Διε­θνής ομά­δα επι­στη­μό­νων από 38 ερευ­νη­τι­κά ινστι­τού­τα και εται­ρεί­ες πρό­κει­ται να τρυ­πή­σει την περιο­χή του κρα­τή­ρα του ηφαι­στεί­ου Κρά­φλα (ηφαι­στεια­κή καλ­ντέ­ρα με διά­με­τρο ~10 χλμ. και ζώνη σχι­σμής μήκους ~90) της Ισλαν­δί­ας σε βάθος 2.000μ, με στό­χο τη δημιουρ­γία του πρώ­του υπό­γειου παρα­τη­ρη­τη­ρί­ου μάγ­μα­τος στον κόσμο.
Σύμ­φω­να με τους ερευ­νη­τές, το έργο αυτό θα βοη­θή­σει στην καλύ­τε­ρη κατα­νό­η­ση της προ­έ­λευ­σης των ηπεί­ρων, της δυνα­μι­κής των ηφαι­στεί­ων και των γεω­θερ­μι­κών συστη­μά­των.

Βρί­σκε­ται στα βορειο­α­να­το­λι­κά του νησιού, ο κρα­τή­ρας είναι γεμά­τος γαλα­ζο­πρά­σι­να νερά και φου­μα­ρό­λες (σσ. ηφαι­στειο­γε­νείς περιο­χές από τις οποί­ες εξέρ­χο­νται υδρα­τμοί και διά­φο­ρα άλλα αέρια ηφαι­στεια­κής προ­έ­λευ­σης) που απε­λευ­θε­ρώ­νουν ατμό και θειά­φι, γι’ αυτό και κάθε χρό­νο προ­σελ­κύ­ει πολ­λούς επι­σκέ­πτες οι περισ­σό­τε­ροι για να βγά­λουν φωτο­γρα­φί­ες και να ποστά­ρουν τη φάτσα τους στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα.

Μελέ­τη απο­κα­λύ­πτει ότι η επό­με­νη υπερ-έκρη­ξη του ηφαι­στεί­ου Τόμπα της Ινδο­νη­σί­ας θα μπο­ρού­σε να συμ­βεί χωρίς κανέ­να προει­δο­ποι­η­τι­κό σημάδι.
Ακρι­βώς αυτές οι κατα­στά­σεις αλλά και ενερ­γεια­κές — ερευ­νη­τι­κές δυνα­τό­τη­τες μελε­τώ­νται από την ομά­δα Krafla Magma Testbed (KMT), ένα επι­στη­μο­νι­κό έργο αξί­ας 100 εκα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων, που ξεκί­νη­σε το 2014 και έχει προ­γραμ­μα­τί­σει την πρώ­τη γεώ­τρη­ση το 2024.

«Δεν υπάρ­χει τέτοιο παρα­τη­ρη­τή­ριο και δεν έχου­με δει ποτέ υπό­γειο μάγ­μα, εκτός από τρεις τυχαί­ες συνα­ντή­σεις σε γεω­τρή­σεις” στη Χαβάη, την Κένυα και την Ισλαν­δία, δήλω­σε στο France24 ο Paolo Papale, από το Ιτα­λι­κό Εθνι­κό Ινστι­τού­το Γεω­φυ­σι­κής και Ηφαιστειολογίας.
Προ­τε­ραιό­τη­τα των επι­στη­μό­νων είναι να φτά­σουν σε ένα πηγά­δι γεμά­το με λάβα, το λιω­μέ­νο πέτρω­μα σε βάθος χιλιο­μέ­τρων, το οποίο, σε αντί­θε­ση με τη λάβα στην επι­φά­νεια, παρα­μέ­νει άγνω­στο έδαφος».
(…)
«Το να γνω­ρί­ζου­με πού βρί­σκε­ται το μάγ­μα είναι ζωτι­κής σημα­σί­ας για να είμα­στε καλά προ­ε­τοι­μα­σμέ­νοι», προ­σθέ­τει ο Papale, «χωρίς αυτό, είμα­στε σχε­δόν τυφλοί», προειδοποιεί.
Σύμ­φω­να με τον ερευ­νη­τή, το έργο «έχει τη δυνα­τό­τη­τα να απο­τε­λέ­σει ένα τερά­στιο βήμα προς τα εμπρός» στην ικα­νό­τη­τά μας να κατα­νο­ή­σου­με την προ­έ­λευ­ση των ηπεί­ρων, τη δυνα­μι­κή των ηφαι­στεί­ων και των γεω­θερ­μι­κών συστη­μά­των. Από την άλλη πλευ­ρά, στο­χεύ­ει επί­σης στην επί­τευ­ξη προ­ό­δου στην εκμε­τάλ­λευ­ση της γεω­θερ­μι­κής ενέρ­γειας και στην πρό­βλε­ψη των ηφαι­στεια­κών εκρή­ξε­ων και των κιν­δύ­νων τους.

Ενεργειακό δυναμικό

«Χάρη σε αυτό το έργο, θέλου­με να ανα­πτύ­ξου­με νέα τεχνο­λο­γία για να μπο­ρέ­σου­με να τρυ­πή­σου­με βαθύ­τε­ρα και να απο­κτή­σου­με αυτή την ενέρ­γεια που δεν έχει αξιο­ποι­η­θεί ποτέ πριν», λέει ο Vordís Eiríksdóttir, εκτε­λε­στι­κός διευ­θυ­ντής της γεω­θερ­μι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης στην ισλαν­δι­κή εται­ρεία ηλε­κτρι­σμού Landsvirkjun.
Χιλιό­με­τρα κάτω από τη γη, το πέτρω­μα αγγί­ζει τόσο ακραί­ες θερ­μο­κρα­σί­ες που φτά­νει σε μια ενδιά­με­ση κατά­στα­ση μετα­ξύ υγρού και αερί­ου, παρά­γο­ντας πέντε έως δέκα φορές περισ­σό­τε­ρη ενέρ­γεια από τα συμ­βα­τι­κά πηγά­δια.
Ωστό­σο, η γεώ­τρη­ση σε ένα τόσο ακραίο περι­βάλ­λον απο­τε­λεί τεχνι­κή πρό­κλη­ση. Η διά­βρω­ση από τους ατμούς που καί­γο­νται θα είναι ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα εμπό­δια που θα αντι­με­τω­πί­σουν τα υλι­κά γεώ­τρη­σης, αλλά οι μηχα­νι­κοί και οι επι­στή­μο­νες του έργου είναι βέβαιοι ότι θα το ξεπεράσουν.

Πηγές actualidad.rt.com & sputniknews