Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μάθημα ανθρωπιάς έδωσαν τα νήπια του 8ου Νηπιαγωγείου Μεταμόρφωσης

 

Παι­διά (νήπια), οι εκπαι­δευ­τι­κοί και γονείς του 8ου Νηπια­γω­γεί­ου Μετα­μόρ­φω­σης, έφτια­ξαν 104 παι­δι­κά σακί­δια για τα προ­σφυ­γά­κια… έβα­λαν μέσα αντι­κεί­με­να που χρειά­ζο­νται σ’ ένα παι­δά­κι που “ταξι­δεύ­ει”, παι­χνί­δια, κλπ. Και προ­χτές, Σάβ­βα­το, πήγαν στον Πει­ραιά να τα δώσουν .

Η πρω­το­βου­λία «συν­δυά­στη­κε με συζη­τή­σεις και εργα­σί­ες γύρω από θέμα­τα για την ειρή­νη, τον πόλεμο,την προσφυγιά,την ελπί­δα, την αλληλεγγύη…!Ένα παρά­δειγ­μα που μπο­ρούν και άλλα σχο­λεία να ακολουθήσουν».

Metamorfosi8

 

metamorfosi7

«Συνα­ντη­θή­κα­με σήμε­ρα στις 15:00 στο λιμά­νι για να παρα­δώ­σου­με τα σακί­δια στα παι­διά :) Η μέρα τέλεια, σχε­δόν καλο­καί­ρι!  Από νωρίς μας είχε ενη­με­ρώ­σει η Ντι­λέ­να να πάμε στην Ε3. Εκεί υπήρ­χαν περί­που 150 παιδιά..στις άλλες αίθου­σες ήταν πολ­λά περισ­σό­τε­ρα, δεν θα έφτα­ναν αυτά που είχα­με να τους δώσου­με για όλα. Η Ντί­να και η Ντι­λέ­να ήταν από το πρωί εκεί να βοη­θή­σουν άλλες ομά­δες αλλη­λεγ­γύ­ης (όπως σχε­δόν κάθε μέρα).  Φορ­τω­θή­κα­με τα σακί­δια και πήγα­με προς τα παι­διά. Πόσα παιδιά.…πόσα μωρά.….‘Ετρεχαν όλα προς το μέρος μας να πάρουν ένα σακί­διο. Μέσα σε δυο λεπτά τα είχα­με δώσει όλα. Χωρίς καυ­γά­δες, χωρίς φωνές, χωρίς σπρώ­ξι­μο, μέσα σε χαμό­γε­λα. Οι γονείς να μας λένε “ευχα­ρι­στώ¨ και τα πιτσι­ρί­κια να έχουν ήδη ανοί­ξει τις τσά­ντες και να χαμο­γε­λά­νε με το περιε­χό­με­νο. Άλλο να ξεκι­νά­ει την ζωγρα­φι­κή, άλλο να φορά­ει τον σκού­φο του. άλλο το αδιά­βρο­χο (τρε­λά­θη­κε μια μικρή με το αδιά­βρο­χο της)! Φυσι­κά δεν έφτα­σαν για όλους, αλλά είχα­με μαζί μας σοκο­φρέ­τες και χυμούς από την κα Ρένα, μια σακού­λα με καλού­δια από το 8ο Νηπια­γω­γείο Μεταμόρφωσης.…και μπα­λό­νια! Τι χαμός έγι­νε με τα μπα­λό­νια :) Φου­σκώ­σα­με περισ­σό­τε­ρα από 300. Έπαι­ζαν όλα μαζί μέσα και έξω από την αίθου­σα :) Ξαφ­νι­κά η Ε3 γέμι­σε χρώ­μα­τα!!!!!! Πόσο όμορ­φα συναι­σθή­μα­τα πάλι. Πόσο γεμά­τοι φύγα­με για ακό­μα μια φορά. Πόσες καλές κου­βέ­ντες ακού­σα­με. Πόσο όμορ­φες είναι αυτές οι γυναί­κες με τις μαντή­λες τους!!!!!! Δεν τελειώ­σα­με όμως εδώ. Είχα­με μαζί μας 30 μερί­δες που μας είχαν προ­σφέ­ρει εχθές η Σοφία και ο Σίμος. Τις ζεστά­να­με σε ένα γκα­ζά­κι και μια κατσα­ρό­λα που είχα­με πάρει μαζί και τις κερά­σα­με στους άστε­γους φίλους μας στην Ε7.

Όλοι μαζί κατα­φέρ­νου­με και κάνου­με μια μικρή δια­φο­ρά κάθε μέρα. Ραντε­βού στην επό­με­νη παρά­δο­ση» (Πηγή)

Metamorfosi6

 

metamorfosi3

 

 

(Ευχα­ρι­στού­με τον φίλο Μάνο Δού­κα για τη γνω­στο­ποί­η­ση του θέματος)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο