Μέρες ευχών, ανασυγκρότησης και ελπίδας

Άλλον ένα χρό­νο την παλέ­ψα­με. Παλέ­ψα­με με τις ανά­γκες μας, τα φέρα­με βόλ­τα. Παλέ­ψα­με με τις αιτί­ες και τους αίτιους της δυστυ­χί­ας μας.

Άλλος ενας χρό­νος εντα­τι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης του λαού μας και βαθύ­τε­ρης εμπλο­κής της χώρας μας στα επι­κίν­δυ­να πολε­μο­χα­ρή ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια τελειώνει.

Αρι­στε­ροί και δεξιοί “σωτή­ρες” ετοι­μά­ζο­νται και τη νέα χρο­νιά να σπεί­ρουν υπο­σχέ­σεις και αυτα­πά­τες, για μια δήθεν καλύ­τε­ρη δια­χεί­ρι­ση του σάπιου καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος προς όφε­λος του εργα­ζό­με­νου λαού.

Μα, πλέ­ον, το ξέρου­με καλά, πως απ’ αυτό το σύστη­μα, το γηρα­σμέ­νο και ξεπε­ρα­σμέ­νο από την ίδια την ιστο­ρία, δεν έχει να δώσει τίπο­τα καλό. Μόνο περισ­σό­τε­ρη φτώ­χεια, ανερ­γία και πολέμους.

Όπως πλη­ρώ­σα­με για την κρί­ση τους, τώρα μας καλούν να ξανα­πλη­ρώ­σου­με για την ανά­πτυ­ξή τους. Μια “ανά­πτυ­ξη” που θα ‘ναι ποτι­σμέ­νη με το αίμα και τον ιδρώ­τα της εργατιάς.

Ή θα συμ­βι­βα­στού­με – μοι­ραί­οι κι’ άβου­λοι αντά­μα προ­σμέ­νο­ντας, ίσως, κάποιο θάμα- ή θα περά­σου­με στην αντε­πί­θε­ση, ώστε “να ρθει ανά­πο­δα ο ντου­νιάς”. Αυτό το ερώ­τη­μα τίθε­ται επι­τα­κτι­κά και για το νέο έτος.

“Μολύ­βι ο και­ρός κι ο άνε­μος πικρός, βάλ­τε όλοι σκο­πό να αλλά­ξει ο και­ρός…” — τα λόγια αυτά του ποι­η­τή είναι η ευχή μας για το 2019.

Χρό­νια πολ­λά και καλούς αγώνες!