Ο Οκτώ­βριος μας επι­φύ­λασ­σε ζεστές βρα­διές για ένα φιλι­κό δεί­πνο υπό τον αθη­ναϊ­κό ουρα­νό…  Ένα τέτοιο δεί­πνο στή­θη­κε με κάθε επι­ση­μό­τη­τα για τους εκλε­κτούς καλε­σμέ­νους της Ευρω­παϊ­κής Κεντρι­κής Τρά­πε­ζας (ΕΚΤ) στο οποίο συμ­με­τεί­χε και η Κρι­στίν Λαγκάρντ, παλιά μας γνώ­ρι­μη από τις επο­χές υπο­γρα­φής των μνη­μο­νί­ων, καθώς είχε συμ­βά­λει σημα­ντι­κά στην υλο­ποί­η­ση των επώ­δυ­νων αντι­λαϊ­κών μέτρων στη χώρα μας. Τους τρα­πε­ζί­τες υπο­δέ­χθη­κε επί­ση­μα ο διοι­κη­τής της Τρά­πε­ζας της Ελλά­δας, Στουρ­νά­ρας, και ο ίδιος ο πρω­θυ­πουρ­γός. Όλοι μαζί αυτοί απο­τί­μη­σαν τις επι­τυ­χί­ες της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας υπο­γραμ­μί­ζο­ντας την ανά­γκη να συνε­χι­στούν οι μεταρ­ρυθ­μί­σεις για να κατο­χυ­ρω­θούν τα όποια θετι­κά βήμα­τα έχουν γίνει ως τώρα. Όμως για ποια βήμα­τα μιλούν και χαί­ρο­νται οι τρα­πε­ζί­τες, οι υπουρ­γοί και οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες; Μα γι’ αυτά που έχει κάνει ο λαός πλη­ρώ­νο­ντας βαρύ τίμη­μα βλέ­πο­ντας όχι μόνο το εισό­δη­μα του να συρ­ρι­κνώ­νε­ται αλλά και συνο­λι­κό το βιο­τι­κό του επί­πε­δο να πέφτει. Για την ιστο­ρία να σημειώ­σου­με εδώ ότι όλος αυτός ο συρ­φε­τός έστη­σε ένα πανη­γύ­ρι όταν οι σύμ­μα­χοί του στη Γάζα κόβουν ακό­μα και το νερό στους Παλαι­στί­νιους… Αλλά ποιος νοιά­ζε­ται, αν προ­χω­ρούν οι business;

Γιατί καμαρώνουν;

Τους τελευ­ταί­ους μήνες ειδι­κά η κυβέρ­νη­ση εξω­ρα­ΐ­ζει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με βασι­κό επι­χεί­ρη­μα και δεδο­μέ­νο την ανά­κτη­ση της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας της Ελλά­δας από τον οίκο Standard & Poor’s που τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων είχε αξιο­λο­γή­σει πολύ αρνη­τι­κά τη χώρα. Αυτό σημαί­νει ότι η Ελλά­δα στις διε­θνείς αγο­ρές έχει ξανά καλύ­τε­ρη πιστο­λη­πτι­κή ικα­νό­τη­τα, μπο­ρεί να δανεί­ζε­ται φθη­νό­τε­ρα και να προ­σελ­κύ­ει επεν­δύ­σεις ευκο­λό­τε­ρα. Μας λένε λοι­πόν, ότι τώρα βγή­κα­με πραγ­μα­τι­κά από τα μνη­μό­νια και θα φου­σκώ­σουν τα πορ­το­φό­λια μας! Μόνο που με τις ανα­κοι­νώ­σεις του Standard & Poor’s δεν είδα­με καμιά ΠΝΠ ‑από αυτές που αγα­πούν τα τελευ­ταία χρό­νια οι κυβερ­νή­σεις- για αυξή­σεις στους μισθούς που να καλύ­πτουν τον πλη­θω­ρι­σμό στα τρό­φι­μα, ο οποί­ος παρα­μέ­νει υψη­λός και κατα­βρο­χθί­ζει το λαϊ­κό εισό­δη­μα. Ούτε φυσι­κό κάποιος επι­χει­ρη­μα­τί­ας δεν πανη­γύ­ρι­σε κάνο­ντας αυξή­σεις στους εργα­ζό­με­νούς του.

Σε μια παράλ­λη­λη εξέ­λι­ξη ο διε­θνής τρα­πε­ζι­κός κολοσ­σός Unicredit επέν­δυ­σε στην Alphabank, κάτι που είχε να γίνει 17 χρό­νια με την κυβέρ­νη­ση να το παρου­σιά­ζει σαν ένα ακό­μα δείγ­μα απο­κα­τά­στα­σης της εμπι­στο­σύ­νης ξένων κεφα­λαί­ων στις δυνα­τό­τη­τες του ελλη­νι­κού καπι­τα­λι­σμού. Άλλα τέτοια παρα­δείγ­μα­τα είναι η αξιο­λό­γη­ση του Economist, σύμ­φω­να με την οποία η Ελλά­δα κατα­τάσ­σε­ται στις πρώ­τες θέσεις μετα­ξύ των χωρών της ΕΕ στους τομείς της αντι­με­τώ­πι­σης του πλη­θω­ρι­σμού και της πρά­σι­νης μετά­βα­σης, η μεί­ω­ση της ανερ­γί­ας στο 10,9%, η καλή πορεία του ΑΕΠ σε προ-παν­δη­μί­ας επί­πε­δα και φυσι­κά η εξέ­λι­ξη του ψηφια­κού μετα­σχη­μα­τι­σμού στον οποίο εντάσ­σο­νται οι στρα­τη­γι­κές επεν­δύ­σεις των data center (ψηφια­κό κέντρα) τα οποία στή­νουν στη χώρα μεγά­λα μονο­πώ­λια κυρί­ως από τις ΗΠΑ, όπως η Amazon και η Microsoft.

Την ευφο­ρία της κυβέρ­νη­σης για όλα αυτά μετέ­φε­ρε ο Κωστής Χατζη­δά­κης σε διά­φο­ρα παρά­σι­τα που τρώ­νε τις σάρ­κες μας, σε συνέ­δριο του Economist, λέγο­ντας τα εξής: «Το μείγ­μα της οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής επι­τρέ­πει στην Ελλά­δα να προ­χω­ρή­σει μπρο­στά. Μετά από πολύ και­ρό συντε­λεί­ται στη χώρα μας η επα­νά­στα­ση της κοι­νής λογι­κής. Η δου­λειά μας είναι να συνε­χί­σου με την καλή πορεία εφαρ­μό­ζο­ντας επι­τυ­χη­μέ­νες ευρω­παϊ­κές και διε­θνείς πρα­κτι­κές. Θα συνεχίσουμε

την πολι­τι­κή που οδη­γεί σε ανά­πτυ­ξη και μας επι­τρέ­πει να εφαρ­μό­ζου­με πολι­τι­κές κοι­νω­νι­κής συνο­χής προς όφε­λος των πιο αδύ­να­μων (…)». Το περί­ερ­γο είναι ότι είχε δίκιο…

Τι συμβαίνει στις ζωές μας;

Και είχε δίκιο για­τί πράγ­μα­τι ο ελλη­νι­κός καπι­τα­λι­σμός έχει μετρή­σει πολ­λά βήμα­τα ξανα­κερ­δί­ζο­ντας την αξιο­πι­στία του. Πράγ­μα­τι η πορεία μέχρι εδώ ήταν σκλη­ρή και ανη­φο­ρι­κή. Για όλους; Όχι, δεν ήταν για όλους έτσι. Τα τρία μνη­μό­νια και τα άλλα συνο­δευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα δεν άδεια­σαν τις τσέ­πες των επι­χει­ρη­μα­τιών και του πολι­τι­κού τους προ­σω­πι­κού. Δεν έβα­λαν όλοι φρέ­νο στην κάλυ­ψη των ανα­γκών τους.

Ο λαός πλή­ρω­σε για παρά­δειγ­μα την επεν­δυ­τι­κή βαθ­μί­δα — μόνο τα τελευ­ταία 5 χρό­νια — με 400 αντερ­γα­τι­κούς νόμους, πολ­λούς από τους οποί­ους συμ­ψή­φι­σε η ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Ο τελευ­ταί­ος Ιού­λιος περι­λάμ­βα­νε 14 νόμους περι­στο­λής των εργα­τι­κών δικαιω¬μάτων και παγί­ω­σης μιας άθλιας κατά­στα­σης όπως οι 13 ώρες δου­λειάς, η επέ­κτα­ση της ευέ­λι­κτης εργα­σί­ας (μισο­δου­λειά) χάρη στην οποία μειώ­νε­ται η ανερ­γία, η φορο­α­φαί­μα­ξη των λαϊ­κών στρω­μά­των κατά 3,16 δισ. ευρώ πάνω από τα προ­βλε­πό­με­να έσο­δα του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού το εννιά­μη­νο του 2023, ανε­βά­ζο­ντας στο 7,5% την υπε­ρα­πό­δο­ση των φορο­λο­γι­κών εσό­δων. Σε αυτά προ­στί­θε­νται πάνω από 200 αντι­λαϊ­κά προ­α­παι­τού­με­να για τις δόσεις του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, ανά­με­σά τους δεκά­δες νέα προ­νό­μια και απαλ­λα­γές για το κεφάλαιο.

Σκλη­ρά μέτρα δημο­σιο­νο­μι­κής πει­θαρ­χί­ας που γονα­τί­ζουν το λαό είτε με κρί­ση είτε με ανά­καμ­ψη και τα οποία όλοι δια­βε­βαιώ­νουν ότι θα συνε­χι­στούν αν θέλου­με να τα πηγαί­νου­με καλά. Για­τί στην κρί­ση οι επεν­δυ­τές, οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες, όλοι αυτοί οι τολ­μη­ροί δου­λευ­τα­ρά­δες έπρε­πε να ανα­κτή­σουν τα κέρ­δη τους. Στην ασθε­νι­κή ανά­καμ­ψη έπρε­πε να τα στα­θε­ρο­ποι­ή­σουν. Σε ευκαι­ρί­ες, όπως η παν­δη­μία, να τα γιγα­ντώ­σουν και τώρα που τα γιγά­ντω­σαν να ανοί­ξουν νέα πεδία κερ­δο­φο­ρί­ας με βασι­κό μοχλό τον φθη­νό εργά­τη, τον ανα­λώ­σι­μο μισθω­τό επι­στή­μο­να. Και κάπως έτσι, αυτοί που μοι­ρά­στη­καν τις ζημιές τους με το λαό τώρα δεν θα μοι­ρα­στούν τα κέρ­δη για­τί δεν λει­τουρ­γεί έτσι…

Παγιώ­νε­ται λοι­πόν μια κατά­στα­ση που υπο­βαθ­μί­ζει το σύνο­λο της ζωής του λαού κι αυτό φαί­νε­ται για­τί όπου κι αν κοι­τά­ξου­με οι δομές που μπο­ρούν να κάνουν τη ζωή του καλύ­τε­ρη βρί­σκο­νται σε απο­σά­θρω­ση. Η Εκπαί­δευ­ση σε όλες τις βαθ­μί­δες της από τα τσί­γκι­να κλου­βιά που στοι­βά­ζο­νται πολ­λές φορές τα νήπια για­τί είναι καλύ­τε­ρο να αλλά­ξου­με πλά­κες σε πεζο­δρό­μια κάθε χρό­νο παρά να κατα­σκευά­ζου­με νηπια­γω­γεία και παι­δι­κούς σταθ­μούς στις γει­το­νιές μέχρι το δημό­σιο πανε­πι­στή­μιο που απο­μα­κρύ­νε­ται από τον φοι­τη­τή για να κυνη­γή­σει τον χορη­γό επιχειρηματία.

Στην Υγεία δεν μπο­ρού­με να έχου­με όλοι νοσο­κο­μεία, ασθε­νείς με σοβα­ρές παθή­σεις περι­μέ­νουν μήνες για ένα χει­ρουρ­γείο, οι για­τροί εξα­ντλού­νται. Έκλει­σαν νοσο­κο­μεία στην κρί­ση κλεί­νουν και στην ανά­πτυ­ξη. Το μόνο δημό­σιο παι­δο­ο­γκο­λο­γι­κό ιδιω­τι­κο­ποι­ή­θη­κε, επαρ­χια­κά νοσο­κο­μεία καταρ­ρέ­ουν, όπως το Βενι­ζέ­λειο στο Ηρά­κλειο της Κρή­της ή το νοσο­κο­μείο Ρεθύ­μνου ξεση­κώ­νο­ντας κύμα αντι­δρά­σε­ων στις τοπι­κές κοι­νω­νί­ες. Μάλ­λον αυτοί που αντι­δρούν δεν συμ­με­ρί­ζο­νται το ανα­πτυ­ξια­κό όρα­μα της κυβέρ­νη­σης που έχει ανα­θέ­σει στην Κρή­τη κομ­βι­κό ρόλο στην ανά­πτυ­ξη των ψηφια­κών κέντρων και των υπο­θα­λάσ­σιων οπτι­κών ινών. Ίσως για­τί ξέρουν ότι στα data centers δεν δίνουν φάρ­μα­κα ούτε εξα­σφα­λί­ζουν κάποιο ψηφια­κό παρά­δει­σο χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση των εργαζομένων.

Η Κ. Λαγκάρντ κατά την επί­σκε­ψη της στην Αθή­να παρα­χώ­ρη­σε συνέ­ντευ­ξη σε μεγά­λο τηλε­ο­πτι­κό σταθ­μό όπου μετα­ξύ άλλων έκα­νε την ψυχο­λό­γο: «Τρι­γυ­ρί­ζο­ντας, όπως συνη­θί­ζω να κάνω, παρα­τη­ρού­σα τους ανθρώ­πους όταν κάθι­σα σε μια μικρή ελλη­νι­κή ταβέρ­να. Υπάρ­χει μια θεα­μα­τι­κή αλλα­γή. Μπο­ρείς να νιώ­σεις την δόνη­ση, την ενέρ­γεια, τον ενθου­σια­σμό των νέων ανθρώ­πων. Όχι μόνο των νέων, όλων των ανθρώ­πων. Είναι μια θεα­μα­τι­κή αλλα­γή»). Πήγε να ρωτή­σει αυτούς τους νέους που έτρω­γαν χαρού­με­νοι πού θα επέ­στρε­φαν μετά τη βρα­δι­νή έξο­δο; Ίσως σε κάποια απαρ­χαιω­μέ­νη εστία, ίσως και στο σπί­τι των γονιών τους, σε έναν δικό τους αξιο­πρε­πή χώρο πάντως μάλ­λον όχι, αφού στην Αττι­κή τα ενοί­κια στις αρχές του έτους ήταν 35% αυξη­μέ­να σε σχέ­ση με το 2017.

Να ανα­φερ­θού­με στις αθλη­τι­κές και πολι­τι­στι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που αντί να είναι αγα­θά θεω­ρού­νται ένα ακό­μη δυσβά­στα­χτο αλλά απα­ραί­τη­το έξο­δο για να ξεφεύ­γουν τα παι­διά; Σημα­ντι­κές υπο­δο­μές που θα μπο­ρού­σαν να δια­τί­θε­νται δωρε­άν στο λαό και τη νεο­λαία μαρα­ζώ­νουν και γίνο­νται επι­κίν­δυ­νες σαν το ΟΑΚΑ και άλλα στά­δια; Να ανα­φερ­θού­με στην κακή κατά­στα­ση των μαζι­κών συγκοι­νω­νιών που η άσχη­μη κατά­στα­σή τους οδή­γη­σε στις αρχές του έτους σε ένα έγκλη­μα τερα­στί­ων δια­στά­σε­ων; Στην πρό­σβα­ση στις δια­κο­πές που δεν έχουμε;

Όλα είναι ατο­μι­κή μας ευθύ­νη ακό­μα και προ­στα­σία της ζωής μας από φυσι­κές κατα­στρο­φές. Το 112 αντι­κα­θι­στά πυρο­σβέ­στες, δασο­φύ­λα­κες, αντι­πλημ­μυ­ρι­κά έργα. Για­τί άρα­γε να σπα­τα­λή­σου­με λεφτά αφού τα φαι­νό­με­να αυτά είναι σπά­νια; Άσχε­τα που τα τελευ­ταία χρό­νια επα­να­λαμ­βά­νο­νται με την ίδια έντα­ση ή και μεγα­λύ­τε­ρη. Εκεί που φαί­νε­ται όμως η από­λυ­τη απα­ξί­ω­ση της ζωής του λαού είναι στους χώρους δου­λειάς. Οι εργα­σια­κοί χώροι και δη οι κατα­σκευ­ές, το λιμά­νι, οι ντι­λι­βε­ρά­δες μετρούν ένα πλή­θος νεκρών συνα­δέλ­φων τους εν ώρα εργα­σί­ας λόγω πλημ­με­λών μέτρων ασφα­λεί­ας. Το 2023 τα στοι­χεία σοκά­ρουν: μέχρι τον Σεπτέμ­βριο κατα­γρά­φη­καν 135 νεκροί και 229 σοβα­ρά τραυ­μα­τί­ες εν ώρα εργασίας.

Όλη αυτή η βαρ­βα­ρό­τη­τα γίνε­ται κανο­νι­κό­τη­τα όσο κι αν προ­σπα­θεί η κυβέρ­νη­ση να την εξω­ρα­ΐ­σει και να τη δια­στρε­βλώ­σει. Οι προ­σπά­θειές της θα συντρί­βο­νται στην καθη­με­ρι­νό­τη­τα του λαού και της νεο­λαί­ας και πολύ περισ­σό­τε­ρο θα τρώ­νε τα μού­τρα τους για­τί ούτε για αυτούς είναι ευνοϊ­κές οι συν­θή­κες. Οι αντι­θέ­σεις και οι αντα­γω­νι­σμοί τους βάζουν πολε­μι­κή φωτιά σε όλο τον κόσμο ενώ τα σύν­νε­φα πάνω από τις καπι­τα­λι­στι­κές οικο­νο­μί­ες είναι πυκνά με τις δικές τους εκτι­μή­σεις να δεί­χνουν πως ισορ­ρο­πούν σε τεντω­μέ­νο σκοι­νί, όπως συμ­βαί­νει με τη γερμανι¬κή οικο­νο­μία και άλλες φυσι­κά. Για την Ελλά­δα τα είπε η Λαγκάρντ, τα λέει και η ΕΕ: «η ελλη­νι­κή οικο­νο­μία είναι ακό­μα ευάλωτη.»

Υπάρχει απάντηση;

Η απά­ντη­ση δεν μπο­ρεί να βρί­σκε­ται σε αυτούς που μοι­ρά­ζο­νται τα ίδια ορά­μα­τα με τη ΝΔ. Για­τί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μοι­ρά­ζο­νταν με τη ΝΔ τον «εθνι­κό στό­χο» της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας και ψήφι­σαν μαζί τους μισούς σχε­δόν νόμους στην προη­γού­με­νη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή περί­ο­δο (50% ο ΣΥΡΙΖΑ, 80% το ΠΑΣΟΚ), όπως και τα περισ­σό­τε­ρα προ­α­παι­τού­με­να του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης. Συνε­χί­ζουν ακά­θε­κτοι, έχο­ντας ψηφί­σει όλοι μαζί τους μισούς νόμους της νέας κυβέρνησης.

Συμ­φω­νούν με τα πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ άλλω­στε ήταν ο πρώ­τος που τα εφάρ­μο­σε ως κυβέρ­νη­ση, για να φτιά­ξει το «δημο­σιο­νο­μι­κό μαξι­λά­ρι», στραγ­γί­ζο­ντας τον λαό για λογα­ρια­σμό των μεγά­λων ομί­λων, ενώ σήμε­ρα με θρά­σος ανα­κα­λύ­πτει τη «φτω­χο­ποί­η­ση των πολι­τών». Συμ­φω­νούν με την Ελλά­δα-ορμη­τή­ριο πολέ­μου, συμ­φω­νούν στην «πρά­σι­νη μετά­βα­ση» που ακρι­βαί­νει το ρεύ­μα και στον ψηφια­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό προς όφε­λος των μονοπωλίων.

Το σύν­θη­μα που φτιά­χτη­κε μέσα στην παν­δη­μία ήταν επί­και­ρο πριν από αυτή και παρα­μέ­νει μετά από αυτή: «Τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας»! Σε αυτό απα­ντά ένα άλλο σύν­θη­μα, δοκι­μα­σμέ­νο και πετυ­χη­μέ­νο στους καθη­με­ρι­νούς αγώ­νες: «Μόνο ο λαός σώζει το λαό!». Κι αν αυτό συνα­ντη­θεί με την πρω­το­πο­ρία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τότε μπο­ρεί να ανοί­ξει ο δρό­μος της ριζι­κής ανα­τρο­πής του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστήματος.

Πηγή _“ΟΔΗΓΗΤΗΣ”

Μια νέα γενιά που ατε­νί­ζει το μέλ­λον ‑στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση- σκε­πτι­κή βιώ­νο­ντας την αντί­φα­ση να μεγα­λώ­νει σε έναν κόσμο χει­ρό­τε­ρο από τους γονείς της.