10 χρόνια από τη σφαγή στο «Σπίτι των Συνδικάτων» στην Οδησσό

Στις 7.45 μ.μ. της 2ας Μάη του 2014, το «101», η Γραμ­μή έκτα­κτων περι­στα­τι­κών της Πυρο­σβε­στι­κής Υπη­ρε­σί­ας στην Ουκρα­νία, δέχε­ται το πρώ­το τηλε­φώ­νη­μα για πυρ­κα­γιά στο «Σπί­τι των Συν­δι­κά­των» στην Οδησ­σό. Η πρώ­τη φάση της φωτιάς κατα­γρά­φη­κε στον δεύ­τε­ρο όρο­φο του κτι­ρί­ου, από μία βόμ­βα μολό­τοφ που έπε­σε μέσα στο κτί­ριο από ένα παράθυρο.

Στα λεπτά που ακο­λού­θη­σαν, του­λά­χι­στον 10 άνθρω­ποι πήδη­ξαν από τα παρά­θυ­ρα του κτι­ρί­ου, προ­σπα­θώ­ντας να σωθούν από τις φλό­γες. Οσοι επέ­ζη­σαν, ξυλο­κο­πή­θη­καν βάναυ­σα από φασί­στες της οργά­νω­σης «Δεξιός Τομέ­ας» και άλλα ακρο­δε­ξιά και νεο­να­ζι­στι­κά στοι­χεία που είχαν απο­κλεί­σει το κτί­ριο. Αρκε­τοί από τους επι­ζώ­ντες της φωτιάς ξυλο­κο­πή­θη­καν μέχρι θανάτου.

Στις 7.56 μ.μ. δίνε­ται η εντο­λή στο πρώ­το πυρο­σβε­στι­κό όχη­μα να κατευ­θυν­θεί στο σημείο. Αν και ο πυρο­σβε­στι­κός σταθ­μός βρί­σκε­ται περί­που 500 μέτρα μακριά, το πρώ­το όχη­μα θα φτά­σει στις 8.14 μ.μ. Μέχρι περί­που τις 10 μ.μ. στο Κτί­ριο των Συν­δι­κά­των κάη­καν ζωντα­νοί — σύμ­φω­να με τα επί­ση­μα στοι­χεία — 42 συν­δι­κα­λι­στές και δια­δη­λω­τές, ενώ σύμ­φω­να με ανε­πί­ση­μες ανα­φο­ρές, οι νεκροί την ίδια ημέ­ρα ξεπέ­ρα­σαν τους 150 και οι τραυ­μα­τί­ες ήταν πάνω από 200.

Στην επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα του, ο «Δεξιός Τομέ­ας» απο­κά­λε­σε τη σφα­γή της Οδησ­σού «μια λαμπε­ρή σελί­δα στην εθνι­κή μας ιστο­ρία», την οποία χαι­ρέ­τι­σαν και διά­φο­ροι βου­λευ­τές φασι­στι­κών και ακρο­δε­ξιών μορ­φω­μά­των, όπως η Ιρί­να Φαριόν του κόμ­μα­τος «Svoboda».

Τα γεγο­νό­τα εκεί­νης της ημέ­ρας ξεκί­νη­σαν όταν περί­που 2.000 οργα­νω­μέ­νοι χού­λι­γκαν των ομά­δων «Μέτα­λιστ» του Χαρ­κό­βου και «Chernomorets» της Οδησ­σού, μαζί με φασί­στες του «Δεξιού Τομέα» και άλλους, συγκε­ντρώ­θη­καν φορώ­ντας κρά­νη και μάσκες, κρα­τώ­ντας ασπί­δες, τσε­κού­ρια, ξύλι­να και μεταλ­λι­κά στει­λιά­ρια — κάποιοι ακό­μα και πυρο­βό­λα όπλα — και επι­χεί­ρη­σαν να δια­λύ­σουν τις σκη­νές των δια­δη­λω­τών που αντι­δρού­σαν στην πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή κυβέρνηση.

Με την κάλυψη των Ευρωατλαντικών

Τα γεγο­νό­τα της Οδησ­σού απο­τε­λούν ένα από τα πιο τρα­γι­κά εγκλή­μα­τα των εθνι­κι­στών και φασι­στών υπο­στη­ρι­κτών της κυβέρ­νη­σης του Κιέ­βου μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα του «Μαϊ­ντάν», το οποίο ανέ­τρε­ψε τον τότε Πρό­ε­δρο της Ουκρα­νί­ας Βίκτορ Για­νου­κό­βιτς, με την άμε­ση επέμ­βα­ση των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, λίγους μήνες νωρίτερα.

Ακο­λού­θη­σαν έντο­νες αντι­δρά­σεις και μεγά­λες λαϊ­κές δια­μαρ­τυ­ρί­ες, ιδιαί­τε­ρα στο ανα­το­λι­κό τμή­μα της χώρας και στην Κρι­μαία, όπου ο «Δεξιός Τομέ­ας» ανέ­λα­βε ρόλο «εκκα­θα­ρι­στή», σε βάρος του λαϊ­κού πλη­θυ­σμού της περιοχής.

Για τους Ευρω­α­τλα­ντι­κούς ωστό­σο, γεγο­νό­τα όπως αυτό παρου­σιά­ζο­νται ως μέρος της «δημο­κρα­τι­κής επα­νά­στα­σης» που έγι­νε στην Ουκρα­νία. Οι διώ­ξεις που ακο­λού­θη­σαν και οι εκκα­θα­ρι­στι­κές στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις στα ανα­το­λι­κά όξυ­ναν τους αντα­γω­νι­σμούς, επι­τά­χυ­ναν τις εξε­λί­ξεις και τελι­κά κλι­μά­κω­σαν τη σύγκρου­ση, ειδι­κά μετά την προ­σάρ­τη­ση της Κρι­μαί­ας από τη Ρωσία.

Οι δυνά­μεις που ανα­δεί­χθη­καν στο τιμό­νι της δια­κυ­βέρ­νη­σης της Ουκρα­νί­ας, σε άμε­ση δια­σύν­δε­ση με τον ευρω­α­τλα­ντι­κό παρά­γο­ντα και με την υπο­στή­ρι­ξη φασι­στι­κών — ακρο­δε­ξιών κομ­μά­των και οργα­νώ­σε­ων, παρά τα στυ­γε­ρά τους εγκλή­μα­τα, για τα οποία ακό­μα και εκθέ­σεις του ΟΗΕ σημειώ­νουν ότι παρα­μέ­νουν ατι­μώ­ρη­τα, δεν θεω­ρή­θη­καν ποτέ «τρο­μο­κρά­τες» από τους Ευρω­α­τλα­ντι­κούς, αλλά «ήρω­ες» στον πόλε­μο ενά­ντια στη Ρωσία.

Περι­στα­τι­κά όπως αυτό, αλλά και οι γενο­κτο­νι­κές επι­χει­ρή­σεις του ουκρα­νι­κού στρα­τού στα ανα­το­λι­κά της Ουκρα­νί­ας, με την ανοι­χτή στή­ρι­ξη των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, που προ­ω­θού­νταν ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο στη συνο­ριο­γραμ­μή με τη Ρωσία, αξιο­ποι­ή­θη­καν από τη ρωσι­κή αστι­κή τάξη και την κυβέρ­νη­σή της για να ξεκι­νή­σει η ιμπε­ρια­λι­στι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία, με πρό­σχη­μα την «απο­να­ζι­στι­κο­ποί­η­ση» και την «απε­λευ­θέ­ρω­ση» των ρωσό­φω­νων πληθυσμών.

Η σωστή πλευρά…

Δέκα χρό­νια μετά τα γεγο­νό­τα της Οδησ­σού και το πρα­ξι­κό­πη­μα του «Μαϊ­ντάν» και 2 από την εισβο­λή της Ρωσί­ας, το αιμα­το­κύ­λι­σμα των λαών της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας στην κρε­α­το­μη­χα­νή του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου επι­βε­βαί­ω­σε ότι ο πόλε­μος στην Ουκρα­νία δεν ξεκί­νη­σε με την απα­ρά­δε­κτη ρωσι­κή εισβο­λή. Οτι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί αντα­γω­νι­σμοί για το κέρ­δι­σμα της Ουκρα­νί­ας στη μια ή στην άλλη σφαί­ρα επιρ­ρο­ής μετά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές συσ­σώ­ρευ­σαν καύ­σι­μη ύλη που γρή­γο­ρα έγι­νε πυρκαγιά.

Και ότι η σωστή πλευ­ρά της Ιστο­ρί­ας δεν είναι με τους ιμπε­ρια­λι­στές, τους αντα­γω­νι­σμούς και τους πολέ­μους τους, αλλά με τους λαούς που επί 70 χρό­νια ζού­σαν αρμο­νι­κά και ευη­με­ρού­σαν στην ίδια σοσια­λι­στι­κή πατρίδα.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Ν. Λαπα­θιώ­της, Οι νικη­μέ­νοι της ζωής – Ποιήματα