Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Έφυγε» από τη ζωή ο δημοσιογράφος Κώστας Δέτσικας

«Έφυ­γε» πρό­ω­ρα από τη ζωή ο επί χρό­νια δημο­σιο­γρά­φος του Ριζο­σπά­στη (στο αγρο­τι­κό ρεπορ­τάζ) και ιδιαί­τε­ρα αγα­πη­τός στους συνα­δέλ­φους του Κώστας Δέτσι­κας. Ξεχώ­ρι­σε για τη σεμνό­τη­τα, την ευαι­σθη­σία και το δημο­σιο­γρα­φι­κό του ένστικτο.

Εύγλωτ­το πορ­τρέ­το του Κ. Δέτσι­κα δίνει ο συνά­δελ­φος και φίλος του Κώστα, Γρη­γό­ρης Τραγ­γα­νί­δας, στην προ­σω­πι­κή του σελί­δα στο facebook:

«Ρεπορ­τάζ: Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

“Ρε Κώστα πες έναν τίτλο γι’ αυτό”. Κι έλε­γε. Μέσα σε δευ­τε­ρό­λε­πτα. Και μόνο αυτός ταί­ρια­ζε. Εμπνευ­σμέ­νος. Μέσα στο θέμα. Σύντο­μος. Συνο­πτι­κός. Ευφυ­ής. Και εξω­στρε­φής.. Οπως ακρι­βως ο ιδιος. Κι ανα­ρω­τιό­μουν πώς διά­ο­λο δεν το σκέ­φτη­κα. Και ξανά από την αρχή. Σαν παι­χνί­δι του μυα­λού. Αγνού, σα να παί­ζουν παι­διά. Όπως ο ίδιος. Με μια αγά­πη ρίζας για το ρεπορ­τάζ του. Για τη γη. Για τους ανθρώ­πους που ιδρώ­νουν για το ψωμί τους. Και μετά τους το κλέ­βουν απ’ το τραπέζι.

“Ρε Κώστα έλα να σου πω”. Και του έλε­γα. Και πάντα άκου­γε. Και όλα τελεί­ω­ναν κάθε φορά με το βρο­ντε­ρό γέλιο του.

Εκτός από σήμερα.

Που τελειώ­νουν μ’ ένα λυγ­μό». Πηγή

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο