Το θέμα της έκθεσης των Πανελλαδικών και ένας μικρός πρώτος σχολιασμός

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Αν κανείς αμφέ­βαλ­λε ότι το σχο­λείο στο αστι­κό κρά­τος με τη λει­τουρ­γία, του, το περιε­χό­με­νο των βιβλί­ων και των μαθη­μά­των , τη δομή του κ.α έχει στό­χο την ανα­πα­ρα­γω­γή του αστι­κού συστή­μα­τος, απο­τε­λεί βασι­κό πυλώ­να ανα­πα­ρα­γω­γής της αστι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας, τότε το θέμα της έκθε­σης (Νέων Ελλη­νι­κών) τον «προ­σγειώ­νει» στην πραγματικότητα.

Τα θέμα­τα βασί­στη­καν στο από­σπα­σμα από το βιβλίο του Νορ­μπέρ­το Μπό­μπιο (Norberto Bobbio), Ιτα­λού πολι­τι­κού επι­στή­μο­να και φιλο­σό­φου, «Το μέλ­λον της Δημο­κρα­τί­ας», με τίτλο: «Επί­κλη­ση των αξιών της Δημοκρατίας».

Ανά­με­σα στα «μαρ­γα­ρι­τά­ρια» που εκτί­θε­νται στο σχε­τι­κό παρά­θε­μα (και τα οποία οι μαθη­τές δεν πρέ­πει να αμφι­σβη­τή­σουν για­τί θα «κοπούν» διαβάζουμε:

- «Αν σήμε­ρα απει­λεί­ται η ειρή­νη στον κόσμο, η απει­λή προ­έρ­χε­ται για άλλη μια φορά από τον φανα­τι­σμό, δηλα­δή από την τυφλή πίστη στη δική μας αλή­θεια και ότι αυτή μπο­ρεί να επι­βλη­θεί με τη βία». Φυσι­κά η λέξη ιμπε­ρια­λι­σμός, οικο­νο­μι­κά- γεω­στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα «πάνε περί­πα­το» και αντι­κα­θί­στα­νται με γενι­κό­λο­γες εκφρά­σεις περί «φανα­τι­σμού»

- « Οι τυπι­κοί κανό­νες της δημο­κρα­τί­ας, που τόσο συχνά γίνο­νται αντι­κεί­με­νο χλευα­σμού, εισή­γα­γαν για πρώ­τη φορά στην ιστο­ρία τρό­πους συμ­βί­ω­σης που είχαν στό­χο την επί­λυ­ση των κοι­νω­νι­κών συγκρού­σε­ων χωρίς τη χρή­ση βίας.» Προ­φα­νώς και εδώ εκθειά­ζε­ται η αστι­κή δημο­κρα­τία και ρίχνε­ται στο «πυρ το εξώ­τε­ρον» η βία που όμως είναι «η μαμή της ιστο­ρί­ας». Η ταξι­κή πάλη — οι κοι­νω­νι­κές συγκρού­σεις όπως γίνε­ται ανα­φο­ρά- δεν μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει ούτε οι ταξι­κές αντι­θέ­σεις να λυθούν προς όφε­λος του λαού , χωρίς επα­να­στα­τι­κή βία. Μα και η ίδια η αστι­κή δημο­κρα­τία είναι στη­ριγ­μέ­νη στην πολύ­μορ­φη βία των λίγων και του αστι­κού κρά­τους απέ­να­ντι στους πολλούς.

- Και ο εξω­ραϊ­σμός του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος (που στο στά­διο του ιμπε­ρια­λι­σμού σημαί­νει «αντί­δρα­ση σε όλη τη γραμ­μή) συνε­χί­ζε­ται: «Τρί­το, το ιδα­νι­κό της στα­δια­κής ανα­νέ­ω­σης της κοι­νω­νί­ας μέσα από την ελεύ­θε­ρη αντι­πα­ρά­θε­ση των ιδε­ών και την αλλα­γή της νοο­τρο­πί­ας και του τρό­που ζωής. Μόνο η δημο­κρα­τία επι­τρέ­πει τη δια­μόρ­φω­ση και την εξά­πλω­ση των ειρη­νι­κών επα­να­στά­σε­ων, όπως συνέ­βη τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες με την αλλα­γή στις σχέ­σεις των δύο φύλων, που ίσως να είναι η μεγα­λύ­τε­ρη επα­νά­στα­ση της επο­χής μας.» Στις αστι­κές δημο­κρα­τί­ες η αντι­πα­ρά­θε­ση των ιδε­ών δεν είναι «ελεύ­θε­ρη ( Ας σκε­φτού­με μόνο ότι στην «δημο­κρα­τι­κή» Ε.Ε στις περισ­σό­τε­ρες χώρες τα Κ.Κ είναι απα­γο­ρευ­μέ­να…). Οι «ειρη­νι­κές επα­να­στά­σεις» (σε αντί­θε­ση φυσι­κά με τις πραγ­μα­τι­κές π.χ Οκτω­βρια­νή) απλά αλλά­ζουν μορ­φές και όχι ουσία της αστι­κής κυριαρ­χί­ας, ενώ και τα όσα ανα­φέ­ρει για τις «σχέ­σεις των δύο φύλων» είναι επι­φα­νεια­κά ‑υπάρ­χει τυπι­κή ισό­τη­τα- και όχι ουσιαστικά…

- ‑Και κάτι τελευ­ταίο, με αφορ­μή το σχε­τι­κό παρά­θε­μα: «Πώς όμως μπο­ρεί να γίνει αυτό δίχως την ανα­γνώ­ρι­ση της αδελ­φό­τη­τας που ενώ­νει όλους τους ανθρώ­πους σε ένα κοι­νό πεπρω­μέ­νο…». Εδώ ας συμ­φω­νή­σου­με περί «κοι­νού πεπρω­μέ­νου των λαών, με ένα γνω­στό σύν­θη­μα: «Το μέλ­λον μας δεν είναι ο καπιταλισμός/ είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» 

Αλέκος Χατζηκώστας

Δημο­σιο­γρά­φος και εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άπο­ψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, περιο­δι­κά και site εδώ και δεκα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ειση­γή­σεις σε μια σει­ρά ιστο­ρι­κά συνέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκδώ­σει 9 βιβλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τόμους.