Συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί: Χιλιάδες απολυμένοι κάθε χρόνο

Γρά­φει η Ελέ­νη Κακνα­βά­του //

Οι συμ­βα­σιού­χοι εκπαι­δευ­τι­κοί έρχο­νται κι αυτοί σήμε­ρα, τελευ­ταία μέρα της σχο­λι­κής χρο­νιάς, να προ­στε­θούν στους χιλιά­δες συμ­βα­σιού­χους των ΟΤΑ, που χάνουν τη δου­λειά τους. Οι εκπαι­δευ­τι­κοί αυτοί, που υπο­τί­θε­ται ότι προ­σλαμ­βά­νο­νται για να ανα­πλη­ρώ­σουν κενές θέσεις εργα­σί­ας μονί­μων, οι οποί­οι απου­σιά­ζουν λόγω ασθε­νεί­ας, κύη­σης, απο­σπά­σε­ων, εκπαι­δευ­τι­κών αδειών κλπ, καλύ­πτουν εδώ και μερι­κά χρό­νια πάγιες ανά­γκες, καθώς οι κυβερ­νή­σεις των τελευ­ταί­ων χρό­νων συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και της «Αρι­στε­ρής» κυβέρ­νη­σης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φρο­ντί­ζουν να μην κάνουν  μόνι­μους διο­ρι­σμούς εκπαι­δευ­τι­κών. Κι αυτό τη στιγ­μή που τα κενά εκπαι­δευ­τι­κών στα σχο­λεία υπο­λο­γί­ζο­νται σε μερι­κές χιλιά­δες λόγω και της συντα­ξιο­δό­τη­σης μεγά­λου αριθ­μού μονί­μων εκπαι­δευ­τι­κών τα τελευ­ταία χρό­νια. Προ­σλαμ­βά­νο­νται λοι­πόν ως ανα­πλη­ρω­τές, εργά­ζο­νται με ωρά­ρια μονί­μων σε δυο και τρία πολ­λές φορές σχο­λεία, τρέ­χο­ντας από χωριό σε χωριό, από σχο­λείο σε σχο­λείο, χωρίς να καλύ­πτο­νται από το κρά­τος τα έξο­δα μετα­κί­νη­σής τους, μακριά από τις οικο­γέ­νειες τους για 6–8 μήνες. Το καλο­καί­ρι  απο­λύ­ο­νται και κάνουν αίτη­ση για να επα­να­προ­σλη­φθούν κάθε χρο­νιά , αν είναι τυχε­ροί, σε σχο­λεία από τον Έβρο ως την Κρή­τη. Δεν έχουν τα ίδια δικαιώ­μα­τα με τους μόνι­μους συνα­δέλ­φους τους ( άδειες πχ)  και  μπο­ρεί να απο­λυ­θούν, αν τύχει και αρρω­στή­σουν πάνω από 15 μέρες.

Πολ­λοί  έχουν δου­λέ­ψει πολ­λά χρό­νια σε  αυτό το καθε­στώς, καθε­στώς το οποίο έχει δημιουρ­γή­σει η πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, όπως είπα­με,  αλλά κι αυτή της ΕΕ, η οποία κάθε άλλο παρά προ­στα­τεύ­ει τους συμ­βα­σιού­χους, όπως ισχυ­ρί­στη­κε η Επί­τρο­πος της ΕΕ κ. Thyssen,   απα­ντώ­ντας σε σχε­τι­κή ερώ­τη­ση για τους ανα­πλη­ρω­τές εκπαι­δευ­τι­κούς στη χώρα μας του Ευρω­βου­λευ­τή του ΚΚΕ Κ. Παπα­δά­κη. Είναι ο ίδιος τρό­πος με τον οποίο προ­στα­τεύ­ο­νται δήθεν συμ­βα­σιού­χοι των ΟΤΑ και όλου του δημό­σιου ή ευρύ­τε­ρου δημό­σιου τομέα.

Πέρα όμως από τον εργα­σια­κό μεσαί­ω­να που επι­κρα­τεί με τις ελα­στι­κές σχέ­σεις εργα­σί­ας και στην εκπαί­δευ­ση, πράγ­μα που πλήτ­τει τους νέους εκπαι­δευ­τι­κούς και τις οικο­γέ­νειες τους,  το καθε­στώς πλήτ­τει πρω­τί­στως την εκπαί­δευ­ση των μαθη­τών όλων των βαθ­μί­δων. Κάθε χρό­νο οι διο­ρι­σμοί ανα­πλη­ρω­τών γίνο­νται με καθυ­στέ­ρη­ση, οπό­τε πολ­λά παι­διά μένουν χωρίς δασκά­λους στα σχο­λεία, άρα και χωρίς μάθη­μα.  Λόγω έλλει­ψης  διο­ρι­σμών ανα­πλη­ρω­τών γίνο­νται συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των ή σχο­λεί­ων, αυξά­νε­ται το ωρά­ριο των εκπαι­δευ­τι­κών με υπε­ρω­ρια­κή απα­σχό­λη­ση και κάλυ­ψη κενών σε απο­μα­κρυ­σμέ­να σχο­λεία με μετα­κι­νή­σεις μονί­μων, με εξου­θε­νω­τι­κές συν­θή­κες εργα­σί­ας για όλο το προ­σω­πι­κό των σχο­λεί­ων, ακό­μη και των  νηπια­γω­γεί­ων , παι­δι­κών σταθ­μών και ειδι­κής αγω­γής. Όλα αυτά σε βάρος της ποιό­τη­τας της εκπαίδευσης.

Επο­μέ­νως πρέ­πει να γίνει κατα­νοη­τό κι από τους εκπαι­δευ­τι­κούς αλλά και από τους γονείς και τους μαθη­τές ότι δεν είναι πολυ­τέ­λεια να απαι­τή­σουν να έχουν τα σχο­λειά  μόνι­μο προ­σω­πι­κό, να έχουν οι δάσκα­λοι μόνι­μη και στα­θε­ρή εργα­σία πράγ­μα που θα τους βοη­θού­σε και ψυχο­λο­γι­κά να απο­δώ­σουν περισσότερο.

Οι νέοι εκπαι­δευ­τι­κοί που τα τελευ­ταία του­λά­χι­στον 10 χρό­νια έχουν χτυ­πη­θεί από την ανερ­γία, όπως όλοι οι νέοι και οι νέοι επι­στή­μο­νες, πρέ­πει μαζί με τους άλλους άνερ­γους, τους εργα­ζό­με­νους και συμ­βα­σιού­χους του  δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα να απαι­τή­σουν δυνα­μι­κά το δικαί­ω­μα στην εργα­σία. Να μην παρα­σύ­ρο­νται από τα λόγια της Κυβέρ­νη­σης  ότι κατα­βάλ­λει δήθεν προ­σπά­θειες αλλά δεν της επι­τρέ­πει το Σύνταγ­μα και οι θεσμοί να προ­χω­ρή­σει σε μονι­μο­ποι­ή­σεις . Για­τί η Κυβέρ­νη­ση θυμά­ται το Σύνταγ­μα, όταν είναι να προ­χω­ρή­σει σε απο­λύ­σεις αλλά ποτέ όταν οι εργα­ζό­με­νοι ζητά­νε να μην απο­λυ­θούν. Όταν ζητά­νε  να εργά­ζο­νται μόνι­μα αφού καλύ­πτουν  πάγιες και διαρ­κείς ανά­γκες. Το δικαί­ω­μα αυτό άλλω­στε είναι κατο­χυ­ρω­μέ­νο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαί­ω­μα, όπως θα έλε­γε και κάποιος αστός συνταγ­μα­το­λό­γος ( πχ Γ. Κατρού­γκα­λος), υπε­ρα­σπι­ζό­με­νος το αστι­κό Σύνταγμα.