Τι να μας πεις κι εσύ ρε bro…: Μια οφειλόμενη απάντηση στην «Αυγή»

Με ένα άρθρο, με τίτλο «η δυστο­πία και η προ­ο­πτι­κή», η εφη­με­ρί­δα του ΣΥΡΙΖΑ, η “Αυγή” επι­χει­ρεί να ανα­λύ­σει το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα και επι­τί­θε­ται στο ΚΚΕ χρε­ώ­νο­ντάς του «απο­λι­τίκ lifestyle, πρό­ζα, ατά­κες και επέν­δυ­ση στη βιτρίνα»…

Κανο­νι­κά δεν πρέ­πει να απα­ντή­σου­με σε μια εφη­με­ρί­δα που δια­βά­ζουν 500 άνθρω­ποι, αλλά προ­κα­λεί αλγει­νή εντύ­πω­ση ότι μέσα στο “πέν­θος” της η Αυγή επι­λέ­γει μία ανοί­κεια επί­θε­ση ενα­ντί­ον του ΚΚΕ.

Το ποσο­στό του ΚΚΕ είναι απο­τέ­λε­σμα διαρ­κούς και ακού­ρα­στης παρου­σί­ας δίπλα στις αγω­νί­ες του λαού και της νέας γενιάς, της αδιά­λει­πτης δρά­σης του στους καθη­με­ρι­νούς αγώ­νες, της ανα­ντι­κα­τά­στα­της συνει­σφο­ράς του στην οργά­νω­ση της πάλης, της επι­μο­νής του στον μονα­δι­κό δρό­μο που σήμε­ρα ανοί­γει «ένα παρά­θυ­ρο στην ελπί­δα», παρά τον γενι­κό­τε­ρο αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό. Το δικαί­ω­μα στο χαμό­γε­λο το ΚΚΕ το κέρ­δι­σε μαχό­με­νο, είναι το “μετάλ­λιο” που κατέ­κτη­σε στους αγώ­νες του μαζί με την πλα­τιά ανα­γνώ­ρι­ση της πρω­το­πό­ρας δρά­σης του, δεν το χαρί­ζει σε κανέ­ναν και δεν έχει καμία ανά­γκη να απο­λο­γη­θεί για αυτό.

Το ΚΚΕ ήταν πάντα εκεί. Ήταν με συνέ­πεια στη μάχη απέ­να­ντι στα αντι­λαϊ­κά μέτρα όλων των κυβερ­νή­σε­ων, ανα­δει­κνύ­ο­ντας τον χαρα­κτή­ρα τους, απο­κα­λύ­πτο­ντας το πραγ­μα­τι­κό τους πρό­σω­πο, ξεγυ­μνώ­νο­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα που υπη­ρε­τούν και, με πεί­σμα, αλλά πάνω απ’ όλα με πίστη στη δύνα­μη του οργα­νω­μέ­νου λαού κέρ­δι­ζε συνει­δή­σεις απέ­να­ντι στα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου και της συναι­νε­τι­κής-συμπο­λι­τευό­με­νης αντι­πο­λί­τευ­σης, απέ­να­ντι στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, που στη­ρί­ζει τον μονό­δρο­μο της οικο­νο­μί­ας της αγο­ράς και έχει πάρει θέση στο δίλημ­μα «τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας» με τη μεριά των λίγων. Κέρ­δι­ζε συνει­δή­σεις σε ριζο­σπα­στι­κή γραμ­μή μεγα­λώ­νο­ντας το ρήγ­μα στη στα­θε­ρό­τη­τα της αντι­λαϊ­κής τους πολι­τι­κής, για να είναι σήμε­ρα ένα σημα­ντι­κό κομ­μά­τι του λαού μας απο­φα­σι­σμέ­νο να πολε­μή­σει από καλύ­τε­ρες θέσεις και να βάλει εμπό­δια στους σχε­δια­σμούς της ΝΔ.

Όλα τα παρα­πά­νω είναι σχε­δόν ακα­τόρ­θω­το να τα συνει­δη­το­ποι­ή­σουν όσοι κοι­τά­νε από τη βιτρί­να, όσοι βλέ­πουν αφ’ υψη­λού και κου­νά­νε το δάχτυ­λο χωρίς πρώ­τα να έχουν κοι­τα­χτεί στον καθρέ­φτη. Όσοι κοι­τά­νε να υφαρ­πά­ξουν τη λαϊ­κή ψήφο, ενώ πρώ­τα έχουν βάλει φαρ­διά πλα­τιά την υπο­γρα­φή τους στην πολι­τι­κή που κατα­δι­κά­ζει τον λαό. Όσοι είναι άσχε­τοι με τις αγω­νί­ες και τα προ­βλή­μα­τα του λαού, όσοι του πρό­σθε­σαν νέα βάρη και επε­δί­ω­ξαν άφε­ση αμαρ­τιών στην κολυμ­βή­θρα του “προ­ο­δευ­τι­κού μετώπου”.

Το ΚΚΕ πανη­γύ­ρι­σε ότι μέσα σε έναν αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων κατά­φε­ρε να αυξή­σει τις ψήφους του κατά 100.000, το ποσο­στό του κατά 2,5% σε σχέ­ση με το 2019 και την ανά­δει­ξή του σε μαχη­τι­κή, λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση από τη σκο­πιά των εργα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Την κατα­ξί­ω­σή του στη συνεί­δη­ση του λαού ως η δύνα­μη που μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει το αντί­πα­λο δέος στην υπο­ταγ­μέ­νη στα συμ­φέ­ρο­ντα πολι­τι­κή των συστη­μι­κών κομ­μά­των, αλλά και τη μονα­δι­κή δύνα­μη που μπο­ρεί να τσα­κί­σει τον φασι­σμό και να μην αφή­σει το ακρο­δε­ξιό δηλη­τή­ριο να απλω­θεί στις γει­το­νιές, στις σχο­λές, στις δου­λειές μας. Το έχει κάνει και στο παρελ­θόν, θα το κάνει και τώρα. Με τόλ­μη και αφο­βία, με τη δύνα­μη της οργά­νω­σης και της δρά­σης. Να ανη­συ­χούν για την άνο­δο της ακρο­δε­ξιάς πάντως αυτοί που αγκά­λια­σαν και όρι­σαν επι­κε­φα­λής της προ­ε­κλο­γι­κής τους καμπά­νιας τον άνθρω­πο που αθω­ώ­νει τα τάγ­μα­τα ασφα­λεί­ας και συγκυ­βέρ­νη­σαν με Σαλα­μι­νο­μά­χους μεταμ­φιε­σμέ­νους είναι το λιγό­τε­ρο γελοίο. Του­λά­χι­στον ανα­δει­κνύ­ει τον επι­κίν­δυ­νο τυχο­διω­κτι­σμό που πρεσβεύουν.

Όσο για το «lifestyle των social media» και τις «απο­λι­τίκ ατά­κες», καλό είναι να κατα­λά­βουν ότι τα περι­φρο­νη­τι­κά σχό­λια ανά­λο­γου ύφους από αυτούς που προ­σπα­θούν απελ­πι­σμέ­να με το TikTok και το bro…εδρε να κάνουν “γκελ” στη νέα γενιά, δεν περ­νά­νε και προ­κα­λούν θυμηδία.

Τα ποιο­τι­κά στοι­χεία της ψήφου στο ΚΚΕ καταρ­ρί­πτουν το αφή­γη­μα περί “απο­λι­τίκ” ψήφου. Άρα­γε, στον Ασπρό­πυρ­γο της φτω­χο­λο­γιάς και των προ­βλη­μά­των, που το ΚΚΕ πήρε 20%, έβλε­παν οι νέοι πιο πολύ Luben ή έχουν καλύ­τε­ρο internet; Στα χωριά της Φθιώ­τι­δας, που μένουν οι εργά­τες της ΛΑΡΚΟ και πάλε­ψαν μαζί με το ΚΚΕ όλη αυτή την τετρα­ε­τία για να μεί­νουν στα σπί­τια τους και να μην κλεί­σει το εργο­στά­σιο, που το ΚΚΕ πήρε μεγά­λα ποσο­στά, έχει μεγα­λύ­τε­ρη πέρα­ση το TikTok;

Αλλά, για να μη γελιό­μα­στε, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν τους ενο­χλεί η ατά­κα. Άλλω­στε, οι ίδιοι ήταν που κατα­λό­γι­ζαν «ξύλι­νη γλώσ­σα στο απο­λι­θω­μέ­νο ΚΚΕ», επει­δή δεν μπο­ρού­σαν και δεν μπο­ρούν πει­στι­κά να αντι­πα­ρα­τε­θούν με τις θέσεις και τη δρά­ση του. Αυτό που ενο­χλεί και δεν κρύ­βε­ται, είναι η επιρ­ροή του ΚΚΕ στη νέα γενιά, αυτή η επιρ­ροή που έδω­σε στο ΚΚΕ το μεγα­λύ­τε­ρό του ποσο­στό, που αγγί­ζει το 10% στην ηλι­κια­κή ομά­δα των νέων από 17 έως 34 χρο­νών. Και ενο­χλεί για­τί και αυτό το ποσο­στό είναι σφυ­ρη­λα­τη­μέ­νο μέσα στους αγώ­νες της νεολαίας.

Για­τί το ΚΚΕ συνα­ντή­θη­κε με τη νέα γενιά στον δρό­μο, με τους μαθη­τές στις κατα­λή­ψεις και τις κινη­το­ποι­ή­σεις για ασφα­λή σχο­λεία κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Στον αγώ­να απέ­να­ντι στον φασι­στι­κό εσμό που επι­χεί­ρη­σε να πατή­σει πόδι μέσα στις τάξεις τους. Με τους φοι­τη­τές απέ­να­ντι στην προ­σπά­θεια εισό­δου της πανε­πι­στη­μια­κής αστυ­νο­μί­ας. Στην ανά­δει­ξη της Παν­σπου­δα­στι­κής Κ.Σ. σε 1η δύνα­μη γκρε­μί­ζο­ντας τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Η ΚΝΕ συνα­ντή­θη­κε με χιλιά­δες νέους στον δρό­μο μετά το έγκλη­μα των Τεμπών, πρω­τα­γω­νί­στη­σε στις κινη­το­ποι­ή­σεις και τις δια­δη­λώ­σεις, φανέ­ρω­σε τον πραγ­μα­τι­κό ένο­χο, το σύστη­μα του κέρ­δους και τις δια­χρο­νι­κές ευθύ­νες όλων των κυβερ­νή­σε­ων, έκα­νε πρά­ξη τα συν­θή­μα­τα που κυριάρχησαν.

Όταν η χώρα είχε κλο­νι­στεί από τον άδι­κο θάνα­το δεκά­δων νέων ανθρώ­πων και το σύν­θη­μα “ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημο­κρα­τία, το έγκλη­μα αυτό έχει ιστο­ρία” δονού­σε τους δρό­μους πανελ­λα­δι­κά, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που εξέ­φρα­σε την ανη­συ­χία του μήπως αυτό το κύμα των δια­δη­λώ­σε­ων οδη­γή­σει τη νεο­λαία στην «αντι­συ­στη­μι­κή ψήφο», την οποία μάλι­στα ταύ­τι­ζαν με την ακρο­δε­ξιά πρι­μο­δο­τώ­ντας την.

Τις δυστο­πί­ες τις δια­λύ­ουν όσοι έχουν διαρ­κές μέτω­πο απέ­να­ντί τους, όσοι δεν υπο­τά­χθη­καν στο σύστη­μα και πιστεύ­ουν στη δύνα­μη που κρύ­βει ο οργα­νω­μέ­νος λαός και η δρά­ση του. Τα υπό­λοι­πα είναι για επι­κή­δειους τεθλιμ­μέ­νων μοι­ρο­λο­γί­στρων που είδαν τα ποσο­στά τους να γκρε­μί­ζο­νται και ψάχνουν αφη­γή­μα­τα για να κρύ­ψουν πόσο «μία απ’ τα ίδια» είναι με τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα του συστήματος.

Πηγή: Οδη­γη­τής.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα