Ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη — ΚΝΕ: «Δε φεύγει ο θυμός, δε σβήνει η οργή, είτε με τα κέρδη τους ή με τη ζωή!»

Με σύν­θη­μα «Δε φεύ­γει ο θυμός, δε σβή­νει η οργή, είτε με τα κέρ­δη τους ή με τη ζωή!» η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία Ελλά­δας πραγ­μα­το­ποιεί πλα­τιά παρέμ­βα­ση, με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση ενός χρό­νου από το έγκλη­μα στα Τέμπη, που συγκλό­νι­σε ιδιαί­τε­ρα τη νέα γενιά.

Ήδη οργα­νώ­νο­νται εξορ­μή­σεις και περιο­δεί­ες σε σχο­λεία, φρο­ντι­στή­ρια, στέ­κια νεο­λαί­ας, καθώς και συσκέ­ψεις και εκδη­λώ­σεις σε όλη τη χώρα.

Η ΚΝΕ ευχα­ρι­στεί θερ­μά τον σκι­τσο­γρά­φο Δημή­τρη Γεωρ­γο­πά­λη, που παρα­χώ­ρη­σε ένα ιδιαί­τε­ρα συγκι­νη­τι­κό και διεισ­δυ­τι­κό του σκί­τσο για την αφί­σα και την ανα­κοί­νω­ση της ΚΝΕ.

Η ανακοίνωση της ΚΝΕ

«1 χρό­νος από το έγκλη­μα στα Τέμπη

Δε φεύ­γει ο θύμος, δε σβή­νει η οργή! Είτε με τα κέρ­δη τους ή με τη ζωή.

Δεν ξεχνά­με:

-Τα παι­διά που δεν έφτα­σαν ποτέ…

-Τις οικο­γέ­νειές τους…

-Τον αγώ­να μας για να μη συγκα­λυ­φτεί αυτό το έγκλημα…

Στη συμπλή­ρω­ση ενός χρό­νου από εκεί­νο το πρω­ι­νό που μας σόκα­ρε και μας γέμι­σε οργή, το σύν­θη­μα που συγκλό­νι­σε όλη την Ελλά­δα “όλων των νεκρών είμα­στε η φωνή, το έγκλη­μα αυτό να μη συγκα­λυ­φθεί”, πρέ­πει να ακου­στεί ξανά δυνατά!

Με τις μεγα­λειώ­δεις κινη­το­ποι­ή­σεις όλων μας δώσα­με πριν έναν χρό­νο μια υπό­σχε­ση: να τιμω­ρη­θούν οι ένο­χοι για ένα έγκλη­μα που ήταν προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο. Για­τί ευθύ­νες έχουν η εται­ρεία, το κρά­τος, όσοι κυβερ­νούν και κυβέρ­νη­σαν τη χώρα, που θεω­ρούν κόστος την ανθρώ­πι­νη ζωή. Για­τί κανείς τους δεν ενδια­φέρ­θη­κε για την ασφά­λεια των επι­βα­τών και των εργα­ζο­μέ­νων, αλλά για τα κέρ­δη της εταιρείας.

Μας γεμί­ζει θυμό το γεγο­νός πως τόσο και­ρό μετά δεν έχει προ­χω­ρή­σει σχε­δόν καθό­λου η απα­ραί­τη­τη δια­δι­κα­σία και έρευ­να, πως πάνε να τα κου­κου­λώ­σουν μη διστά­ζο­ντας να κλεί­σουν άρον-άρον ακό­μα και την Εξε­τα­στι­κή Επι­τρο­πή της Βου­λής ή να φορ­τώ­σουν τις ευθύ­νες των κυβερ­νή­σε­ων και των υπουρ­γεί­ων μόνο στην ατο­μι­κή ευθύ­νη ενός — δύο ανθρώ­πων για να “ξεμπερ­δέ­ψουν”.

Εμείς, όμως, επι­μέ­νου­με: “Το έγκλη­μα αυτό να μη συγκα­λυ­φθεί!”. Νιώ­θου­με υπο­χρέ­ω­ση απέ­να­ντι στη μνή­μη των νεκρών, στα βάσα­να των τραυ­μα­τιών, στις οικο­γέ­νειές τους. Είναι όλοι τους «ένας από εμάς», για­τί “νέα Τέμπη” είναι παντού γύρω μας: Στα σχο­λεία με τα γκρε­μι­σμέ­να ταβά­νια και τα πλημ­μυ­ρι­σμέ­να προ­αύ­λια. Στα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς με τα καθη­με­ρι­νά δυστυ­χή­μα­τα. Στα νοσο­κο­μεία με τις ελλεί­ψεις για­τρών και υπο­δο­μών. Στους χώρους εργα­σί­ας, στα μέρη που συχνά­ζου­με, διασκεδάζουμε.

Χάνο­νται ζωές και μένει το “για­τί”, το σάπιο σύστη­μά τους σηκώ­νει ανατροπή!

Δια­λέ­γου­με μεριά και δυνα­μώ­νου­με κάθε μέρα τον συλ­λο­γι­κό αγώ­να, την οργά­νω­ση και την αλλη­λεγ­γύη, για να κατα­κτή­σου­με το δικαί­ω­μα στη ζωή και το μέλ­λον που μας αξί­ζει. Γι’ αυτό και στις 28 Φλε­βά­ρη δια­δη­λώ­νου­με μαζί με όλο το λαό στην απερ­γία με σύν­θη­μα “Η τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας”, για τις σπου­δές που έχου­με ανά­γκη κόντρα στο νομο­σχέ­διο της κυβέρ­νη­σης για ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών Πανε­πι­στη­μί­ων, που κάνει την αδι­κία νόμο δια­μορ­φώ­νο­ντας άνι­σο τρό­πο εισα­γω­γής, δια­λύ­ο­ντας τα πτυ­χία και το μέλ­λον της νέας γενιάς.

Μαζί με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ τα βάζου­με καθη­με­ρι­νά με το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα που ζού­με και μεγα­λώ­νου­με, στο οποίο δολο­φο­νού­νται κάθε μέρα το μέλ­λον, τα όνει­ρα, ακό­μα και η ίδια μας η ζωή για τα κέρ­δη των λίγων.

Μαζί με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ ανοί­γου­με τον δρό­μο για μια κοι­νω­νία που στο επί­κε­ντρό της θα είναι η ανθρώ­πι­νη ζωή, τον σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό!»

Το “έπος” του Γου­έ­μπλεϊ, αφη­γεί­ται ο Αρι­στεί­δης Καμάρας