Έφυγε από την ζωή η ηθοποιός Καλή Καλό: Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη την σπουδαία πρωταγωνίστρια του θεάτρου

Έφυ­γε από την ζωή, πλή­ρης ημε­ρών, η σπου­δαία πρω­τα­γω­νί­στρια του θεά­τρου, Καλή Καλό (Καλ­λιό­πη Δαμ­βέρ­γη).

Θεα­τρί­να _καταρχήν, με τα όλα της, χορεύ­τρια, ηθο­ποιός κινη­μα­το­γρά­φου και τηλε­ό­ρα­σης, αυτο­βιο­γρά­φος και χορο­γρά­φος, επί­σης θεα­τρι­κή παρα­γω­γός γεν­νή­θη­κε (20– Δεκ-1926) στην Αθή­να με κατα­γω­γή από το Ρέθυ­μνο Σε ηλι­κία μόλις τριών ετών μετά από από­φα­ση της Μαρί­κας Κοτο­πού­λη, στο θέα­τρο της οποί­ας έπαι­ζε η μητέ­ρα της εμφα­νί­στη­κε στη Δασκα­λί­τσα του Dario Nikodemi και στη συνέ­χεια ο πρώ­τος ειδι­κά γραμ­μέ­νος για αυτή ρόλος ήταν σε ηλι­κία 5 ετών, στο έργο “ο μπα­μπάς εκπαι­δεύ­ε­ται”, παί­ζο­ντας με μεγά­λη επι­τυ­χία δίπλα στον Βασί­λη Λογο­θε­τί­δη και στο ζεύ­γος Μου­σού­ρη στο θέα­τρο «Αλί­κη». Τόση ήταν η επι­τυ­χία, ώστε ο Αττίκ έστει­λε τον διευ­θυ­ντή της “Μάντρας” του, Χρ. Δημη­τρό­που­λο, να ζητή­σει από τη μητέ­ρα της συνερ­γα­σία. Και όταν αυτή έδω­σε τη συγκα­τά­θε­σή της, εκεί­νος έγρα­ψε της “Μπέ­μπας” τρα­γού­δια και παρ­λά­τες, της δίδα­ξε ηθο­ποι­ία, της έδω­σε το ψευ­δώ­νυ­μο _Καλή Καλό και την εμφά­νι­σε σε παρα­στά­σεις του. Παράλ­λη­λα, μαθή­τευε επί πολ­λά χρό­νια στη σχο­λή κλα­σι­κού μπα­λέ­του του Εθνι­κού (τότε Βασι­λι­κού) Θεά­τρου, σχη­μα­τί­ζο­ντας μια εικό­να της ως παι­διού-θαύ­μα­τος, ως “Σίρ­λεϊ Τεμπλ της Ελλάδας”.

Ωστό­σο η έντα­ξή της στο ΚΚΕ σε συνά­φεια και με το δια­ζύ­γιο της μητέ­ρας της …κατο­χή και ταξι­κή πάλη μετά _το Δεκέμ­βρη του 44, διέ­κο­ψαν αυτή την εξέ­λι­ξη, καθώς μητέ­ρα και κόρη άρχι­σαν να περιο­δεύ­ουν με μπου­λού­κια στην επαρ­χία για την επι­βί­ω­σή τους.

Το 1947, ενώ εμφα­νι­ζό­ταν στην επι­θε­ώ­ρη­ση “Το παρ­δα­λό κατσί­κι”, συνε­λή­φθη και εξο­ρί­στη­κε στην Ικα­ρία. Μετά την επι­στρο­φή η Καλή Καλό δημιούρ­γη­σε τον δικό της θία­σο (1950) και ερμή­νευ­σε ρόλους σε όλα τα είδη του θεά­τρου _βαριετέ, επι­θε­ώ­ρη­ση, οπε­ρέ­τα, ελεύ­θε­ρο θέα­τρο, και πρό­ζα κλπ. Συνερ­γά­στη­κε μετα­ξύ άλλων με τους Μινω­τή, Κυβέ­λη, Μιρά­ντα Μυράτ, Κατρά­κη, Τραϊ­φό­ρο, Χρι­στό­φο­ρο Νέζερ, Αυλω­νί­τη, Μαυ­ρέα, Κοκ­κί­νη, Σταυ­ρί­δη, Καλου­τά, Ρένα Ντορ και Ρένα Βλα­χο­πού­λου. Επί­σης πρω­τα­γω­νί­στη­σε στο Εθνι­κό Θέα­τρο και στο ΚΘΒΕ, παί­ζο­ντας έργα των Μπρεχτ, Πιρα­ντέλ­λο και άλλων. Δεν την ενδιέ­φε­ρε ο κινη­μα­το­γρά­φος _ήταν του “σανι­διού”, κι έτσι έπαι­ξε μόνο σε 4 κινη­μα­το­γρα­φι­κές ται­νί­ες, ενώ στο τέλος της στα­διο­δρο­μί­ας της εμφα­νί­σθη­κε και σε λίγες τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές. Το 2000 τιμή­θη­κε με έπα­θλο του Θεα­τρι­κού Μουσείου

Εκτός από τη θεα­τρι­κή της στα­διο­δρο­μία, έμα­θε μόνη της ξένες γλώσ­σες και ακο­λού­θη­σε πανε­πι­στη­μια­κές σπου­δές στην παι­δο­ψυ­χο­λο­γία στη Λωζά­νη (συστή­μα­τα Μοντεσ­σό­ρι, Ντε­κρο­λύ –Πεστα­λό­τσι) και δημιούρ­γη­σε τα “Πρό­τυ­πα Εκπαι­δευ­τή Καλής Δαμ­βέρ­γη” Απε­βί­ω­σε στο Γηρο­κο­μείο Αθη­νών (8‑Μαρτ-2024) σε ηλι­κία 97 ετών, όπου ζού­σε τους τελευ­ταί­ους 7 μήνες της ζωής της λόγω οικο­νο­μι­κών προ­βλη­μά­των, κάτι που συμ­βαί­νει με πολ­λούς μεγά­λους ηθο­ποιούς μας λόγω αναλ­γη­σί­ας του αστικού

Τo 1988, έχα­σε το γιο της Χρή­στο, που 14 χρό­νια νωρί­τε­ρα ‑σε ηλι­κία 13 ετών τραυ­μα­τί­στη­κε σοβα­ρά από έκρη­ξη σε πεί­ρα­μα χημεί­ας και, παρά το ότι η μητέ­ρα του ξόδε­ψε όλη της την περιου­σία για να θερα­πευ­θεί, απε­βί­ω­σε, σε ηλι­κία 27 ετών. Για χρό­νια μετά την απώ­λεια του γιου της, η ηθο­ποιός είχε απο­τρα­βη­χτεί στην Αστυπάλαια

Το 1998 η Καλή Καλό δημο­σί­ευ­σε την αυτο­βιο­γρα­φία της, με τον τίτλο Όσα δεν πήρε ο άνε­μος και υπό­τι­τλο “Η αυτο­βιο­γρα­φία μιας θεα­τρί­νας” (εκδ. Άγρα), ενώ το βιβλίο ανα­μνή­σε­ων με τίτλο “Περί­πα­τος ψυχής στην Αθή­να του κάπο­τε… του τώρα… του τότε”… (Εκδ. Α.Α. Λιβά­νη) κυκλο­φό­ρη­σε το 2011.

Δια­τή­ρη­σε στε­νή γνω­ρι­μία και φιλία με τον Γιάν­νη Ρίτσο μέχρι τον θάνα­τό του, επί­σης με προ­σω­πι­κό­τη­τες της τέχνης στη “σωστή πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας” που την γνώ­ρι­ζαν από μικρή (Βάρ­να­λης, Γεώρ­γιος Παπ­πάς, Λιλή Ιακω­βί­δου, Βεά­κης, Λου­ντέ­μης, Παντε­λής Χορν κά)

Με πλη­ρο­φο­ρί­ες
από Ριζοσπάστη
retrodb.gr …

Σε ανα­κοί­νω­σή του το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανα­φέ­ρει τα εξής:

«Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με θλί­ψη την Καλή Καλό, μια σπου­δαία πρω­τα­γω­νί­στρια του θεά­τρου που κυριο­λε­κτι­κά γεν­νή­θη­κε μέσα σε αυτό.

Η Καλ­λιό­πη Δαμ­βέρ­γη, όπως ήταν το πραγ­μα­τι­κό της όνο­μα, μέχρι τη στιγ­μή που ο σπου­δαί­ος Αττίκ την “βάφτι­σε” με το καλ­λι­τε­χνι­κό ψευ­δώ­νυ­μο Καλή Καλό, έζη­σε μια πολυ­τά­ρα­χη ζωή, με έντο­νη δρά­ση και συμ­με­το­χή στους κοι­νω­νι­κούς-πολι­τι­κούς και συν­δι­κα­λι­στι­κούς αγώ­νες. Την διέ­κρι­νε, επί­σης, το ανή­συ­χο πνεύ­μα της, η δημιουρ­γι­κό­τη­τα και η φιλομάθεια.

Η μετα­πο­λε­μι­κή έντα­ξή της στο ΚΚΕ οδή­γη­σε στη σύλ­λη­ψή της το 1947 και στον εκτο­πι­σμό της. Στη συνέ­χεια, η Καλή Καλό, έχο­ντας δημιουρ­γή­σει τον δικό της θία­σο, ερμή­νευ­σε ρόλους σε όλα τα είδη του ελλη­νι­κού και διε­θνούς θεα­τρι­κού ρεπερ­το­ρί­ου, ενώ στην πορεία της στο θεα­τρι­κό “σανί­δι” συνερ­γά­στη­κε με μεγά­λους σκη­νο­θέ­τες και ηθοποιούς.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα συλ­λυ­πη­τή­ρια του στην οικο­γέ­νεια και τους οικεί­ους της».