Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το ΚΚΕ αποχαιρετά τον αγωνιστή της Αντίστασης σύντροφο Κώστα Λέκκα

Σε ανα­κοί­νω­σή του για τον θάνα­το του αγω­νι­στή του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης Κώστα Λέκ­κα, που πέθα­νε σε ηλι­κία 102 ετών στις ΗΠΑ, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά τον σύντρο­φο Κώστα Λέκ­κα, μέλος της Λέσχης Φίλων ΚΚΕ στη Νέα Υόρ­κη, που «έφυ­γε» από τη ζωή πλή­ρης ημερών.

Ο σ. Κώστας Λέκ­κας γεν­νή­θη­κε στις 7 Ιού­λη 1919, στο Ελί­ζα­μπεθ του Νιου Τζέρ­σεϊ, και σε ηλι­κία ενός έτους, μαζί με τη μητέ­ρα του Ολγα και τα τέσ­σε­ρα αδέλ­φια του, Στρά­το, Γιάν­νη, Γιώρ­γο και Ελέ­νη έφυ­γε για την Ελλά­δα, και εγκα­τα­στά­θη­καν στο χωριό Κου­του­μού της Λακω­νί­ας. Ο πατέ­ρας τους, Φώτιος Λέκ­κας, είχε παρα­μεί­νει στη Νέα Υόρ­κη, για να εργα­στεί για κάποιο χρο­νι­κό διά­στη­μα, αλλά σκο­τώ­θη­κε σε αυτο­κι­νη­τι­κό δυστύ­χη­μα και έτσι δεν τον είδαν ποτέ ξανά.

Τον Νοέμ­βρη του 1941, ο Κώστας Λέκ­κας οργα­νώ­θη­κε στο Εθνι­κό Απε­λευ­θε­ρω­τι­κό Μέτω­πο (ΕΑΜ) για την εκδί­ω­ξη των Γερ­μα­νών κατα­κτη­τών από την Ελλά­δα, συμ­με­τέ­χο­ντας στον ΕΛΑΣ, στην περιο­χή του Ταΰ­γε­του και του Πάρ­νω­να. Το 1946 έγι­νε μέλος του ΚΚΕ, δου­λεύ­ο­ντας μέσα από τις παρά­νο­μες ΚΟ, μέχρι και τον Φλε­βά­ρη του 1954, οπό­τε επέ­στρε­ψε στη Νέα Υόρ­κη ως Αμε­ρι­κα­νός πολί­της και βρέ­θη­κε στον καθη­με­ρι­νό αγώ­να, για να αντι­με­τω­πί­σει τις δυσκο­λί­ες του μετα­νά­στη, ως επα­να­πα­τρι­ζό­με­νος στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, στη χώρα που γεννήθηκε.

Διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος στην «Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Δρά­ση» και συμ­με­τεί­χε στον αντι­χου­ντι­κό αγώ­να της ομο­γέ­νειας μέσα από την οργά­νω­ση «Δημο­κρα­τία» κατά την περί­ο­δο της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης, ανα­λαμ­βά­νο­ντας και τη στή­ρι­ξη οικο­γε­νειών που είχαν ανθρώ­πους τους στην εξορία.

Επί­σης, για 15 χρό­νια διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος της Ομο­σπον­δί­ας Ηνω­μέ­νων Λακω­νι­κών Σωμα­τεί­ων και παράλ­λη­λα στή­ρι­ξε πολι­τι­στι­κές εκδη­λώ­σεις, ιδιαί­τε­ρα του Κέντρου Ελλη­νι­κού Πολι­τι­σμού, η οποία και τον τίμη­σε για την πολυ­ε­τή προ­σφο­ρά του.

Με τη συμπλή­ρω­ση των εκα­τό χρό­νων του, που συνέ­πε­σαν με τη συμπλή­ρω­ση των εκα­τό χρό­νων του ΚΚΕ, η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στη Ν. Υόρ­κη είχε τιμή­σει τον σ. Κώστα Λέκ­κα, στον οποίο απο­δό­θη­κε τιμη­τι­κή πλα­κέ­τα για την πολύ­χρο­νη προ­σφο­ρά του στο κομ­μου­νι­στι­κό κίνημα.

Μέχρι και τον θάνα­τό του, ποτέ δεν λύγι­σε και ποτέ δεν άλλα­ξε τα πιστεύω του, παρα­μέ­νο­ντας με πάθος και αισιο­δο­ξία συνε­πής στην ιδε­ο­λο­γία του.

Οπως έλε­γε και ο ίδιος, «…κρα­τάω για­τί έχω το πιστεύω μου, την ιδε­ο­λο­γία μου. Και θέλω να ζήσω περισ­σό­τε­ρα χρό­νια για να δω να γκρε­μί­ζε­ται αυτό το βάρ­βα­ρο σύστη­μα που λέγε­ται καπιταλισμός…».

Ριζο­σπά­στης

che guevara 008

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο