Ένα τραγούδι για τη MAHSA AMINI (Μαχσά Αμινί)

Στί­χοι : Κώστας Μιχα­ήλ Μαρής
Μου­σι­κή – Ερμη­νεία – Κιθά­ρα : Αντώ­νης Βάμβουκας

MAHSA AMINI (Μαχ­σά Αμι­νί) (Πέμ­πτη 22 Σεπτεμ­βρί­ου 2022)

Τρα­γου­δώ κι όμως καμιά φωνή δε βγαίνει
κι αν ηχεί, να την αντι­λη­φθεί κανείς
δεν μπο­ρεί, για­τί η ψυχή βαριανασαίνει
και σωπαί­νο­ντας, τ’ ανεί­πω­τα κραδαίνει,
λευ­τε­ρώ­νο­ντας το φως της προσευχής …

Τρα­γου­δώ και νιώ­θω τόση ανατριχίλα,
ερω­τεύ­ο­μαι το λάβα­ρο ηδονής,
το γυμνό κορ­μί μου, καίω τη μαντήλα,
στά­χτη κάνω του σαθρού και­ρού τα ξύλα
κι απ’ την κάπνα, ανα­γεν­νώ το φως της γης …

Τρα­γου­δώ με το μικρό­φω­νο του χάρου,
καταρ­ρί­πτο­ντας το’ μύθο της σιωπής,
απ’ την κάπνα αρμέ­γω, τ’ άφιλ­τρου τσιγάρου,
σκια­γρα­φώ­ντας στην ανα­λα­μπή του φάρου,
για αναλ­φά­βη­τους, την ιστο­ρία αιχμής …

Είμ’ ελεύ­θε­ρη να ρίξω το μαντίλι
απ’ το βρά­χο, στο λιμά­νι της κραυγής,
τα μαλ­λιά να κόψω, να βαφτώ στα χείλη,
να σηκώ­σω αγέ­ρι στ’ ουρα­νού την πύλη,
αφυ­πνί­ζο­ντας το φως της μάνας γης …