«Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις»

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Αμ δε… είναι να μην την κλαις έτσι που την κατά­ντη­σαν και μάλι­στα οι ίδιοι οι δημιουρ­γοί της;  Φυσι­κά όχι ο Ρίτσος.

Που ήσου­να νιό­τη που ‘δει­χνες πως θα γινό­μουν άλλος. Χάθη­κε το σύμ­βο­λο μας, το ιδα­νι­κό, η ιδε­ο­λο­γία, και προ­πα­ντός το πρό­τυ­πο της προ­ο­δευ­τι­κό­τη­τας και της πρωτοπορίας.

Είχα όλα τα βιβλία και τις μου­σι­κές σου. Τώρα πια δεν μου χρειά­ζο­νται για­τί με πρό­δω­σαν. Για­τί δεν φαντά­στη­κα ότι η κατά­ντια θα έφθα­νε μέχρι αυτό το σημείο, ν’ απα­ντάς με δεκά­ρι­κους λόγους, με ένα γέρι­κο πρό­σω­πο, αφά­ντα­στα ευχα­ρι­στη­μέ­νο για το κατόρ­θω­μά του. Να σε χει­ρο­κρο­τεί το ιερα­τείο και τα διά­φο­ρα φασι­στι­κά τσι­ρά­κια; Να σε απο­θε­ώ­νουν και συ σαν ανεύ­θυ­νος με αυτά, μ΄ ένα πρό­σω­πο μει­λί­χιο, να μην αντι­δράς σαν να μην κατα­λα­βαί­νεις τι συμ­βαί­νει. Ούτε γαρ έρχε­ται μόνον λένε..! Ευχα­ρι­στού­με για το έργο σου για­τί μας άνοι­ξε δρό­μους και ορί­ζο­ντες και μας οδή­γη­σε πολύ ψηλά, δυστυ­χώς όμως μας έδει­ξε και τι σημαί­νει και μια τέτοια αλλα­γή στροφής.

Τι μπο­ρεί να σημαί­νει κατά­ντια.. είναι ν΄ απο­ρεί κανείς! Ήσου­να συ γέν­νη­μα και θρέμ­μα αυτής της Αρι­στε­ράς που απο­κα­λείς σήμε­ρα φασι­σμό και την οποία απε­χθά­νε­σαι μέχρι αηδί­ας; Απίστευτο.

Το «εμπρός, εμπρός Επο­νί­τες» που τρα­γου­δού­σες τόσο όμορ­φα, έγι­νε σήμε­ρα «εμπρός εμπρός Χρυ­σαυ­γί­τες, να πάρου­με την Πόλη και την Αγιά Σοφιά».

Μία είναι η Μακε­δο­νία και είναι Ελλη­νι­κή. Ας ορμή­σου­με λοι­πόν, να ξεση­κώ­σου­με την νεο­λαία να την πάρου­με αφού είναι ελλη­νι­κή, αφού είναι δική μας.

Φαί­νε­ται σου δια­φεύ­γει κάτι, ενώ δεν θα έπρε­πε. Η μικρή αυτή πανάρ­χαια περιο­χή μετά τον Βαλ­κα­νι­κό πόλε­μο του 1913 στη συν­θή­κη του Βου­κου­ρε­στί­ου χωρί­στη­κε σε τρία μέρη. Η Ελλά­δα κρά­τη­σε το 51%, τα Σκό­πια το 39% και ένα 10% η Βουλ­γα­ρία με την τερά­στια υπο­γρα­φή του Ελευ­θέ­ριου Βενιζέλου…

Μία είναι λοι­πόν η Μακε­δο­νία και είναι Ελλη­νι­κή, όπως μία είναι η Σμύρ­νη, η Έφε­σος, η Πέρ­γα­μος, το Αϊβα­λί, η Μάδυ­τος και η Καλ­λί­πο­λη. Η Καπ­πα­δο­κία μυρί­ζει ακό­μα ορθο­δο­ξία και χρι­στια­νο­σύ­νη με το σπί­τι του Αγί­ου Βασι­λεί­ου να δεσπό­ζει στην Καισάρεια.…

Μία ήταν και η Κόκ­κι­νη Μηλιά, ένας ο Σαγ­γά­ριος και είδα­με το απο­τέ­λε­σμα. Η μεγα­λύ­τε­ρη ντρο­πή και ξεφτί­λα της Ελλη­νι­κής Ιστο­ρί­ας έγι­νε με την Μικρα­σια­τι­κή εκστρα­τεία και προ­πα­ντός με την Μικρα­σια­τι­κή καταστροφή.

Ο εθνι­κι­σμός και κοσμο­πο­λι­τι­σμός έχου­νε τα όρια τους. Από όλη αυτή την ιστο­ρία κρύ­βε­ται η ουσία και η αλή­θεια. Είναι τα σχέ­δια του ΝΑΤΟ των Αμε­ρι­κα­νών και της Ε.Ε.

Δώστε ψωμί και δου­λειά στον Λαό, πει­νά­ει. Από αυτά έχει ανά­γκη. Αυτά του λεί­που­νε και αφή­στε τα συλ­λα­λη­τή­ρια, δεν ξεγε­λά­νε κανέ­ναν, ούτε τους διορ­γα­νω­τές τους. Και να είσαι σίγου­ρος, πως υπάρ­χουν πολ­λοί, πάρα πολ­λοί που την Ρωμιο­σύ­νη δεν την κλαί­νε εκεί που πάει να σκύψει.….!!!!!

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.