Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτέμβρη του 1974, μετά από 27 ολόκληρα χρόνια βαθιάς παρανομίας, ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» αναγεννήθηκε από τη στάχτη αυτή, για να συνεχίσει την ιστορική αποστολή του, σαν όργανο του Κόμματος της εργατικής τάξης σαν εφημερίδα αρχών, σα συλλογικός προπαγανδιστής, αγκιτάτορας και οργανωτής μέσα στο λαό, για να εμψυχώνει τους νέους αγώνες του για την ελευθερία, την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό.
Η «κατάργηση της πάλης των τάξεων»
25/5/1976: Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με τίτλο «Παλλαϊκή καταδίκη του αντεργατικού — απεργοσπαστικού νομοσχεδίου του κ. Λάσκαρη». Πρόκειται για τον περίφημο νόμο 330 που η κατάργησή του ήταν στόχος του εργατικού κινήματος για τα επόμενα οκτώ χρόνια. Την προηγούμενη μέρα, είχε γίνει πανελλαδική απεργία και μια μεγάλη συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας. Το νομοσχέδιο χτυπούσε το δικαίωμα στην απεργία και θεσμοθετούσε τον κυβερνητικό συνδικαλισμό στο πλαίσιο της διακήρυξης του Λάσκαρη περί του τέλους της πάλης των τάξεων!
«Ψηλά τη σημαία»
31/12/1991: Είναι η επομένη μιας πολύ πικρής μέρας. Την προηγουμένη, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κατέβηκε από το Κρεμλίνο. Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με μια κόκκινη σημαία και στο πρώτο θέμα γράφει:
«Ψηλά τη σημαία. Μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη, αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος. Ο σοσιαλισμός θα νικήσει».
Ο εφιάλτης της πλημμύρας …
22/10/1994: Η εφιαλτική βραδιά της 21 Οκτώβρη 1994. Ο Περισσός πλημμυρίζει. Οι τυπογραφικές μηχανές της Τυποεκδοτικής θάβονται κάτω από τόνους λάσπης. Την επομένη έμοιαζε με ψέμα, μα η εφημερίδα κρεμόταν στα περίπτερα. Ενα από τα πιο …όμορφα και συγκλονιστικά πρωτοσέλιδα. Γράφει: «Κυκλοφορούμε λοιπόν. Σήμερα, γιατί, για αύριο δε γνωρίζουμε ακόμα αν θα μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι το τυπογραφείο. Η καταστροφή είναι τεράστια. Θα επιμείνουμε όμως. Το έχουμε χρεωθεί. Από το Κόμμα, από την εργατική τάξη. Να συνεχίσουμε στην πρώτη γραμμή. Με όποιες συνθήκες. Οπως πάντα»…