Γράφει ο Γιάννης Βεντούρας //
Αυτές τις πρώτες ημέρες του 2019, είμαστε μάρτυρες μιας σειράς ξεφωνημένων παζαριών μεταξύ των αρχηγών των αστικών κομμάτων και των βουλευτών τους, σε όλα τα επίπεδα. Στα παζάρια αυτά, «όλα πουλιούνται και όλα εξαγοράζονται». Οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων καλούν βουλευτές από άλλους πολιτικούς χώρους να ενταχθούν στα κόμματά τους ή να στοιχηθούν με τις προτάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ή της αξιωματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ. Ταυτόχρονα όμως, ενώ αυτό που πράττουν οι ίδιοι το θεωρούν έντιμο και ηθικό, εξαπολύουν κατηγόριες ο ένας εναντίον του άλλου, ότι αυτό που πράττουν είναι ανήθικο, ανέντιμο και ότι αποτελεί κάλεσμα σε «αποστασία».
Ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ κρατάει στους κόλπους του τα δεξιά στελέχη των ΑΝΕΛ που διαφοροποιήθηκαν από τη γραμμή του κόμματός τους, ενώ μαζεύει ό,τι πολιτικό σκουπίδι έχει ξεπέσει από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή τα άλλα αστικά κόμματα. Οι ΑΝΕΛ αποχωρούν από την κυβέρνηση και την καταψηφίζουν, ενώ ταυτόχρονα στελέχη τους και βουλευτές τους συνεχίζουν να την στηρίζουν. Επίσης διαγράφουν από το κόμμα τους μερικούς βουλευτές, αλλά όχι τόσο πολλούς ώστε να πάψουν να θεωρούνται κόμμα στη βουλή, ενώ ταυτόχρονα κάποιοι θεωρούν χρήσιμο να ενταχθούν στο υπό διάλυση κόμμα των ΑΝΕΛ. Το άκρον άωτον της ευκαιριακής-οππορτουνιστικής πολιτικής!
Ταυτόχρονα η ΝΔ απλώνει το αραχνοΰφαντο δίχτυ για να μαζέψει ότι ξεπέφτει από τα κόμματα δορυφόρους, το ΚΙΝΑΛ, το ΠΟΤΑΜΙ, την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, τους ΑΝΕΛ. Επίσης τα κόμματα αυτά προσπαθούν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν μια 5μελή κοινοβουλευτική παρουσία, ενώ ταυτόχρονα είναι πασιφανές πως κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μην πέσει η κυβέρνηση, ώστε να μπορέσει να ψηφιστεί η Νατοϊκή συμφωνία των Πρεσπών, δίχως όμως να βαρύνει αυτούς η πολιτική ευθύνη.
Για να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτό, βουλευτές αλλάζουν συνεχώς πολιτική στέγη λες και αλλάζουν λεωφορείο ή πετάνε στα σκουπίδια προηγούμενες τοποθετήσεις τους και τις πολιτικές τους θέσεις, όπως πετάνε τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα, αδιαφορώντας για το τι θα πουν οι ψηφοφόροι τους. Ασυνέπεια και τυχοδιωκτισμός στο κατακόρυφο.
Όλο αυτό το αλαλούμ δεν είναι τυχαίο ούτε ανεξήγητο. Η αστική τάξη τής χώρας μας, και κυρίως οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, έχουν αποφασίσει από καιρού την επίλυση του προβλήματος με την γείτονα χώρα FYROM, μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι Νατοϊκοί τους σύμμαχοι, με στόχο την επέκτασή τους στις αγορές αυτής της χώρας, αλλά και ανταλλαγμάτων για τους ενεργειακούς πόρους της ανατολικής Μεσογείου.
Την επίλυση του καίριου για αυτούς ζητήματος, την είχαν αναθέσει στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (μαζί με την υλοποίηση των όρων που έθετε η τρόϊκα και την υλοποίηση των μνημονίων). Θα ήταν η μόνη κυβέρνηση που θα μπορούσε να υλοποιήσει ένα τέτοιο δύσκολο αντιλαϊκό έργο. Και τώρα που ολοκλήρωσε σχεδόν όλους τους όρους των δανειστών και των μνημονίων (κάτι λίγα έμειναν προς τακτοποίηση), απέμεινε να φέρει σε πέρας και το θέμα της συμφωνίας με τα Σκόπια. Είναι η τελευταία μεγάλη εκκρεμότητα που είχε αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μέσα στην κυβερνητική συμφωνία που υπέγραψαν το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, ήταν και η επίλυση του ζητήματος με την FYROM (με σύνθετη ονομασία που θα περιείχε τη λέξη «Μακεδονία»).
Έπρεπε λοιπόν με κάθε τρόπο:
-και η κυβέρνηση να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο της
-και οι ΑΝΕΛ να διαχωρίσουν την θέση τους για να μην ξευτελιστούν ολοκληρωτικά,
-και να βρεθούν οι 151 βουλευτές που θα στηρίζουν την κυβέρνηση,
-αλλά συνάμα να βρεθούν και οι 151 που θα ψηφίσουν την τη συμφωνία των Πρεσπών (οι οποίοι δεν πρέπει να είναι οι ίδιοι με αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση),
-και ταυτόχρονα να συνεχίσει να υπάρχει η ΝΔ να διαμαρτύρεται τάχα ενάντια στη συμφωνία (με την οποία συμφωνεί πλήρως)
-καθώς και τα υπόλοιπα ενδιάμεσα αστικά κόμματα να μην οδηγηθούν στην διάλυση, για να μπορούν όλοι μαζί να κοροϊδεύουν το λαό και να τον κρατούν αιχμάλωτο στους ιστούς τους.
Παρακολουθήστε λίγο τις αλλαγές στην κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων από τον Σεπτέμβρη του 2015 έως σήμερα. Σημειώστε ότι κάποιοι αλλάξανε πάνω από δύο πολιτικούς χώρους, ενώ κάποιες μεταγραφές, επειδή γίνονται τόσο γρήγορα που δεν είναι εύκολο να τις παρακολουθήσουμε, ίσως μας ξέφυγαν.
Στον ΣΥΡΙΖΑ παραιτήθηκε 1 βουλευτής ο οποίος αντικαταστάθηκε, ενώ έφυγε 1 βουλευτής και ήρθανε 2, στη ΝΔ διεγράφη 1 και ήρθαν 4, στην ΧΑ έφυγαν 2 διέγραψε 1, το ΠΟΤΑΜΙ από τους 11 έχασε τους 6, οι ΑΝΕΛ από τους 10 έχασε προς το παρόν τους 5 και πήρε 1, η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ από τους 9 έχασε τους 4, ενώ το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, που φόρεσε τη μάσκα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ και προσπάθησε να κρύβεται και στο καπέλο του ΚΙΝΑΛ, διέγραψε 1 βουλευτή τον οποίο στη συνέχεια επανένταξε στο κόμμα, και πήρε άλλους 3 από μεταγραφή. Τέλος, κάποιοι συνεχίζουν να εμφανίζονται σαν «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ» παραμένοντας στον πάγκο των εφεδρικών, ενώ ορισμένοι έγιναν υπουργοί δίχως να ενταχθούν και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μην σας ξενίζει η ευκολία με την οποία οι αστοί πολιτικοί αλλάζουν τα κόμματα. Δεν είναι κάτι το αφύσικο για αυτούς, επειδή όλοι παίζουν το ίδιο σπόρ, στο ίδιο πρωτάθλημα, με τους ίδιους κανόνες. Όλοι αυτοί συμφωνούν στο πρωταρχικό, στο κύριο. Συμφωνούν στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ίσως να έχουν διαφορετικές ευαισθησίες ο κάθε ένας για τους εκμεταλλευόμενους, ή να έχουν διαφορετικά μίγματα πολιτικών προτάσεων. Όλοι όμως ορκίζονται στον καπιταλισμό.
Μόνο το ΚΚΕ δεν μπήκε σε αυτό το μεγάλο ανατολίτικο παζάρι των αστών, επειδή ακριβώς πηγαίνει κόντρα στην ουσία του συστήματος, επειδή θέλει να οδηγήσει την εργατική τάξη στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Μόνο το ΚΚΕ έχει σταθερές αρχές, σύμφωνες με τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Αποφασίζει πάντα με γνώμονα το συμφέρον της εργατικής τάξης και όχι το μικροπολιτικό όφελος. Δεν έχει τίποτα να κρύψει από το λαό, γιατί από αυτόν αντλεί τη δύναμή του. Είναι το πιο ιστορικό κόμμα της χώρας, το οποίο διατηρεί το όνομά του και τα σύμβολά του, χωρίς να αλλάζει τα ρούχα του κάθε φορά για να μπερδέψει τον κόσμο, όπως συνεχώς κάνουν τα αστικά κόμματα. Που είναι ο «Λαϊκός Συναγερμός», η «ΕΡΕ», η «Ένωση Κέντρου», το «ΠΑΣΟΚ», το «”Κ”ΚΕ εσωτ.», η «ΕΑΡ», ο «Συνασπισμός», η «ΕΠΕΝ», η «Εθνική Παράταξις», το «ΔΗΚΚΙ», η «Σοσιαλιστικό Πορεία», το «ΚΟΔΗΣΟ» και όλα αυτοί οι σχηματισμοί που διεκδίκησαν κατά καιρούς την ψήφο του λαού; Όλοι τους διαλύθηκαν ή άλλαξαν την προβιά για να μην τους αναγνωρίζει ο λαός.
Μόνο τα ΚΚΕ παραμένει συνεπές με το πρόγραμμά του, μπορεί να το εκσυγχρονίζει, και μπορεί σήμερα, όπως όλες τις εποχές, να κοιτάζει το λαό στα μάτια και να του λέει: Λαέ, μην παρασέρνεσαι από τα παιχνίδια των αστικών κομμάτων. Μην συμμετέχεις σε αυτό το αντιλαϊκό παζάρι το αλισβερίσι. Καταψήφισε μαζί μας και την κυβέρνηση και τη συμφωνία των Πρεσπών!
________________________________________________________________________________________________