Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Νίκος Μπελογιάννης: «Σημαία, σύμβολο, συνείδηση της Ελλάδας» — Οι διεθνείς αντιδράσεις για τη δολοφονία του

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Στις 30 Μάρ­τη συμπλη­ρώ­νο­νται 65 χρό­νια από τη μέρα που η αστι­κή κυβέρ­νη­ση του Πλα­στή­ρα και οι ιμπε­ρια­λι­στές σύμ­μα­χοι του δολο­φό­νη­σαν το Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη και τους Καλού­με­νο, Μπά­τση και Αργυ­ριά­δη. Η δολο­φο­νία του κομ­μου­νι­στή ήρωα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ- του ανθρώ­που με το γαρύ­φαλ­λο- και των συντρό­φων του ξεπέ­ρα­σε τα ελλη­νι­κά σύνο­ρα προ­κα­λώ­ντας διε­θνή κατα­κραυ­γή. Άνθρω­ποι των γραμ­μά­των και των τεχνών, φορείς του εργα­τι­κού-λαϊ­κού και φιλει­ρη­νι­κού κινή­μα­τος σε όλο τον κόσμο κατα­δί­κα­σαν με στε­ντό­ρεια φωνή το έγκλημα.

Το αξε­πέ­ρα­στο ηθι­κό μεγα­λείο του κομ­μου­νι­στή Μπε­λο­γιάν­νη- που αντι­με­τώ­πι­σε με γεν­ναιό­τη­τα το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα- βρή­κε απή­χη­ση σε πλα­τιές λαϊ­κές μάζες σε όλο τον κόσμο, συγκλο­νί­ζο­ντας την φιλει­ρη­νι­κή ανθρω­πό­τη­τα. Να πως περι­γρά­φει τη διε­θνή κατα­κραυ­γή που ξεση­κώ­θη­κε ο «Ριζο­σπά­στης» (φύλ­λο 28/3/1976):

«Η παγκό­σμια δια­μαρ­τυ­ρία και αγα­νά­κτη­ση εκφρά­στη­κε με τις πιο δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές. Δια­δη­λώ­σεις, συγκε­ντρώ­σεις, τηλε­γρα­φή­μα­τα δια­μαρ­τυ­ρί­ας, ομι­λί­ες, άρθρα, συσκέ­ψεις, υπο­μνή­μα­τα και εκα­το­ντά­δες άλλες εκδη­λώ­σεις δημιούρ­γη­σαν ένα μεγα­λειώ­δες κίνη­μα αλληλεγγύης.

Ο Σοβιε­τι­κός Τύπος και το ραδιό­φω­νο δημο­σί­ευ­σαν επα­νει­λημ­μέ­να άρθρα, ειδή­σεις, σχό­λια γύρω από την «υπό­θε­ση Μπε­λο­γιάν­νη». Έγι­ναν οι εκφρα­στές της οργής και αγα­νά­χτη­σης του Σοβιε­τι­κού λαού. Παρα­κο­λού­θη­σαν από κοντά την παγκό­σμια κατα­κραυ­γή που ξεση­κώ­θη­κε κατά των Αμε­ρι­κα­νι­κών και της αμε­ρι­κα­νό­δου­λης κυβέρ­νη­σης της Αθή­νας. Οι Σοβιε­τι­κοί δια­τρά­νω­σαν με κάθε τρό­πο την αλλη­λεγ­γύη τους στον ελλη­νι­κό λαό.

Η δολο­φο­νία του Μπε­λο­γιάν­νη προ­κά­λε­σε βαθιά αίσθη­ση στο γαλ­λι­κό λαό. “Μπε­λο­γιάν­νης! Σκο­τώ­σαν το Νίκο Μπε­λο­γιάν­νη! Η καρ­διά μας σφίγ­γε­ται από τον πόνο, από μίσος ενά­ντια στους δολο­φό­νους”. Αυτά τα λόγια της «Ουμα­νι­τέ» και οι μεγα­λειώ­δεις συγκε­ντρώ­σεις και δια­δη­λώ­σεις στο Παρί­σι και σ’ άλλες πόλεις δίνουν μια εικό­να της απή­χη­σης που είχε στο γαλ­λι­κό λαό η δολο­φο­νία. Το Γαλ­λι­κό ΚΚ, η Γενι­κή Συνο­μο­σπον­δία Εργα­τών Γαλ­λί­ας, δεκά­δες φημι­σμέ­νοι άνθρω­ποι των γραμ­μά­των και των τεχνών, σωμα­τεία, οργα­νώ­σεις κ.α. Στιγ­μα­τί­ζουν με τα μελα­νό­τε­ρα χρώ­μα­τα τη στυ­γε­ρή δολο­φο­νία. Ο Ζακ Ντυ­κλό στη γαλ­λι­κή Βου­λή, χωρίς κανέ­νας συντη­ρη­τι­κός ή αντι­δρα­στι­κός βου­λευ­τής να τολ­μή­σει να τον δια­κό­ψει, βρο­ντο­φω­νά­ζει: «Χαι­ρε­τί­ζω τη δοξα­σμέ­νη μνή­μη του Μπε­λο­γιάν­νη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Το αίμα του δεν χύθη­κε μάταια. Θα κάνει να βλα­στή­σουν και­νούρ­γιοι μαθη­τές της λεφτε­ριάς και της ειρηνής».

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του σε εργοστάσιο σιδηροδρόμων της Ρουμανίας

Συγκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας για την εκτέ­λε­ση του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και των συντρό­φων του σε εργο­στά­σιο σιδη­ρο­δρό­μων της Ρουμανίας

Σε μεγα­λειώ­δη συγκέ­ντρω­ση που έγι­νε στη Ρώμη την ίδια μέρα της δολο­φο­νί­ας ο ηγέ­της  του Ιτα­λι­κού ΚΚ Τζιάν Κάρ­λο Παν­τζέτ­τα λέει: «Σήμε­ρα από κάθε μέρος της Ιτα­λί­ας, οι αγρό­τες της Καλα­βρί­ας, οι ανθρα­κω­ρύ­χοι της Σικε­λί­ας και εμείς οι κομ­μου­νι­στές της Ρώμης χαι­ρε­τί­ζου­με αυτόν τον ήρωα και ανα­λαμ­βά­νου­με να αγω­νι­στού­με με τον ίδιο ηρω­ι­σμό, με το ίδιο θάρ­ρος για να γίνει η σημαία του, σημαία της ειρή­νης.…». Η «Ουνι­τά» απη­χώ­ντας τα αισθή­μα­τα του ιτα­λι­κού λαού έγρα­φε: «Σου το ορκι­ζό­μα­στε σύντρο­φε Μπε­λο­γιάν­νη, να αγω­νι­στού­με χωρίς ανά­παυ­ση κατά των δολο­φό­νων των ελεύ­θε­ρων ανθρώ­πων. Ήρωα Μπε­λο­γιάν­νη, σε φιλού­με και θα επα­να­λά­βου­με το όνο­μα σου στα παι­διά μας, ωσό­του εντυ­πω­θεί βαθιά στην καρ­διά τους».

Εργάτες του εργοστασίου «Ναγκέμπα» της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το οποίο μετονομάστηκε σε «Μπελογιάννης», σε πρωτομαγιάτικη εκδήλωση κρατώντας φωτογραφία του   Μπελογιάννη

Εργά­τες του εργο­στα­σί­ου «Ναγκέ­μπα» της Λαο­κρα­τι­κής Δημο­κρα­τί­ας της Γερ­μα­νί­ας, το οποίο μετο­νο­μά­στη­κε σε «Μπε­λο­γιάν­νης», σε πρω­το­μα­γιά­τι­κη εκδή­λω­ση κρα­τώ­ντας φωτο­γρα­φία του   Μπελογιάννη

Στη Δυτι­κή Γερ­μα­νία, την Ισπα­νία, την Αυστρία, το Βέλ­γιο, την Ολλαν­δία, την Ελβε­τία, την Παλαι­στί­νη, τη Λ.Κίνα, την Αλβα­νία και σ’ άλλες χώρες η είδη­ση της δολο­φο­νί­ας προ­κα­λεί ένα πλα­τύ δημο­κρα­τι­κό κύμα δια­μαρ­τυ­ρί­ας που εκφρά­ζε­ται με δεκά­δες συγκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας και δια­δη­λώ­σεις μπρο­στά στις ελλη­νι­κές πρε­σβεί­ες. Στη Βιέν­νη χιλιά­δες εργα­ζό­με­νοι δια­δη­λώ­νουν στους δρό­μους- σκη­νή που επα­να­λαμ­βά­νε­ται σε πολ­λές πρω­τεύ­ου­σες των δυτι­κο­ευ­ρω­παϊ­κών κρα­τών- ενώ στην Ιερου­σα­λήμ Άρα­βες δια­δη­λω­τές εμπο­δί­σουν τον εκεί Έλλη­να πρό­ξε­νο να μπει στην εκκλη­σία φωνά­ζο­ντας «Κάτω οι φασίστες!».

Μυριό­στο­μη ακού­στη­κε η κραυ­γή από τις χιλιά­δες συγκε­ντρώ­σεις και συλ­λα­λη­τή­ρια των εργα­ζο­μέ­νων που έγι­ναν στις Λαϊ­κές Δημο­κρα­τί­ες Βουλ­γα­ρί­ας, Ρου­μα­νί­ας, Ουγ­γα­ρί­ας, Τσε­χο­σλο­βα­κί­ας, Πολω­νί­ας και Γερ­μα­νί­ας: «Στο σκα­μνί οι δολο­φο­νό­νοι». Εργο­στά­σια, δρό­μοι, εκπαι­δευ­τι­κά Ιδρύ­μα­τα, εργα­τι­κές ομά­δες, πάρ­κα κ.α. Παίρ­νουν το όνο­μα «Νίκος Μπε­λο­γιάν­νης». Το όνο­μα του εθνι­κοιύ μας ήρωα γίνε­ται σύμ­βο­λο αρε­τής και ηρω­ι­σμού, ανε­πα­νά­λητπ πρό­τυ­πο κομ­μου­νι­στή, ευψυ­χί­ας, αυτο­θυ­σί­ας. Φωτει­νό παρά­δειγ­μα πίστης και αφο­σί­ω­σης στις αρχές και τα ιδα­νι­κά του μαρξισμού-λενινισμού.

Προ­σω­πι­κό­τη­τες παγκό­σμιου κύρους όπως οi Λουί Αρα­γκόν, Πωλ Ελυάρ, Ζαν Πωλ Σαρτρ, Τσάρ­λι Τσά­πλιν, Ζαν Κοκτώ και άλλοι, είχαν κινη­το­ποι­η­θεί μαζί με εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους για τη σωτη­ρία του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη και των συντρό­φων του κατά την περί­ο­δο που διε­ξά­γο­νταν η δεύ­τε­ρη δίκη. Η δολο­φο­νία του Μπε­λο­γιάν­νη κατα­δι­κά­στη­κε δημό­σια από γνω­στές- παγκο­σμί­ου φήμης- προ­σω­πι­κό­τη­τες των γραμ­μά­των και των τεχνών, οι οποί­οι εξή­ραν το μεγα­λείο του έλλη­να κομ­μου­νι­στή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ. Να τι είπαν/έγραψαν ορισμένοι:

PHOTO-1

 

ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ:

«Το φως από τα λαδο­φά­να­ρα που φώτι­ζε το σκο­τά­δι μιάς μαγιά­τι­κης βρα­διάς στη Μαδρί­τη, τα ευγε­νι­κά πρό­σω­πα του του­φε­κι­σμού λαού, που τον δολο­φό­νη­σε ο ξένος άρπα­γας στον πίνα­κα του Γκό­για, είναι η ίδια σπο­ρά φρί­κης που σπέρ­νει με τις ανοι­χτές φού­χτες των προ­βο­λέ­ων πάνω στα ορθά­νοι­χτα στή­θια της Ελλά­δας, μιά κυβέρ­νη­ση που σκορ­πί­ζει το θάνα­το, το φόβο και το μίσος. Ένα πελώ­ριο άσπρο περι­στέ­ρι περ­νά­ει κι αφή­νει το οργι­σμέ­νο του πέν­θος πάνω στο γη».

ΠΩΛ ΕΛΥΑΡ:

«Μέσα στην καρ­διά μας σήμε­ρα, δίπλα στ’ αδέρ­φια μας που πέσαν από τα χιτλε­ρι­κά βόλια και τις σφαί­ρες των Γάλ­λων συνερ­γα­τών τους, πρέ­πει να χαρα­κτεί η μνή­μη του Μπε­λο­γιάν­νη που πεσε θύμα των Αμε­ρι­κά­νων γιάν­κη­δων και των Ελλή­νων συνερ­γα­τών τους. Το έγκλη­μα του Μπε­λο­γιάν­νη, όπως και το έγκλη­μα του Γκα­μπριέλ Περί, ήταν ότι θέλη­σαν να υπε­ρα­σπι­στούν την πατρί­δα τους και την ειρή­νη. Το θάρος τους στέ­κει και θα στα­θεί παρά­δειγ­μα. Ο αντί­λα­λος της φωνής των ηρώ­ων όλο και δυνα­μώ­νει. Μαζεύ­ει γύρω του όλους τους αθώ­ους. Κι η μάζα τους είναι ακα­τα­νί­κη­τη. Και θα θριαμ­βεύ­σει ενά­ντια στην κατα­πί­ε­ση, στην αθλιό­τη­τα και τον πόλεμο.»

ΊΛΙΑ ΈΡΕΝΜΠΟΥΡΓΚ:

«…Του κάκου οι Αμε­ρι­κά­νοι και οι Έλλη­νες που έπα­ψαν να είναι Έλλη­νες νομί­ζουν πως στού­πω­σαν με το χώμα το στό­μα του Νίκου Μπε­λο­γιάν­νη. Ο Μπε­λο­γιάν­νης πέθα­νε. Ζεί όμως στις καρ­διές εκα­τομ­μυ­ρί­ων Ελλή­νων. Ζεί στις καρ­διές εκα­το­ντά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων της γής. Εκεί­νη την ώρα οι δήμιοι ανά­φε­ραν το θάνα­το του, ο Μπε­λο­γιάν­νης πέρα­σε στην αθα­να­σία. Έγι­νε σημαία, σύμ­βο­λο, συνεί­δη­ση της Ελλάδας…».

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ:

Ο Τούρ­κος κομ­μου­νι­στής ποι­η­τής έγρα­ψε για το Μπε­λο­γιάν­νη το παρα­κά­τω ποί­η­μα, που φέρει τον τίτλο «Ο άνθρω­πος με το γαρύφαλλο».

Έχω πάνω στο τρα­πέ­ζι μου
τη φωτο­γρα­φία του ανθρώπου
με τ᾿ άσπρο γαρούφαλο
που τον τουφέκισαν
στο μισοσκόταδο
πριν την αυγή
κάτω απ᾿ το φως των προβολέων.

Στο δεξί του χέρι
κρα­τά ένα γαρούφαλο
πού ‘ναι σα μια φού­χτα φως
απο την ελλη­νι­κή θάλασσα
τα μάτια του τα τολμηρά
τα παιδικά
κοι­τά­ζουν άδολα
κάτω απ’ τα βαριά μαύ­ρα τους φρύδια
έτσι άδολα
όπως ανε­βαί­νει το τραγούδι
σα δίνουν τον όρκο τους
οι κομμουνιστές.

Τα δόντια του είναι κάτασπρα
ο Μπε­λο­γιάν­νης γελά
και το γαρού­φα­λο στο χέρι του
είναι σαν το λόγο πού ‘πε στους ανθρώπους
τη μέρα της λεβεντιάς
τη μέρα της ντροπής.

Αυτή η φωτογραφία
βγή­κε στο δικαστήριο
ύστερ’ απ’ τη θανα­τι­κή καταδίκη.

ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΦΑΣΤ:

«Η συνεί­δη­ση όλων των τίμιων ανθρώ­πων ξεση­κώ­νε­ται ενά­ντια στα φρι­χτά γεγο­νό­τα που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται στην Ελλά­δα. Οι ειρη­νό­φι­λοι άνθρω­ποι όλοι του κόσμου πρέ­πει να ζητή­σουν να στα­μα­τή­σει η τρο­μο­κρα­τία που ασκεί η ελλη­νι­κή κυβέρνηση».

ΓΚΙΡΖΙ ΜΑΡΕΚ:

«Ο Νίκος Μπε­λο­γιάν­νης είναι νεκρός. Το κεφά­λι του έπε­σε τη χαραυ­γή. Προ­τού γλυ­κο­χα­ρά­ξει η αυγή πάνω από τον ορί­ζο­ντα της προ­δο­μέ­νης  του πατρί­δας, έτρε­ξε το αίμα του αγω­νι­στή. Ήταν ένας ήρω­ας από τη γενιά του Φού­τσικ… Ήταν από τη γενιά των απγω­νι­στών που, ακο­λου­θώ­ντας το παρά­δειγ­μα του Δημη­τρόφ, χρη­σι­μο­ποιούν το εδώ­λιο του κατη­γο­ρου­μέ­νου σαν βήμα κατή­γο­ρου και πετούν κατά­μου­ρα στους δικα­στές τους το συντρι­πτι­κό κατηγορώ».

«Η εκτέλεση του Μπελογιάννη». Πίνακας του Γαλλοβρετανού Πέτερ ντε Φράνσια (1921-2012)

«Η εκτέ­λε­ση του Μπε­λο­γιάν­νη». Πίνα­κας του Γαλ­λο­βρε­τα­νού Πέτερ ντε Φράν­σια (1921–2012)

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.

mpelogiannis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο