Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Υπεραστικοί: Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ

“Μπή­καν στο χωριό τα ΜΑΤ”
Στί­χοι-Μου­σι­κή: Υπεραστικοί
Ηχο­λη­ψία-Μίξη: Γιωρ­γής Νταβαρίνος
Video Editing: wrong media lab

http://yperastikoi.blogspot.gr/
http://www.facebook.com/yperastikoi
επι­κοι­νω­νία: [email protected]

Μπή­καν στο χωριό τα ΜΑΤ

Μπή­καν στο χωριό τα ΜΑΤ, δίπλα στο Ξηροποτάμι
έξι κλού­βες με σκυ­λιά που ‘στει­λαν τ’ αφεντικά.
Σηκω­θεί­τε χωρια­νοί κι οι γερό­ντισ­σες κι οι γέροι,
μπρος στου Δέν­δια το ασκέ­ρι δείξ­τε μπόι, λεβεντιά.

Τ’ άγρυ­πνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα,
περι­μέ­νει μες στα χρό­νια άγριο ξεσηκωμό.

Η Μεγά­λη Πανα­γιά κι η Ιερισ­σός στο πόδι
π’ όρμη­ξαν τού­τοι οι δια­βό­λοι να μας σκιά­ξουν, χωριανοί.
Οι καμπά­νες στα χωριά να σημά­νου­νε, αδέρφια,
για της εται­ρεί­ας τα κέφια, ύδωρ θέλου­νε και γη.

Τ’ άγρυ­πνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα,
περι­μέ­νει μες στα χρό­νια άγριο ξεσηκωμό.

Όχι πια λευ­κές σημαί­ες σαν τον τόπο μας ρημάζουν,
για τα κέρ­δη αυτοί σκυ­λιά­ζουν, ‘μείς για ανθρώ­πι­νη ζωή.
Τού­το το στρα­τό τον ξε’με, χτύ­πα­γε και τους εργάτες,
φοι­τη­τές και ναυ­τερ­γά­τες, το λαό που αγωνιά.

Τ’ άγρυ­πνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα,
περι­μέ­νει μες στα χρό­νια άγριο ξεσηκωμό.

Πάμε τώρα στις φωτιές και μαζί κι οι μουζικάντες,
ν’ αρμα­τώ­νο­νται οι καρ­διές με ντα­ού­λια και φωνές.
Κι οι λεβέ­ντι­κες καρ­διές μας ν’ αρμα­τώ­νουν τις γροθιές,
να ριχτού­με στον αγώ­να για το δάσος στις Σκουριές.

Τ’ άγρυ­πνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα,
περι­μέ­νει μες στα χρό­νια άγριο ξεσηκωμό.

Υπε­ρα­στι­κοί
Μάρ­της 2013

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο