Ανάμεσα στο εργοστάσιο, το χωράφι και το θρανίο

Επι­μέ­λεια – μετά­φρα­ση: Bαγ­γέ­λης Γονα­τάς //

Aβά­να, Κούβα

Σε αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου, στο δίκαια επο­νο­μα­ζό­με­νο νησί της Επα­νά­στα­σης, το παρά­θυ­ρο στο μέλ­λον παρα­μέ­νει ανοι­κτό. Εδώ υπάρ­χει ένας λαός, που αφού πολέ­μη­σε κοντά έναν αιώ­να για την ανε­ξαρ­τη­σία του, τελι­κά την κατέ­κτη­σε το Γενά­ρη του 1959, και παλεύ­ει με νύχια και με δόντια να τη δια­τη­ρή­σει με τον πιο πρό­σφο­ρο τρό­πο που ανέ­δει­ξε η ιστο­ρία, το σοσια­λι­σμό. Χιλιά­δες, εκα­τομ­μύ­ρια, είναι οι μαχη­τές που  απο­τε­λούν την εγγύ­η­ση της εμπρο­σθο­φυ­λα­κής στη μάχη  απέ­να­ντι στον παλιό κόσμο που σαπί­ζει παρα­μέ­νο­ντας ζωντα­νός όσο ποτέ.  H μάχη της παρα­γω­γής που δίνε­ται στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας, δεί­χνει ότι έχουν πάρει την υπό­θε­ση επά­νω τους αυτοί που πρέπει.

Αυτή η υπο­τι­θέ­με­νη  “τρι­το­κο­σμι­κή χώρα” που δεν είναι ταξι­κά δομη­μέ­νη όπως οι κοι­νω­νί­ες των μητρο­πό­λε­ων του ανα­πτυγ­μέ­νου καπι­τα­λι­σμού (οι οποί­ες, παρε­μπι­πτό­ντως,  δεν έχουν να επι­δεί­ξουν και κάποια επα­νά­στα­ση στον 20ο αιώ­να) απο­τε­λεί το μέλ­λον, το μέλ­λον της τάξης και της ανθρωπότητας.

Ας μην παρα­συ­ρό­μα­στε λοι­πόν σε μια  νεο­α­ποι­κια­κή υπο­τί­μη­ση αυτού του λεγό­με­νου τρί­του κόσμου, που υπο­τί­θε­ται ότι  “οφεί­λει να ωρι­μά­σει  ταξι­κά και πολι­τι­κά”. Αλή­θεια, τι σημαί­νει να ωρι­μά­σει; Μήπως να γίνει σαν κι εμάς; Eδώ υπάρ­χει μία σύγ­χυ­ση σχε­τι­κά με την ωρι­μό­τη­τα και το σάπι­σμα! Για­τί περί του σαπί­σμα­τος των μητρο­πό­λε­ων (σε όλα τα επί­πε­δα), ούτε λόγος!

Ας μην ξεχνά­με επί­σης (μέσα στην παρα­ζά­λη της ήττας μας), ότι  ο σοσια­λι­σμός (μετά­βα­ση, που διαρ­κεί μια ολό­κλη­ρη ιστο­ρι­κή περί­ο­δο) δεν υπήρ­ξε  μόνο για 70 χρό­νια τον περα­σμέ­νο αιώ­να. Υπάρ­χει και ζει σήμε­ρα σε αυτό το νησί της Καραϊ­βι­κής εμπνέ­ο­ντας τα εκα­τομ­μύ­ρια των μαχη­τών του σε όλο τον κόσμο. Υπάρ­χει στα εκα­τομ­μύ­ρια των κου­βα­νών μαχη­τών που δίνουν τη μάχη της παρα­γω­γής μέσα στη χώρα και του διε­θνι­σμού σε όλο τον κόσμο. Οι λόγοι που μόνο εδώ εξα­κο­λου­θεί να υπάρ­χει, είναι αντι­κεί­με­νο μιας άλλης συζήτησης.

Χωρίς άλλες θεω­ρη­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις, παρα­θέ­του­με παρα­κά­τω κάποια απο­σπά­σμα­τα συνε­ντεύ­ξε­ων κου­βα­νών εργα­ζό­με­νων στις εδώ εφη­με­ρί­δες, από τα οποία, αβί­α­στα  προ­κύ­πτουν  κάποια συμπεράσματα:

Αμπέλ Ροντί­γκες, εργά­της γης στην κοπε­ρα­τί­βα ζαχα­ρο­κά­λα­μου “Αλφόν­σο Εσκα­λά­ντε” στην επαρ­χία Γκουα­ντά­να­μο: “H προη­γού­με­νη ήταν μια καλή σοδειά για­τί κατα­φέ­ρα­με να πιά­σου­με το πλά­νο που είχα­με, όμως χάθη­κε πολύ ζαχα­ρο­κά­λα­μο στα χωρά­φια, λόγω  ορι­σμέ­νων συν­θη­κών που έρι­ξαν την απο­δο­τι­κό­τη­τα ανά εκτά­ριο, όπως  οι φωτιές σε κάποιες φυτεί­ες, πράγ­μα που επη­ρέ­α­σε την προ­σφο­ρά ζαχα­ρο­κά­λα­μου στη βιο­μη­χα­νία. Ωστό­σο, υπάρ­χει υψη­λό φρό­νη­μα στα παι­διά, να αφή­σου­με την κλά­ψα και να δρά­σου­με ακό­μα πιο ενω­μέ­νοι, να δου­λέ­ψου­με ακό­μα πιο σκλη­ρά  για να μαζέ­ψει η κοπε­ρα­τί­βα όλο το καλά­μι που χρειά­ζε­ται η βιομηχανία”.

(Στις 117 μέρες που μένουν για να μαζευ­τεί η σοδειά 2015–2016,  το εργο­στά­σιο ζάχα­ρης “Αργέο Μαρ­τί­νεζ”  χρειά­ζε­ται 26 χιλιά­δες τόνους ζαχαροκάλαμο).

Μελά­νιο Χερ­μά­ντες, μηχα­νι­κός στο εργο­στά­σιο Ζάχα­ρης “Ουρου­γουάη” στην επαρ­χία Σάντι Σπί­ρι­τους: “Η ενί­σχυ­ση της γραμ­μής παρα­γω­γής με νέα μηχα­νή­μα­τα τύπου Case  που θα μπο­ρέ­σουν να ανε­βά­σουν 60% την απο­δο­τι­κό­τη­τα, η προ­σθή­κη συστή­μα­τος φορ­το­εκ­φόρ­τω­σης στα μέσα μετα­φο­ράς  για να αυξη­θεί η λεγό­με­νη άμε­ση από­δο­ση, καθώς και η συντή­ρη­ση & επι­σκευή του εξο­πλι­σμού που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε στην προη­γού­με­νη σοδειά, περι­λαμ­βά­νο­νται στα μέτρα για τη νέα περίοδο”.

(Το εργο­στά­σιο ζάχα­ρης του Σάντι Σπί­ρι­τους συγκα­τα­λέ­γε­ται στα πιο απο­δο­τι­κά της χώρας και η επαρ­χία υπερ­κα­λύ­πτει το πλά­νο της ζάχα­ρης εδώ και οκτώ συνε­χό­με­να χρόνια).

Λουίς Μανου­έλ Σάν­τσες Ραμί­ρεζ, τεχνι­κός διευ­θυ­ντής ποιό­τη­τας της αγρο­τι­κής δημο­τι­κής επι­χεί­ρη­σης του δήμου Χομπά­μπο της επαρ­χί­ας Λας Τού­νας: “Μέσα στους στό­χους που έχου­με θέσει είναι η έγκαι­ρη εισα­γω­γή του τεχνο­λο­γι­κού πακέ­του. Εργα­ζό­μα­στε επί­σης για να βελ­τιώ­σου­με την ποιό­τη­τα του σπό­ρου, που εμφα­νί­ζει ήδη ένα 96% απο­δο­τι­κό­τη­τας στη βλά­στη­ση. Ένα άλλο κρί­σι­μο ζήτη­μα είναι να εξα­σφα­λί­σου­με τον ανα­γκαίο σπό­ρο φασο­λιού για τους καλ­λιερ­γη­τές, καθώς και να εγγυ­η­θού­με την διά­θε­ση αλω­νι­στι­κών μηχα­νών και σάκων συσκευα­σί­ας, καθή­κο­ντα που δεν έχου­με πάντα εκπληρώσει”.

(Από τα 500  καλ­λιερ­γού­με­να εκτά­ρια  φασο­λιού της επαρ­χί­ας Λας Τού­νας, τα 161 ανή­κουν στον δήμο Χομπά­κο.  Επι­πλέ­ον, 700  εκτά­ρια παρα­μέ­νουν ακαλ­λιέρ­γη­τα λόγω προ­βλη­μά­των που σχε­τί­ζο­νται με το σπό­ρο, την άρδευ­ση και την τεχνολογία).

Βίκτορ Χού­λιο Καμπρέ­ρα, ειδι­κός του επαρ­χια­κού κέντρου Τabaco του Πινάρ ντελ Ρίο: “Η παρα­γω­γή μιας μονά­δας που δεν θα περά­σει δια­λο­γή τα φύλ­λα καπνού μέσα στο χρό­νο, θα μεί­νει για τον επό­με­νο Απρί­λη – Μάη. Αυτό γίνε­ται για­τί η πλειο­ψη­φία των εργα­ζό­με­νων σε αυτές τις εγκα­τα­στά­σεις είναι οι ίδιοι και πρέ­πει να εκπλη­ρώ­σουν διά­φο­ρα καθή­κο­ντα μέχρι τη συγκο­μι­δή, ιδιαί­τε­ρα τη δια­λο­γή των φύλλων”.

Οσλί­ριο Λόπες, υπεύ­θυ­νος παρα­γω­γής , δια­λο­γής και ποιό­τη­τας του καπνού, της μονά­δας “Ερμά­νος ντε Σαίζ” του Σαν Χουάν και Μαρ­τί­νεζ της επαρ­χί­ας του Πινάρ ντελ Ρίο: ”Στην  τελευ­ταία καμπά­νια, μαζεύ­τη­καν στην περιο­χή μας 200 τόνοι πάνω από το συνη­θι­σμέ­νο. Αυτό σημαί­νει ότι πρέ­πει να περά­σει δια­λο­γή και το τελευ­ταίο φύλ­λο μέχρι τις 31 Δεκέμ­βρη, ένας μέσος όρος 25 τόνοι την ημέ­ρα, για­τί μετά, τους πρώ­τους μήνες του έτους, μπο­ρού­με να έχου­με ένα ρυθ­μό μόνο 16 τόνους την ημέ­ρα. Οι 26 γυναί­κες  στην περιο­χή που κάνουν τη δια­λο­γή, απο­δέ­χτη­καν να δου­λέ­ψουν μέχρι το βρά­δυ τις Τρί­τες και τις Τετάρ­τες , καθώς και την αργία του Σαββάτου.”.

Γουίλ­μπερ Ολί­βα, αγρό­της της κοπε­ρα­τί­βα “10 Οκτώ­βρη”, εκτός από το στά­διο της συγκο­μι­δής του καπνού, συνε­χί­ζει να βοη­θά τις γυναί­κες που κάνουν τη δια­λο­γή: “Σχε­δόν έχω μόνι­μο πόστο εδώ. Όπως και πολ­λοί άλλοι από την κοι­νό­τη­τα, συμ­βά­λουν εθε­λο­ντι­κά για να εκπλη­ρώ­σου­με ένα καθή­κον μεγά­λης σημα­σί­ας για την οικο­νο­μία. Βοη­θούν  έτσι επί­σης, πάνω από 200 άτο­μα από διά­φο­ρους τομείς και  οργα­νώ­σεις όπως, το Κόμ­μα, το CTC, οι CDR, η FMC και o ANAP”.

Νοέλ Καμέ­χο Πέρες, μέλος του Επαρ­χια­κού Γρα­φεί­ου του Πινάρ ντελ Ρίο της Ένω­σης Νέων Κομ­μου­νι­στών (UJC): “400 νεο­λαί­οι από τους γύρω καπνο­πα­ρα­γω­γι­κούς δήμους θα βοη­θή­σουν από τις 5 Δεκέμ­βρη έως τις 15 Μάρ­τη, στη καμπά­νια  του καπνού, οργα­νω­μέ­νοι σε 4 μπρι­γά­δες. Η πλειο­ψη­φία των μελών των μπρι­γά­δων θα απο­τε­λεί­ται από μέλη της UJC, καθώς και από εργα­ζό­με­νους που θα απο­σπα­στούν από άλλους εργα­σια­κούς χώρους”. 

(Έχουν αρχί­σει ήδη οι εγγρα­φές στις μπρι­γά­δες  τόσο στις καπνο­πα­ρα­γω­γι­κές δομές, όσο και στις επι­τρο­πές βάσης της UJC).

***

“Είναι 9.30 μ.μ,  μία  Τρί­τη όπως όλες οι άλλες στο Σαν Χουάν ντε Μαρ­τί­νες του Πινάρ ντελ Ρίο και η Μπερ­να­ντί­να Τόρ­ρες, συνε­χί­ζει να είναι καθι­σμέ­νη στον πάγκο δια­λο­γής V‑12–19, ξεχω­ρί­ζο­ντας τα φύλ­λα του καπνού. “Πρέ­πει να μεί­νω μέχρι αυτή την ώρα για­τί πρέ­πει να βγει η δου­λειά”, λέει,  αν και έχει συμπλη­ρώ­σει ήδη 11 ώρες δου­λειάς, εξο­μο­λο­γεί­ται ότι υπάρ­χει πάντα κάποιος στην κολε­χτί­βα που λέει ιστο­ρί­ες και κάνει τους άλλους να γελά­νε και τελι­κά, μόλις που νοιώ­θει την κού­ρα­ση. Εκα­το­ντά­δες σαν αυτήν έχουν απο­δε­χθεί να εργα­στούν έξτρα για να μειώ­σουν στο ελά­χι­στο τους τόνους των φύλ­λων που θα μεί­νουν χωρίς να περά­σουν τη δια­δι­κα­σία δια­λο­γής στο κλεί­σι­μο του χρό­νου. Στην κολε­χτί­βα, την συντρο­φεύ­ουν οι οικο­γέ­νειες και οι γεί­το­νες, που μαζί με το προ­σω­πι­κό από άλλες επι­χει­ρή­σεις και οργα­νι­σμούς και τους εργα­ζό­με­νους του κλά­δου, αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα των αρχών της επαρ­χί­ας να καλύ­ψουν την καθυ­στέ­ρη­ση αυξά­νο­ντας την ημε­ρή­σια εργα­σία. Λόγω της έλλει­ψης υγρα­σί­ας που προ­κα­λεί η συνε­χι­ζό­με­νη ξηρα­σία, καθυ­στέ­ρη­σε πάνω από ένα μήνα η δια­δι­κα­σία δια­λο­γής, με απο­τέ­λε­σμα να κιν­δυ­νεύ­ουν να μεί­νουν κάποιοι  τόνοι  φύλ­λων καπνού σε εκκρε­μό­τη­τα για το 2016, με τις επα­κό­λου­θες οικο­νο­μι­κές επι­πτώ­σεις”.

Πηγές (στα ισπα­νι­κά): Granma, Juventud Rebelde, Trabajadoreς