Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Έφυγε από τη ζωή η κομμουνίστρια Καλλιόπη (Πούπα) Καρακάση — Μπουντούρογλου, πρόεδρος επί 24 χρόνια της ΟΓΕ

Τη βαθιά θλί­ψη της για την “μεγά­λη απώ­λεια της συνα­γω­νί­στριας Καλ­λιό­πης (Πού­πας) Καρα­κά­ση — Μπου­ντού­ρο­γλου, η οποία βρέ­θη­κε στην πρώ­τη γραμ­μή του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­μα­τος της χώρας από την ίδρυ­ση της ΟΓΕ, της οποί­ας διε­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος επί 24 χρό­νια (1988–2012), εκφρά­ζει η Ομο­σπον­δία Γυναι­κών Ελλά­δας”.

Σε ανα­κοί­νω­σή της σημειώνει:

«Το 1975 πρω­το­στά­τη­σε στην ίδρυ­ση της Ένω­σης Προ­ο­δευ­τι­κών Γυναι­κών Βορεί­ων Προ­α­στί­ων που απο­τέ­λε­σε ένα από τα ιδρυ­τι­κά μέλη της Ομο­σπον­δί­ας Γυναι­κών Ελλά­δας. Στο 3ο Συνέ­δριο, το 1984, εκλέ­χτη­κε μέλος του Διοι­κη­τι­κού της Συμ­βου­λί­ου και του προ­ε­δρεί­ου της.

Ανα­δεί­χθη­κε πρό­ε­δρος της ΟΓΕ στη δύσκο­λη επο­χή που αμφι­σβη­τή­θη­κε ο χαρα­κτή­ρας και ο προ­σα­να­το­λι­σμός του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­μα­τος, στην περί­ο­δο των ανα­τρο­πών που, όπως έλε­γε και η ίδια, δεν άφη­σαν αλώ­βη­τη ούτε την ΟΓΕ. Σ’ αυτήν την κρί­σι­μη φάση ήταν καθο­ρι­στι­κή η συμ­βο­λή της για να μπο­ρέ­σει η Ομο­σπον­δία μας, οι Σύλ­λο­γοι και οι Ομά­δες μας σε όλη τη χώρα να συνε­χί­σουν τη μαχη­τι­κή τους δρά­ση. Ήταν χαρα­κτη­ρι­στι­κά τα λόγια της στην επέ­τειο των 30 χρό­νων μας: Με συνέ­πεια στις αρχές της συγκρό­τη­σής μας στα­θή­κα­με ανυ­πο­χώ­ρη­τα δίπλα στα συμ­φέ­ρο­ντα των γυναι­κών των λαϊ­κών στρω­μά­των και στην αντί­πε­ρα όχθη από τους εκμε­ταλ­λευ­τές, τους πολι­τι­κούς και συν­δι­κα­λι­στι­κούς εκφρα­στές τους και τους βαστά­ζους τους.

Καθο­ρι­στι­κή ήταν και η συμ­βο­λή της στη διε­θνή δρά­ση της ΟΓΕ στην Παγκό­σμια Ομο­σπον­δία Δημο­κρα­τι­κών Γυναι­κών, ιδιαί­τε­ρα για την εκλο­γή της ΟΓΕ ως συντο­νί­στριας του Ευρω­παϊ­κού Γραφείου.

Η Πού­πα “έφυ­γε” αφή­νο­ντας πίσω της μια σπου­δαία παρα­κα­τα­θή­κη, καθώς η ΟΓΕ περ­νού­σε το κατώ­φλι του 21ου αιώ­να, στα­θε­ρο­ποιώ­ντας τα βήμα­τά της στο πεδίο των διεκ­δι­κή­σε­ων για την ισο­τι­μία και χει­ρα­φέ­τη­ση της γυναί­κας και ανα­βαθ­μί­ζο­ντας τον συλ­λο­γι­κό αγώ­να της.

Η Καλ­λιό­πη Μπου­ντού­ρο­γλου υπήρ­ξε ένας ανή­συ­χος και γεν­ναί­ος άνθρω­πος, μια εξέ­χου­σα κινη­μα­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα. Ήξε­ρε να εμψυ­χώ­νει και να κινη­το­ποιεί. Πρω­το­πό­ρα και έμπει­ρη, έδω­σε ολό­ψυ­χα και αβί­α­στα όλες της τις δυνά­μεις στους στό­χους του κινή­μα­τός μας.

Δεν έπα­ψε ποτέ να ενδια­φέ­ρε­ται για όσα απα­σχο­λού­σαν την Ομο­σπον­δία Γυναι­κών Ελλά­δας. Ακό­μα και στις δυσκο­λό­τε­ρες ώρες, όταν οι περι­πέ­τειες στην υγεία και τη ζωή διεκ­δι­κού­σαν το μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο της προ­σο­χής της, δεν τις άφη­σε να σβή­σουν τη φλό­γα της για το κίνη­μα, το ενδια­φέ­ρον της για τις εξε­λί­ξεις, τη διά­θε­σή της για προσφορά.

Θα την θυμό­μα­στε για τον πύρι­νο λόγο της, την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και τη μαχη­τι­κό­τη­τά της.

Εκφρά­ζου­με τα συλ­λυ­πη­τή­ριά μας στην οικο­γέ­νειά της, στους αγα­πη­μέ­νους γιους της και τα εγγό­νια της».kke perissos

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη την σ. Καλλιόπη (Πούπα) Καρακάση — Μπουντούρογλου

Σε ανα­κοί­νω­σή του το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Η σ. Πού­πα γεν­νή­θη­κε το 1935 στην Αθή­να και υπη­ρέ­τη­σε το Κόμ­μα από το 1974 σε διά­φο­ρες υπεύ­θυ­νες χρε­ώ­σεις μέχρι το τέλος της ζωής της.
Εργά­στη­κε ως επι­με­λή­τρια βιο­χη­μι­κός στο Τζά­νειο Νοσο­κο­μείο μέχρι που διώ­χθη­κε, μαζί με τον σύντρο­φό της Γιώρ­γο Μπου­ντού­ρο­γλου, λόγω της πολι­τι­κής τους δρά­σης την περί­ο­δο της προ­δι­κτα­το­ρι­κής κυβέρ­νη­σης της Ένω­σης Κέντρου. Στη συνέ­χεια, μέχρι τη συντα­ξιο­δό­τη­σή της, δια­τη­ρού­σε ιδιω­τι­κό δια­γνω­στι­κό εργα­στή­ριο στο Μαρούσι.

Δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε αρχι­κά στο κίνη­μα κατά των ναρ­κω­τι­κών, στην ΠΑΣΕΝ και στη συνέ­χεια στο Εθνι­κό Συμ­βού­λιο κατά των Ναρ­κω­τι­κών (ΕΣΥΝ), από το 1975 μέχρι το 1981. Ήταν ιδρυ­τι­κό μέλος της Ένω­σης Προ­ο­δευ­τι­κών Γυναι­κών Βορεί­ων Προ­α­στί­ων το 1975, που στη συνέ­χεια μαζί με άλλους γυναι­κεί­ους συλ­λό­γους συγκρό­τη­σαν την Ομο­σπον­δία Γυναι­κών Ελλά­δας το 1976. Το 1984, στο 3ο Συνέ­δριο της ΟΓΕ, εκλέ­χτη­κε στο ΔΣ και στο προ­ε­δρείο της ΟΓΕ.

Ως πρό­ε­δρος της ΟΓΕ για 24 χρό­νια, από τα τέλη του 1988 μέχρι το 2012, συνέ­βα­λε απο­φα­σι­στι­κά στον προ­σα­να­το­λι­σμό και στη δρά­ση του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινήματος.
Το 1991, στο 5ο Συνέ­δριο της ΟΓΕ, έπαι­ξε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στη δια­τή­ρη­ση του χαρα­κτή­ρα και της φυσιο­γνω­μί­ας της Ομο­σπον­δί­ας στο πλαί­σιο της οξυ­μέ­νης δια­πά­λης στο ΔΣ της, που κατέ­λη­ξε στην απο­χώ­ρη­ση των γυναι­κεί­ων στε­λε­χών του ΣΥΝ.
Όπως η ίδια ανέ­φε­ρε: “Η ΟΓΕ ξεπέ­ρα­σε τις συμπλη­γά­δες πέτρες αυτής της περιό­δου, με τη δρά­ση των γυναι­κών μελών και στε­λε­χών του ΚΚΕ”, συμ­βάλ­λο­ντας στον προ­σα­να­το­λι­σμό της για τη συσπεί­ρω­ση των γυναι­κών του μόχθου που βιώ­νουν την ανι­σο­τι­μία και την καταπίεση.
Αντί­στοι­χη ήταν η συμ­βο­λή της στην αντι­πα­ρά­θε­ση με τις σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις στην Παγκό­σμια Δημο­κρα­τι­κή Ομο­σπον­δία Γυναι­κών.
Από το 2005 μέχρι το 21ο Συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος, το 2021, ήταν μέλος και στη συνέ­χεια συνερ­γά­της του Τμή­μα­τος της ΚΕ για την Ισο­τι­μία και τη Χει­ρα­φέ­τη­ση της Γυναίκας.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα πιο θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στους δύο γιους της, τους σ. Νίκο και Δημή­τρη, στα εγγό­νια της και σε όλη την οικο­γέ­νειά της».

Ενδει­κτι­κό της μαχη­τι­κό­τη­τας και του λόγου της (18ο Συνέ­δριο ΚΚΕ) για την παρέμ­βα­ση του Κόμ­μα­τος στις γυναί­κες …, όπου αυτές και αν βρί­σκο­νται — στη δου­λειά, στο σωμα­τείο, στο ΤΕΙ και το πανε­πι­στή­μιο, στην ύπαι­θρο, στο μικρο­μά­γα­ζο της γειτονιάς.

  • Να προ­σαρ­μό­ζει τις απο­φά­σεις μέσα στο γυναι­κείο κίνη­μα, να επε­ξερ­γά­ζε­ται γυναι­κεία ζητή­μα­τα που μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν εργα­λείο και για τη δια­μόρ­φω­ση αιτη­μά­των κυρί­ως από το εργα­τι­κό κίνημα.
  • Να απλώ­νε­ται ανά­με­σα στο γυναι­κείο πλη­θυ­σμό συσπει­ρώ­νο­ντας σε αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή βάση, εργα­ζό­με­νες, άνερ­γες, μερι­κά απα­σχο­λού­με­νες, μη εργα­ζό­με­νες, φοι­τή­τριες και σπου­δά­στριες, γυναί­κες των γραμ­μά­των και του πολι­τι­σμού, αγρό­τισ­σες, αυτοαπασχολούμενες.
  • Να απο­κα­λύ­πτει τα αίτια και τους υπαί­τιους που τις έκα­ναν τα πρώ­τα θύμα­τα των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων και να τις βοη­θά­ει να συλ­λά­βουν το σύνο­λο των οικο­νο­μι­κών, πολι­τι­κών και κοι­νω­νι­κών προ­βλη­μά­των. Μπρο­στά στις συνέ­πειες της κρί­σης να κατα­νο­ή­σουν ότι μόνο στο σοσια­λι­σμό θα πραγ­μα­τω­θεί η ισο­τι­μία τους.
  • Να βοη­θά­ει στην από­κτη­ση πολι­τι­κής συνεί­δη­σης μέσα από τα ιδιαί­τε­ρα γυναι­κεία προ­βλή­μα­τα, χωρίς να αλλοιώ­νε­ται ο γενι­κός άξο­νας, να κτί­ζει έναν σημα­ντι­κό κρί­κο στις κοι­νω­νι­κές συμμαχίες.
  • Να συν­δυά­ζει τα κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα (εργα­σία, μόρ­φω­ση, υγεία, μητρό­τη­τα κ.ά.) με εκεί­να τα γυναι­κεία ζητή­μα­τα που έχουν να κάνουν με τη φυλε­τι­κή πλευ­ρά και εκεί­νη των δια­προ­σω­πι­κών σχέ­σε­ων (πορ­νεία, βία, κακο­ποί­η­ση κ.ά.). Για­τί οι κομ­μου­νι­στές στη­ρί­ζο­νται στην αρχή ότι προ­ϋ­πό­θε­ση για να εμφα­νι­στούν και­νού­ριες σχέ­σεις ανά­με­σα στους ανθρώ­πους είναι η αλλα­γή των υλι­κών και οικο­νο­μι­κών όρων και των κοι­νω­νι­κών σχέ­σε­ων, ακρι­βώς για­τί οι αντι­θέ­σεις πρω­το­πα­ρου­σιά­ζο­νται στη διάρ­κεια της παρα­γω­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας και από εκεί εκδη­λώ­νο­νται και στη σφαί­ρα των προ­σω­πι­κών σχέσεων.
  • Να απα­ντά­ει στις νέες θεω­ρί­ες της αστι­κής τάξης που πλα­σά­ρο­νται κυρί­ως μέσα στα ανώ­τα­τα ιδρύ­μα­τα και επη­ρε­ά­ζουν σε μεγά­λο βαθ­μό τις νέες γυναί­κες που σπουδάζουν.
  • Να αντι­πα­λεύ­ει τον οπορ­του­νι­σμό, το «αρι­στε­ρό» δεκα­νί­κι της αστι­κής τάξης μέσα στο γυναι­κείο πληθυσμό
  • Να προ­τάσ­σει τον πρω­το­πό­ρο ρόλο της εργα­τι­κής τάξης για το σοσια­λι­στι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό αντι­πα­λεύ­ο­ντας την αστι­κή θεω­ρία ότι οι γυναί­κες σαν φύλο, με τη συμ­με­το­χή τους στην πολι­τι­κή ζωή μπο­ρούν να αλλά­ξουν τον κόσμο.
  • ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ & ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
    Πώς μπο­ρούν να πραγ­μα­τω­θούν χωρίς το μισό της εργα­τι­κής τάξης;

 

ℹ️  Ο σ.φος της ζωής της για­τρός, μέλος του ΚΚΕ από το 1975 αγω­νι­στής Γιώρ­γος Μπου­ντού­ρο­γλου, «έφυ­γε» νωρίς, (1975) ο καπε­τάν Γιώρ­γης σεμνός, αθό­ρυ­βος, εργα­τι­κός, συνε­πής, ασυμ­βί­βα­στος, υπεύ­θυ­νος στην κοι­νω­νι­κή του δρά­ση, δίνο­ντας με την καθη­με­ρι­νή του στά­ση νόη­μα στη λέξη «κομ­μου­νι­στής».

Αντίο, συντρόφισσα Πούπα…

Ένας κόμπος έχει μεί­νει στο λαι­μό… Το πενά­κι της Κάλι Καρά δεν θα «ζωγρα­φί­σει» άλλα σχό­λια. Έμει­νε πάνω στο γρα­φείο ή ίσως και στη μολυ­βο­θή­κη, στο προ­σκε­φά­λι… Εκεί που το άφη­σε η συντρό­φισ­σά μας, Καλ­λιό­πη Μπου­ντού­ρο­γλου, η συντρό­φισ­σά μας Πού­πα, που «έφυ­γε» σήμερα.

Όλοι όσοι συμ­βάλ­λου­με στη λει­τουρ­γία του portal, γνω­ρί­ζα­με καλά την συντρό­φισ­σα Πούπα.
Όχι μόνο από τις ευθύ­νες που είχε στο Κόμ­μα και την πρω­το­πό­ρα δρά­ση της στο κίνη­μα, αλλά για­τί η συντρό­φισ­σα Καλ­λιό­πη Μπου­ντού­ρο­γλου στά­θη­κε στο πλευ­ρό του 902.gr από τα πρώ­τα του βήματα.

Στα­θε­ρά, όσο το επέ­τρε­πε η υγεία της, τρο­φο­δο­τού­σε τη στή­λη «Από­ψεις — σχό­λια» με κομ­μά­τια της. Παρό­τι η αφε­τη­ρία της συμ­βο­λής της ήταν η συνερ­γα­σία της με το Τμή­μα της ΚΕ για την Ισο­τι­μία και τη Χει­ρα­φέ­τη­ση της Γυναί­κας, η ίδια δεν άφη­νε τίπο­τα να πέσει κάτω. Πότε με το ψευ­δώ­νυ­μο Κάλι Καρά, πότε ανώ­νυ­μα, πότε απλά με μια ιδέα σε ένα τηλε­φώ­νη­μα, προ­σπα­θού­σε πάντα να συμ­βάλ­λει στην τρο­φο­δό­τη­ση του portal με ένα σχό­λιο, με ένα άρθρο… Ό,τι αφο­ρού­σε τη γυναί­κα ήταν γι’ αυτή στην πρώ­τη γραμ­μή — πώς θα μπο­ρού­σε να είναι δια­φο­ρε­τι­κά… Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Το δρά­μα των προ­σφύ­γων και των μετα­να­στών, η πάλη ενά­ντια σε όλα τα ναρ­κω­τι­κά, η αστι­κή προ­πα­γάν­δα της ναρ­κω­κουλ­τού­ρας, τα ζητή­μα­τα που αφο­ρούν τη νεο­λαία, αλλά και εκεί­να που αφο­ρούν τον συντα­ξιού­χο… Μεγά­λη η γκά­μα των ενδια­φε­ρό­ντων της συντρό­φισ­σας, πλα­τιά η θεμα­το­λο­γία με την οποία μπο­ρού­σε να καταπιαστεί.

Ανή­συ­χο πνεύ­μα, με σπιρ­τά­δα, δυνα­μι­σμό, απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και μαχη­τι­κό­τη­τα, μπο­ρού­σε να αλιεύ­σει θέμα­τα, να «τσι­μπή­σει» ατά­κες. Να σχο­λιά­σει καυ­στι­κά, να παί­ξει με τις λέξεις, να βρει μια είδη­ση για να «πια­στεί» και να πει εκεί­νο που η ίδια θέλει, να φτά­σει εκεί που θέλει, να «φωνά­ξει» μέσα από λίγες αρά­δες ένα ακό­μα κάλε­σμα σε λαϊ­κή οργά­νω­ση και πάλη για ν’ ανθρω­πέ­ψει ο άνθρωπος.

Θα μας λεί­ψει το πάθος της, η αφο­σί­ω­ση με την οποία αντι­με­τώ­πι­ζε τη συντρο­φι­κή συνερ­γα­σία της με το portal 902.gr, ακό­μα και σε περιό­δους που αντι­με­τώ­πι­ζε προ­βλή­μα­τα στην υγεία της.

Αντίο, συντρό­φισ­σα Πού­πα, δεν θα σε ξεχά­σου­με ποτέ…

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο