Οι Ισπανοί ξανάρχονται

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Αθλη­τι­κή ανα­σκό­πη­ση του διημέρου

Η πορεία της «επί­ση­μης αγα­πη­μέ­νης» στο Ευρω­μπά­σκετ και η προ­ε­κλο­γι­κή συγκυ­ρία προ­σφέ­ρουν εμπνευ­σμέ­νους πρω­το­σέ­λι­δους τίτλους για «αυτο­δύ­να­μη Εθνι­κή», κτλ. Μια Εθνι­κή που έσπα­σε την κατά­ρα των νοκ-άουτ αγώ­νων (όπου είχε να νική­σει έξι χρό­νια), νικώ­ντας εύκο­λα το Βέλ­γιο, που σαν αντί­πα­λος ήταν πιο χλια­ρό κι από τις διά­ση­μες μπύ­ρες του. Και τώρα είμα­στε δυο νίκες μακριά από κάποιο μετάλ­λιο ή την εξα­σφά­λι­ση της απευ­θεί­ας συμ­με­το­χής στους Ολυ­μπια­κούς του Ρίο. Αρκεί η πρώ­τη νίκη να έρθει σήμε­ρα κόντρα στους Ισπα­νούς, που την τελευ­ταία δεκα­ε­τία είχαν εξε­λι­χτεί σε κακό μας δαί­μο­να, μέχρι το 13’, που τους νική­σα­με στη Σλοβενία.

Στο θυμι­κό του μέσου έλλη­να φιλά­θλου, αλλά και των διε­θνών μας, η Ισπα­νία είναι ο πιο μιση­τός κι αντι­πα­θη­τι­κός αντί­πα­λος. Έχει μεί­νει στην ιστο­ρία η ατά­κα του μακα­ρί­τη του Συρί­γου για τον (από­ντα φέτος) Ναβά­ρο, που τον χαρα­κτή­ρι­σε «μπα­σκε­τι­κό σίχα­μα». Ενώ ο Ρού­ντι Φερ­νά­ντεθ μπο­ρεί να ξεπερ­νά σε ναρ­κισ­σι­σμό κι υπε­ρο­ψία ακό­μα και τον Κρι­στιά­νο Ρονάλ­ντο. Η σημε­ρι­νή ανα­μέ­τρη­ση μοιά­ζει να είναι κάτι παρα­πά­νω από έναν αγώ­να, από έναν απλό προη­μι­τε­λι­κό, κάτι σαν ευκαι­ρία για εκδί­κη­ση. Κι αυτό μπο­ρεί να γυρί­σει μπού­με­ρανγκ στην Εθνι­κή, που φέτος παρου­σιά­ζε­ται μάλ­λον καλύ­τε­ρη από τον αντί­πα­λό της.

Εν τω μετα­ξύ, στον αδύ­να­μο κρί­κο του πλα­νή­τη μας, η Βενε­ζου­έ­λα έκα­νε την έκπλη­ξη, νικώ­ντας την Αργε­ντι­νή στον τελι­κό των Πανα­με­ρι­κα­νι­κών αγώ­νων. Αλλά ο Αργε­ντί­νος Σκό­λα θα μεί­νει στην ιστο­ρία, για­τί γκρέ­μι­σε το μεγά­λο Βρα­ζι­λιά­νο Όσκαρ Σμιτ, από την κορυ­φή των σκό­ρερ του θεσμού, την ίδια βδο­μά­δα που ήρθε κι η «απο­κα­θή­λω­ση» του Νίκου Γκά­λη στο Ευρω­μπά­σκετ, από Πάρ­κερ και Νοβί­τσκι. Κανείς δε σέβε­ται πια τους θρύ­λους του 80’…

Βγά­ζουν όλοι όμως το καπέ­λο τους με σεβα­σμό στο Μωυ­σή του μπά­σκετ, το Μόου­ζες Μαλό­ουν, που άφη­σε χτες την τελευ­ταία του πνοή σε ηλι­κία 60 ετών. Και με έναν κρυ­φό προ­βλη­μα­τι­σμό για τους αλλε­πάλ­λη­λους θανά­τους μπα­σκε­τμπο­λι­στών (Τάρ­πλεϊ, Μέι­σον κτλ) και τα καρ­δια­κά προ­βλή­μα­τα που θερί­ζουν αυτή τη γενιά παικτών.

Στο ποδό­σφαι­ρο, ξανάρ­χι­σε το ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα, μετά τη δια­κο­πή για τις Εθνι­κές, αλλά κόβε­ται πάλι, ελέω εκλο­γών, πάνω που κορυ­φώ­νε­ται η αγω­νία. Ο Ολυ­μπια­κός ήδη από την τρί­τη αγω­νι­στι­κή απο­λαμ­βά­νει τη μονα­ξιά της κορυ­φής, που τηρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών είναι σα να βλέ­πεις μια ται­νία μυστη­ρί­ου και να κατα­λα­βαί­νεις το δολο­φό­νο από τα πρώ­τα δέκα λεπτά. Κι η αδρε­να­λί­νη χτυ­πά­ει κόκκινο…

Αλλά όποιος κατη­γο­ρεί το ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα και την αξιο­πι­στία του, κιν­δυ­νεύ­ει ακό­μα και με από­λυ­ση, όπως στην περί­πτω­ση του Αλέ­ξη Σπυ­ρό­που­λου και της ψηφια­κής πλατ­φόρ­μας του ΟΤΕ, που δεν έδει­ξε ανο­χή σε ένα (όχι ιδιαί­τε­ρα) καυ­στι­κό σχό­λιό του (αν κι επι­σή­μως, δεν ανα­κοι­νώ­θη­κε προ­φα­νώς το επί­μα­χο άρθρο του δημο­σιο­γρά­φου ως αιτία της από­λυ­σής του). Στην Ελλά­δα απο­λαμ­βά­νου­με το καλύ­τε­ρο πρω­τά­θλη­μα και την καλύ­τε­ρη δημο­κρα­τία, που είχα­με ποτέ…

Μες στη βδο­μά­δα ξεκι­νά­νε κι οι μεγά­λες ευρω­παϊ­κές διορ­γα­νώ­σεις των ομά­δων μας, με κωδι­κή ονο­μα­σία «οι Γερ­μα­νοί ξανάρ­χο­νται». Ο Ολυ­μπια­κός θα βρει στον όμι­λό του το θηρίο της Μπά­γερν, ο Αστέ­ρας Τρί­πο­λης τη Σάλ­κε, κι ο ΠΑΟΚ τη Ντόρ­ντμουντ, στην πιο κοντι­νή προ­σο­μοί­ω­ση του ντέρ­μπι με το συμπο­λί­τη Άρη, που έχει αδελ­φι­κές σχέ­σεις με την ομά­δα του Ρηνα­νί­ας. Κι αν παρ’ ελπί­δα πετύ­χει μια νίκη κάποιος από τους τρεις εκπρο­σώ­πους μας, μπο­ρεί η εξέ­δρα να θυμη­θεί πρό­σφα­τες αντι­μνη­μο­νια­κές στιγ­μές δόξας στα γήπε­δα και το σύν­θη­μα «έτσι πηδά­νε, αυτοί που σας χρωστάνε…».

Ο ΠΑΟ συνα­γω­νί­ζε­ται τα χάλια της Εθνι­κής ποδο­σφαί­ρου κι έμει­νε εκτός συνέ­χειας από τον Αύγου­στο (με θύτη την άση­μη Γκα­μπά­λα, που είναι κάτι σαν τα νησιά Φερόε), πριν προ­λά­βει καν να φορέ­σει μακρυ­μά­νι­κα. Ενώ κάπο­τε είχε να λέει για τις μεγά­λες πορεί­ες του στην Ευρώ­πη, που κρα­τού­σαν ως την Άνοι­ξη, με τα κοντο­μά­νι­κα. Και οι αντί­πα­λοι απα­ντού­σαν με ανέκ­δο­τα για πορεί­ες, συλ­λα­λη­τή­ρια και το συν­δι­κά­το Οικοδόμων…
Στο ελλη­νι­κό πρω­τά­θλη­μα έχα­σε 1–0 από τον Πανιώ­νιο, με μια επι­κή γκά­φα του Λουκ Στιλ, που το επί­θε­τό του παρα­πέ­μπει στο Ατσά­λι, αλλά λύγι­σε και κρέ­μα­σε την ομά­δα του σαν Γκορμπατσόφ…

Ο Ολυ­μπια­κός αντί­θε­τα δέχτη­κε 13 τελι­κές προ­σπά­θειες από τον Πλα­τα­νιά και έδει­ξε ότι είναι έτοι­μος για το σφυ­ρο­κό­πη­μα της Μπά­γερν, την Τετάρ­τη στο Καραϊ­σκά­κη. Αλλά κι η Μπά­γερν μπή­κε σε ελλη­νι­κό κλί­μα, νικώ­ντας με πέτσι­νο πέναλ­τι στο 90’, την Άουγκσμπουργκ.

Σε αυτό το παι­χνί­δι, οι ομά­δες μπή­καν στον αγω­νι­στι­κό χώρο κρα­τώ­ντας από το χέρι μικρά προ­σφυ­γό­που­λα, ενώ η διοί­κη­ση των Βαυα­ρών έδω­σε ένα συμ­βο­λι­κό ποσό για την ενί­σχυ­σή τους. Την ίδια στιγ­μή, η γερ­μα­νι­κή κυβέρ­νη­ση προ­σα­να­το­λί­ζε­ται σε μερι­κή άρση της συν­θή­κης Σέν­γκεν, για να στα­μα­τή­σει το κύμα εισ­ρο­ής προ­σφύ­γων από την Αυστρία. Οι φιλαν­θρω­πι­κές κινή­σεις χρη­σί­μευαν σχε­δόν πάντα για να καλύ­ψουν την πραγ­μα­τι­κή… σκα­το­ψυ­χιά των κυρίαρχων.

Στο Ολυ­μπια­κό Στά­διο, οι οπα­δοί της ΑΕΚ έβα­λαν ένα πανό για την ομά­δα τους, τη “μάνα όλων των προ­σφύ­γων” (ΑΕΚ σημαί­νει για πάντα προ­σφυ­γιά, τσα­κί­στε τους φασί­στες σε κάθε γει­το­νιά). Ενώ αντί­στοι­χα μηνύ­μα­τα αλλη­λεγ­γύ­ης και συμ­βο­λι­κές κινή­σεις έγι­ναν σε πολ­λά γήπε­δα της Ευρώ­πης αυτό το Σαββατοκύριακο.

Εν τω μετα­ξύ όμως, η νέα ήττα της Τσέλ­σι στο αγγλι­κό πρω­τά­θλη­μα (που την αφή­νει στο βυθό της βαθ­μο­λο­γί­ας, 11 πόντους μακριά από την κορυ­φή), οδή­γη­σε το Μου­ρί­νιο σε μεγά­λες στιγ­μές αυτο­κρι­τι­κής: «δεν κατη­γο­ρώ τους παί­κτες μου, ούτε τον εαυ­τό μου για το απο­τέ­λε­σμα. Αρνού­μαι να το δεχτώ». Μάλ­λον το θεω­ρεί επα­χθές και επο­νεί­δι­στο, οπό­τε μπο­ρεί να κατα­θέ­σει προ­σφυ­γή ενά­ντια στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα (όταν δε συμ­φω­νεί μαζί του, τόσο το χει­ρό­τε­ρο γι’ αυτήν) ή να συστή­σει καμία επι­τρο­πή και να ζητή­σει την εμπει­ρο­γνω­μο­σύ­νη της Ζωής Κων­στα­ντο­πού­λου, που (νομί­ζει ότι) είναι κάτι σαν το αντί­στοι­χο του Special One στην πολιτική…

Με τού­τα και με εκεί­να πέρα­σε στα ψιλά η παρου­σία του Φλα­μπου­ρά­ρη στο ΟΑΚΑ, δίπλα στο Μελισ­σα­νί­δη, μία μέρα πριν την παραί­τη­ση του δήμαρ­χου Νέας Φιλα­δέλ­φειας (χωρίς να υπάρ­χει απα­ραί­τη­τα σύν­δε­ση ανά­με­σα στις δύο ειδή­σεις). Αλλά προ­βλή­θη­κε με το παρα­πά­νω η επί­σκε­ψη του Βαγ­γέ­λα στο περί­πτε­ρο του ΠΑΟΚ στη ΔΕΘ κι η φανέ­λα του δικέ­φα­λου που του έδω­σαν με το 10 και τυπω­μέ­νο το παρα­νό­μι «Νεϊ­μα­ρά­κης», που παρα­πέ­μπει στο Βρα­ζι­λιά­νο άσο της Μπαρ­τσε­λό­να. Κι όπου να ‘ναι θα σκά­σει κι η 7άρα των Γερ­μα­νών της Μέρ­κελ, όπως στο περ­σι­νό Μουντιάλ…