δεν μπο­ρού­σαν να φαντα­στούν ότι υπάρ­χει πεί­να στην Ευρώ­πη. Πόσο μάλ­λον ότι υπάρ­χουν άνθρω­ποι που ζουν στο δρό­μο. Το πρό­βλη­μα είναι ότι πολ­λοί μετα­νά­στες που έχουν φτά­σει στην Ευρώ­πη, στέλ­νουν μια παρα­πλα­νη­τι­κή εικό­να στην πατρί­δα τους. Ακό­μη κι αν έχουν γίνει στό­χος ρατσι­στι­κών επι­θέ­σε­ων, δεν μιλούν από ντρο­πή γι αυτό και προ­τι­μούν να τους δεί­χνουν μόνο την καλή πλευ­ρά. Αυτό είναι ένα από τα σημεία για τα οποία θέσα­με ως οργα­νι­σμός, θα προ­σπα­θή­σου­με να δώσου­με σε αυτούς που είναι πίσω μια ρεα­λι­στι­κή εικόνα» (…).

Πηγή: Δημό­σια σελί­δα ΑΠΕ

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο