Οκτώβρης 1944. Οι Γερμανοί υποχωρούν και ο ΕΛΑΣ συνεχίζει τις μάχες, απελευθερώνοντας πόλεις και χωριά. Η είδηση για την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτώβρη προκαλεί έκρηξη χαράς και ενθουσιασμού σε όλους τους πατριώτες. Η λευτεριά πλησιάζει και για τις άλλες σκλαβωμένες ακόμη περιοχές. Τα χτυπήματα του ΕΛΑΣ κατά των κατακτητών διαδέχονται το ένα, το άλλο.
Το βράδυ της 17 προς 18 Οκτώβρη τμήματα της Χ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ κατέλαβαν, ύστερα από 9ωρη φονική μάχη, το χωριό Κούκο, που ήταν άντρο των ταγματασφαλιτών της οργάνωσης ΠΑΟ, στην περιοχή της Κατερίνης. Στη μάχη σκοτώνονται 130 ταγματασφαλίτες και 16 Γερμανοί. Αιχμαλωτίστηκαν 77.
Τμήματα του 54ου Τάγματος του ΕΛΑΣ χτύπησαν στις 18 Οκτώβρη σε διάφορα σημεία μια γερμανική φάλαγγα δύναμης 2.500 ανδρών που προσπαθούσε να ανοίξει δρόμο από το Βόλο προς τη Λάρισα. Υστερα από 12ωρη μάχη η γερμανική φάλαγγα, που είχε στο μεταξύ σημαντικές απώλειες, έφτασε τμηματικά στη Λάρισα. Απώλειες του εχθρού πάνω από 200 νεκροί και τραυματίες. Την άλλη μέρα, το απόγευμα, τα τμήματα του 54ου Τάγματος του ΕΛΑΣ μπαίνουν στο Βόλο, όπου γίνονται δεκτά με αφάνταστο ενθουσιασμό από το λαό.
Στις 18 Οκτώβρη, το βράδυ, οι τελευταίοι Γερμανοί εγκαταλείπουν τη Λαμία υπό το σφυροκόπημα των τμημάτων της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Φεύγοντας πανικόβλητοι οι Γερμανοί άφησαν άθικτες τις τεράστιες αποθήκες τροφίμων. Είχαν επιχειρήσει όμως υπονομεύσεις για ανατίναξη καίριων σημείων της πόλης. Το σημαντικότερο ήταν το συγκρότημα των Παλιών Στρατώνων, όπου ήταν αποθηκευμένα πυρομαχικά και κυρίως οβίδες πυροβολικού των κατακτητών. Ενας Αυστριακός στρατιώτης, που γνώριζε πού ήταν κρυμμένα τα καλώδια για τις εκρήξεις, τα αποκάλυψε στους εφεδρο-ΕΛΑΣίτες της πόλης που πρόλαβαν και τα εξουδετέρωσαν. Ετσι, στις 19 Οκτώβρη τα ξημερώματα οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μπαίνουν στη Λαμία, ελευθερωτές. Σε λίγο έφτανε στη Λαμία ο Αρης Βελουχιώτης και το Γεν. Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, η ΚΕ του ΕΑΜ, κλιμάκιο της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και κλιμάκιο της ΠΕΕΑ από τη Φουρνά.
