Στο όριο της φτώχειας 3,2 εκατ. Γερμανοί συνταξιούχοι — Εργασία έως τα 70 στις ΗΠΑ

Δυσοί­ω­νες δια­γρά­φο­νται οι προ­ο­πτι­κές για τους συντα­ξιού­χους στις δύο πλευ­ρές του Ατλα­ντι­κού και όσοι σχε­διά­ζουν να συντα­ξιο­δο­τη­θούν στο εγγύς μέλ­λον ίσως πρέ­πει να το ξανα­σκε­φτούν. Στη μεγα­λύ­τε­ρη οικο­νο­μία της Ευρώ­πης, τη Γερ­μα­νία, σχε­δόν ο ένας στους πέντε συντα­ξιού­χους βρί­σκε­ται στα όρια της φτώ­χειας, ενώ στην υπερ­δύ­να­μη αυξά­νε­ται ταχύ­τα­τα το ποσο­στό των εργα­ζο­μέ­νων που δεν σχε­διά­ζουν να συντα­ξιο­δο­τη­θούν παρά μόνο μετά τα 65 τους έτη, ενώ το 13% δεν σκο­πεύ­ει να συντα­ξιο­δο­τη­θεί ποτέ.

Σύμ­φω­να με σχε­τι­κό ρεπορ­τάζ της Deutsche Welle, στη χώρα του μηδε­νι­κού ελλείμ­μα­τος και υπέρ­μα­χο της δημο­σιο­νο­μι­κής πει­θαρ­χί­ας περί­που 3,2 εκατ. συντα­ξιού­χοι κιν­δυ­νεύ­ουν να βρε­θούν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Ο αριθ­μός αυτός αντι­προ­σω­πεύ­ει το 18,7% των Γερ­μα­νών συντα­ξιού­χων και προ­κύ­πτει από έρευ­να που εκπό­νη­σε το 2017 ομά­δα δημο­σιο­γρά­φων του δημό­σιου δικτύ­ου ARD.

Οπως τονί­ζει η γερ­μα­νι­κή εφη­με­ρί­δα, μετα­ξύ όσων κιν­δυ­νεύ­ουν να βρε­θούν κάτω από τα όρια της φτώ­χειας βρί­σκο­νται συντα­ξιού­χοι που ζουν μόνοι και εισπράτ­τουν ετη­σί­ως συντά­ξεις ύψους 13.628 ευρώ στη μάλ­λον ευη­με­ρού­σα αλλά και ακρι­βή Γερ­μα­νία. Το σημα­ντι­κό­τε­ρο όμως είναι ότι το ποσο­στό των φτω­χών Γερ­μα­νών συντα­ξιού­χων αυξά­νε­ται με ανη­συ­χη­τι­κό ρυθμό.

Εχει προη­γη­θεί το 2010 ανά­λο­γη έρευ­να της Destatis, από τα πορί­σμα­τα της οποί­ας προ­έ­κυ­πτε ένα σαφώς μικρό­τε­ρο ποσο­στό φτω­χών συντα­ξιού­χων και συγκε­κρι­μέ­να το 14%. Από τη σύγκρι­ση των δύο ερευ­νών προ­κύ­πτει, έτσι, ότι σε διά­στη­μα επτά ετών αυξή­θη­καν οι φτω­χοί συντα­ξιού­χοι της Γερ­μα­νί­ας κατά 803.000 άτο­μα. Και οι δυσοί­ω­νες εξε­λί­ξεις δεν τελειώ­νουν εδώ. Μιλώ­ντας στο δίκτυο Monitor, ο επι­κε­φα­λής του γερ­μα­νι­κού οικο­νο­μι­κού ινστι­τού­του DIW, Μαρ­σέλ Φρά­τζ­χερ, προ­έ­βλε­ψε πως τα ποσο­στά της φτώ­χειας μετα­ξύ των ηλι­κιω­μέ­νων Γερ­μα­νών θα αυξη­θούν «όχι απλώς σημα­ντι­κά αλλά πάρα πολύ» μέσα στα επό­με­να 10 με 15 χρόνια.

Σύμ­φω­να με τον Φρά­τζ­χερ, το αυξα­νό­με­νο ποσο­στό φτώ­χειας στη χώρα που είναι σύμ­βο­λο της στι­βα­ρής οικο­νο­μί­ας και της ισχυ­ρής βιο­μη­χα­νί­ας, έστω και αν πολύ τελευ­ταία φλερ­τά­ρει με την ύφε­ση, είναι η συνι­στα­μέ­νη πολ­λών αρνη­τι­κών παρα­γό­ντων. Μετα­ξύ άλλων στους παρά­γο­ντες αυτούς συγκα­τα­λέ­γο­νται οι χαμη­λοί μισθοί, ο μεγά­λος αριθ­μός θέσε­ων μερι­κής απα­σχό­λη­σης, αλλά και το γεγο­νός ότι πολ­λοί άνθρω­ποι ανα­γκά­ζο­νται να δια­κό­ψουν τη στα­διο­δρο­μία τους συχνά για προ­σω­πι­κούς λόγους όπως, για παρά­δειγ­μα, για να αφο­σιω­θούν στην ανα­τρο­φή των παι­διών τους. Ολοι αυτοί οι παρά­γο­ντες, επι­ση­μαί­νει ο ίδιος, οδη­γούν τελι­κά σε χαμη­λές συντά­ξεις, στο πλαί­σιο του άκαμ­πτου συντα­ξιο­δο­τι­κού συστή­μα­τος της Γερμανίας.

Στο σύστη­μα αυτό, εργα­ζό­με­νοι και εργο­δό­τες συν­δρά­μουν κατά 50% και 50%. Για να απο­φύ­γει, άλλω­στε, κανείς τη φτώ­χεια στην τρί­τη ηλι­κία πρέ­πει να εισπράτ­τει 12 ευρώ την ώρα, αλλά ο επί­ση­μος βασι­κός μισθός στη Γερ­μα­νία αυξή­θη­κε προ­σφά­τως κατά ένα ευρώ, για να φτά­σει τα 9,35 ευρώ την ώρα. Η κατά­στα­ση φαί­νε­ται πως εξα­να­γκά­ζει τους Γερ­μα­νούς να παρα­τεί­νουν τον επαγ­γελ­μα­τι­κό τους βίο καθώς προ­κύ­πτει πως εξα­κο­λου­θούν να εργά­ζο­νται 500.000 ηλι­κιω­μέ­νοι στη χώρα.

Σύμ­φω­να με στοι­χεία που έδω­σε πέρυ­σι στη δημο­σιό­τη­τα η Destatis, στη Γερ­μα­νία εξα­κο­λου­θούν να εργά­ζο­νται 487.000 άτο­μα ηλι­κί­ας άνω των 65 ετών, όταν η συνή­θης ηλι­κία συντα­ξιο­δό­τη­σης στη χώρα κυμαί­νε­ται ανά­με­σα στα 63 και τα 67 έτη, ανά­λο­γα με τον κλά­δο καθώς τα όρια έχουν αυξη­θεί στα­δια­κά μετά το 2012.

Εργασία έως τα 70 στις ΗΠΑ

Κι ενώ στη Γερ­μα­νία ορι­σμέ­νοι ηλι­κιω­μέ­νοι εξα­κο­λου­θούν να εργά­ζο­νται για να απο­φύ­γουν τη φτώ­χεια, στις ΗΠΑ επι­λέ­γουν πολύ περισ­σό­τε­ροι να παρα­τεί­νουν τον επαγ­γελ­μα­τι­κό τους βίο όχι μόνο για οικο­νο­μι­κούς λόγους, αλλά και για λόγους προ­σω­πι­κής ικα­νο­ποί­η­σης. Σχε­τι­κό ρεπορ­τάζ της Wall Street Journal επι­κα­λεί­ται έρευ­να του Κέντρου Μελε­τών Συντα­ξιο­δό­τη­σης της Αμε­ρι­κής, σύμ­φω­να με την οποία έχει τρι­πλα­σια­στεί από το 1995 και μετά ο αριθ­μός των Αμε­ρι­κα­νών που επι­λέ­γουν να συντα­ξιο­δο­τη­θούν μετά το 65ο έτος τους. Οπως υπο­γραμ­μί­ζει η αμε­ρι­κα­νι­κή εφη­με­ρί­δα, σε μεγά­λο βαθ­μό αυτό οφεί­λε­ται στον καται­γι­σμό των ρεπορ­τάζ που αφο­ρούν το αυξα­νό­με­νο κόστος της ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής περί­θαλ­ψης και το έλλειμ­μα χρη­μα­το­δό­τη­σης των προ­γραμ­μά­των κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης. Οι δύο ακα­δη­μαϊ­κοί που εκπό­νη­σαν τη σχε­τι­κή έρευ­να συνι­στούν μάλι­στα στους εργα­ζο­μέ­νους να παρα­μεί­νουν στην εργα­σία τους του­λά­χι­στον μέχρι τα 70 έτη, ώστε να απο­τα­μιεύ­σουν υψη­λό­τε­ρα ποσά. Προ­κύ­πτει, όμως, πως οι Αμε­ρι­κα­νοί έχουν και άλλους λόγους να εργά­ζο­νται για περισ­σό­τε­ρα χρό­νια. Ο χώρος της εργα­σί­ας τους προ­σφέ­ρει τη δυνα­τό­τη­τα της επα­φής με άλλους ανθρώ­πους, καθώς έχουν ελα­χι­στο­ποι­η­θεί οι άλλες δρα­στη­ριό­τη­τες που παλαιό­τε­ρα ικα­νο­ποιού­σαν την ανά­γκη για κοι­νω­νι­κό­τη­τα. Οπως τονί­ζει η WSJ, από στοι­χεία της στα­τι­στι­κής υπη­ρε­σί­ας προ­κύ­πτει πως βρί­σκε­ται σε ιστο­ρι­κά χαμη­λά επί­πε­δα η συμ­με­το­χή των ανθρώ­πων σε θρη­σκευ­τι­κές οργα­νώ­σεις, σε κοι­νω­νι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες ή σε εκδη­λώ­σεις της τοπι­κής κοι­νό­τη­τας, όπως επί­σης και σε αθλη­τι­κά συμβάντα.

Πηγή: Καθη­με­ρι­νή