Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

1941 – Η «ΔΙΑΣΩΣΗ» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ (για να τον ληστέψουν με την ησυχία τους)

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Μάρ­τιος του 1941. Λόγω της επι­κεί­με­νης επί­θε­σης της Γερ­μα­νί­ας στην Ελλά­δα και κατό­πιν εντο­λής της Βρε­τα­νί­ας, η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση αρχί­ζει τις δια­δι­κα­σί­ες για την μετα­φο­ρά των απο­θε­μά­των χρυ­σού μακριά από την Αθή­να η οποία ξεκι­νά τον Απρίλιο.

Μετά από μια περι­πλά­νη­ση (Κρή­τη, Αίγυ­πτο, Νότια Αφρι­κή) ο χρυ­σός της Ελλά­δας (μαζί με ολό­κλη­ρο το σόι του βασι­λιά, την κυβέρ­νη­ση και τους παρα­τρε­χά­με­νους) κατα­λή­γει στο Λον­δί­νο, όπου οι Βρε­τα­νοί ανέ­λα­βαν την φύλα­ξή του. Στα θησαυ­ρο­φυ­λά­κια της Κρή­της οι γερ­μα­νοί βρή­καν και κατέ­σχε­σαν μεγά­λες ποσό­τη­τες χρυ­σού, οι οποί­ες δεν είχαν σχέ­ση με αυτές της Αθή­νας και οι οποί­ες για κάποιο «παρά­ξε­νο» λόγο εγκα­τα­λεί­φθη­καν εκεί.

Με το τέλος του πολέ­μου το 1945 η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση ζητά­ει να κάνουν τους «λογα­ρια­σμούς» και να της επι­στρα­φεί ο υπό­λοι­πος χρυσός.

Αρχί­ζουν λοι­πόν να αφαι­ρούν αυτά που ξοδεύτηκαν:

1. Μισθο­δο­σία και έξο­δα της βασι­λι­κής οικο­γέ­νειας (δια­μο­νή, δεξιώ­σεις, υπη­ρέ­τες κλπ).
2. Μισθο­δο­σία και έξο­δα Πρω­θυ­πουρ­γών, υπουρ­γών, συμ­βού­λων κλπ
3. Μισθο­δο­σία και έξο­δα ελλη­νι­κών μυστι­κών υπη­ρε­σιών, διπλω­μα­τών κλπ.
4. Έξο­δα συντή­ρη­σης του ελλη­νι­κού στρα­τού που είχε εντα­χθεί εθε­λο­ντι­κά στις συμ­μα­χι­κές δυνά­μεις στην Αίγυπτο.
5. Έξο­δα βρε­τα­νι­κών στρα­τιω­τι­κών και πρα­κτό­ρων που έδρα­σαν στην Ελλά­δα κατά την κατοχή.
6. Έξο­δα για την χρη­μα­το­δό­τη­ση με λίρες και υλι­κό των αντι­στα­σια­κών οργα­νώ­σε­ων στην Ελλά­δα (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, εν μέρει και του ΕΑΜ, κλπ).
7. Δαπά­νες για το εκστρα­τευ­τι­κό σώμα των 60.000 βρε­τα­νών και το υλι­κό που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν στα «Δεκεμ­βρια­νά» το 1944 για στη­ρί­ξουν την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη ενά­ντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
8. Ποσά υπέρ «αγνώ­στων» και φύλακτρα.

Το υπό­λοι­πο, σύμ­φω­να με τους λογα­ρια­σμούς των «συμ­μά­χων» βρε­τα­νών που απέ­μει­νε, ήταν μηδέν (0,00).
Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση αντέ­δρα­σε έντο­να και τελι­κά της υπο­σχέ­θη­καν ένα μικρό ποσό λιρών.

Να σημειώ­σου­με ότι το 1945 τα συνο­λι­κά απο­θέ­μα­τα χρυ­σού της Ελλά­δας υπο­λο­γί­σθη­καν σε 43 εκα­τομ­μύ­ρια λίρες, τον επό­με­νο χρό­νο το 1946 είχαν απο­μεί­νει 23 εκα­τομ­μύ­ρια χρυ­σές λίρες, ενώ στο τέλος του ίδιου χρό­νου, όταν Ελλά­δα δήλω­σε στο ΔΝΤ (όπως είχε υπο­χρέ­ω­ση) τα δια­θέ­σι­μα σε χρυ­σό, αυτά ήταν περί­που 18 εκα­τομ­μύ­ρια χρυ­σές λίρες.

Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση και το παλά­τι, «δια­σώ­σα­νε» το 1941 τον χρυ­σό της Ελλά­δας για να μπο­ρέ­σουν να τον ληστέ­ψουν με την ησυ­χία τους. Μετά το τέλος του πολέ­μου, πάνω στην ανα­μπου­μπού­λα που επι­κρα­τού­σε, έφα­γαν και τα υπόλοιπα.

Έτσι (και όχι μόνο) ξεπε­τά­χτη­καν οι νέοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί κολοσ­σοί και γιγα­ντώ­θη­καν οι παλιοί (λόγω της εργα­τι­κό­τη­τας και της εξυ­πνά­δας που επέ­δει­ξαν) καθώς και τα νέα πολι­τι­κά τζάκια.

Και αυτό θα συνε­χί­ζε­ται όσο θα υπάρ­χει αστι­κό καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος και όσο ο λαός θα δέχε­ται αυτή την κατά­στα­ση, αρκού­με­νος στο να γλεί­φει το κοκα­λά­κι που θα του πετά­νε κάθε τόσο.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο