Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τα ψεύτικα τα έργα, τα μεγάλα…

Και το μετρό Θεσ­σα­λο­νί­κης παρα­μέ­νει δια­χρο­νι­κό δηκτι­κό ανέκ­δο­το για τα έργα και τις ημέ­ρες των αστών Μαυ­ρο­για­λού­ρων πολι­τι­κών και τού­τη η κυβέρ­νη­ση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει κατα­ντή­σει ανέκ­δο­το. Εκεί που λες με δαύ­τους τα έχου­με δει όλα, έρχε­ται να σε εκπλή­ξουν ακό­μη μία φορά με τον και­ρο­σκο­πι­σμό της, ο οποί­ος έχει πιά­σει τον πάτο της γελοιότητας.

Εγκαι­νί­α­σε το μετρό ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας, ένα μετρό «μου­σα­ντέ­νιο» σε μια πόλη με πολ­λά, πάρα πολ­λά προ­βλή­μα­τα. Ανερ­γία, χαμη­λά μερο­κά­μα­τα, άθλιες συν­θή­κες δου­λειάς, αλλά και απλά καθη­με­ρι­νά προ­βλή­μα­τα όπως είναι τα ακρι­βά και μη επαρ­κή έως ανύ­παρ­κτα, μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς και τα έργα υπο­δο­μής που χρειά­ζο­νται για να βελ­τιω­θεί η ζωή των εργα­ζο­μέ­νων στη Θεσσαλονίκη.

Αντί λύσε­ων, εγκαί­νια ανύ­παρ­κτων έργων. Αντί μετρό, λινά­τσες τυπω­μέ­νες… Άλλω­στε έχουν συνη­θί­σει οι Θεσ­σα­λο­νι­κείς να βλέ­πουν το μετρό …ζωγρα­φι­στό.

Και μια και το έφε­ρε η κου­βέ­ντα, αυτό που σήμε­ρα είναι ζητού­με­νο, μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς που να καλύ­πτουν τις ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων, οι Σοβιε­τι­κοί το είχαν δεδο­μέ­νο από το 1935, όταν εδώ οι παπ­πού­δες μας πηγαί­ναν με τα κάρα (στην καλύ­τε­ρη περίπτωση)…

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο