Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την 9η Μαΐου 1945: Πάντα στην καρδιά των λαών. Πάντα στο στόχαστρο των αστών

78 χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται από την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών. Εκα­τομ­μύ­ρια θυσιά­στη­καν για αυτήν και πολύ περισ­σό­τε­ροι εμπνέ­ο­νται μέχρι σήμε­ρα. Παρά τα εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ που δια­τί­θε­νται για να γιορ­τά­ζε­ται την 9η Μάη η λεγό­με­νη «Ημέ­ρα της Ευρώ­πης», με σκο­πό το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας και την ταύ­τι­ση φασι­σμού — κομ­μου­νι­σμού, η επι­διω­κό­με­νη υπο­βάθ­μι­ση και στρέ­βλω­ση της συμ­βο­λής των κομ­μου­νι­στών στην Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη απο­δει­κνύ­ε­ται ακατόρθωτη.

Ο Β’ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, όπως και ο Α’, ήταν απο­τέ­λε­σμα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών για το ξανα­μοί­ρα­σμα αγο­ρών, εδα­φών και σφαι­ρών επιρ­ρο­ής και της όξυν­σής τους σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης. Στις ίδιες συν­θή­κες, σε καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη που είχαν ηττη­θεί στον Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο ή είχαν «αδι­κη­θεί» από τη μετα­πο­λε­μι­κή μοι­ρα­σιά της ιμπε­ρια­λι­στι­κής λεί­ας, ο φασι­σμός — ναζι­σμός προ­ω­θή­θη­κε ως πιο απο­δο­τι­κή μορ­φή της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας για την κατά­πνι­ξη του εργα­τι­κού — κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος και για την αλλα­γή του διε­θνούς συσχε­τι­σμού δυνά­με­ων που δια­μόρ­φω­σαν οι Συμ­φω­νί­ες λήξης του πολέ­μου, μέσω μιας νέας πολε­μι­κής ανα­μέ­τρη­σης. Για αυτό, η επι­κρά­τη­ση του φασι­σμού — ναζι­σμού χρη­μα­το­δο­τή­θη­κε από τα βασι­κό­τε­ρα μονο­πώ­λια αυτών των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών. Η δημα­γω­γία και η επι­κρά­τη­ση του ναζι­σμού διευ­κο­λύν­θη­καν επί­σης από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συν­θή­κες λήξης του Α’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου και τη δυσα­ρέ­σκεια που προ­κά­λε­σε η μετα­πο­λε­μι­κή δια­χεί­ρι­σή τους από τις γερ­μα­νι­κές σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις. Ο φασι­σμός — ναζι­σμός προ­σέ­φε­ρε τα πάντα στα μονο­πώ­λια με πρώ­το την κατάρ­γη­ση της συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης και της απερ­γί­ας και τις εκτε­τα­μέ­νες διώ­ξεις των κομμουνιστών.

Ακό­μη και όταν η καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία προ­έ­κρι­νε τη φιλε­λεύ­θε­ρη — κοι­νο­βου­λευ­τι­κή μορ­φή και προ­χω­ρού­σε σε μέτρα κατά των φασι­στών, αυτά ήταν προ­σχη­μα­τι­κά, προ­σω­ρι­νά και ανώ­δυ­να. Για παρά­δειγ­μα, ο Χίτλερ κρα­τή­θη­κε στη φυλα­κή για σύντο­μο διά­στη­μα και υπό ευνοϊ­κές συν­θή­κες μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα του 1923, ενώ τα τάγ­μα­τα εφό­δου των ναζί συγκρο­τή­θη­καν και δρού­σαν σχε­δόν ανε­νό­χλη­τα, κάπο­τε και με τη συμ­βο­λή των κρα­τι­κών κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών, και πριν την επι­κρά­τη­ση του ναζι­σμού στη Γερ­μα­νία. Λίγο νωρί­τε­ρα στην Ιτα­λία, ο βασι­λιάς αρνή­θη­κε την κήρυ­ξη στρα­τιω­τι­κού νόμου για την αντι­με­τώ­πι­ση των ολι­γά­ριθ­μων φασι­στών που κατευ­θύ­νο­νταν στη Ρώμη και παρέ­δω­σε την εξου­σία στον Μου­σο­λί­νι. Μετά τον διο­ρι­σμό του Χίτλερ στη γερ­μα­νι­κή καγκε­λα­ρία από τον πρό­ε­δρο Χίντε­μπουργκ, οι ναζί οργά­νω­σαν την προ­βο­κά­τσια του Ράιχ­σταγκ και έθε­σαν το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γερ­μα­νί­ας εκτός νόμου, προ­κει­μέ­νου να απο­κτή­σουν την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειοψηφία.

Ουδέ­πο­τε ο φασι­σμός — ναζι­σμός ήταν αντι­συ­στη­μι­κός, όπως επι­χει­ρούν σήμε­ρα να τον παρου­σιά­σουν τα αστι­κά κόμ­μα­τα. Αντί­θε­τα ήταν ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται και σήμε­ρα από την απο­κά­λυ­ψη των πολυ­πλό­κα­μων δεσμών των φασι­στι­κών και ναζι­στι­κών δυνά­με­ων με καπι­τα­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, αλλά και με τους μηχα­νι­σμούς του καπι­τα­λι­στι­κού κράτους.

Ουδέ­πο­τε το καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος θέλη­σε να αντι­με­τω­πί­σει τον φασι­σμό — ναζι­σμό, αφού αυτός απο­τε­λεί μία από τις μορ­φές της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, η οποία άλλο­τε με κοι­νο­βου­λευ­τι­κό μαν­δύα και άλλο­τε όχι απο­τε­λεί δικτα­το­ρία υπέρ των καπι­τα­λι­στι­κών συμφερόντων.

Απέ­να­ντι στον φασι­στι­κό Αξο­να στά­θη­καν εξαρ­χής και τελι­κά τον νίκη­σαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντι­στα­σια­κά κινή­μα­τα, στα οποία πρω­το­στά­τη­σαν τα αντί­στοι­χα Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα στις κατε­χό­με­νες χώρες, οι κομ­μου­νι­στές και άλλοι ριζο­σπά­στες αγω­νι­στές που αντι­πά­λε­ψαν τον φασι­σμό — ναζι­σμό στην καρ­διά του τέρα­τος, υπό τρο­μα­κτι­κές φυσι­κά συν­θή­κες. Οι αριθ­μοί είναι αδιά­ψευ­στοι: Πάνω από 20 εκα­τομ­μύ­ρια νεκροί στην ΕΣΣΔ, πολ­λοί από αυτούς μέλη του Πανε­νω­σια­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (μπολ­σε­βί­κοι) και της νεο­λαί­ας του, της Κομ­σο­μόλ. Το 25% του συνό­λου των στρα­τευ­μά­των του φασι­στι­κού Αξο­να χάθη­κε στο ανα­το­λι­κό μέτω­πο, στην άμυ­να της Μόσχας, στην πολιορ­κία του Λένιν­γκραντ, στην επο­ποι­ία του Στά­λιν­γκραντ, στη μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίπο­τα από αυτά δεν θα γινό­ταν χωρίς την ανω­τε­ρό­τη­τα του σοσια­λι­στι­κού συστή­μα­τος, την εργα­τι­κή εξου­σία, τα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των μέσων παρα­γω­γής και του κεντρι­κού σχε­δια­σμού της οικο­νο­μί­ας, τα σημα­ντι­κά βήμα­τα της ΕΣΣΔ στη γυναι­κεία χει­ρα­φέ­τη­ση και την ενό­τη­τα όλων των σοβιε­τι­κών εθνο­τή­των, τον αξιό­μα­χο Κόκ­κι­νο Στρα­τό και τον ηρω­ι­κό παρ­τι­ζά­νι­κο αγώ­να του σοβιε­τι­κού λαού.

Στην Ελλά­δα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜι­κές οργα­νώ­σεις με αιμο­δό­τη και καθο­δη­γη­τή το ΚΚΕ έσω­σαν τον λαό από την πεί­να, έδω­σαν ηρω­ι­κές μάχες, απε­λευ­θέ­ρω­σαν μεγά­λες περιο­χές της χώρας, όπου υπό την προ­στα­σία του ΕΛΑΣ συγκρο­τή­θη­καν λαο­γέν­νη­τοι θεσμοί τοπι­κής διοί­κη­σης, εκπαί­δευ­σης και δικαιο­σύ­νης, ματαί­ω­σαν τα σχέ­δια του φασι­στι­κού Αξο­να για την επι­στρά­τευ­ση Ελλή­νων εργα­τών και συνέ­βα­λαν στη νικη­φό­ρα έκβα­ση του πολέμου.

Ο πόλε­μος ήταν δίκαιος από την πλευ­ρά της ΕΣΣΔ που υπε­ρα­σπι­ζό­ταν τη σοσια­λι­στι­κή εξου­σία και από την πλευ­ρά των αντι­στα­σια­κών κινη­μά­των που πολε­μού­σαν τον φασι­σμό — ναζι­σμό στη χώρα τους. Ομως, ήταν άδι­κος τόσο από την πλευ­ρά του φασι­στι­κού Αξο­να όσο και από την πλευ­ρά των Αγγλο­α­με­ρι­κα­νών Συμ­μά­χων, που παρά τις δια­φο­ρές τους, αντα­γω­νί­ζο­νταν μετα­ξύ τους για τα γεω­πο­λι­τι­κά εκμε­ταλ­λευ­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντά τους. Η κοι­νή ταξι­κή σύμπλευ­ση όλων των καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, νικη­τών και ηττη­μέ­νων, φανε­ρώ­θη­κε την επό­με­νη του πολέ­μου, όταν ενώ­θη­καν ενά­ντια στις σοσια­λι­στι­κές χώρες, «χτύ­πη­σαν» το εργα­τι­κό — λαϊ­κό και κομ­μου­νι­στι­κό κίνη­μα όπου χρειά­στη­κε και ενσω­μά­τω­σαν πρώ­ην φασί­στες και ναζι­στές στους εγχώ­ριους κρα­τι­κούς μηχα­νι­σμούς και στους αντί­στοι­χους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών τους συμ­μα­χιών. Την ώρα που δεκά­δες στρα­τη­γοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώ­ην ναζί, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Γερ­μα­νί­ας, που προ­σέ­φε­ρε δεκά­δες χιλιά­δες μάρ­τυ­ρες στον αντι­φα­σι­στι­κό αγώ­να, τέθη­κε και πάλι εκτός νόμου.

Και στην Ελλά­δα, αμέ­σως μετά τον πόλε­μο, όσες αστι­κές δυνά­μεις συνερ­γά­στη­καν με τις αρχές Κατο­χής και οι άλλες που συμ­μά­χη­σαν με τον βρε­τα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό ξεπέ­ρα­σαν την αντι­πα­λό­τη­τά τους και ενώ­θη­καν υπό τη σκέ­πη του Παλα­τιού, με κοι­νό ταξι­κό στό­χο την υπε­ρά­σπι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας και την κατα­στο­λή των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων, που τόλ­μη­σαν να σηκώ­σουν κεφά­λι στα χρό­νια της Κατο­χής και να διεκ­δί­κη­σαν τη δική τους εξουσία.

Η μετα­πο­λε­μι­κή στα­θε­ρο­ποί­η­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας στην Ελλά­δα και σε άλλες χώρες, που είχε δια­σα­λευ­τεί στα χρό­νια του πολέ­μου, δεν σημαί­νει ότι η εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη δεν μπο­ρού­σε να νική­σει τον ταξι­κό εχθρό της. Η ανα­μέ­τρη­ση των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­με­ων με την καπι­τα­λι­στι­κή εξου­σία απο­δυ­να­μώ­θη­κε, έχα­σε χρό­νο και ευκαι­ρί­ες για­τί εγκλω­βί­στη­κε στη στρα­τη­γι­κή της «εθνι­κής ενό­τη­τας», δεν έθε­σε έγκαι­ρα και ξεκά­θα­ρα τον στό­χο της ανα­τρο­πής της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής — λαϊ­κής εξουσίας.

Η 9η Μάη δεί­χνει τη δύνα­μη που δια­θέ­τει ο λαός με μπρο­στά­ρη­δες τους κομ­μου­νι­στές και τις κομ­μου­νί­στριες, για να νική­σει τον όποιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό και εγχώ­ριο ταξι­κό εκμε­ταλ­λευ­τή, να ανοί­ξει τον δρό­μο για τον σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό. Είναι η καλύ­τε­ρη από­δει­ξη του συν­θή­μα­τος ότι μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει τον λαό με ΚΚΕ δυνα­τό, βαδί­ζο­ντας στον δρό­μο της ανατροπής.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργά­τη, βιο­πα­λαι­στή αγρό­τη, αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νο, νέο και γυναί­κα που προ­έρ­χε­ται από την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, να δεί­ξει αυτή τη δύνα­μη σε όλες τις μάχες για την ισχυ­ρο­ποί­η­ση του Κόμ­μα­τος, την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών και λαϊ­κών ανα­γκών, την ενα­ντί­ω­ση στην ΕΕ και την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων, την απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, με την εξου­σία και την οικο­νο­μία στα δικά τους χέρια, με επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες εργα­τι­κές — λαϊ­κές ανά­γκες και όχι το καπι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος. Δυνα­τό ΚΚΕ σημαί­νει τώρα όπως και πάντα δυνα­τός ο λαός!

Πηγή: 902.gr