Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

4 Αυγούστου 1936: Η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου

Στις 4 Αυγού­στου 1936 κηρύ­χτη­κε ο στρα­τιω­τι­κός νόμος και ανε­στά­λη­σαν βασι­κά άρθρα του Συντάγ­μα­τος. Μόνο τις πρώ­τες μέρες της δικτα­το­ρί­ας συνε­λή­φθη­σαν και στάλ­θη­καν στα νησιά της εξο­ρί­ας 700 περί­που αντι­φα­σί­στες, ενώ πολ­λοί ρίχτη­καν στις φυλα­κές. Στις 19 Σεπτέμ­βρη συνε­λή­φθη ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης.
Οι μαζι­κές συλ­λή­ψεις συνε­χί­στη­καν σ’ όλη τη διάρ­κεια της δικτα­το­ρί­ας. Χιλιά­δες κομ­μου­νι­στές, αντι­φα­σί­στες και δημο­κρά­τες συνε­λή­φθη­σαν, βασα­νί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν και φυλακίστηκαν.

Η δικτα­το­ρία απα­γό­ρευ­σε τη δρά­ση όλων των πολι­τι­κών κομ­μά­των. Φίμω­σε τον Τύπο. Φασι­στι­κο­ποί­η­σε τα εργα­το­ϋ­παλ­λη­λι­κά συν­δι­κά­τα και χτύ­πη­σε βαριά τις μαζι­κές λαϊ­κές οργα­νώ­σεις. Ιδρυ­σε την «Εθνι­κή Οργά­νω­ση Νεο­λαί­ας» (ΕΟΝ) για να «δια­παι­δα­γω­γή­σει» φασι­στι­κά την ελλη­νι­κή νεο­λαία και να καλ­λιερ­γή­σει σ’ αυτήν το πνεύ­μα της υπο­τα­γής στους ξένους και ντό­πιους τυράν­νους, να μετα­τρέ­ψει τους νέους σε πραιτοριανούς.

Η δικτα­το­ρία βασά­νι­ζε απάν­θρω­πα τους κομ­μου­νι­στές και τους αντι­φα­σί­στες στα άντρα της Γενι­κής Ασφά­λειας με τον άγριο ξυλο­δαρ­μό, τη φάλαγ­γα, το ρετσι­νό­λα­δο και άλλες φασι­στι­κές μεθό­δους. Ιδρυ­σε το στρα­τό­πε­δο της Ακρο­ναυ­πλί­ας και έστει­λε στο μεσαιω­νι­κό κάτερ­γο των φυλα­κών Κέρ­κυ­ρας τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη του ΚΚΕ.

Το καθε­στώς βασι­λιά — Μετα­ξά ψήφι­σε το δια­βό­η­το νόμο 375 «περί κατα­σκο­πί­ας». Με βάση αυτό το νόμο κατα­δι­κά­στη­καν αργό­τε­ρα, στη δεκα­ε­τία 1940–1950, πάρα πολ­λοί κομ­μου­νι­στές σε θάνα­το και ισό­βια δεσμά σαν «κατά­σκο­ποι» και πολ­λοί εκτελέστηκαν.

Η 4η Αυγού­στου 1936 ήταν ανοι­χτή φασι­στι­κή τρο­μο­κρα­τι­κή δικτα­το­ρία των πιο αντι­δρα­στι­κών δυνά­με­ων. Εξέ­φρα­ζε τη θέλη­ση της πλου­το­κρα­τι­κής ολι­γαρ­χί­ας, τα συμ­φέ­ρο­ντα των μεγά­λων τρα­πε­ζι­τών, βιο­μη­χά­νων, εφο­πλι­στών και μεγα­λε­μπό­ρων και του ξένου (κυρί­ως αγγλι­κού κεφα­λαί­ου) να πνί­ξουν τη λαϊ­κή θέλη­ση, που απο­τε­λού­σε κίν­δυ­νο για την κυριαρ­χία τους και να επι­βά­λουν στο λαό την πιο βίαιη και ολο­κλη­ρω­τι­κή κατα­πί­ε­ση και φανέ­ρω­νε παράλ­λη­λα την αδυ­να­μία της πλου­το­κρα­τί­ας να κυβερ­νή­σει με τις μεθό­δους του αστι­κού κοινοβουλευτισμού.

Κύρια εσω­τε­ρι­κά στη­ρίγ­μα­τα της δικτα­το­ρί­ας της 4ης Αυγού­στου ήταν η πλου­το­κρα­τία, η μοναρ­χία και η ανώ­τε­ρη στρα­το­κρα­τία. Επί­σης, στη­ρίγ­μα­τά της ήταν οι δυνά­μεις της αστυ­νο­μί­ας και της χωρο­φυ­λα­κής, ειδι­κά τα Σώμα­τα Ασφα­λεί­ας, καθώς και μερί­δα εργα­το­πα­τέ­ρων της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας. Διε­θνώς η δικτα­το­ρία βασι­ζό­ταν, κυρί­ως στην υπο­στή­ρι­ξη της ιμπε­ρια­λι­στι­κής Αγγλίας.

Κύρια επι­δί­ω­ξη της δικτα­το­ρί­ας ήταν να εξα­σφα­λί­σει περισ­σό­τε­ρα κέρ­δη στο μεγά­λο κεφά­λαιο, εγχώ­ριο και ξένο, και να κατο­χυ­ρώ­σει τις στρα­τη­γι­κές θέσεις του αγγλι­κού ιμπεριαλισμού.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο