Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης

Με αφορ­μή την Παγκό­σμια Ημέ­ρα Μετα­νά­στευ­σης, το ΚΚΕ με ανα­κοί­νω­σή του «απευ­θύ­νει κάλε­σμα αγώ­να και μάχης σε όλους τους ανθρώ­πους που ανα­γκά­στη­καν να εγκα­τα­λεί­ψουν τις εστί­ες τους, για να ξεφύ­γουν από τον πόλε­μο, τους διωγ­μούς, την άγρια φτώ­χεια και την εξα­θλί­ω­ση. Σε όλους τους νέους και τις νέες, σε όλους τους εργα­ζό­με­νους, που έφυ­γαν από την χώρα μας, ανα­ζη­τώ­ντας δου­λειά και ελπί­δα στο εξω­τε­ρι­κό. Στους χιλιά­δες πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες, που ζουν στην Ελλά­δα, πολ­λοί κάτω από άθλιες συν­θή­κες, θύμα­τα της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, της πιο άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης και των άδι­κων δια­κρί­σε­ων. Σε όλους τους μετα­νά­στες, πρώ­της και δεύ­τε­ρης γενιάς, που ζουν και εργά­ζο­νται στην πατρί­δα μας, συνα­δέλ­φους, συμ­μα­θη­τές και συμ­φοι­τη­τές, γεί­το­νες, συντρό­φους και φίλους».

Το ΚΚΕ «μιλά­ει την γλώσ­σα της αλή­θειας και απο­κα­λύ­πτει ότι η πραγ­μα­τι­κή αιτία του ξερι­ζω­μού εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων είναι ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος και το σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Η μετα­νά­στευ­ση και η προ­σφυ­γιά δεν είναι ένα ‘φυσιο­λο­γι­κό’ και ‘χρή­σι­μο φαι­νό­με­νο’ ή ‘ατο­μι­κή επι­λο­γή’ του κάθε μετα­νά­στη και πρό­σφυ­γα» ανα­φέ­ρει η ανα­κοί­νω­ση του κόμ­μα­τος και σημειώ­νει, μετα­ξύ άλλων, ότι «στις χώρες της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης δεν βρί­σκουν τον ‘Παρά­δει­σο’ ούτε την ‘Γη της Επαγ­γε­λί­ας’, αλλά βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­ποι με μια εχθρι­κή πολι­τι­κή, νέα τερά­στια εμπό­δια, άδι­κες διακρίσεις».

«Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κή η συζή­τη­ση που διε­ξά­γε­ται αυτή την περί­ο­δο σε όλη την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση για το δημο­γρα­φι­κό πρό­βλη­μα. Οι καπι­τα­λι­στές εργο­δό­τες έχουν βγει στην παγκό­σμια αγο­ρά για να βρουν τους πιο φθη­νούς εργά­τες, χωρίς δικαιώ­μα­τα. Με απο­κλει­στι­κό κρι­τή­ριο την γιγά­ντω­ση των κερ­δών, τα κρά­τη ελέγ­χουν τις μετα­να­στευ­τι­κές και προ­σφυ­γι­κές ροές, αξιο­ποιούν τους ξερι­ζω­μέ­νους στα γεω­πο­λι­τι­κά παζά­ρια και κάνουν συμ­φω­νί­ες μετα­κί­νη­σης του εργα­τι­κού δυναμικού.

Το ίδιο συμ­βαί­νει και στην Ελλά­δα. Από τη μια πλευ­ρά εφαρ­μό­ζο­νται πολι­τι­κές άγριας κατα­στο­λής των ξερι­ζω­μέ­νων στα σύνο­ρα και εγκλω­βι­σμού τους σε σύγ­χρο­να στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης και από την άλλη πλευ­ρά υπο­γρά­φο­νται συμ­φω­νί­ες εισα­γω­γής φθη­νών εργα­τών από άλλες χώρες, όπως για παρά­δειγ­μα το πρό­σφα­το Μνη­μό­νιο Ελλά­δας — Μπα­γκλα­ντές, που ψήφι­σαν από κοι­νού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Χιλιά­δες μετα­νά­στες εργα­ζό­με­νοι ζουν και εργά­ζο­νται στην χώρα μας, χωρίς χαρ­τιά, σε πολ­λούς κρί­σι­μους κλά­δους, όπως στον αγρο­τι­κό τομέα, στον του­ρι­σμό και επι­σι­τι­σμό, κατα­σκευ­ές, ιμα­τι­σμό, οικια­κές βοη­θοί και φρο­ντί­δα ασθε­νών και ηλι­κιω­μέ­νων κ.ά, και είναι έρμαια σε κάθε είδους εργο­δο­τι­κή αυθαι­ρε­σία και τρο­μο­κρα­τία, όπως συχνά και σε διά­φο­ρα εγκλη­μα­τι­κά κυκλώ­μα­τα» ανα­φέ­ρει το ΚΚΕ.

«Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος που διε­ξά­γε­ται στην Ουκρα­νία ανά­με­σα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία, ανοί­γει νέους και μεγά­λους κιν­δύ­νους σε παγκό­σμια κλί­μα­κα» τονί­ζει η ανα­κοί­νω­ση. Επι­ση­μαί­νο­ντας ότι «σε όλο τον κόσμο, οι λαοί βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­ποι με την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα» προ­σθέ­τει, μετα­ξύ άλλων, ότι «τα κρά­τη και οι κυβερ­νή­σεις, σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρες, γίνο­νται ολο­έ­να και πιο αυταρ­χι­κές απέ­να­ντι στους εργα­ζό­με­νους και τους λαούς, κατα­πα­τούν δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα και λαϊ­κές ελευ­θε­ρί­ες, εντεί­νουν την κατα­στο­λή ενά­ντια στους εργα­τι­κούς και λαϊ­κούς αγώ­νες. Ο φασι­σμός και οι ακραί­ες εθνι­κι­στι­κές θέσεις ανα­ζω­πυ­ρώ­νο­νται, ο ρατσι­σμός και η ξενο­φο­βία καλ­λιερ­γού­νται από τις κρα­τι­κές αρχές».

«Μόνη διέ­ξο­δος για τους εργα­ζό­με­νους και τους λαούς είναι η πάλη και ο κοι­νός αγώ­νας Ελλή­νων και μεταναστών.

Μόνη διέ­ξο­δος είναι η πάλη των λαών για ένα κόσμο απαλ­λαγ­μέ­νο από την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, πολέ­μους και ξεριζωμό.

Με το ΚΚΕ στον αγώ­να για δου­λειά με δικαιώ­μα­τα, ζωή με αξιο­πρέ­πεια, για μια νέα κοι­νω­νία της πραγ­μα­τι­κής ελευ­θε­ρί­ας, το σοσια­λι­σμό» υπο­γραμ­μί­ζει κατα­λή­γο­ντας το κόμ­μα στην ανα­κοί­νω­σή του.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα