Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

20 Οκτωβρίου 1980: Επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ

Στις 20 Οκτώ­βρη του 1980, το Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο, υπό την προ­ε­δρία του πρω­θυ­πουρ­γού Γ. Ράλ­λη εγκρί­νει ομό­φω­να τη συμ­φω­νία επα­νέ­ντα­ξης στο στρα­τιω­τι­κό σκέ­λος του ΝΑΤΟ. Συντε­λεί­ται μια ακό­μη εγκλη­μα­τι­κή πρά­ξη κατά της ανε­ξαρ­τη­σί­ας και των συμ­φε­ρό­ντων της χώρας και του ελλη­νι­κού λαού. Η λαϊ­κή αντί­δρα­ση στην πολι­τι­κή εθνι­κής μειο­δο­σί­ας της κυβέρ­νη­σης της Νέας Δημο­κρα­τί­ας είναι άμε­ση. Την ώρα που συνε­δριά­ζει το Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο 16 εργα­τι­κές ομο­σπον­δί­ες οργα­νώ­νον την πρώ­τη ογκώ­δη και μαχη­τι­κή πορεία δια­μαρ­τυ­ρί­ας στη Βου­λή. Ηταν μόνο η αρχή. Οι κινη­το­ποι­ή­σεις επε­κτεί­νο­νται σε όλα τα μεγά­λα αστι­κά κέντρα της χώρας και κορυ­φώ­νο­νται στις 22 Οκτώ­βρη, όταν αρχί­ζει στη Βου­λή η τρι­ή­με­ρη συζήτηση.

Τον Αύγου­στο του 1974, κάτω από την πίε­ση του λαϊ­κού παρά­γο­ντα, η κυβέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τη­τας» υπό τον Κ. Καρα­μαν­λή απο­φά­σι­σε την απο­χώ­ρη­ση από το στρα­τιω­τι­κό σκέ­λος του ΝΑΤΟ. Οι προ­φα­νείς σχέ­σεις του ΝΑΤΟ με τη στρα­τιω­τι­κο­φα­σι­στι­κή δικτα­το­ρία στην Ελλά­δα και το έγκλη­μα σε βάρος της Κύπρου ήταν οι λόγοι, για τους οποί­ους κατέ­στη­σαν επι­βε­βλη­μέ­νη την απο­χώ­ρη­ση. Ωστό­σο, αν και η κυβέρ­νη­ση δήλω­νε ότι δεν υπήρ­χε περί­πτω­ση επα­νό­δου όσο οι Τούρ­κοι έμε­ναν στην Κύπρο, ήταν γνω­στό ότι ο Κ. Καρα­μαν­λής αντι­με­τώ­πι­ζε την απο­χώ­ρη­ση σαν μέσο για την εκτό­νω­ση της λαϊ­κής αγα­νά­κτη­σης και πρό­σκαι­ρο ελιγμό.

Από το 1977 άρχι­σε παρα­σκη­νια­κά η συζή­τη­ση για την επα­νέ­ντα­ξη. Η Τουρ­κία με βέτο στο ΝΑΤΟ ακυ­ρώ­νει την πρώ­τη προ­σπά­θεια το 1978. Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση επι­χει­ρεί να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τη συμ­φω­νία για τις αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις (η υπο­γρα­φή της οποί­ας εκκρε­μεί) προ­κει­μέ­νου να πετύ­χει το στό­χο της. Το 1980 ο Καρα­μαν­λής, ενό­ψει της μετα­πή­δη­σής του στην Προ­ε­δρία της Δημο­κρα­τί­ας, ζητά­ει από την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ την επί­σπευ­ση των δια­δι­κα­σιών. Οι Αμε­ρι­κα­νοί αντα­πο­κρί­νο­νται αμέ­σως. Ο στρα­τη­γός Μπέρ­ναρντ Ρότζερς, διοι­κη­τής των χερ­σαί­ων δυνά­με­ων του ΝΑΤΟ στην Ευρώ­πη, ανα­λαμ­βά­νει να δια­τυ­πώ­σει το σχέ­διο μιας συμ­φω­νί­ας για την επα­νέ­ντα­ξη. Εν τω μετα­ξύ, η επι­κρά­τη­ση του στρα­τιω­τι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στην Τουρ­κία στις 11 Σεπτέμ­βρη λει­τουρ­γεί σαν κατα­λύ­της. Στις 16 Οκτώ­βρη, ο Ρότζερς παρα­δί­δει το τρο­πο­ποι­η­μέ­νο κεί­με­νο (γνω­στό ως «Συμ­φω­νία Ρότζερς»), το οποίο γίνε­ται δεκτό από τις δύο κυβερ­νή­σεις, Ελλά­δας και Τουρκίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο