Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φάντασμα

Στο διάγ­γελ­μά του για την «ανταρ­σία» Πρι­γκό­ζιν το περα­σμέ­νο Σάβ­βα­το, ο Πού­τιν δεν έχα­σε την ευκαι­ρία να χύσει αντι­κομ­μου­νι­στι­κό δηλη­τή­ριο, παραλ­λη­λί­ζο­ντας τη στά­ση του ιδιω­τι­κού στρα­τού «Wagner» και της ηγε­σί­ας του με τη μεγά­λη Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση, τον Οκτώ­βρη του 1917. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μιλώ­ντας για «προ­δο­σία» και «προ­δό­τες», παρου­σί­α­σε τους μπολ­σε­βί­κους επα­να­στά­τες να ρίχνουν «πισώ­πλα­τη μαχαι­ριά» στην τσα­ρι­κή Ρωσία, ενώ αυτή συμ­με­τεί­χε στον Α’ Παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό Πόλε­μο. Κανέ­ναν δεν εκπλήσ­σουν οι ανι­στό­ρη­τοι και χυδαί­οι παραλ­λη­λι­σμοί. Αντί­θε­τα, επι­βε­βαιώ­νουν για άλλη μια φορά ότι ο αντι­κομ­μου­νι­σμός είναι «εκ των ων ουκ άνευ» στην πολι­τι­κή της σύγ­χρο­νης καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας και ότι όποια επί­κλη­ση στο ηρω­ι­κό παρελ­θόν της ΕΣΣΔ δεν είναι τίπο­τα άλλο παρά καμου­φλάζ για τη στρά­τευ­ση του λαού στα σχέ­δια και τους αντα­γω­νι­σμούς της ρωσι­κής αστι­κής τάξης. Αυτής δηλα­δή που επε­δί­ω­ξε την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού στην πρώ­ην ΕΣΣΔ, σε συνερ­γα­σία με τη Δύση, της οποί­ας θυμί­ζου­με ότι ο Πού­τιν υπήρ­ξε το αγα­πη­μέ­νο παι­δί για πολ­λά χρό­νια μετά την αντε­πα­νά­στα­ση. Ο αντι­κομ­μου­νι­σμός που κλι­μα­κώ­νε­ται και στα δύο στρα­τό­πε­δα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου φανε­ρώ­νει όμως και κάτι άλλο. Οτι «το φάντα­σμα του κομ­μου­νι­σμού πλα­νά­ται», παρά τον πολύ αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, ως μόνη διέ­ξο­δος από το σύστη­μα του πολέ­μου και της φτώχειας!

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο