Τζιοακίνο Ροσίνι, ο σημαντικότερος συνθέτης του α’ μισού του 19ου αιώνα

Ήταν 13 Νοεμ­βρί­ου 1868 όταν πέθα­νε ο Τζιο­α­κί­νο Ροσί­νι. Ιτα­λός συν­θέ­της, από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους δημιουρ­γούς του λυρι­κού θεά­τρου, ο σημα­ντι­κό­τε­ρος συν­θέ­της του α ’ μισού του 19ου αιώ­να. Σε αντί­θε­ση προς τους προ­γε­νέ­στε­ρους Ιτα­λούς, τα συστα­τι­κά της φόρ­μας του και ιδιαί­τε­ρα οι άριες λει­τουρ­γούν για την καλή λει­τουρ­γία της πλο­κής του έργου. Από καθα­ρά μου­σι­κή άπο­ψη, οι άριες του Ροσί­νι χαρα­κτη­ρί­ζο­νται από μελω­δι­κό­τη­τα, μονα­δι­κό­τη­τα, χιού­μορ και από οικείο και άμε­σο λόγο.

Ο Ροσί­νι γεν­νή­θη­κε το 1792. Ο πατέ­ρας του ήταν μου­σι­κός και η μητέ­ρα του ήταν τρα­γου­δί­στρια της όπε­ρας. Μεγα­λω­μέ­νος μέσα σε ένα μου­σι­κό περι­βάλ­λον, πολύ γρή­γο­ρα εκδή­λω­σε το ταλέ­ντο του. Εγρα­ψε τις πρώ­τες όπε­ρες σε ηλι­κία 18 χρό­νων και γνώ­ρι­σε μεγά­λη επι­τυ­χία στην Ιτα­λία. Μέχρι το 1823 συνέ­χι­σε να γρά­φει και να παρου­σιά­ζει τα έργα του στη χώρα του. Στη συνέ­χεια επι­σκέ­φθη­κε το Παρί­σι όπου έγι­νε δεκτός με ενθου­σια­σμό, με απο­τέ­λε­σμα να εγκα­τα­στα­θεί για αρκε­τά χρό­νια στην πρω­τεύ­ου­σα της Γαλ­λί­ας, όπου συνέ­χι­σε να συν­θέ­τει. Κορυ­φαία στιγ­μή της στα­διο­δρο­μί­ας του ήταν το ανέ­βα­σμα της όπε­ρας του «Γου­λιέλ­μος Τέλ­λος», ένα έργο με έντο­να πολι­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά και μηνύ­μα­τα. Με την επα­νά­στα­ση του 1830 στο Παρί­σι υπο­χρε­ώ­νε­ται να επι­στρέ­ψει στην Ιτα­λία. Τα πιο διά­ση­μα έργα του είναι οι όπε­ρες: «Κου­ρέ­ας της Σεβίλ­λης», «Μια Ιτα­λί­δα στο Αλγέ­ρι», «Σεμί­ρα­μις», «Στα­χτο­πού­τα» και ο «Γου­λιέλ­μος Τέλλος».