Σε σχεδόν 30 εκατομμύρια υπολογίζει αυστραλιανή οργάνωση όσους ζουν υπό συνθήκες δουλείας ανά την υφήλιο, είτε αυτό σημαίνει αναγκαστική εργασία ή σεξουαλική εκμετάλλευση είτε ακόμη και «κανονική» κληρονομική δουλεία. Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται χώρες της Νότιας Ασίας και της Δυτικής Αφρικής.
Σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης Walk Free, που δημοσιεύθηκε στο Λονδίνο, στην Ινδία ζουν 14 εκατομμύρια άνθρωποι υπό καθεστώς σκλάβου, στην Κίνα 2,9 εκατομμύρια και στο Πακιστάν πάνω από 2 εκατομμύρια.
Ακολουθούν η Νιγηρία, η Αιθιοπία, η Ρωσία, η Ταϊλάνδη, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Βιρμανία και το Μπαγκλαντές. Οι δέκα αυτές χώρες αντιπροσωπεύουν τα 22 από τα 29,8 εκατομμύρια που ζουν σαν σκλάβοι.
Εξηγώντας το αντικείμενο που εξέτασε η οργάνωση, η έκθεση αναφέρει, σημειώνοντας ότι ακόμη και σήμερα άνθρωποι γεννιούνται σε καθεστώς κληρονομικής σκλαβιάς, ότι υπάρχουν «θύματα που έχουν απαχθεί ή κρατούνται πριν πωληθούν ή παραμένουν κρατούμενοι για εκμετάλλευση, είτε δήθεν μέσω “γάμου”, απλήρωτης και αναγκαστικής εργασίας, ή ακόμη και παιδιών που εξαναγκάζονται να πολεμήσουν».
Στην Ινδία «ολόκληρες κοινότητες στα βόρεια χωριά υποδουλώθηκαν και αναγκάζονται να δουλεύουν για την κατασκευή τούβλων ή να εργάζονται στα λατομεία. Τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν σε αργαλειούς για να φτιάχνουν τις κουβέρτες που πωλούνται στα καταστήματά μας», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Νικ Γκρόνο, επικεφαλής της WalkFree.
Ωστόσο, αν λάβει κανείς υπόψιν το ποσοστό του πληθυσμού μιας χώρας που είναι υπό καθεστώς σκλαβιάς τότε την πρώτη θέση έχει η Μαυριτανία, καθώς το 4% των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα είναι υπόδουλοι. «Εξακολουθούν να υπάρχουν κληρονομικοί σκλάβοι στη Μαυριτανία, τα παιδιά γεννιούνται σκλάβοι και αναγκάζονται να εκτελούν οικιακές εργασίες ή να εργάζονται στα χωράφια», λέει ο Νικ Γκρόνο.
Ο ορισμός της σύγχρονης δουλείας είναι κάπως διαφορετικός από εκείνον που επικρατούσε στον δέκατο όγδοο αιώνα, την εποχή του δουλεμπορίου. «Η σύγχρονη δουλεία είναι μια κατάσταση όπου οι άνθρωποι είναι στο έλεος της βίας. Αναγκάζονται να δεχτούν εργασίες ή καταστάσεις όπου γίνονται αντικείμενα οικονομικής εκμετάλλευσης. Δεν αμείβονται, αλλά απλώς λαμβάνουν το ελάχιστο για να επιβιώσουν και δεν είναι ελεύθεροι να φύγουν», σύμφωνα με τον Γκρόνο.
Δεκατέσσερις χώρες της Αφρικής (όπως Μαυριτανία, Μπενίν, Ακτή Ελεφαντοστού, Γκάμπια, Γκαμπόν και Σενεγάλη) είναι μεταξύ των 20 χωρών που κατατάσσονται σε υψηλό σημείο αν λάβουμε υπόψιν το ποσοστό του πληθυσμού υπό καθεστώς σκλαβιάς. Στο κάτω μέρος της κατάταξης, οι πιο «ενάρετες» χώρες όπως η Ισλανδία, η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο αριθμός των δούλων είναι γύρω στους 4.400.
Πηγή: Χαραυγή
