Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

112

Αν πάρει κανείς στα σοβα­ρά τις ανα­λύ­σεις των τελευ­ταί­ων ημε­ρών για το φονι­κό μπου­ρί­νι στη Χαλ­κι­δι­κή, θα πιστέ­ψει ότι μόλις ενερ­γο­ποι­η­θεί το σύστη­μα έγκαι­ρης προει­δο­ποί­η­σης «112», θα πάψου­με μονο­μιάς να θρη­νού­με θύμα­τα! Αν και ένα τέτοιο σύστη­μα είναι απο­λύ­τως ανα­γκαίο, πάει πολύ να λένε στο λαό ότι αυτό που φταί­ει για τις χαμέ­νες ζωές και τις κατε­στραμ­μέ­νες περιου­σί­ες, κάθε φορά που βρέ­χει ή πιά­νει μια φωτιά, είναι η μη λει­τουρ­γία ενός μηχα­νι­σμού τηλε­φω­νι­κής ειδο­ποί­η­σης για τον επερ­χό­με­νο κίν­δυ­νο. Ακό­μα κι αν ενερ­γο­ποι­η­θεί, όμως, το περι­βό­η­το «112», είναι βέβαιο ότι θα αξιο­ποι­η­θεί για να ανα­βαθ­μι­στεί η αντι­δρα­στι­κή συζή­τη­ση περί «ατο­μι­κής ευθύ­νης», αφού η επω­δός στα επό­με­να προ­δια­γε­γραμ­μέ­να εγκλή­μα­τα θα είναι «εμείς σας προει­δο­ποι­ή­σα­με», λες και οι ευθύ­νες του κρά­τους εξα­ντλού­νται μόνο σ’ αυτό. Είναι λοι­πόν σαφές ότι και αυτή η συζή­τη­ση περί «μαύ­ρης τρύ­πας του 112» αξιο­ποιεί­ται για να απο­προ­σα­να­το­λί­σει από τις βαριές ευθύ­νες όλων των κυβερ­νή­σε­ων για τη «γύμνια» του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού σε μέσα, σχέ­διο, κον­δύ­λια και υπο­δο­μές που αφο­ρούν την πρό­λη­ψη και την προ­στα­σία του λαού από τις συνέ­πειες των «ακραί­ων» φυσι­κών φαι­νο­μέ­νων. Αυτήν την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, που συν­θλί­βει λαϊ­κές ανά­γκες, πρέ­πει να βάλουν πιο απο­φα­σι­στι­κά στο στό­χα­στρο οι αγώ­νες και οι διεκ­δι­κή­σεις της «επό­με­νης μέρας», ως η μόνη εγγύ­η­ση ότι ο λαός δεν θα πνί­γε­ται στη βρο­χή και δεν θα καί­γε­ται στη φωτιά.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο