28 Σεπτεμβρίου 1864: Ιδρύεται η Διεθνής Ενωση των Εργατών

Η παγκό­σμια οικο­νο­μι­κή κρί­ση του 1857 που χει­ρο­τέ­ρευ­σε πολύ τη θέση του προ­λε­τα­ριά­του και των αγρο­τών, ήταν η αρχή μιας και­νού­ριας ανά­πτυ­ξης του διε­θνούς εργα­τι­κού κινή­μα­τος. Η ανα­ζω­ο­γό­νη­ση και η και­νού­ρια ανά­πτυ­ξη του διε­θνούς εργα­τι­κού κινή­μα­τος προ­βάλ­λουν το φλέ­γον θέμα της συσπεί­ρω­σης των δυνά­με­ων του παγκό­σμιου προ­λε­τα­ριά­του για τον επα­να­στα­τι­κό αγώ­να που πλη­σί­α­ζε. Οι προ­σπά­θειες να ιδρυ­θεί μια παγκό­σμια προ­λε­τα­ρια­κή οργά­νω­ση που έγι­ναν στην αρχή της 6ης δεκα­ε­τί­ας, καθρέ­φτι­ζαν την έντο­νη επι­θυ­μία των πρω­το­πό­ρων εργα­τών της Ευρώ­πης και της Αμε­ρι­κής να ενω­θούν σε παγκό­σμια κλί­μα­κα. Η επι­θυ­μία αυτή φαί­νε­ται πιο καθα­ρά στις εκδη­λώ­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης που έδει­ξαν οι εργά­τες στις διά­φο­ρες χώρες για την πολω­νι­κή εξέ­γερ­ση, στα συλ­λα­λη­τή­ρια των Αγγλων εργα­τών, για να υπο­στη­ρί­ξουν τον αγώ­να του αμε­ρι­κα­νι­κού λαού ενα­ντί­ον της δου­λεί­ας κλπ.

Στις 28 Σεπτέμ­βρη του 1864 στο Λον­δί­νο, στο Σεντ Μάρ­τινς Χολ, έγι­νε μια διε­θνής συγκέ­ντρω­ση, για να δια­βα­στεί η απά­ντη­ση των Γάλ­λων εργα­τών. Στη συγκέ­ντρω­ση αυτή πήραν μέρος αντι­πρό­σω­ποι του προ­λε­τα­ριά­του της Αγγλί­ας, της Γαλ­λί­ας, της Γερ­μα­νί­ας, της Ιτα­λί­ας, της Πολω­νί­ας και της Ιρλαν­δί­ας. Ο Μαρξ εκλέ­χτη­κε στο προ­ε­δρείο της συγκέ­ντρω­σης σαν αντι­πρό­σω­πος των Γερ­μα­νών εργα­τών. Η συγκέ­ντρω­ση απο­φά­σι­σε να ιδρυ­θεί η Διε­θνής Ενω­ση των εργατών.

Σκο­πός της Διε­θνούς (International) Ενω­σης των εργα­τών ήταν να εκπλη­ρώ­σει το ιστο­ρι­κό καθή­κον της συσπεί­ρω­σης των δυνά­με­ων του παγκό­σμιου προ­λε­τα­ριά­του. Είχε και έναν άλλο σκο­πό που ο Μαρξ τον δια­τύ­πω­σε αργό­τε­ρα στο γράμ­μα που έστει­λε στον Γερ­μα­νό σοσια­λι­στή Φρ. Μπόλ­τε. «Η Διε­θνής, έγρα­φε ο Μαρξ, ιδρύ­θη­κε για να αντι­κα­τα­στή­σει τα διά­φο­ρα σοσια­λι­στι­κά και μισο­σο­σια­λι­στι­κά τμή­μα­τα με μια πραγ­μα­τι­κά αγω­νι­στι­κή οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης».

Τα καθή­κο­ντα αυτά προσ­διό­ρι­σαν το περιε­χό­με­νο του ιδρυ­τι­κού μανι­φέ­στου και του Κατα­στα­τι­κού της Διε­θνούς Ενω­σης των εργα­τών. Και τα δυο κεί­με­να γρά­φτη­καν από τον Μαρξ και εγκρί­θη­καν ομό­φω­να την 1η Νοέμ­βρη 1864 από την επι­τρο­πή που εκλέ­χτη­κε από τη συγκέ­ντρω­ση του Σεντ Μάρ­τινς Χολ, για να καταρ­τί­σει το πρό­γραμ­μα της Διε­θνούς Ενω­σης της εργα­τι­κής τάξης.

Η Διε­θνής Ενω­ση των εργα­τών βασί­στη­κε στην αρχή του δημο­κρα­τι­κού συγκε­ντρω­τι­σμού. Ανώ­τα­το όργα­νο ήταν το ετή­σιο συνέ­δριο. Το συνέ­δριο εξέ­λε­γε από τα μέλη του για ένα χρό­νο το κεντρι­κό, ή όπως ονο­μά­στη­κε αργό­τε­ρα, το γενι­κό συμ­βού­λιο, που ήταν το ανώ­τε­ρο όργα­νο της Διε­θνούς στο χρο­νι­κό διά­στη­μα που μεσο­λα­βού­σε ως το επό­με­νο συνέδριο.

Πηγή: 902.gr