«Με το ΚΚΕ γιατί ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου!»: Η ομιλία του Δ.Κουτσούμπα στο 43ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στη Θεσσαλονίκη (+VIDEO)

«Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το Φεστι­βάλ της ΚΝΕ και του “Οδη­γη­τή” είναι σήμε­ρα εδώ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στο στρα­τό­πε­δο “Παύ­λου Μελά” και σε λίγες μέρες στην Αθή­να, όπου ολο­κλη­ρώ­νε­ται άλλο ένα μεγά­λο ταξίδι.

Το Φεστι­βάλ ταξί­δε­ψε και φέτος σε όλη τη χώρα. Μετέ­φε­ρε παντού την ανα­τρε­πτι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ, το μήνυ­μα της ΚΝΕ προς τους νέους ότι “πρέ­πει να πάρου­με και μεις μέτρα” για να “έρθει το αύριο” που μας αξίζει.

Για ένα ακό­μα καλο­καί­ρι, δεκά­δες χιλιά­δες νέοι και νέες εργα­ζό­με­νοι, άνερ­γοι, μαθη­τές, φοι­τη­τές και σπου­δα­στές σε Πανε­πι­στή­μια και ΤΕΙ, σπου­δα­στές των Σχο­λών Μαθη­τεί­ας και Κατάρ­τι­σης άκου­σαν από πρώ­το χέρι και όχι δια­στρε­βλω­μέ­να τι λέει το ΚΚΕ, σε ποιον αγώ­να τούς καλεί η ΚΝΕ.

Πολ­λοί για πρώ­τη φορά ήρθαν σε επα­φή με την ηρω­ι­κή ιστο­ρία του επα­να­στα­τι­κού κινή­μα­τος και του Κόμ­μα­τός μας, ιδιαί­τε­ρα φέτος, όπου συμπλη­ρώ­νε­ται ένας αιώ­νας από τη Μεγά­λη Οχτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση και μπαί­νου­με στην τελι­κή ευθεία για τον εορ­τα­σμό των 100 χρό­νων του ηρω­ι­κού ΚΚΕ και των 50 χρό­νων της ΚΝΕ το 2018.

Το Φεστι­βάλ συνε­χί­ζει να είναι χώρος έκφρα­σης της ερα­σι­τε­χνι­κής καλ­λι­τε­χνι­κής δημιουρ­γί­ας, ανοι­χτός για κάθε νέο και νέα που προ­βλη­μα­τί­ζε­ται, που έχει επι­λέ­ξει μια μορ­φή Τέχνης ως μέσο έκφρασης.

Κόντρα στην υπο­κουλ­τού­ρα που πλα­σά­ρει το σύστη­μα σαν δια­σκέ­δα­ση, κόντρα στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση που δεν επι­τρέ­πει στους νέους να ακο­λου­θή­σουν τις κλί­σεις και τα ενδια­φέ­ρο­ντά τους.

Συνε­χί­ζει να είναι χώρος μαζι­κής και δωρε­άν άθλη­σης για εκα­το­ντά­δες νέους που ασφυ­κτιούν από την έλλει­ψη υπο­δο­μών στα σχο­λεία, στις γει­το­νιές, που πρέ­πει να “τα σκά­νε χοντρά” για να παί­ξουν δύο ώρες ποδό­σφαι­ρο ή για να κάνουν λίγα μαθή­μα­τα σε ένα ωδείο.

Φυσι­κά, απο­φα­σι­στι­κή συμ­βο­λή σε αυτό είχαν για μιαν ακό­μη χρο­νιά οι δεκά­δες σημα­ντι­κοί καλ­λι­τέ­χνες, τους οποί­ους ευχα­ρι­στού­με για τη συμ­με­το­χή τους.

Μαζί με τις εκδη­λώ­σεις, βέβαια, βρε­θή­κα­με και στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να. Αξί­ζει να θυμη­θού­με τι έγι­νε αυτό το καλοκαίρι:

Βρε­θή­κα­με στην πρώ­τη γραμ­μή σε απερ­γί­ες των εργα­ζό­με­νων στον Επι­σι­τι­σμό — Του­ρι­σμό, εκεί που και φέτος χιλιά­δες νέοι έζη­σαν το καλο­καί­ρι στην Ελλά­δα σαν σύγ­χρο­νοι σκλά­βοι, χωρίς να κάνουν ούτε ένα ρεπό για 2, 3 και 4 μήνες.

Παλέ­ψα­με για να μην περά­σει η αθλιό­τη­τα της κατάρ­γη­σης της κυρια­κά­τι­κης αργί­ας στο Εμπόριο.

Στή­σα­με μπλό­κο στους ΝΑΤΟι­κούς φονιά­δες, στη ΝΑΤΟι­κή πομπή αρμά­των προς τη χώρα μας, εδώ στην Κεντρι­κή Μακεδονία.

Πρω­το­στα­τή­σα­με στην κινη­το­ποί­η­ση, συμ­βάλ­λο­ντας στην προ­σπά­θεια που έκα­ναν και φέτος χιλιά­δες πυρο­σβέ­στες, με ελά­χι­στα μέσα, για την κατά­σβε­ση των πυρ­κα­γιών που και φέτος το καλο­καί­ρι κατέ­κα­ψαν σημα­ντι­κό μέρος του φυσι­κού πλού­του της όμορ­φης πατρί­δας μας, ανα­δει­κνύ­ο­ντας παράλ­λη­λα στο λαό το ποια είναι η πολι­τι­κή που καί­ει τα δάση.

Έτσι δυνα­μι­κά, αγω­νι­στι­κά θα συνεχίσουμε!

Στην πρώ­τη γραμ­μή, όπως πάντα, υπε­ρά­σπι­σης των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων, όπως κάνα­με πριν μία βδο­μά­δα στο συλ­λα­λη­τή­ριο για τη ΔΕΘ.

Επι­κε­ντρώ­νο­ντας ιδιαί­τε­ρα στα προ­βλή­μα­τα της νέας γενιάς, μιας και η νέα σχο­λι­κή και ακα­δη­μαϊ­κή χρο­νιά σε Πανε­πι­στή­μια και ΤΕΙ ήδη ξεκί­νη­σε και τα προ­βλή­μα­τα παρα­μέ­νουν οξυ­μέ­να, θα πολ­λα­πλα­σια­στούν το επό­με­νο διά­στη­μα ως απο­τέ­λε­σμα των νομο­σχε­δί­ων που ψηφί­στη­καν στη Βου­λή μες στο κατα­κα­λό­και­ρο και αυτών που προ­ω­θού­νται από την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Το 43ο Φεστι­βάλ ΚΝΕ — “Οδη­γη­τή” έχει ξεκι­νή­σει το ταξί­δι του από τις αρχές του καλο­και­ριού με σύν­θη­μα “100 χρό­νια από τις μέρες που συγκλό­νι­σαν τον κόσμο… Το μέλ­λον δε θα ‘ρθει από μονά­χο του… αν δεν πάρου­με μέτρα κι εμείς”.

Από όποια μεριά και να το δει κανείς, τα λόγια αυτά του Μαγια­κόφ­σκι παρα­μέ­νουν σήμε­ρα επί­και­ρα και εύστο­χα όσο ποτέ.

Το σύστη­μα είναι αντι­δρα­στι­κό ιστο­ρι­κά, είναι ξεπε­ρα­σμέ­νο, “έφα­γε τα ψωμιά του”.

Κι αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται και από το γεγο­νός, για παρά­δειγ­μα, ότι οι καπι­τα­λι­στές, οι κυβερ­νή­σεις, η ΕΕ παίρ­νουν τα μέτρα τους για του δώσουν “το φιλί της ζωής”, επι­τί­θε­νται με όλη τους τη μανία στο σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Στο πρό­σφα­το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό συνέ­δριο στο Ταλίν επι­χεί­ρη­σαν για ακό­μη μια φορά να πυρο­βο­λή­σουν το παρελ­θόν για να σκο­τώ­σουν το μέλλον.

Ματαιο­πο­νούν! Οι λαοί θα πάρουν τα μέτρα τους! Το μέλ­λον θα ‘ρθει!

Εμείς από την πλευ­ρά μας απευ­θύ­νου­με τα λόγια του Μαγια­κό­σφ­κι όχι μόνο σε όσους το αντι­λαμ­βά­νο­νται και συμ­φω­νούν, αλλά σε όσους τους ται­ριά­ζει, σε όσους δηλα­δή έχουν αντι­κει­με­νι­κό συμ­φέ­ρον από τον ερχο­μό του σοσια­λι­στι­κού μέλ­λο­ντος, ανε­ξάρ­τη­τα από το τι πιστεύ­ουν σήμερα.

Το σύν­θη­μα του Φεστι­βάλ είναι η πιο απο­φα­σι­στι­κή απά­ντη­ση στις ανα­ζη­τή­σεις, στους προ­βλη­μα­τι­σμούς χιλιά­δων νέων που το Κόμ­μα και η ΚΝΕ συνα­ντούν καθη­με­ρι­νά, που αναρωτιούνται:

“Κάτι πρέ­πει να γίνει, αλλά τι;”.

“Μπο­ρεί να αλλά­ξει η κατά­στα­ση που ζούμε;”.

Εμείς απα­ντά­με: Ναι, ο κόσμος μπο­ρεί ν’ αλλά­ξει και θ’ αλλάξει.

Από αύριο, παίρ­νο­ντας ορμή από την επι­τυ­χία του Φεστι­βάλ μπο­ρούν περισ­σό­τε­ροι εργα­ζό­με­νοι και νέοι να βαδί­σουν μαζί μας το δρό­μο της επα­να­στα­τι­κής αλλαγής.

Να παλέ­ψου­με όλοι μαζί για την κοι­νω­νία που μπο­ρεί να ικα­νο­ποι­ή­σει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας. Μια κοι­νω­νία στην οποία με βάση τις δυνα­τό­τη­τές του ο καθέ­νας από εμάς θα μπο­ρεί να ανα­πτύσ­σει ολό­πλευ­ρα την προ­σω­πι­κό­τη­τά του, να αξιο­ποιεί όλες τις ικα­νό­τη­τές του και να συμ­με­τέ­χει πρω­το­πό­ρα στην οικο­δό­μη­σή της.

Μια κοι­νω­νία που καλ­λιερ­γεί την πρω­το­βου­λία, τη δημιουρ­γι­κό­τη­τα, την πραγ­μα­τι­κά και­νο­τό­μα σκέ­ψη και τη συνει­δη­τή δρά­ση, που απε­λευ­θε­ρώ­νει όλες τις δυνα­τό­τη­τες των νέων ανθρώ­πων που σήμε­ρα στραγ­γα­λί­ζει το σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης και των πολέ­μων, ο καπιταλισμός.

Είναι η κοι­νω­νία που την εξου­σία την έχει η εργα­τι­κή τάξη, που ο εργα­ζό­με­νος λαός κου­μα­ντά­ρει την οικο­νο­μία για­τί κατέ­χει τα κλει­διά της, γι’ αυτό μπο­ρεί να απο­λαμ­βά­νει όλο τον πλού­το που βγά­ζει με τα χέρια και το μυα­λό του, τον ιδρώ­τα και τον κόπο του.

Την ίδια απά­ντη­ση, δηλα­δή ότι ο κόσμος αλλά­ζει, έδω­σαν και οι μπολ­σε­βί­κοι πριν 100 χρό­νια, τον Οχτώ­βρη του 1917.

Με επα­νά­στα­ση, όπως πάντα, το νέο τσα­κί­ζει το παλιό!

Καλού­με τη νεο­λαία να μάθει, να ρωτή­σει, να ψάξει για τις μέρες που συγκλό­νι­σαν τον κόσμο.

Να αμφι­σβη­τή­σει την άπο­ψη των εκμε­ταλ­λευ­τών, που ρίχνουν λάσπη στο επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα στην Ελλά­δα και διεθνώς.

Καλού­με τους νέους να μάθουν ότι πάνω από όλα η εργα­τι­κή τάξη υλο­ποί­η­σε την ιστο­ρι­κή της απο­στο­λή, ανέ­τρε­ψε δηλα­δή τον καπι­τα­λι­σμό κατα­λαμ­βά­νο­ντας την πολι­τι­κή εξου­σία και ηγή­θη­κε της οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού — κομμουνισμού.

Έδω­σε διέ­ξο­δο από τον αιμα­τη­ρό Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο, από τη φτώ­χεια και την πεί­να, με την εργα­τι­κή τάξη στην εξουσία.

Κι αυτό έγι­νε για­τί οι μπολ­σε­βί­κοι δεν πτο­ή­θη­καν από τον αρνη­τι­κό συσχετισμό.

Με τα μάτια τους στραμ­μέ­να στην επα­να­στα­τι­κή ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, δια­λύ­ο­ντας τις αυτα­πά­τες στην πρά­ξη ότι “για πάντα όλα θα μένουν ακί­νη­τα”, πάλε­ψαν για την κατά­κτη­ση της γνώ­σης των νομο­τε­λειών αυτής της αλλα­γής, για την κατά­κτη­ση της επα­να­στα­τι­κής θεωρίας.

Έδρα­σαν με όλες τις μορ­φές πάλης για να συσπει­ρώ­σουν δυνά­μεις από την εργα­τι­κή τάξη και την αγρο­τιά, για να βελ­τιώ­νε­ται ο συσχε­τι­σμός υπέρ των καταπιεσμένων.

Αυτό ήταν που τους έδω­σε την ικα­νό­τη­τα να ηγη­θούν στον αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης τις μέρες της μεγά­λης Οχτω­βρια­νής Επανάστασης.

Γι’ αυτό και ο Οχτώ­βρης φωτί­ζει κάθε βήμα μας, μας εμπνέ­ει, μας δίνει δύνα­μη κι αυτό φυσι­κά εξορ­γί­ζει τους αντί­πα­λους μας.

Πρώ­τα από όλα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βάζου­με στό­χο να γίνει γνω­στή στις νεό­τε­ρες γενιές η ίδια η ιστο­ρι­κή πεί­ρα, τα γεγο­νό­τα της επο­χής, οι τερά­στιες κατα­κτή­σεις, που ‑όσο περ­νούν τα χρό­νια και σε σύγκρι­ση με τη μαυ­ρί­λα του σήμε­ρα- θα φαί­νο­νται θεόρατες.

Καλού­με κάθε νέο σήμε­ρα να προ­βλη­μα­τι­στεί, να δια­βά­σει, να μάθει όσα το σύστη­μα του κρύ­βει για το σοσια­λι­σμό που οικοδομήθηκε.

Να κρί­νει και να συγκρί­νει. Όχι για να κάνου­με μια συζή­τη­ση για την ιστο­ρία και το παρελ­θόν, αλλά βασι­κά να συζη­τή­σου­με για το παρόν και το μέλλον.

Για­τί ό,τι έχει ακού­σει η νέα γενιά για το σοσια­λι­σμό στον 20ό αιώ­να είναι απο­κλει­στι­κά από τη σκο­πιά των πολέ­μιών του, των επι­τε­λεί­ων της τάξης που πρώ­τη φορά έχα­σε την εξου­σία της.

Και όπως έλε­γε ο Λένιν: “Ο πάγος έσπα­σε, ο δρό­μος χαράχτηκε”.

Γι’ αυτό η αστι­κή τάξη επι­στρά­τευ­σε τη δια­στρέ­βλω­ση, τη δαι­μο­νο­ποί­η­ση, τη συκο­φα­ντία, τα πάντα για να κρυ­φτεί ότι ο εργα­ζό­με­νος άνθρω­πος προ­σπά­θη­σε να γίνει κυρί­αρ­χος του πλού­του που παρά­γει, να έχει ο ίδιος την εξου­σία, να βάλει στο χρο­νο­ντού­λα­πο της Ιστο­ρί­ας την τάξη των εκμε­ταλ­λευ­τών, των καπιταλιστών.

Γι’ αυτό και αντι­με­τω­πί­στη­κε η ανερ­γία, γι’ αυτό η Παι­δεία, ο Πολι­τι­σμός έφτα­σαν στα ανώ­τα­τα όρια που έχει γνω­ρί­σει η ανθρωπότητα.

Η πεί­ρα από την πρώ­τη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία είναι αξε­πέ­ρα­στη. Επι­βε­βαιώ­νει ότι στο επί­κε­ντρο της νέας κοι­νω­νί­ας μπαί­νει η ολό­πλευ­ρη ανά­πτυ­ξη του ανθρώ­που, οι ανά­γκες των πολ­λών και όχι τα κέρ­δη των λίγων.

Τα τερά­στια επι­τεύγ­μα­τα και η προ­σφο­ρά σε όλους τους τομείς της ανθρώ­πι­νη ζωής στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσια­λι­στι­κές χώρες ανα­δει­κνύ­ουν την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­σμού, επι­βε­βαιώ­νουν την επι­και­ρό­τη­τά του σήμε­ρα. Τα παρα­δείγ­μα­τα πολλά:

- Αμέ­σως μετά την Οχτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση το 1917 εξα­σφα­λί­στη­κε καθο­λι­κή Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση για όλους, δημό­σια δωρε­άν Παι­δεία και Υγεία.

- Το 1930 κατα­γρά­φη­κε ο τελευ­ταί­ος άνερ­γος στην ΕΣΣΔ. Κάθε νέος από την αρχή των σπου­δών του ήξε­ρε πού θα δου­λέ­ψει μόλις αποφοιτήσει.

- Το 1913 στη Ρωσία, πριν την Οχτω­βρια­νή Σοσια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση, οι αναλ­φά­βη­τοι ήταν περί­που το 80% του πλη­θυ­σμού, ενώ το 1959 ο αναλ­φα­βη­τι­σμός είχε πλή­ρως εξαλειφθεί.

- Χιλιά­δες ήταν οι επι­στή­μο­νες από τις εργα­τι­κές και αγρο­τι­κές οικο­γέ­νειες, ανά­με­σά τους και ο αστρο­ναύ­της Γιού­ρι Γκα­γκά­ριν, που το 1961 ήταν ο πρώ­τος άνθρω­πος που πέτα­ξε στο Διά­στη­μα, γύρω από τη Γη.

Στο επί­κε­ντρο της σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας της ΕΣΣΔ ήταν η δια­μόρ­φω­ση ανθρώ­πων με ολό­πλευ­ρη και υψη­λού επι­πέ­δου μόρ­φω­ση, με πολύ­πλευ­ρη και δημιουρ­γι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα, δια­παι­δα­γω­γη­μέ­νων με τις νέες αξί­ες της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και της συνερ­γα­σί­ας, κόντρα σε αυτές του κέρ­δους, της ατο­μι­κό­τη­τας και του αντα­γω­νι­σμού που χαρα­κτη­ρί­ζουν τον καπιταλισμό.

Στην ΕΣΣΔ εκφρά­στη­κε για πρώ­τη φορά μια ανώ­τε­ρου τύπου δημο­κρα­τία, που βασι­κή της προ­ϋ­πό­θε­ση ήταν η ενερ­γός συμ­με­το­χή των ίδιων των εργα­ζο­μέ­νων και της νεο­λαί­ας στους θεσμούς της, ο έλεγ­χος με βάση τα γενι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των νέων και των εργαζομένων.

Ο λαός και τα παι­διά του βγή­καν από το περι­θώ­ριο, συμ­με­τεί­χαν στη λήψη και εφαρ­μο­γή των απο­φά­σε­ων, στην επί­λυ­ση των προ­βλη­μά­των της ζωής τους. Έτσι πραγ­μα­τι­κά εκφρά­στη­καν για πρώ­τη φορά τα συμ­φέ­ρο­ντα της πλειο­ψη­φί­ας και όχι μιας χού­φτας εκμεταλλευτών.

Έτσι το δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων να εκλέ­γουν και να εκλέ­γο­νται απέ­κτη­σε ουσια­στι­κό περιε­χό­με­νο. Ιδιαί­τε­ρη ήταν οι συμ­με­το­χή των γυναι­κών ξεπερ­νώ­ντας τις κοι­νω­νι­κές δια­κρί­σεις που υπήρ­χαν στον καπιταλισμό.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι η πρώ­τη Ελλη­νί­δα βου­λευ­τής, η Πάσα Αγγε­λί­να, εκλέ­χτη­κε το 1937 στην ΕΣΣΔ και όχι στην καπι­τα­λι­στι­κή Ελλά­δα, όπου τότε οι γυναί­κες δεν είχαν καν δικαί­ω­μα ψήφου.

Βεβαί­ως, τα επι­τεύγ­μα­τα του σοσια­λι­σμού στην ΕΣΣΔ δεν μπο­ρού­με να τα μετρή­σου­με απλά με τη σημε­ρι­νή κατά­στα­ση της εργα­τι­κής τάξης στον καπιταλισμό.

Μόνο την τάση της αλμα­τώ­δους ανά­πτυ­ξης για το σύνο­λο της κοι­νω­νί­ας, για τη θεα­μα­τι­κή άνο­δο του επι­πέ­δου της κοι­νω­νι­κής ευη­με­ρί­ας, μας δίνει η πεί­ρα της σοσια­λι­στι­κής οικοδόμησης.

Για να γίνουν όμως πρά­ξη όλα αυτά για τα οποία παλεύ­ου­με, πρέ­πει να πάρου­με μέτρα από σήμερα.

Σε αυτόν τον αγώ­να αξί­ζει να πάρει μέρος κάθε νέος και νέα που βιώ­νει την ανερ­γία, την υπε­ρεκ­με­τάλ­λευ­ση, που συνα­ντά εμπό­δια στον αγώ­να του για μόρ­φω­ση ή που οι προ­τε­ραιό­τη­τες του κεφα­λαί­ου δεν του επι­τρέ­πουν να υπη­ρε­τή­σει το αντι­κεί­με­νο που σπούδασε.

Σε αυτόν τον αγώ­να καλούν σήμε­ρα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι σήμε­ρα, 100 χρό­νια από τις μέρες που συγκλό­νι­σαν τον κόσμο, η οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού αντι­κει­με­νι­κά μπο­ρεί να αξιο­ποι­ή­σει πολύ­μορ­φα την ασύ­γκρι­τα μεγα­λύ­τε­ρη σε σχέ­ση με πριν 100 χρό­νια στη Ρωσία ανά­πτυ­ξη των παρα­γω­γι­κών δυνά­με­ων, την τεχνο­γνω­σία, τα νέα τεχνο­λο­γι­κά επι­τεύγ­μα­τα και τις νέες τεχνο­λο­γί­ες, τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο που είναι πιο μορ­φω­μέ­νος και καταρ­τι­σμέ­νος σε σχέ­ση με παλιό­τε­ρα, θέτο­ντας όλη αυτήν την πρω­τό­γνω­ρη κίνη­ση στην υπη­ρε­σία των εργα­ζο­μέ­νων και των λαών. Οπλι­σμέ­νη με την ιστο­ρι­κή πεί­ρα θα μπο­ρέ­σει να ξεπε­ρά­σει αδυ­να­μί­ες και λάθη του παρελθόντος.

Φίλες και φίλες,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Ο Οχτώ­βρης επι­βε­βαί­ω­σε στην πρά­ξη πως η πάλη για έξο­δο από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο είναι ανα­πό­σπα­στα δεμέ­νη με την πάλη για την εργα­τι­κή εξου­σία κι αυτή η στρα­τη­γι­κή των μπολ­σε­βί­κων επι­βε­βαιώ­θη­κε πριν από 100 χρόνια.

Αυτή την πεί­ρα θέλου­με να τη συζη­τή­σου­με ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα, που η δια­πά­λη, ο αντα­γω­νι­σμός ανά­με­σα σε ισχυ­ρές δυνά­μεις του παγκό­σμιου καπι­τα­λι­στι­κού κόσμου διέρ­χε­ται και από την περιο­χή μας, τα Βαλ­κά­νια, το Αιγαίο, την Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Σ’ αυτόν τον αντα­γω­νι­σμό εμπλέ­κο­νται, με τον έναν ή άλλον τρό­πο, οι σχέ­σεις της χώρας μας με τις γει­το­νι­κές βαλ­κα­νι­κές χώρες, όπως και με τις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και το Κυπριακό.

Εδώ το “σχοι­νί” όχι απλώς τεντώ­νε­ται, αλλά γίνε­ται “κου­βά­ρι” από τις αντι­θέ­σεις, όχι μόνον των ισχυ­ρό­τε­ρων κρα­τών, αλλά και των άλλων, των μικρό­τε­ρων “κρί­κων”, των σχε­δια­σμών που έχουν και οι αστι­κές τάξεις της περιοχής.

Η ποι­κι­λό­τρο­πη αμφι­σβή­τη­ση των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των και των συνό­ρων της Ελλά­δας από την αστι­κή τουρ­κι­κή τάξη, αλλά κι από άλλες αστι­κές τάξεις γει­το­νι­κών χωρών, όπου ανα­βιώ­νει ο μεγα­λοϊ­δε­α­τι­σμός, όπως π.χ. στην Αλβα­νία, πραγ­μα­το­ποιεί­ται σε μια στιγ­μή όπου στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή μας διε­ξά­γε­ται ο πόλε­μος στη Συρία, που “βρά­ζει το καζά­νι”, όχι μόνο στη Μέση Ανα­το­λή και στη Βόρεια Αφρι­κή, αλλά και στην Ευρώ­πη, στην Ουκρα­νία, σε όλη τη μεθό­ριο του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Να, για­τί η από­φα­ση της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ να ανα­νε­ώ­σει τη Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ των κυβερ­νή­σε­ων Ελλά­δας και ΗΠΑ δεν είναι μια πρά­ξη “ρου­τί­νας”, αλλά μια ενέρ­γεια που εμπλέ­κει τη χώρα μας ακό­μη βαθύ­τε­ρα στους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που ορέ­γο­νται την ενί­σχυ­ση του ήδη πολύ σημα­ντι­κού ρόλου της αερο­ναυ­τι­κής πολε­μι­κής βάσης της Σού­δας, ενός ισχυ­ρού “εργα­λεί­ου” στα πολε­μι­κά τους σχέ­δια στη Μεσό­γειο, αλλά και σε μεγα­λύ­τε­ρη ακό­μη ακτί­να δράσης.

Και την ίδια στιγ­μή γίνε­ται συντή­ρη­ση και εκσυγ­χρο­νι­σμός της βάσης του Αρά­ξου για να είναι έτοι­μη να υπο­δε­χτεί τη μετα­φο­ρά πυρη­νι­κών κεφα­λών, πυρη­νι­κών όπλων, μεγα­λώ­νο­ντας τους κιν­δύ­νους για το λαό μας. Και η κυβέρ­νη­ση τα κρύ­βει όλα αυτά από τον ελλη­νι­κό λαό.

Σας καλού­με σε ετοι­μό­τη­τα, σε οργά­νω­ση της πάλης.

ΟΧΙ στις βάσεις και τα πυρηνικά!

Όταν, λοι­πόν, ο αντι­πρό­ε­δρος των ΗΠΑ,  Μάικ Πενς, προ­χω­ρά σε δηλώ­σεις τον περα­σμέ­νο Αύγου­στο, πως η Ρωσία επι­διώ­κει την ανά­φλε­ξη, την απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση των Βαλ­κα­νί­ων, κατα­λα­βαί­νει κανείς για­τί οι ΗΠΑ ενδια­φέ­ρο­νται για την ενί­σχυ­ση της Σού­δας και για­τί ο υπουρ­γός Άμυ­νας της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ τους προ­τεί­νει νέα εδά­φη για πολε­μι­κές βάσεις, για­τί ο Αμε­ρι­κά­νος πρέ­σβης στην Ελλά­δα “σου­λα­τσά­ρει” στα ελλη­νι­κά νησιά.

Κι αυτές οι δηλώ­σεις του Αμε­ρι­κα­νού αντι­προ­έ­δρου που έγι­ναν από εδώ, από τα Βαλ­κά­νια, τον περα­σμέ­νο Αύγου­στο και συγκε­κρι­μέ­να από το Μαυ­ρο­βού­νιο, το οποίο εσπευ­σμέ­να και χωρίς δημο­ψή­φι­σμα, όπως υπό­σχο­νταν στο λαό, το οδή­γη­σαν στη ΝΑΤΟι­κή “στρού­γκα”, είναι ενδει­κτι­κές της ενί­σχυ­σης των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντι­θέ­σε­ων στην ευρύ­τε­ρη περιοχή.

Όπως πολύ χαρα­κτη­ρι­στι­κά γι’ αυτή την κατά­στα­ση ήταν τα καλο­και­ρι­νά στρα­τιω­τι­κά γυμνά­σια του ΝΑΤΟ στις βαλ­κα­νι­κές χώρες, στη Βουλ­γα­ρία τα ναυ­τι­κά  και στη Ρου­μα­νία τα στρατιωτικά.

Η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, ενταγ­μέ­νη “ως τα μπού­νια” στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια, πότε προ­σκα­λώ­ντας το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στο πλαί­σιο του πολέ­μου στη Συρία και πότε ως χώρος διέ­λευ­σης των ξένων ΝΑΤΟι­κών στρα­τευ­μά­των, όπως φέτος το καλο­καί­ρι, όχι μόνο δεν δια­φυ­λάσ­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της χώρας, όπως ισχυ­ρί­ζε­ται, αλλά βάζει τη “λαβί­δα” των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών στο λαι­μό του λαού μας.

Έτσι την ώρα που η Ελλά­δα γίνε­ται “μοχλός” στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια κατά της Ρωσί­ας, η αστι­κή τάξη της Ρωσί­ας, επι­διώ­κο­ντας να επω­φε­λη­θεί από κάθε σχι­σμή στο εσω­τε­ρι­κό της αντα­γω­νι­στι­κής ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας, προ­χώ­ρη­σε σε συμ­φω­νία με την Τουρ­κία για την πώλη­ση σ’ αυτήν των υπερ­σύγ­χρο­νων ρωσι­κών συστη­μά­των S‑400.

Πρό­κει­ται για μια κίνη­ση που είναι κι αυτή “κομ­μά­τι” των ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και οι οποί­οι διε­ξά­γο­νται με κάθε τρό­πο: Διπλω­μα­τι­κό, όπως βλέ­που­με από τις αμοι­βαί­ες “εξώ­σεις” του διπλω­μα­τι­κού προ­σω­πι­κού ΗΠΑ — Ρωσί­ας, με στρα­τιω­τι­κό, όπως βλέ­που­με με την αύξη­ση και αλλη­λο­στό­χευ­ση των τερά­στιων οπλο­στα­σί­ων, αλλά και με οικο­νο­μι­κά μέσα, για το πώς π.χ. θα μοι­ρα­στεί η “πίτα” των παγκό­σμιων εξοπλισμών.

Την ίδια ώρα, όμως, τέτοιες κινή­σεις, την ώρα που η Τουρ­κία ευθέ­ως απει­λεί την κυριαρ­χία 17 ελλη­νι­κών νησιών, στο μόνο που συμ­βάλ­λουν είναι στην αύξη­ση της κούρ­σας των εξο­πλι­σμών ανά­με­σα στις αστι­κές τάξεις. Κούρ­σα την οποία θα πλη­ρώ­σουν οι δύο λαοί, την ώρα που και ο ελλη­νι­κός και ο τουρ­κι­κός έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι με τα αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που ανά­πτυ­ξης, τη φτώ­χεια, την ανερ­γία, την εκμετάλλευση.

Επι­πλέ­ον, η πώλη­ση αυτών των όπλων, ακό­μη κι όταν αυτά θεω­ρού­νται ένα “καθα­ρά αμυ­ντι­κό όπλο”, χωρίς άλλο έρχο­νται να ενι­σχύ­σουν, να “θωρα­κί­σουν” την επι­θε­τι­κό­τη­τα της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης σε βάρος της Ελλά­δας κι άλλων χωρών, όπως της Συρί­ας, των οποί­ων η Τουρ­κία αμφι­σβη­τεί τα σύνορα.

Να, για­τί όταν οι κυβερ­νώ­ντες ισχυ­ρί­ζο­νται πως η χώρα μας είναι ένας “πυλώ­νας στα­θε­ρό­τη­τας” σε ένα “τρί­γω­νο αστά­θειας”, επει­δή έχει ενσω­μα­τω­θεί στα σχέ­δια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, λένε για άλλη μια φορά ψέματα.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα θέλουν να φορέ­σουν στην εργα­τι­κή τάξη, στο λαό μας τις ευρω­α­τλα­ντι­κές “παρω­πί­δες”, που θα τον εμπο­δί­ζουν να δει το πόσο επι­κίν­δυ­νη είναι η εμπλο­κή της χώρας μας σ’ αυτούς τους αντα­γω­νι­σμούς, οι οποί­οι απο­σκο­πούν σε ξένα συμ­φέ­ρο­ντα και συγκε­κρι­μέ­να στο πώς οι αστι­κές τάξεις, πρώ­τα απ’ όλα οι ισχυ­ρό­τε­ρες, τα “λιο­ντά­ρια”, αλλά από κοντά κι οι υπό­λοι­πες, οι “τίγρεις”, οι “ύαι­νες” ακό­μη και τα “όρνια” θα μοι­ρά­σουν τη “λεία” των ενερ­γεια­κών πόρων, των πρώ­των υλών, των δρό­μων μετα­φο­ράς των εμπο­ρευ­μά­των, τα μερί­δια των αγορών.

Να, για­τί αυτός ο πολυ­θρύ­λη­τος “πυλώ­νας στα­θε­ρό­τη­τας” της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, όπως και των ανά­λο­γων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είναι φτιαγ­μέ­νοι από “άχυ­ρο” ψευ­δαι­σθή­σε­ων, πάνω στην “κινού­με­νη άμμο” της αβε­βαιό­τη­τας της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, των οικο­νο­μι­κών κρί­σε­ων και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέμων.

Το ΝΑΤΟ δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει την επί­λυ­ση ζητη­μά­των ανά­με­σα στις βαλ­κα­νι­κές χώρες, όπως δεν το δια­σφά­λι­σε εδώ και 65 χρό­νια ανά­με­σα στην Ελλά­δα και στην Τουρ­κία ή στις σχέ­σεις της Ελλά­δας και της Αλβανίας.

Μάλι­στα, τα τελευ­ταία 8 χρό­νια που η Αλβα­νία είναι στο ΝΑΤΟ δεν έχουν κοπά­σει, αλλά αντί­θε­τα έχει δυνα­μώ­σει και η τάση του μεγα­λοϊ­δε­α­τι­σμού, των απα­ρά­δε­κτων εδα­φι­κών διεκ­δι­κή­σε­ων σε βάρος της Ελλά­δας, ενώ η Αλβα­νία ακύ­ρω­σε και τη συμ­φω­νία για την ΑΟΖ στο Ιόνιο, που είχε υπο­γρά­ψει νωρίτερα.

Ούτε, βέβαια, μπο­ρεί το ΝΑΤΟ και η ΕΕ να μπο­λιά­σουν με “ειρή­νη” και “ασφά­λεια” τις σχέ­σεις της Ελλά­δας με την ΠΓΔΜ. Η ανα­ζω­πύ­ρω­ση το τελευ­ταίο διά­στη­μα των επα­φών για το ζήτη­μα του “ονό­μα­τος”, η εμπλο­κή διά­φο­ρων μεσο­λα­βη­τών για να επι­λυ­θεί αυτό το ζήτη­μα γίνε­ται και πάλι στο πλαί­σιο της παρα­πέ­ρα ενσω­μά­τω­σης της γει­το­νι­κής χώρας στον ευρω­α­τλα­ντι­κό ιμπεριαλισμό.

Οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοί τους δεν θέλουν με τίπο­τα να δού­νε να ενι­σχύ­ε­ται η επιρ­ροή των αντα­γω­νι­στών τους στην ΠΓΔΜ και η έντα­ξή της σε αντι­κρουό­με­να με τα δικά τους ενερ­γεια­κά και άλλα σχέ­δια. Άλλω­στε, δεν μπο­ρού­με να ξεχά­σου­με πως εκεί δίπλα, στα σύνο­ρα με το Κόσο­βο, οι ΗΠΑ δια­θέ­τουν τη μεγα­λύ­τε­ρη σε μέγε­θος βάση τους στον κόσμο, το Camp Bondsteel.

Ούτε, βέβαια, την “ειρή­νη και την ευη­με­ρία” μπο­ρεί να την εξα­σφα­λί­σουν διά­φο­ροι πολι­τι­κο-στρα­τιω­τι­κοί “άξο­νες” που πολυ­δια­φη­μί­ζο­νται, όπως αυτοί με το Ισρα­ήλ ή την Αίγυ­πτο. Αυτοί οι “άξο­νες”, που μάλι­στα ως “πολύ­φερ­νες νύφες” παρου­σιά­ζο­νται και ως η λύση για την απρό­σκο­πτη εκμε­τάλ­λευ­ση του ενερ­γεια­κού πλού­του της Ελλά­δας και της Κύπρου, της σωτη­ρί­ας του λαού σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, το μόνο που μπο­ρεί να “γεν­νή­σουν” είναι νέα δει­νά για το λαό μας.

Κατ’ αρχάς, για­τί όπου στον καπι­τα­λι­στι­κό κόσμο φτιά­χνο­νται “άξο­νες”, η ζωή δεί­χνει πως απέ­να­ντί τους θα βρού­νε εξί­σου ισχυ­ρούς “αντι-άξο­νες”, δηλα­δή τα αντί­πα­λα οικο­νο­μι­κά και γεω­πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Έπει­τα είναι γνω­στό πως από την εκμε­τάλ­λευ­ση του ενερ­γεια­κού πλού­του κερ­δί­ζουν οι λίγοι, οι τερά­στιοι ενερ­γεια­κοί κολοσ­σοί και όχι η εργα­τι­κή τάξη, όχι οι λαοί!

Να, για­τί είναι απα­ρά­δε­κτες οι πιέ­σεις που ασκού­νται στον κυπρια­κό λαό για δήθεν “λύση” του Κυπρια­κού, στο όνο­μα της απρό­σκο­πτης εκμε­τάλ­λευ­σης του ενερ­γεια­κού πλού­του από τους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και με στό­χο τη νομι­μο­ποί­η­ση των συνε­πειών της τουρ­κι­κής εισβο­λής — κατο­χής και των απο­τε­λε­σμά­των τους.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει δια­χρο­νι­κά την αλλη­λεγ­γύη του στον κυπρια­κό λαό ενά­ντια στην τουρ­κι­κή εισβο­λή — κατο­χή και σε κάθε είδους διχο­το­μι­κή “λύση”.

Παλεύ­ει για Κύπρο ενιαία, για ένα και όχι δύο κρά­τη, με μία κυριαρ­χία, μία ιθα­γέ­νεια, μία διε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, για κοι­νή πατρί­δα Ελλη­νο­κυ­πρί­ων και Τουρ­κο­κυ­πρί­ων, χωρίς κατο­χι­κά και άλλα ξένα στρα­τεύ­μα­τα, χωρίς ξένες βάσεις, εγγυ­η­τές και “προ­στά­τες”, με τον κυπρια­κό λαό αφέ­ντη στον τόπο του.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Είμα­στε ιδιαί­τε­ρα ανή­συ­χοι για την επι­κίν­δυ­νη όξυν­ση της κατά­στα­σης στην Κορε­α­τι­κή Χερ­σό­νη­σο μετά τις αλλε­πάλ­λη­λες πυρη­νι­κές δοκι­μές της Βόρειας Κορέ­ας και την επι­θε­τι­κή στά­ση και συνε­χείς απει­λές των ΗΠΑ.

Βέβαια, οι εξε­λί­ξεις στην περιο­χή δεν είναι το απο­τέ­λε­σμα επι­λο­γών κάποιων “μανια­κών” ηγε­τών, όπως σκό­πι­μα καλ­λιερ­γεί­ται από ΜΜΕ.

Αντα­να­κλούν την κλι­μά­κω­ση του οικο­νο­μι­κού και στρα­τιω­τι­κού αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε ισχυ­ρές καπι­τα­λι­στι­κές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Ιαπω­νία, η Κίνα, η Ρωσία.

Αφο­ρούν το νέο μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, την εκμε­τάλ­λευ­ση του ενερ­γεια­κού πλού­του, που συγκε­ντρώ­νουν περιο­χές, όπως η Κορε­α­τι­κή Χερ­σό­νη­σος, η Νότια και η Ανα­το­λι­κή Κινε­ζι­κή Θάλασ­σα κ.ά., με απο­τέ­λε­σμα να μεγα­λώ­νει συνε­χώς η επι­κίν­δυ­νη κούρ­σα των εξοπλισμών.

Δεν είναι τυχαίο ότι η νέα κυβέρ­νη­ση Τραμπ έστρε­ψε την προ­σο­χή της στη συγκε­κρι­μέ­νη περιο­χή, που βρί­σκε­ται στο υπο­γά­στριο της Κίνας και της Ρωσί­ας και θεω­ρεί­ται από την Κίνα ζωτι­κός χώρος.

Όλα τα παρα­πά­νω, μαζί με τα μεγά­λα εμπο­ρι­κά ελλείμ­μα­τα των ΗΠΑ ένα­ντι της Κίνας, επι­δρούν στη χάρα­ξη επι­θε­τι­κής πολι­τι­κής για την υπε­ρά­σπι­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών μονοπωλίων.

Απο­τε­λεί βέβαια υπο­κρι­σία να επι­κα­λού­νται οι ΗΠΑ, οι οποί­ες βρί­σκο­νται στην πρω­το­κα­θε­δρία των χωρών με πυρη­νι­κό οπλο­στά­σιο, τους κιν­δύ­νους για το πυρη­νι­κό πρό­γραμ­μα της Βόρειας Κορέ­ας. Η υπο­κρι­σία μεγα­λώ­νει για τις χώρες του ΝΑΤΟ οι οποί­ες μιλούν ανοι­χτά στις Συνό­δους του για τη δυνα­τό­τη­τα χρή­σης πυρη­νι­κών όπλων.

Οι εξε­λί­ξεις επι­βάλ­λουν επα­γρύ­πνη­ση, έντα­ση της διε­θνι­στι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, ενί­σχυ­ση της πάλης ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις και τους πολέ­μους, ενά­ντια στα πυρη­νι­κά όπλα.

Αυτή η πάλη είναι ανα­πό­σπα­στα δεμέ­νη με τον αγώ­να ενά­ντια στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ενά­ντια στο ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, που, όπως έχει δεί­ξει και η ιστο­ρία, δεν διστά­ζει μπρο­στά σε κανέ­να έγκλη­μα προ­κει­μέ­νου να πετύ­χει τους στό­χους του και να εξα­σφα­λί­σει την κυριαρ­χία του. Αυτός είναι ο δρό­μος που μπο­ρεί να βάλει φρέ­νο στα επι­κίν­δυ­να επι­θε­τι­κά σχέ­δια και όχι ενέρ­γειες που απει­λούν με πυρη­νι­κό όλε­θρο άλλους λαούς.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Η κάλ­πι­κη αντι­πα­ρά­θε­ση ανά­με­σα στην κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ και στη ΝΔ δεν ακου­μπά βέβαια όλα τα παρα­πά­νω ζητή­μα­τα, τους πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς και τις επεμ­βά­σεις του ΝΑΤΟ.

Δεν αγγί­ζει τις οικο­νο­μι­κές κατευ­θύν­σεις και τη στρα­τη­γι­κή της ΕΕ, το μνη­μό­νιο, τα αντι­λαϊ­κά μέτρα που έχουν την υπο­γρα­φή τους.

Γι’ αυτά τα κρί­σι­μα ζητή­μα­τα ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και οι λοι­ποί κολα­ού­ζοι “μού­γκα στη στρούγκα”.

Κανέ­νας καυ­γάς δεν στή­θη­κε για τις απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ, για την έλευ­ση αυτής της πολε­μι­κής μηχα­νής στο Αιγαίο, για τη βάση της Σούδας.

Πρω­τα­γω­νι­στούν στο σίριαλ της κάλ­πι­κης αντι­πα­ρά­θε­σης για να κρύ­ψουν τη στρα­τη­γι­κή τους σύμπλευση.

Μαλώ­νουν για τα μικρά κι ασή­μα­ντα για να κρύ­ψουν ότι ταυ­τί­ζο­νται σε μεγά­λα, στα καθο­ρι­στι­κά ζητή­μα­τα που αφο­ρούν τη ζωή της εργα­τι­κής τάξης, του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει άλλο­θι “αρι­στε­ρο­σύ­νης” για να θολώ­σει τα νερά της αντι­λαϊ­κής του πολι­τι­κής και η ΝΔ προ­σπα­θεί με παι­διά­στι­κο τρό­πο να δια­φο­ρο­ποι­η­θεί από την κυβέρ­νη­ση, η οποία κάνει καλά τη βρώ­μι­κη δου­λειά η οποία της έχει ανατεθεί.

Η αντι­πα­ρά­θε­ση γίνε­ται φυσι­κά με τους όρους που βολεύ­ουν το ίδιο το σάπιο σύστη­μα, όπως απέ­δει­ξε και η συζή­τη­ση που άνοι­ξε για την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή φιέ­στα στην Εσθονία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συκο­φά­ντη­ση του σοσια­λι­σμού και η ΝΔ με τον αντι­κομ­μου­νι­σμό των σπη­λαί­ων έσυ­ρε πρώ­τη το χορό μαζί με τα υπό­λοι­πα αστι­κά κόμ­μα­τα και τη ΧΑ, φυσικά.

Ακό­μα και ο καυ­γάς για τις επεν­δύ­σεις, την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη και ποιος μπο­ρεί να την εγγυ­η­θεί, για τις μεταρ­ρυθ­μί­σεις και ποιος είναι ικα­νός να τις υλο­ποι­ή­σει, γίνε­ται με τους όρους του ίδιου συστή­μα­τος. Βγά­ζουν λάδι, αθω­ώ­νουν το ίδιο το εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστημα.

Στό­χος τους να στοι­χη­θεί η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός πίσω από τα σχέ­δια, τις επι­διώ­ξεις των μονο­πω­λί­ων να ανα­κτή­σουν την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και την κερ­δο­φο­ρία τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη “δίκαιη ανά­πτυ­ξη” που δήθεν θα κατα­με­ρί­ζει τα ωφε­λή­μα­τα δίκαια και στους πιο αδύ­να­μους και η ΝΔ με τη “βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη που δήθεν θα προ­στα­τεύ­ει τους πιο αδύ­να­μους” καλ­λιερ­γούν ψεύ­τι­κες προσ­δο­κί­ες ότι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη μπο­ρεί να ωφε­λή­σει και τα μονο­πώ­λια και το λαό.

Δίκαιη ανά­πτυ­ξη μέσα σε ένα άδι­κο σύστη­μα δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει. Και ο καπι­τα­λι­σμός είναι άδι­κο κοι­νω­νι­κό σύστη­μα για­τί στη­ρί­ζε­ται στην εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο. Και την εκμε­τάλ­λευ­ση τη βιώ­νουν σήμε­ρα τα νέα παι­διά με τους μισθούς των 300 ευρώ, με την απλή­ρω­τη, ανα­σφά­λι­στη δου­λειά, με τη μαθη­τεία, δηλα­δή την τζά­μπα εργασία.

Τι θα αλλά­ξει δηλα­δή; Μήπως θα καταρ­γη­θούν οι 800 αντερ­γα­τι­κοί νόμοι; Ο αντι­δρα­στι­κός δια­χω­ρι­σμός για τους νέους κάτω των 24 χρό­νων; Θα επα­νέλ­θει ο βασι­κός μισθός στα 751 ευρώ; Θα μπει τέλος στην εργα­σια­κή περι­πλά­νη­ση, στη μερι­κή απα­σχό­λη­ση που είναι ο κανό­νας και όχι η εξαί­ρε­ση για τα νέα παιδιά;

Τι μπο­ρεί να περι­μέ­νουν τα νέα παι­διά από την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη, που έτσι κι αλλιώς μπο­ρεί να έρθει μετά από τόσα χρό­νια κρί­σης και με τον εργα­σια­κό μεσαί­ω­να που έχει δια­μορ­φω­θεί από όλες τις κυβερνήσεις;

Τι μπο­ρεί να περι­μέ­νουν τα νέα παι­διά που από το πρωί μέχρι το βρά­δυ ακούν “άντε να έρθει η ανά­πτυ­ξη, να ανοί­ξουν δου­λειές, να μειω­θεί η ανεργία”;

Μισή δου­λειά με μισό μισθό για μισή ζωή χωρίς δικαιώ­μα­τα, αυτή πρέ­πει να είναι σήμε­ρα η προσ­δο­κία των νέων παι­διών που θέλουν να δου­λέ­ψουν στο αντι­κεί­με­νο που σπού­δα­σαν, που θέλουν να στα­θούν στα πόδια τους, να προ­χω­ρή­σουν, να φτιά­ξουν την οικο­γέ­νειά τους;

Αυτές τις προσ­δο­κί­ες καλ­λιερ­γούν τα κόμ­μα­τα του καπι­τα­λι­στι­κού δρό­μου ανά­πτυ­ξης. Και μαζί με το “έρχε­ται η ανά­πτυ­ξη”, “μη φωνά­ζε­τε για τους μισθούς και τις συντά­ξεις, μη διεκ­δι­κεί­τε Ασφά­λι­ση και Πρό­νοια, μη ζητά­τε Παι­δεία, Υγεία, μην τρο­μά­ξει η ανά­πτυ­ξη και φύγει”.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός στη ΔΕΘ παρου­σί­α­σε, όπως λέει, τον οδι­κό άξο­να για την έξο­δο της χώρας από την επι­τρο­πεία και τα μνημόνια.

Τι σημαί­νει έξο­δος από τα μνη­μό­νια; Θα καταρ­γη­θούν οι εκα­το­ντά­δες μνη­μο­νια­κοί νόμοι; Θα επα­νέλ­θουν οι μισθοί, οι συντά­ξεις, τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα στα προ κρί­σης επί­πε­δα; Θα μπει ένα τέλος στον αντερ­γα­τι­κό αντι­λαϊ­κό κατή­φο­ρο; Όχι βέβαια.

Η αντερ­γα­τι­κή θύελ­λα θα δυνα­μώ­νει διαρ­κώς στο όνο­μα της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, με ή χωρίς μνη­μό­νια, στη βάση της ανά­γκης του μεγά­λου κεφα­λαί­ου να ενι­σχύ­σει την κερ­δο­φο­ρία και την ισχύ του.

Από­δει­ξη η Γαλ­λία του Μακρόν, που δεν έχει μνη­μό­νια, δεν έχει θεσμούς ούτε παλιό­τε­ρα είχε τρόι­κα, όπου προ­ε­τοι­μά­ζε­ται η επό­με­νη φάση της αντερ­γα­τι­κής επίθεσης.

Στη Γαλ­λία οι καπι­τα­λι­στές πανη­γυ­ρί­ζουν για τις νέες μεταρρυθμίσεις:

• Για την περαι­τέ­ρω διευ­κό­λυν­ση των απο­λύ­σε­ων, με μειώ­σεις αποζημιώσεων.
• Για το νέο χτύ­πη­μα των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργα­σί­ας, με υπο­νό­μευ­ση των κλα­δι­κών και ανα­βάθ­μι­ση των “συμ­φω­νιών” σε επί­πε­δο επιχειρήσεων.
• Για τη νέα υπο­νό­μευ­ση της συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης και οργά­νω­σης των εργα­ζο­μέ­νων, με απο­θέ­ω­ση του “κοι­νω­νι­κού δια­λό­γου” και δυνα­τό­τη­τα δια­πραγ­μά­τευ­σης των εργα­σια­κών συν­θη­κών με “εργα­ζό­με­νους που δεν θα ανή­κουν σε κάποιο συνδικάτο”.
• Πανη­γυ­ρί­ζουν για το νέο γύρο επί­θε­σης στο Ασφα­λι­στι­κό, για τη νέα μεί­ω­ση της φορο­λο­γί­ας των επιχειρήσεων.

Φίλες και φίλοι,

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όσους σήμε­ρα μελε­τούν και αξιο­ποιούν σωστά την πεί­ρα τους.

Την πεί­ρα που λέει πως δεν υπάρ­χουν άλλοι σωτή­ρες, πως το μικρό­τε­ρο κακό οδη­γεί πάντα στο μεγαλύτερο.

Απευ­θυ­νό­μα­στε σε όσους οι προσ­δο­κί­ες τους, οι ελπί­δες τους δεν περιο­ρί­ζο­νται στα όρια του συστή­μα­τος της φτώ­χειας και της εξαθλίωσης.

Σε όσους κοι­τούν πίσω στο παρελ­θόν όχι για να χάσουν κι άλλα, αλλά για να πάρουν αυτά που έχασαν.

Κυρί­ως, όμως, κοι­τούν μπρο­στά για να διεκ­δι­κή­σουν αυτά που μπο­ρούν να έχουν σήμε­ρα, αυτά που δικαιού­νται και τους τα στε­ρούν μια χού­φτα παράσιτα-καπιταλιστές.

Τους καλού­με να συμπο­ρευ­τούν με το ΚΚΕ.

Με το ΚΚΕ στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα που έχει γραμ­μή ρήξης και σύγκρου­σης με το καπι­τα­λι­στι­κό σύστημα.

Με το ΚΚΕ για το κίνη­μα που ανα­συ­ντάσ­σει τις δυνά­μεις του, που δεν υπο­χω­ρεί, δεν τα διπλώ­νει, δεν κάνει πίσω, δεν σκο­ντά­φτει σε κυβερ­νή­σεις και κόμ­μα­τα, δεν τα χάνει, δεν ταλα­ντεύ­ε­ται, γνω­ρί­ζει πως η αστά­θεια του βάρ­βα­ρου αυτού πολι­τι­κού συστή­μα­τος είναι προς το συμ­φέ­ρον του.

Να συμπο­ρευ­τούν με το ΚΚΕ για την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, όπου εκεί μπο­ρούν να συνα­ντη­θούν οι εργά­τες με τους φτω­χούς αγρό­τες και τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους, τα νέα παι­διά και οι γυναί­κες των λαϊ­κών στρω­μά­των και μαζί να βαδί­σουν στο δρό­μο της σύγκρου­σης για να βρε­θούν πραγ­μα­τι­κά όλοι αυτοί στην εξουσία.

Με το ΚΚΕ, για­τί παλεύ­ει για την κοι­νω­νία που μπο­ρεί να ικα­νο­ποι­ή­σει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του λαού. Τη σοσια­λι­στι­κή — κομ­μου­νι­στι­κή κοι­νω­νία που την εξου­σία θα την έχει η εργα­τι­κή τάξη.

Αυτή η εξου­σία, η εργα­τι­κή εξου­σία είναι το αντί­πα­λο δέος απέ­να­ντι στην καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, με την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής, τον κεντρι­κό σχε­δια­σμό και τον εργα­τι­κό έλεγ­χο, μπο­ρεί να καλύ­ψει σύγ­χρο­νες ανά­γκες στη νέα γενιά.

Για­τί απαλ­λαγ­μέ­νη από εμπό­δια που βάζουν σήμε­ρα οι νόμοι της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, όλοι οι νέοι θα έχουν ισό­τη­τα δικαιω­μά­των και δυνα­το­τή­των για να αξιο­ποι­ή­σουν τη σύγ­χρο­νη ανά­πτυ­ξη της επι­στή­μης, της τεχνο­λο­γί­ας και της παρα­γω­γής, για να ανα­πτύ­ξουν την προ­σω­πι­κό­τη­τά τους, τις ικα­νό­τη­τές τους και να συμ­με­τά­σχουν με τον πιο πρω­το­πό­ρο τρό­πο στην οικο­δό­μη­σή της.

Μόνο αυτή η κοι­νω­νία μπο­ρεί να καλ­λιερ­γή­σει πραγ­μα­τι­κά την πρω­το­βου­λία, τη δημιουρ­γι­κό­τη­τα, την πραγ­μα­τι­κά και­νο­τό­μα σκέ­ψη και τη συνει­δη­τή δρά­ση, να απε­λευ­θε­ρώ­σει όλες εκεί­νες τις δυνα­τό­τη­τες των νέων ανθρώ­πων που σήμε­ρα στραγ­γα­λί­ζει το σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμετάλλευσης.

Η Ελλά­δα έχει σήμε­ρα μεγά­λες ανα­ξιο­ποί­η­τες παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες που μπο­ρούν να απε­λευ­θε­ρω­θούν μόνο με την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μέσων παρα­γω­γής από την εργα­τι­κή εξου­σία, με κεντρι­κό επι­στη­μο­νι­κό σχε­δια­σμό της παραγωγής.

Δια­θέ­τει έμπει­ρο, πολυά­ριθ­μο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, ακό­μα και υψη­λής τεχνο­λο­γι­κής και επι­στη­μο­νι­κής ειδί­κευ­σης. Δια­θέ­τει σημα­ντι­κές εγχώ­ριες ενερ­γεια­κές πηγές, αξιό­λο­γο ορυ­κτό πλού­το, βιο­μη­χα­νι­κή, βιο­τε­χνι­κή και αγρο­τι­κή παρα­γω­γή, μπο­ρεί να καλύ­ψει μεγά­λο μέρος των λαϊ­κών ανα­γκών, όπως των δια­τρο­φι­κών και ενερ­γεια­κών, των μετα­φο­ρών, των κατα­σκευών δημό­σιων έργων υπο­δο­μής και λαϊ­κής στέγης.

Με το ΚΚΕ, για­τί σήμε­ρα το πραγ­μα­τι­κά “σύγ­χρο­νο και νέο” είναι να απο­λαμ­βά­νει ο λαός τον πλού­το που παρά­γει, να χρη­σι­μο­ποιού­νται τα επι­τεύγ­μα­τα της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας, όλες οι δυνα­τό­τη­τες που η εργα­τι­κή τάξη με τη δου­λειά της δημιουρ­γεί, για να δου­λεύ­ει με καλύ­τε­ρες συν­θή­κες, με λιγό­τε­ρο γενι­κό εργά­σι­μο χρό­νο, αλλά με εργα­σια­κό εισό­δη­μα και κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες που θα εξα­σφα­λί­ζουν πολύ καλύ­τε­ρο επί­πε­δο ζωής.

Με το ΚΚΕ, για­τί σήμε­ρα το πραγ­μα­τι­κά “σύγ­χρο­νο και νέο” είναι η νεο­λαία να έχει μόνι­μη δου­λειά, με σύγ­χρο­να δικαιώ­μα­τα, να ζει χωρίς τον εφιάλ­τη της ανερ­γί­ας. Να απο­λαμ­βά­νει σύγ­χρο­νες υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, Κοι­νω­νι­κής Φρο­ντί­δας, Περί­θαλ­ψης, Παι­δεί­ας, ελεύ­θε­ρο χρό­νο και υπο­δο­μές δημιουρ­γι­κής αξιο­ποί­η­σής του.

Με το ΚΚΕ για­τί ο κομ­μου­νι­σμός είναι η νιό­τη του κόσμου!».

Πηγή: 902.gr.