«Αρχή Σοφίας…»
«Φρόνιμα και ταχτικά
πάω με κείνον που νικά»
Ο ΕΝΑΣ
Λίγη δροσιά, ουρανέ μου,
και χάιδεμα τ’ ανέμου,
κελάηδημα πουλιού,
ξανάνιωμ’ Απριλιού!
Ανάσ’, ανάσα λίγη!
Χρόνια η θελιά μάς πνίγει.
Λίγη χαρά σ’ αυτά
τα σκότεινα γραφτά!
Σου πήρανε, λαέ μου,
το δίκιο του πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι και ντόπιοι αλήτες!
Ο ΑΛΛΟΣ
Αν θέλεις να χαρείς
τη λευτεριά, νωρίς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπή δεν είναι.
Θα ’ναι μαζί σου οι νόμοι
κι η πλερωμένη γνώμη!
Πέτα την ανθρωπιά σου
κι απ’ τον αφέντη πιάσου!
Κι άμα σε φτύνει αυτός,
να κάθεσαι σκυφτός
και θα ’χεις τα πρωτεία
στη σάπια πολιτεία.
Ο ΛΑΟΣ
Έξω του αφέντη αρμάδα
φυλάει, με μπούκα ορθή,
το λείψανό σου, Ελλάδα,
μην ξάφνου αναστηθεί!
