Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Ο νέος σεισμός στην Αθήνα, που ξύπνησε μνήμες του 1999, δημιουργεί εύλογα την ευκαιρία για ορισμένους γενικότερους σχολιασμούς
1.Εμφανής είναι η προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης του όλου ζητήματος. Η νέα κυβέρνηση για να δείξει “αποφασιστικότητα” και “επιχειρησιακή ικανότητα”. Οι δε της προηγούμενης ότι ο κρατικός μηχανισμός που παραδόθηκε ήταν πανέτοιμος.
2. Τα ΜΜΕ κάνουν “τη δουλειά τους” στη μάχη του εντυπωσιασμού με ρεπορτάζ, πλάνα, αλλά και στις συζητήσεις (λιγότερο) με ειδικούς .(Ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν θρηνούσαμε και θύματα…) . Να σημειώσουμε ακόμη ότι μια σειρά αναρτήσεων Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που εστιάζουν στα περί “γκαντέμη” που πέρα από χιούμορ δεν βοηθούν και δεν φωτίζουν την ουσία του ζητήματος…
3. Η ουσία είναι το κατά πόσο τελικά είμαστε έτοιμοι- κάνουμε λόγο για ουσιαστική αντισεισμική προστασία- σε κάθε περιοχή, ιδιαίτερα τις χαρακτηριζόμενες ως “σεισμογενείς”. Ο νέος σεισμός υπογραμμίζει την ανάγκη σχεδιασμένης αντισεισμικής προστασίας σε δημόσια κτίρια και κατοικίες λαϊκών οικογενειών. Η ανάγκη αυτή δεν αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα, αλλά αποσπασματικά και χωρίς σχέδιο, αφού και οι κρατικές υπηρεσίες και υποδομές αδυνατούν αλλά και το κριτήριο του κέρδους στις κατασκευές δημιουργεί κακοτεχνίες, ενώ βεβαίως δεν παίρνονται μέτρα ασφαλείας σε εργασιακούς χώρους.
4. Ας μην ξεχνάμε λοιπόν την ανάγκη της οργανωμένης πάλης για ουσιαστικά μέτρα αντισεισμικής προστασίας μιας το αστικό κράτος (και απέναντι σε όλα τα φυσικά φαινόμενα) έχει αποδειχτεί διαχρονικά μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων “ανίκανο” να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή!