Το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης χτίστηκε με το αίμα 52 οικοδόμων

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Σε λίγες μέρες, στις 6 Απρι­λί­ου, το νέο τερά­στιο αερο­δρό­μιο της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης θα δοθεί στην κυκλο­φο­ρία. Οι δημο­σιεύ­σεις μιλά­νε για την έκτα­ση του, το μεγα­λύ­τε­ρο του κόσμου και για τα 22 δισε­κα­τομ­μύ­ρια που κόστισε.

Για τα 150 εκα­τομ­μύ­ρια ταξι­διώ­τες τον χρό­νο. Για την φέστα που ετοιμάζεται.

Σπά­νια θα δια­βά­σει κανείς για τους 52 οικο­δό­μους που άφη­σαν την ζωή τους από το 2015, δολο­φο­νή­θη­καν εργα­σια­κά στην ουσία, σε ένα εργο­τά­ξιο που δεν πλη­ρεί κανέ­να όρο εργα­σια­κής ασφάλειας.

Ακό­μη και ο αριθ­μός των νεκρών εργα­τών κρα­τή­θη­κε μυστι­κός από την κυβέρ­νη­ση. Μέχρι τον Δεκέμ­βριο μιλού­σαν για 27 νεκρούς. Μετά από πίε­ση, δημο­σιεύ­μα­τα και παρα­στά­σεις απο­κα­λύ­φθη­κε πως οι νεκροί είναι 52.

«Μας έκα­ναν μαθή­μα­τα ασφα­λεί­ας που κρα­τού­σαν 5 με 10 λεπτά. Υπο­γρά­φα­με και σε ένα έντυ­πο πως κάνα­με την κατάλ­λη­λη εκπαί­δευ­ση. Τότε κατα­λα­βαί­να­με πως κάτι κακό έχει συμ­βεί“ περι­γρά­φει σε έκθε­ση του σωμα­τεί­ου ένας οικοδόμος.

«Τους λέμε εργο­λά­βους αλλά αυτοί δεν μας πλη­ρώ­νουν», συμπλη­ρώ­νει κάποιος άλλος.

Τον Σεπτέμ­βριο 10.000 οικο­δό­μοι δια­δή­λω­σαν δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι για την έλλει­ψη μέτρων ασφαλείας.

Η Αστυ­νο­μία χτύ­πη­σε την δια­δή­λω­ση. 600 προ­σα­γω­γές και 400 συλ­λή­ψεις ακο­λού­θη­σαν. 31 από αυτούς σέρ­νο­νται σε δίκη κατη­γο­ρού­με­νοι για αντί­στα­ση κατά της αρχής, φθο­ρά ξένης περιου­σί­ας και συμ­με­το­χή σε παρά­νο­μη απεργία.

«Οι καταγ­γε­λί­ες μας δεν πάρ­θη­καν υπό­ψιν. Στο τέλος απερ­γή­σα­με για την ασφά­λεια και την αξιο­πρέ­πειά μας», δηλώ­νει ο πρό­ε­δρος του σωμα­τεί­ου Sharan Burrow. Πρέ­πει να αφε­θούν ελεύ­θε­ροι οι 31, συνεχίζει.

35.000 εργα­ζό­με­νοι απα­σχο­λή­θη­καν στην κατα­σκευή, οι περισ­σό­τε­ροι σε μικρό­τε­ρους υπερ­γο­λά­βους. Το αερο­δρό­μιο είναι το μεγά­λο στοί­χη­μα της κυβέρ­νη­σης Ερντο­γάν και προ­βάλ­λε­ται σαν σύγ­χρο­νο μνη­μείο ανά­πτυ­ξης. Η κατα­σκευή του όμως έγι­νε κάτω από απάν­θρω­πες εργα­σια­κές συν­θή­κες ασφά­λειας, κακο­πλη­ρω­μής και κόστι­σε 52 ζωές και εκα­το­ντά­δες τραυματίες.

«Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι στον καπι­τα­λι­σμό, σε όλα τα κρά­τη, ανε­ξάρ­τη­τα από την κυβέρ­νη­ση που υπάρ­χει, η ανά­πτυ­ξη είναι ανά­πτυ­ξη για τα κέρ­δη των κατα­σκευα­στι­κών ομί­λων και των μεγα­λο­ερ­γο­λά­βων, που πατά­νε πάνω στην εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων, ανε­ξάρ­τη­τα από εθνι­κό­τη­τα, θρη­σκεία κ.τ.λ.

Άρα, καί­ριο ζήτη­μα, όπως ανα­δεί­χτη­κε και στη συζή­τη­ση, είναι ότι ο αντί­πα­λος είναι κοι­νός, οι εργο­δό­τες και οι κυβερ­νή­σεις», τόνι­ζε η κοι­νή ανα­κοί­νω­ση μετά την συνά­ντη­ση του Συν­δι­κά­του και της Ομο­σπον­δί­ας Οικο­δό­μων Ελλά­δας με το Συν­δι­κά­το Εργα­ζο­μέ­νων στις Κατα­σκευ­ές στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη στις 18/1.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.